Ο μαγνήτης του Θεού...
Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 26, 2007 11:09 pm
Κάπου γεννιέται ένα παιδί. Και τρέχουν να το ιδούν άνθρωποι μεγάλοι από χώρα μακρινή!
Τι σημαίνει;
Συνήθως όταν γεννιέται ένα παιδί, δεν δίνει σημασία κανείς. Κοντά του ευρίσκονται οι γονείς του. Τρέχουν και κάποιοι ακόμη: Οι παππούδες του. Κάποια θεία. Κάποια γειτόνισσα. Κάποιοι φίλοι στενοί. Και... τέλος!
Ο Χριστός, όταν γεννήθηκε, έκαμε και έτρεξαν κοντά Του «μάγοι περσών βασιλείς»; άνθρωποι με μεγάλα αξιώματα και με σοφία πολλή, από μια χώρα για τα τότε δεδομένα πολύ μακρινή.
Και το ακόμη πιο θαυμαστό ήταν, ότι οι «μάγοι» αυτοί ήσαν οι κύριοι παράγοντες και εκφραστές μιας μεγάλης ειδωλολατρικής θρησκείας.
Ο Χριστός τους έκαμε και έτρεξαν κοντά Του!
Πώς έγιναν αυτά;
Λέγει ένα τροπάριο: Λαθών ετέχθης υπό το σπήλαιον. Άλλ' ο ουρανός Σε πάσιν εκήρυξεν, ώσπερ στόμα τον αστέρα προβαλόμενος Σωτήρ.
Και το στόμα του Ουρανού, του Ουράνιου Πατέρα, το είδαν οι Μάγοι· και το κατάλαβαν. Και «ως λύχνον κρατούντες αυτόν», έφθασαν στο σπήλαιο. Και ευρήκαν το Παιδί. Και Το προσκύνησαν.
Θυμάμαι, πώς κάποια φορά είχαμε κάμει στο Σχολείο μας ένα πείραμα φυσικής:
Ο δάσκαλος μας έφτιαξε επάνω στο τραπέζι ένα λοφίσκο από πριονίδι. Και στον λοφίσκο εκείνο πλησίασε ένα μεγάλο δυνατό μαγνήτη. Και αμέσως εκείνο το βουναλάκι ζωντάνεψε! Ήταν η αφορμή να συνειδητοποιήσουμε, ότι ανάμεσα στο πριονίδι ήταν σκορπισμένα ελάχιστα ρινίσματα (τρίματα!) σιδήρου! Και όλα αυτά τα τραβούσε επάνω του ο μαγνήτης. Και δημιουργώντας μία απροσδόκητη κίνηση μέσα στο πριονίδι, παραμερίζοντας το, έτρεχαν και κολλούσαν στον μαγνήτη.
Ένας μαγνήτης είναι και ο Χριστός. Ένας μαγνήτης, πού τον έβαλε ο Θεός Πατέρας, μέσα στον κόσμο.
Θα ερωτήσει κανείς:
-Μα γιατί, μεταλλικό ρίνισμα είμαι και εγώ, ύλη νεκρή, ανάμεσα σε ύλη νεκρή , στα πριονίδια;
-Ποίους ελκύει ο Χριστός; Ποίους τραβάει κοντά Του;
-Τις ανήσυχες καρδιές!
• Εκείνους, πού ψάχνουν για το νόημα της ζωής.
• Εκείνους, πού τους ανησυχεί το νόημα της κάθε μας πράξης.
• Εκείνους, πού πεινάνε και διψάνε για
την δικαιοσύνη του Θεού.
Τότε τους τρεις Μάγους-Περσών Βασιλείς.
Μετά τους αγίους Αποστόλους.
Και τώρα; Μακάρι έμενα. Και μακάρι εσένα.
Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου
Τι σημαίνει;
Συνήθως όταν γεννιέται ένα παιδί, δεν δίνει σημασία κανείς. Κοντά του ευρίσκονται οι γονείς του. Τρέχουν και κάποιοι ακόμη: Οι παππούδες του. Κάποια θεία. Κάποια γειτόνισσα. Κάποιοι φίλοι στενοί. Και... τέλος!
Ο Χριστός, όταν γεννήθηκε, έκαμε και έτρεξαν κοντά Του «μάγοι περσών βασιλείς»; άνθρωποι με μεγάλα αξιώματα και με σοφία πολλή, από μια χώρα για τα τότε δεδομένα πολύ μακρινή.
Και το ακόμη πιο θαυμαστό ήταν, ότι οι «μάγοι» αυτοί ήσαν οι κύριοι παράγοντες και εκφραστές μιας μεγάλης ειδωλολατρικής θρησκείας.
Ο Χριστός τους έκαμε και έτρεξαν κοντά Του!
Πώς έγιναν αυτά;
Λέγει ένα τροπάριο: Λαθών ετέχθης υπό το σπήλαιον. Άλλ' ο ουρανός Σε πάσιν εκήρυξεν, ώσπερ στόμα τον αστέρα προβαλόμενος Σωτήρ.
Και το στόμα του Ουρανού, του Ουράνιου Πατέρα, το είδαν οι Μάγοι· και το κατάλαβαν. Και «ως λύχνον κρατούντες αυτόν», έφθασαν στο σπήλαιο. Και ευρήκαν το Παιδί. Και Το προσκύνησαν.
Θυμάμαι, πώς κάποια φορά είχαμε κάμει στο Σχολείο μας ένα πείραμα φυσικής:
Ο δάσκαλος μας έφτιαξε επάνω στο τραπέζι ένα λοφίσκο από πριονίδι. Και στον λοφίσκο εκείνο πλησίασε ένα μεγάλο δυνατό μαγνήτη. Και αμέσως εκείνο το βουναλάκι ζωντάνεψε! Ήταν η αφορμή να συνειδητοποιήσουμε, ότι ανάμεσα στο πριονίδι ήταν σκορπισμένα ελάχιστα ρινίσματα (τρίματα!) σιδήρου! Και όλα αυτά τα τραβούσε επάνω του ο μαγνήτης. Και δημιουργώντας μία απροσδόκητη κίνηση μέσα στο πριονίδι, παραμερίζοντας το, έτρεχαν και κολλούσαν στον μαγνήτη.
Ένας μαγνήτης είναι και ο Χριστός. Ένας μαγνήτης, πού τον έβαλε ο Θεός Πατέρας, μέσα στον κόσμο.
Θα ερωτήσει κανείς:
-Μα γιατί, μεταλλικό ρίνισμα είμαι και εγώ, ύλη νεκρή, ανάμεσα σε ύλη νεκρή , στα πριονίδια;
-Ποίους ελκύει ο Χριστός; Ποίους τραβάει κοντά Του;
-Τις ανήσυχες καρδιές!
• Εκείνους, πού ψάχνουν για το νόημα της ζωής.
• Εκείνους, πού τους ανησυχεί το νόημα της κάθε μας πράξης.
• Εκείνους, πού πεινάνε και διψάνε για
την δικαιοσύνη του Θεού.
Τότε τους τρεις Μάγους-Περσών Βασιλείς.
Μετά τους αγίους Αποστόλους.
Και τώρα; Μακάρι έμενα. Και μακάρι εσένα.
Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου