Ποιος ήλθε ;

[NIKOSZ]

Το περασμένο φθινόπωρο κυκλοφόρησε ένα βιβλίο κάποιου Άντονι Κρόνμαν, κο­σμήτορα του Πανεπιστημίου του Γέιλ της Αμερικής, με τίτλο: «Γιατί τα πανεπιστήμια μας εγκατέλειψαν το νόημα της ζωής;» Με θλίψη ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι τα πε­ρισσότερα πανεπιστήμια έχουν εξοστρακίσει από τα μαθήματα τους το πιο ουσιαστικό ερώτημα πού μπορεί να απασχολήσει έναν άνθρωπο, και μάλιστα νέο: «Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου και γιατί;»

Παρ' όλα αυτά, όπως έγραψαν πρόσφατα οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης, «το ανερχό­μενο ενδιαφέρον στα πνευματικά ζητήματα οδηγεί ολοένα και περισσότερους φοιτητές στις θρησκευτικές σπουδές». Και κάποιος σχολιαστής καταλήγει: «Στην χώρα οπού υπέρτατη αξία είναι το ... χρηματιστήριο και όλοι με κάθε τρόπο διακηρύσσουν ότι ο χρό­νος είναι χρήμα, είναι αληθινό θαύμα να βλέ­πει κανείς τόσους πολλούς φοιτητές να νιώ­θουν την ανάγκη να αναζητήσουν την ... χα­μένη ψυχή τους»!

Σε ένα τροπάριο του ιαμβικού κανόνα των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας δοξά­ζει τον Γεννηθέντα Χριστό με τα λόγια:

Συ, πού είσαι η ανόρθωση των εθνών,

ήλθες για να επιστρέφεις τα πλανεμένα πρόβατα σου

από τις ερημιές και τα ξεροβούνια σε λιβάδι γεμάτο χορτάρι και λουλούδια...

Δεν είναι μόνο τα αμερικανάκια πού πλανώνται σε «ερημιές και ξεροβούνια». Κά­θε άνθρωπος, πού δεν αναγνωρίζει στο βρέ­φος της Βηθλεέμ τον ίδιο τον Κύριο της δό­ξης, λιμοκτονεί ψάχνοντας για νόημα ζωής εκεί πού δεν υπάρχει.

Ο Θεός κατέβηκε στην γη και έγινε άνθρωπος

• όχι απλώς για να δώσει κάποιο νόημα στην ζωή μας·

• όχι για να γίνει αντικείμενο «θρησκευ­τικών» σπουδών

• ούτε για να ικανοποιήσει απλώς κάποια «πνευματική» μας δίψα.

Ο Θεός προσέλαβε ανθρώπινη σάρκα και έγινε και άνθρωπος, έγινε ορατός, χειροπια­στός και συγκεκριμένος

• για να πάψουμε να αιθεροβατούμε λέγο­ντας ότι ο Θεός είναι «μια αόρατη δύνα­μη» κάπου εκεί ψηλά, πού ο καθένας την καταλαβαίνει... όπως θέλει·

• για να μας χορτάσει - ψυχικά και σωμα­τικά - με τον Εαυτό Του, πού είναι η όντως Ζωή.

• για να μας θεραπεύσει και να μας σώσει με τον Σταυρό και την Ανάσταση Του, δηλαδή, να μας κάνει πάλι ακέραιους και ολόκληρους για πάντα.

Ο «προ αιώνων Θεός» γίνεται «Παιδίον Νέον», για να μας οδηγήσει στην «ανθοποιόν νομήν», δηλαδή, στο λιβάδι πού «γεννάει» το πιο πλούσιο χορτάρι και τα πιο ευωδιαστά λουλούδια. Αυτό το «λιβάδι» είναι η Εκκλη­σία Του.

«Πλούσιο χορτάρι» είναι ο λόγος Του· το Ευαγγέλιο Του, πού προσφέρεται ανόθευτο και «καθαρό» μόνο μέσα στην Εκκλησία Του.

«Ευωδιαστά λουλούδια» είναι οι αγίες αρετές, πού βοηθούν τον άνθρωπο, όχι α­πλώς «να φτιάξει χαρακτήρα», αλλά να μοι­άσει στον Χριστό. Δηλαδή στο πρότυπο, για το όποιο πλάστηκε.

Μακάριος ο άνθρωπος πού αφήνει το Άγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να τον πιάνει από το χέρι και να τον εισάγει στην Εκκλησία Του.


Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου