"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Περι των δύο Γενεαλογιών και των επι μέρους διαφορών έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν προταθεί κατα καιρούς ακόμα πιο πολλές "μπακαλίστικες" μεσοβέζικες θεωρίες, με γνώμονα το λάθος κατα την άποψη μου αξίωμα, του "ντε και καλά" οι Γενεαλογίες να είναι αμφότερες αλάθητες και πρέπει να συμφωνούν μεταξύ τους, οι δε όποιες διαφορές να περιγράφουν διαφορετικά ορθά πράγματα. Ωστόσο η αποδοχή αυτού του αξιώματος ρίχνει το όλο πρόβλημα σε ένα θεολογικό ντόμινο, όπου καταλήγεις αναγκαστικά σε ερμηνευτικά αδιέξοδα και "αδύνατες" εισηγήσεις.

Με το θέμα αυτό ασχολήθηκε ιδιαίτερα ο Ιερός Χρυσόστομος(+407), που αν και έκανε πολύ σημαντική δουλειά πάνω στις δύο Γενεαλογίες με ουσιαστικές παρατηρήσεις, τελικά αποδεχόμενος προφανώς το παραπάνω αξίωμα, έδωσε κάποιες σχετικές προτάσεις, που ωστόσο δεν απαντούν στο πρόβλημα.

Ο Τρεμπέλας πάλι, θεώρησε πως η μεν Γενεαλογία του Ματθαίου είναι η φαινομενική, δηλαδή του Ιωσήφ, η δε του Λουκά αποδίδει στην πραγματική της Θεοτόκου, σκεπτόμενος ότι μπορεί ο προπάτωρ Ηλί να είναι ο Ελιακείμ / Ιωακείμ και άρα ο πατήρ της Θεοτόκου.

Ωστόσο και οι δύο Γενεαλογίες είναι δοκητικές, άσχετες στην πραγματικότητα με τον Χριστό αλλά με την γενιά του Ιωσήφ, που "ως ενομίζετο" ήταν πατήρ του Χριστού.

Η Οικονομία και η ουσία της σχετικής προφητείας ήταν η παροχή στοιχείων αναφερομένων στον επερχόμενο Μεσσία, όπως θα μπορούσε να αντλήσει ο λαός του Ισραήλ και όχι με βάση την κατα κόσμο αλήθεια, με βάση την οποία το μόνο στοιχείο πραγματικό που θα μπορούσε να δοθεί είναι η Γενιά της Παναγίας. Της μόνης εχούσης κατ΄ οικονομία σχέσης με τον ενσαρκωμένο Λόγο του Πατρός.

Στην πραγματικότητα είναι λάθος σύμφωνα με την κατα κόσμο πραγματικότητα αμφότερες οι Γενεαλογίες, αφού αναφέρονται στην καταγωγή του Ιωσήφ, ούσες Γενεαλογίες που περιγράφουν Ιουδαϊκή και Δαυιτική ρίζα.

Αντίθετα η Θεοτόκος ήταν κόρη Ιερέως και άρα Λευίτισα και όχι Ιουδαία. Καμιά απο τις δύο Γενεαλογίες δεν είναι Λευιτική. Ως γυναίκα όμως ποτέ δεν θα υπολόγιζαν την γενιά της Θεοτόκου, ούτε βέβαια εξ αρχής θα ήταν πιστευτή η υπερφυή Γέννηση Του και εν πάσει περιπτώσει δεν διατηρούνταν γυναικείες Γενεαλογίες προς εξακρίβωση.

Κωνσταντίνος Κόττης

Γενεαλογία Ματθαίου, Α΄, 1 -17.

Α΄: Ονομάζεται «Βίβλος Γενέσεως» καίτοι δεν περιέχει μόνο την Γένεση αλλά και όλη την Θεία Οικονομία, καθώς περιγράφεται η Συγκεφαλαίωση του μεγάλου αυτού γεγονότος.

Β΄: Ο Ματθαίος ξεκινά από την Γενεαλογία, προφανώς, απευθυνόμενος σε Ιουδαίους ή Ιουδαΐζοντες. Σε αυτούς είναι βασικό να εξακριβωθεί η ταύτιση ή μη των βασικών γενετικών στοιχείων του Ιησού, με τα αντίστοιχα που μαρτυρούνται στις Γραφές: Την καταγωγή από τον Αβραάμ και το Βασιλικό γένος του Δαυίδ, συνεπώς και από την Φυλή του Ιούδα.

Γ΄: Αναφορικά με το θέμα της καταγωγής του Ιησού, πρέπει να ειπωθούν τα εξής: Από την στιγμή που ο Κύριος είναι άναρχος, αλλά και κατ΄ Οικονομία ενσαρκώθηκε με άσπορη σύλληψη, δεν είναι σπέρμα καμιάς Γενιάς. Η ταύτιση με τον Δαυίδ είναι συμβατική: Χαρακτηριστικά λέει ο Δαυίδ: «Είπε ο Κύριος(Ο Πατήρ ή ο όλος Θεός) τω Κυρίω μου(δηλαδή τον Λόγο) κάθου εκ δεξιών Μου έως αν θω τους εχθρούς Μου υποπόδιω των ποδών Σου». Ο ίδιος ο Κύριος λέει πως ο Δαυίδ από τον οποίο προέρχεται υποτίθεται ο Χριστός, ονομάζει τον απόγονό του Κύριό του. Σχετικό με αυτό είναι και το εξής: Βιολογικά το Φύλο εκπηγάζει και εξαρτάται εκ του Σπέρματος. Και ο Ιησούς δεν προήλθε εκ σπέρματος.

Δ΄: Αφού, λοιπόν, ο Ιωσήφ δεν σχετίζεται σαρκικά με την Θεοτόκο, αλλά και το θέμα της Καταγωγής του Ιησού είναι δοκητικό και όχι πραγματικό, τίθεται το ερώτημα ποιός είναι ο ρόλος του μνήστορος Ιωσήφ; Εδώ οφείλουν να αναφερθούν τα εξής: Τα σημεία που ο Θεός δια των προφητών έδωσε στο ποίμνιό Του για να αναγνωρίσουν τον Μεσσία, δόθηκαν για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο που προσδοκούσε την έλευση του Μεσσίου και όχι για να εξυπηρετηθούν. Δεν υφίσταται δηλαδή νόημα στο να ευσταθεί πραγματικά η Γενεαλογία και η Καταγωγή(που κατ΄ ουσίαν αναλύσαμε πως δεν ευσταθεί). Προφανώς, όμως, οι Ιουδαΐζοντες της εποχής τηρούσαν στο Ναό ή στις Συναγωγές Γενεαλογίες, που ούτε πάντα συμφωνούσαν μεταξύ τους, ούτε συνδέονταν φυσικά με την Καταγωγή του Χριστού.Εντούτοις, οι Ιουδαΐζοντες τις πίστευαν για πραγματικές και δι΄ αυτών θα εξακρίβωναν εάν ο εμφανιζόμενος Μεσσίας πληρεί τις προϋποθέσεις Καταγωγής, αλλά και εάν ένας Γάμος είναι νομότυπος ή Μεικτός. Για χάρη, λοιπόν, αυτών των Γενεαλογιών, ο Ιωσήφ υποδύεται στην ουσία τον Πατέρα του Ιησού. Η Καταγωγή δεν μπορούσε να εξακριβωθεί εκ της Θεοτόκου, αφού η γυναίκα δεν συνιστά σπέρμα.
Για να το πούμε πιο απλά, δόθηκαν από τις Γραφές στοιχεία όχι από την μερικώς σχετική Καταγωγή της Μαρίας, αλλά από την παντελώς άσχετη του Ιωσήφ. Και αυτό γιατί πρέπει να εξυπηρετηθεί όχι η ιστορική πραγματικότητα, αλλά η κατά Θεόν αλήθεια της Θείας Οικονομίας που κατά κόσμον δεν ευσταθεί. Δυστυχώς ή ευτυχώς, τολμούμε να πούμε πως η Γενεαλογία της Θεοτόκου είναι αδιάφορη ως στοιχείο για την πλήρωση των συγκεκριμένων Προφητειών. Και αυτό, πρωτίστως, γιατί η γυναίκα δεν παρέχει σπέρμα και ως εκ τούτου δεν ορίζει την εκάστοτε Καταγωγή, έστω και αν στην περίπτωσή μας, η Γενεαλογία της Θεοτόκου είναι η μόνη που κάπως σχετίζεται με τον Θεάνθρωπο.
Σχετικό με τον ρόλο του Ιωσήφ, είναι το παρακάτω σχόλιο του Χρυσοστόμου. Υποστηρίζει πως δεν έπρεπε να είναι άμεσα γνωστό στους Ιουδαίους τον καιρό της Γεννήσεως, το ότι ο Χριστός προήλθε εκ της Παρθένου και ασπόρως. Εφόσον γινόταν κάτι τέτοιο συνεχίζει, υπήρχε η πιθανότητα της θανατώσεως σε εφαρμογή του Μωσαϊκού Νόμου περί Μοιχείας. Τι ήταν πιο πιθανό; Να αποδεχτούν το υπερφυές ή να δεχθούν προγαμιαία σχέση και δη Μοιχεία;Εξάλλου και εμμέσως εκ του Λουκά και αμέσως τουλάχιστον δια του «Πρωτευαγγελίου του Ιακώβου», συνάγεται το συμπέρασμα πως ο Ιωσήφ κατά την περίοδο της Συλλήψεως απουσίαζε εκτός Ναζαρέτ.
Μια ετέρα συσχέτιση του Ιωσήφ που μπορεί να υποστηρίξει κανείς, είναι πως δι΄ αυτού ως καταγομένου από την Φυλή του Ιούδα και την βασιλική Γενιά του Δαυίδ, συνετελέσθη η συμβατική σύνδεση του Ιησού με το Βασιλικό αξίωμα. Τρία Αξιώματα θα εξέφραζε ο Μεσσίας: 1) το Θεϊκό, 2) το Βασιλικό και 3) το Ιερατικό.

Ε΄: Το ότι προβάλλεται για πρακτικούς λόγους η άσχετη με την Γενεαλογία του Κυρίου Καταγωγή του Ιωσήφ, φανερώνουν τα εξής:

1) Οι στίχοι 26–7 του Α΄ Κεφαλαίου του Κατά Λούκα(όπου και εξιστορείται ο Ευαγγελισμός): «Εν δε τω έκτω μηνί απεστάλη ο Άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού, εις πόλιν της Γαλιλαίας ή όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένος μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ εξ Οίκου Δαυίδ. Και το όνομα της παρθένου Μαριάμ». Το χωρίο αναφέρεται όχι στην Καταγωγή της Θεοτόκου(αφού ρητά και στο ίδιο Κεφάλαιο την συνδέει δια της Ελισάβετ και του Ζαχαρία με την Φυλή του Λευί και την γενιά του Ααρών), αλλά στην Δαυιτική του Ιωσήφ, στο σπίτι του οποίου και διέμενε μετά την Μνηστεία.

2) Το Νομικό καθεστώς της Παλαιάς Διαθήκης: Βασική προϋπόθεση για την Ερμηνεία χωρίων της Καινής Διαθήκης, συνιστά η γνώση του Νόμου και του Βίου κατά την Παλαιά Διαθήκη. Στην εν λόγω περίπτωση, τα δεδομένα είναι συνυφασμένα με το τότε σχετικό Αστικό Δίκαιο. Οι Γάμοι έπρεπε να τελούνται μόνο μεταξύ υποψηφίων εκ της ιδίας Φυλής, πλην των Ιερέων που μπορούσαν να λάβουν γυναίκες από άλλες φυλές. Συνεπώς οι Γάμοι μεταξύ των φυλών ήταν ανεπίτρεπτοι και θεωρούνταν επίσης Πορνεία. Επιπλέον και όπως σχολιάζει ο Χρυσόστομος, η Θεοτόκος φυσιολογικά ως μοναχοκόρη, έπρεπε να δοθεί σε Νυμφίο συγγενή. Ο Χρυσόστομος, βέβαια, ως μη δεχόμενος την διαφορετική καταγωγή Ιωσήφ και Μαρίας και βασιζόμενος στην απαγόρευση μεικτών Γάμων και στην διάταξη περί μοναχοκόρης, αποδέχεται την ανάλογη Καταγωγή της Θεοτόκου και μόνο που ο Ιωσήφ είναι από την Φυλή του Δαυίδ. Την θέση του αυτή, επιχειρεί να θεμελιώσει και με την χρήση της λέξης «Δίκαιος», που η Γραφή αποδίδει στον Ιωσήφ. Ο Χρυσόστομος ερμηνεύοντας την, λογικά βέβαια, δεν μπορεί να διανοηθεί έναν Δίκαιο να προβαίνει σε μνηστεία παρά το φανερό κώλυμα Γάμου. Άρα κώλυμα τέτοιο για τον Χρυσόστομο δεν υπήρχε.

ΣΤ΄: Το ότι στον Λουκά γίνεται αναφορά στην καταγωγή της πρεσβυτέρας Ελισάβετ, ενώ έχει γίνει παράθεση της Καταγωγής του Αρχιερέως Ζαχαρίου, είναι το ισχυρότερο επιχείρημα πως ο Γάμος Ζαχαρίου και Ελισάβετ δεν ήταν μεικτός άρα και παράνομος και συνεπώς ως συγγενής η Θεοτόκος ήταν Λευίτισα. Στα δε Μηνολόγια της Εκκλησίας(όχι όμως και στο «Πρωτευαγγέλιο»), καταγράφεται η ακριβής συγγένεια με την Ελισάβετ. Φυσικά η επικρατούσα μέχρι και σήμερα άποψη, πως η Θεοτόκος είναι Ιουδαία, στερείται στοιχειώδους βάσεως. Η δε συγγένεια δεν μπορεί να είναι νομιζόμενη, αφού ο ίδιος ο Γαβριήλ ονομάζει την Ελισάβετ συγγενίδα της Θεοτόκου.
Ο Χρυσόστομος, μη δεχόμενος την διαφορετική καταγωγή του «ζεύγους», προσκρούει όπως είναι φυσικό στον «σκόπελο» της συγγενείας Ελισάβετ και Θεοτόκου. Και αυτό γιατί αν ακολουθήσεις την εν λόγω ερμηνευτική του, δεν εξηγείται η αυτή συγγένεια. Έτσι μη έχοντας ο ίδιος πραγματικά σαφή άποψη περί του πως μπορεί οι δύο γυναίκες να έχουν συγγένεια, αποφαίνεται επιφυλακτικά πως ονομάζονται συγγενείς, αφού η Θεοτόκος είναι Ιουδαία και εκ Δαυίδ αλλά δια του Νάθαν. Έτσι προτάσσεται της Βασιλικής Ιουδαϊκής Γενιάς και η Ιερατική του Νάθαν.

Ζ΄: Εφόσον κανείς δεχτεί αυτό που εδώ υποστηρίζεται, δηλαδή πως η Παναγία ήταν εκ της Φυλής του Λευί, η Μνηστεία ήταν αναμφίβολα μεικτή. Αρά τίθεται αυτομάτως το ερώτημα: και παράνομη; Διευκρινίζουμε: Παράνομο κατά Θεόν, είναι ότι δεν προέρχεται από Αυτόν και όχι απαραίτητα αυτό που είναι ενάντιο στον εν Κόσμω θεσπισμένο Νόμο Του. Η Αλήθεια δεν εξαρτάται από την τυπολατρία, πολύ δε περισσότερο όταν η Μνηστεία αυτή εντέλλεται εξ Ουρανού. Το αυτό φανερώνεται και από τις σχετικές πηγές, τόσο από τις Γραφές(με την συνεχείς αποστολές Αγγέλων προς το «ζεύγος»), όσο και από το «Πρωτευαγγέλιο»(στο οποίο γίνεται περιγραφή του δια Σημείων αρραβώνος Ιωσήφ και Μαρίας με τον Ιωσήφ όντα μεγάλο σε ηλικία, χήρος και πατήρ πολλών τέκνων).
Για την ακρίβεια κατά το Εκτός Κανόνος αυτό κείμενο(που το αργότερο ανάγεται στον Β΄ αιώνα), αναφέρει πως Θεία υποδείξει προς το Ζαχαρία κλήθηκαν οι χήροι του Λαού, ώστε εξ αυτών να επιλεχθεί μνηστήρας για την Παναγία. Επιλογή που έγινε, επίσης, δια Σημείου.

Η΄: Στην εδώ Γενεαλογία, γίνεται αναφορά σε λί
γες γυναίκες και μάλιστα όχι πρότυπα συμπεριφοράς. Κατά τον Χρυσόστομο, για να τονιστεί πως ο Χριστός ήρθε ως Ιατρός και όχι ως Δικαστής. Τονίζει δε πως ο τρόπος συντάξεως αυτής της Γενεαλογίας, αποκαλύπτει και την αμαρτία που υπήρχε σε όλους τους προγόνους Του. Επιπλέον από μια αλλόφυλη, την Ρούθ, μερικώς προέρχονταν ο Δαυίδ. Πάνω σε αυτό μπορούμε να πούμε, πως η προφητεία περί της Καταγωγής του Κυρίου, αναφέρεται κατεξοχήν στον Οίκο Δαυίδ. Ενδεχομένως όχι μόνο ως Βασιλική Γενιά, αλλά και ως Διεθνιστική–Οικουμενική, λόγω της επιμειξίας με την Ρούθ. Έτσι σε συνδυασμό με την Ιερατική Καταγωγή της Θεοτόκου, ο Κύριος έφερε, συμβατικά πάντα, τα σύμβολα της Βασιλείας από τον Δαυίδ και του Οικουμενισμού από την Ρούθ.

Θ΄: Γίνεται πολύς λόγος, για το χρονικό εύρος που καλύπτει η Γενεαλογία. Μια άποψη που εν πολλοίς έχει επικρατήσει, λέει πως εάν αντλήσεις από τα βιβλία της Π.Δ. και τις Γενεαλογίες, διαπιστώνεις το ακριβώς έτος εμφανίσεως του Αδάμ, δηλαδή του πρώτου ανθρώπου. Κάτι που ως προσπάθεια, είναι γνωστό ότι επιχειρήθηκε ήδη από τους πρώτους μετά–χριστιανικούς αιώνες, όχι μόνο από Χριστιανούς, αλλά και από Ισλαμιστές και Εβραίους. Η χριστιανική άποψη που επικράτησε, ήταν πως το έτος 5.508/9 π.Χ., υπήρξε και το έτος Δημιουργίας του Αδάμ(βέβαια στον Ματθαίο, ο κατάλογος φθάνει μέχρι τον Αβραάμ). Έτσι είναι σημαντικό να διευκρινισθεί, πως οι Γενεαλογίες είναι αντιπροσωπευτικές και όχι πλήρης και απόλυτα εξελικτικές. Για παράδειγμα αποδεδειγμένα γίνεται παράβλεψη αδερφών του Ιακώβ, της Καθόδου στην Αίγυπτο και της Βαβυλωνίου Γενεάς.
Κατά τον Χρυσόστομο, οι μεν πρώτοι δεν καταγράφονται ως Ισμαηλίτες, το μέγιστο γεγονός για λόγους ελλείψεως φόβου προς τους Αιγυπτίους, η δε Βαβυλώνα για λόγους Θεολογικούς, αφού εκεί οδηγήθηκαν οι Ισραηλίτες εξαιτίας των αμαρτιών τους.

Ι΄: Η Γενεαλογία χωρίζεται σε τρεις ομάδες, οι οποίες καταγράφονται ως ομάδες των δεκατεσσάρων. Ο Ιερός πατήρ υποστηρίζει, πως η διάκριση έγινε για να τονιστεί το γεγονός ότι με τρία διαφορετικά πολιτεύματα, το Αριστοκρατικό, το Βασιλικό και το Ολιγαρχικό, αλλά και με σημαντικούς ηγέτες, τόσο Ιερατικά, όσο και Πολιτικά, δεν κατορθώθηκε η Γενεά να εξαλείψει τα σημαντικά μειονεκτήματά της.

ΙΑ΄: Η τρίτη ομάδα καίτοι χαρακτηρίζεται ως "ομάδα των δεκατεσσάρων", εντούτοις περιλαμβάνει μόνο 12 μέλη. Ο Χρυσόστομος υποστηρίζει, πως οι δύο Γενεές που εννοούνται, απαριθμούνται αλλά δεν ονομάζονται, είναι η Βαβυλώνια και η του Ιησού.

Γενεαλογία Λουκά Γ΄, 23-38:

Α΄: Ο Λουκάς καταλήγει στον Αδάμ κατά τον Χρυσόστομο, γιατί απευθύνεται και στους εξ Εθνών. Ίσως μάλιστα, να σχετίζεται η μέχρι Αδάμ αναγωγή και με διάφορες πλάνες θεωρίες φιλοσοφικών συστημάτων. Σύμφωνα με αυτές, ο Κόσμος θεωρούνταν αποτέλεσμα της συγκρούσεως του Καλού με τον Κακό Θεό ή εν πάση περιπτώσει κάποιου κατωτέρου αιώνος. Οι θεωρίες αυτές, σαφώς Διαρχικές, οδήγησαν στον Γνωστικισμό με τις διάφορες μορφές του.

Β΄: Στην Γενεαλογία από Αδάμ έως Αβραάμ(μη μαρτυρουμένη υπό του Ματθαίου), υπάρχει το όνομα Καϊνάν. Το αυτό δεν αναφέρεται σε κανένα κώδικα της Εβραϊκής Γλώσσης, αλλά μόνο στις μεταφράσεις των Ο΄. Κάτι που ισχυροποιεί την υπόθεση, πως η Γενεαλογία αυτή, ήτο μια από τις Γενεαλογίας που φυλάσσονταν ή ήταν γνωστή σε κάποια «Εξ Εθνών» Κοινότητα ή Συναγωγή.

Γ΄: Οι δύο Γενεαλογίες ταυτίζονται, από τον Αβραάμ έως τον Δαυίδ.

Δ΄: Αντίθετα, από τον Δαυίδ μέχρι τον Ιησού, μόνο δύο ονόματα είναι κοινά: Του Ζοροβάβελ και του Σαλαθιήλ. Επιπλέον ο Λουκάς αναφέρει μεγαλύτερο αριθμό ονομάτων.

Ε΄: Το πλέον δυσεπίλυτο πρόβλημα των δύο Γενεαλογιών, συνιστά η διαφορά των ονομάτων και δη από τον Δαυίδ έως τον Χριστό. Η επικρατούσα άποψη(την οποία αναφέρει σίγουρα ο Τρεμπέλας) είναι, πως ο μεν Ματθαίος παραθέτει την Γενιά του Ιωσήφ(που νομίζονταν πατήρ του Ιησού), ενώ ο Λουκάς την Γενιά της Παναγίας. Το τελευταίο στηρίζεται στο ότι ο Λουκάς αναφέρει ως πρώτο πρόγονο του Ιωσήφ τον Ηλί. Ο Τρεμπέλας λαμβάνοντας αυτό ως αφορμή, υποστηρίζει πως το Ηλί ίσως είναι σύντμηση του Ελιακείμ, το οποίο με την σειρά του είναι σύντμηση του Ιωακείμ. Έτσι δύναται ο Ηλί, να είναι ο πατήρ της Θεοτόκου Ιωακείμ. Άρα οι Εθνικοί που ενδιαφέρονταν για την Γενετική και καλά αλήθεια και όχι για τις Εβραϊκές εμμονές, θα προτιμούσαν την αναφορά της Γενιάς της Παναγίας, που ήταν και η μητέρα του Ιησού.

ΣΤ΄: Ως προς το παραπάνω, ας παρατηρηθούν τα εξής: Και οι δύο Γενεαλογίες, αναφέρονται ρητά στον Ιωσήφ και την Γενιά του Δαυίδ. Συνεπώς οι δύο Γενεαλογίες διαφέρουν και αν όχι λάθος αμφότερες, η μία τουλάχιστον δεν είναι απόλυτα σωστή εξελικτικά. Ίσως ο Ματθαίος να αναφέρει ως κρίκους, άτομα που ποτέ δεν αφήσανε απογόνους. Για παράδειγμα κατά το Εβραϊκό Δίκαιο, εάν ένας πέθαινε χωρίς να προλάβει να αποκτήσει με την γυναίκα του απογόνους, υποχρεωτικά εφόσον υπήρχε ελεύθερος αδελφός την παντρεύονταν(περίπτωση Τωβίτ). Το παιδί που γεννιόταν, παρότι ήταν παιδί του αδερφού, στις Γενεαλογίες μπορεί να ή καταγράφονταν ως παιδί του αποθανόντος.

Ζ΄: Ενδέχεται απλά ο Ματθαίος και ο Λουκάς να παραθέτουν τις Γενεαλογίες που τηρούσαν ή ήταν γνωστές στις Εκκλησίες ή Συναγωγές των παραληπτών των δύο Ευαγγελίων. Για τους παραλήπτες αρκούσε, ο Ιωσήφ να είχε καταγραφεί ως Ρίζα του Ιούδα και του Δαυίδ, άσχετα εάν οι ενδιάμεσοι κρίκοι είχαν διατηρηθεί σωστά στο πέρασμα των αιώνων. Σχετικό με τις Γενεαλογίες που τηρούνταν, είναι και το περιστατικό του Ιωακείμ, που περιγράφεται στο «Πρωτευαγγέλιο». Συγκεκριμένα, όταν τον μέμφθηκε κάποιος για την στειρότητά του συμβουλεύθηκε σχετικά το «Βιβλίο των Δώδεκα Φυλών του Ισραήλ», για να διαπιστώσει αν όλοι οι Δίκαιοι είχαν αφήσει απογόνους. Και επειδή εκεί επιβεβαίωσε αυτήν την υποψία, θεώρησε εαυτόν μη Δίκαιο αφού δεν είχε αποκτήσει με την Άννα τέκνο και κατέφυγε νηστεύοντας στην έρημο.

Η΄: Να σημειωθεί, τέλος, πως και ο Απόστολος Παύλος στην «Προς Εβραίους», χαρακτηρίζει τον Ιησού «Ιουδαίο». Προσωπικά, όμως, πιστεύω πως και ο Παύλος κινείται στην δοκητική λογική των Γενεαλογιών, αφού και οι Συναγωγές στις οποίες κατά κανόνα απευθύνονταν, θα λογάριαζαν τον Κύριο ως εξ Ιούδα.

Στο θέμα απάντησα σε τρεις δημοσιεύσεις. Στην πρώτη λέω, για να μη χαθεί ο αναγνώστης στον εκτεταμένο σχετικό όγκο των πληροφοριών, αν θες την άποψή μου για το θέμα.

Οι Προφητείες εξυπηρετούν τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος τις προφητείες. Οι 2 Γενεαλογίες που παρατίθενται στην Κ.Δ. δίνονται με βάσει τον τρόπο που θα τις αναγνώριζε και θα τις διασταύρωνε ο κόσμος και όχι με βάσει την εξυπηρέτηση της κοσμικής ιστορικής αλήθειας.

Δόθηκε η καταγωγή του Μεσσία ως Σημείο Του για να φωτιστούν οι άνθρωποι που Τον ανέμεναν.

Ωστόσο κατα κυριολεξία όποια Γενεαλογία και να δίνονταν θα ήταν λάθος όπως και είναι.

Ο Χριστός καταγωγή δεν έχει. Κατάγει και δεν κατάγεται.

Κατα σάρκα πάλι σχετίσθηκε μόνο με την Παρθένο Μαρία. Άνευ σποράς δεν υπάρχει καταγωγή, αλλά και να δίνονταν η Γενεαλογία της Θεοτόκου, δεν θα την υπολόγιζαν, αφού γυναικείες Γενεαλογίες δεν τηρούνταν και άρα δεν θα μπορούσε να διασταυρωθεί η εκπλήρωση της προφητείας.

Δίνονται λοιπόν Γενεαλογίες του Ιωσήφ ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τον Χριστό. Ωστόσο αυτόν αναγνώριζαν ως πατέρα του Κυρίου. Και οφείλονταν να υποστηριχθεί η αναγνώριση των Σημείων της Θείας Οικονομίας.

Τώρα γιατί διαφορές στις έτσι κι΄αλλιώς άσχετες ουσιαστικά με τον Χριστό Γενεαλογίες; Η εξήγηση που δίνω προσωπικά, είναι πως αυτό έχει να κάνει με τις Γενεαλογίες που τηρούσαν οι Συναγωγές οι εν πάσει περιπτώσει οι Ιουδαϊκές κοινότητες των πόλεων απο τις οποίες απεστάλησαν ή κατέληξαν αρχικά τα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά. Γενεαλογίες τηρούνταν ώστε να διαπιστωθεί π.χ. η Κανονικότητα των Γάμων. Ο Εβραίος πλην του Λευίτη, μπορούσε να παντρευτεί μόνο ομόφυλη σύζυγο.

Αυτό όμως είναι μια υπόθεση.