Ο φθόνος...
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Ιαν 26, 2008 12:43 am
Ο φθόνος
Πολλές φορές οι τρελλοί μπήχουν τό μαχαίρι στό κρέας των. Ενα τέτοιο πράγμα κάμνουν καί οι φθονεροί. Διότι σκέπτονται μόνο Πώς θά βλάψουν τόν άλλον, χωρίς νά τούς νοιάζη άν, έξ αιτίας τού φθόνου, πάθη καί ό έαυτός των.
ΟΙ άνθρωποι αύτοί είναι θηρία καί κάτι περισσότερο. Διότι τά θηρία γιά νά σέ πειράξουν, ή θά τά ένοχλήσης, ή θά είναι νηστικά. ʽΕνώ οι φθονεροί καί πολλές φορές νά τούς έχης εύεργετήσει σέ θεωρούν έχθρόν! ΟΙ φθονεροί, άκόμη είναι χειρότεροι καί άπό τούς δαίμονας διότι οι δαίμονες έχουν βέβαια άσπονδον έχθραν έναντίον μας, άλλʼ όμως δέν κακοτρέχουν τούς όμόγνωμούς των. ʽΕνώ ώ φθονεροί ούτε τήν άνθρώπινην φύσιν σέβονται, οϋτε τόν έαυτόν των λυπούνται. “Οπου στρέψουν τό φθονερό μάτι τους, έκεί χύνουν δηλητήριον καί καταστροφήν, κιʼ ας μήν ύπάρχει ή παραμικρά αιτία.
Τί σέ κάμνει, άνθρωπέ μου, νά λυπάσαι έπειδή ό διπλανός σου έχει άγαθά;.. Νά λυπηθής γιά τίς δυστυχίες τις ʽιδικές σου, τό καταλαβαίνω, όχι όμως έπειδή βλέπεις τούς άλλους καί προκόβουν!
Νά γιατί τό άμάρτημα τού φθόνου δέν παίρνει καμμιά συγχώρησι. ʽΟ κλέφτης έχει νά είπή κάποιαν πρόφασι, τήν φτώχεια. ʽΟ φονιάς τόν θυμόν. Παράλογες, βέβαια, καί άβάσιμες προφάσεις, άλλά τέλος πάντων, προφάσεις. ʽΕσύ, όμως, ό φθονερός ποιάν αιτίαν έχεις νά προβάλης; Τίποτεʼ μόνο κακία καί πονηριά!
ʽΟ Χριστός μάς έδίδαξε νά άγαπώμεν καί τούς έχθρούς μας. ʽΟ φθονερός έχθρεύεται κιʼ έκείνους πού τόν άγαπούν! ʽΟ φθόνος καί έκκλησίες άνατρέπει καί τόν κόσμον όλον ταράσσει. ʽΟ φθόνος, άκόμη, είναι ή μάνα πού γεννά τόν φόνον.
“Αν είπής γιά τόν φθονερόν άνθρωπο τού τωρινού καιρού, κάμνει πολλά, χειρότερα καί άπό τόν φόνο. Εύχεται π.χ. νά κακοτυχήση ό άδελφός του, βάνει παντού διαβολιές, κατηγορεί τις ένάρετες πράξεις καί λυπάται γιά ό,τι άρέσει στόν Θεό. Καί βέβαια· άφού φθονεί έναν άνθρωπο γιά τά καλά πού έχει, είναι σάν νά φθονή τόν ʽίδιον τόν Θεόν, γιατί ό Θεός φυσικά είναι έκεϊνος πού τού τά δίνει.
Καί τό σπουδαϊον είναι, ότι τό &αμάρτημα τού φθόνου δέν Θεωρείται καί τόσο μεγάλο, ένώ είναι τό βαρύτερο, άκριβώς έπειδή είναι καί άδιόρθωτο. ʽΟ Κάιν έφθόνησε τόν ʽΑβελ καί, ένώ ό Θεός τόν έκαλούσε όλοένα νά τού γιατρέψη τό πάθος, αύτός άπεναντίας άγρίειψε Κιʼ έβιάζετο νά σκοτώση.
“Ας έχωμεν, λοιπόν, υπʼ όψιν όλα αύτά Κιʼ άς φροντίσωμε νά ξεριζώσωμε άπό παντού τόν φθόνο καί νά φυτέψουμε στή θέσι του τήν άγάπην. “Ετσι μόνο θά στηρίξουμε τούς πιό προοδευτικούς άδελφούς μας, ώστε ή εύτυχία των νά γίνη καί ʽιδική μας εύτυχία. Αύτό άλλωστε μάς συμβουλεύει κιʼ ό ʽΑπόστολος Παύλος: «Χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων».
(Τού ʽΙερού Χρυσοστόμου)
Πολλές φορές οι τρελλοί μπήχουν τό μαχαίρι στό κρέας των. Ενα τέτοιο πράγμα κάμνουν καί οι φθονεροί. Διότι σκέπτονται μόνο Πώς θά βλάψουν τόν άλλον, χωρίς νά τούς νοιάζη άν, έξ αιτίας τού φθόνου, πάθη καί ό έαυτός των.
ΟΙ άνθρωποι αύτοί είναι θηρία καί κάτι περισσότερο. Διότι τά θηρία γιά νά σέ πειράξουν, ή θά τά ένοχλήσης, ή θά είναι νηστικά. ʽΕνώ οι φθονεροί καί πολλές φορές νά τούς έχης εύεργετήσει σέ θεωρούν έχθρόν! ΟΙ φθονεροί, άκόμη είναι χειρότεροι καί άπό τούς δαίμονας διότι οι δαίμονες έχουν βέβαια άσπονδον έχθραν έναντίον μας, άλλʼ όμως δέν κακοτρέχουν τούς όμόγνωμούς των. ʽΕνώ ώ φθονεροί ούτε τήν άνθρώπινην φύσιν σέβονται, οϋτε τόν έαυτόν των λυπούνται. “Οπου στρέψουν τό φθονερό μάτι τους, έκεί χύνουν δηλητήριον καί καταστροφήν, κιʼ ας μήν ύπάρχει ή παραμικρά αιτία.
Τί σέ κάμνει, άνθρωπέ μου, νά λυπάσαι έπειδή ό διπλανός σου έχει άγαθά;.. Νά λυπηθής γιά τίς δυστυχίες τις ʽιδικές σου, τό καταλαβαίνω, όχι όμως έπειδή βλέπεις τούς άλλους καί προκόβουν!
Νά γιατί τό άμάρτημα τού φθόνου δέν παίρνει καμμιά συγχώρησι. ʽΟ κλέφτης έχει νά είπή κάποιαν πρόφασι, τήν φτώχεια. ʽΟ φονιάς τόν θυμόν. Παράλογες, βέβαια, καί άβάσιμες προφάσεις, άλλά τέλος πάντων, προφάσεις. ʽΕσύ, όμως, ό φθονερός ποιάν αιτίαν έχεις νά προβάλης; Τίποτεʼ μόνο κακία καί πονηριά!
ʽΟ Χριστός μάς έδίδαξε νά άγαπώμεν καί τούς έχθρούς μας. ʽΟ φθονερός έχθρεύεται κιʼ έκείνους πού τόν άγαπούν! ʽΟ φθόνος καί έκκλησίες άνατρέπει καί τόν κόσμον όλον ταράσσει. ʽΟ φθόνος, άκόμη, είναι ή μάνα πού γεννά τόν φόνον.
“Αν είπής γιά τόν φθονερόν άνθρωπο τού τωρινού καιρού, κάμνει πολλά, χειρότερα καί άπό τόν φόνο. Εύχεται π.χ. νά κακοτυχήση ό άδελφός του, βάνει παντού διαβολιές, κατηγορεί τις ένάρετες πράξεις καί λυπάται γιά ό,τι άρέσει στόν Θεό. Καί βέβαια· άφού φθονεί έναν άνθρωπο γιά τά καλά πού έχει, είναι σάν νά φθονή τόν ʽίδιον τόν Θεόν, γιατί ό Θεός φυσικά είναι έκεϊνος πού τού τά δίνει.
Καί τό σπουδαϊον είναι, ότι τό &αμάρτημα τού φθόνου δέν Θεωρείται καί τόσο μεγάλο, ένώ είναι τό βαρύτερο, άκριβώς έπειδή είναι καί άδιόρθωτο. ʽΟ Κάιν έφθόνησε τόν ʽΑβελ καί, ένώ ό Θεός τόν έκαλούσε όλοένα νά τού γιατρέψη τό πάθος, αύτός άπεναντίας άγρίειψε Κιʼ έβιάζετο νά σκοτώση.
“Ας έχωμεν, λοιπόν, υπʼ όψιν όλα αύτά Κιʼ άς φροντίσωμε νά ξεριζώσωμε άπό παντού τόν φθόνο καί νά φυτέψουμε στή θέσι του τήν άγάπην. “Ετσι μόνο θά στηρίξουμε τούς πιό προοδευτικούς άδελφούς μας, ώστε ή εύτυχία των νά γίνη καί ʽιδική μας εύτυχία. Αύτό άλλωστε μάς συμβουλεύει κιʼ ό ʽΑπόστολος Παύλος: «Χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων».
(Τού ʽΙερού Χρυσοστόμου)