Οικογένεια

[pavmaria]

Οικογένεια

Ο λόγος του Θεού είναι εκείνος, ο όποιος υποδεικνύει καταρχήν στο σύζυγο, ο οποίος είναι η κεφαλή της οικογένειας, πως να φέρεται απέναντι της συζύγου και των παιδιών. Αλλά και στη σύζυγο πως να φέρεται απέναντι του συζύγου και των παιδιών.

Ο σύζυγος και η σύζυγος αποτελούν τους στυλοβάτες της οικογένειας. Από την όλη στάση και συμπεριφορά τους εξαρτάται η όλη πορεία της οικογένειας για να είναι ειρηνική, χαρούμενη, επιτυχημένη και προοδευτική.

Ο Νόμος του Θεού είναι εκείνος, που θα εμπνέει τη σύμπνοια μεταξύ των γονέων και των παιδιών. Διαφορετικά, όταν δεν υπάρχει ο ψυχικός σύνδεσμος μεταξύ των συζύγων και των παιδιών, η οικογένεια παύει να αποτελεί ενότητα δημιουργική. Διότι ο καθένας κάνει ό,τι του αρέσει.

Γιʼ αυτό και ο απ. Παύλος παραγγέλει για τους συζύγους: «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής» (Εφεσ. ε'25) δηλ. «Οι άνδρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, καθώς και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό Του σε θάνατο υπέρ αυτής».

Αλλά και προς τις συζύγους παραγγέλει: «Οι γυναίκες να υποτάσσεσθε στους ιδίους σας άνδρες, σαν να κάνετε την υποταγή σας αυτή προς τον Κύριο, ο Οποίος παραγγέλει και ζητεί να υποτάσσονται οι γυναίκες στους άνδρες τους. «Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω, ότι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστί σωτήρ του σώματος. Αλλʼ ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί» (Εφεσ. ε'22-24). Ζητεί δε ο Κύριος την υποταγή αυτή, διότι ο άνδρας είναι κεφαλή της γυναίκας, όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της Εκκλησίας. Κατά τούτο δε ο Χριστός διακρίνεται, καθότι Αυτός είναι συγχρόνως και Σωτήρας του σώματος, δηλαδή της Εκκλησίας. Αλλά και καθώς η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες ας υποτάσσονται στους ευσεβείς και θεοφοβούμενους άνδρες τους σε όλα. Σημειώνει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Αυτή είναι η αληθινή οικογένεια, αυτός είναι ο πραγματικός άνδρας, όταν δεν λεπτολογεί τους λόγους της γυναικός του, αλλά, φερόμενος με συγκατάβαση για την αδυναμία της γυναικείας φύσεως, ένα πράγμα επιδιώκει να επιτύχει, πως, δηλαδή, να απομακρύνει τη λύπη της και να διατηρήσει σταθερή τη μεταξύ τους ειρήνη και ομόνοια.

Ας τα ακούσουν αυτά οι άνδρες και ας μιμηθούν την επιείκεια του δικαίου και ας απονέμουν τον ανάλογο σεβασμό και την τιμή προς τις γυναίκες τους και ας τις φροντίζουν σαν ασθενέστερα σκεύη, ώστε να αυξάνει η μεταξύ τους αγάπη». «Τούτο αληθές συνοικέσιον, τούτο ανήρ, όταν μη ακριβολογήται προς τα της γυναικός ρήματα, αλλά τη ασθενεία της φύσεως πολλήν νέμων την συγγνώμην μία ποιείται σπουδήν, ώστε την λύπην εκποδών ποιήσαι, και τα της ειρήνης και της ομονοίας συσφίγγειν. Ακουέτωσαν άνδρες, και μιμείσθωσαν του δικαίου την επιείκειαν, και τοσαύτην αιδώ και τιμήν ταις γυναιξίν απονεμέτωσαν, και ως ασθενεστέρω σκεύει φειδέσθωσαν, ίνα ο της ομονοίας σύνδεσμος επιτείνεται» (ΕΠΕ 3, 594)

Έχει λεχθεί και είναι ορθό, ότι ο γάμος είναι «συνεταιρισμός αδυναμιών»! Πόσο θα πρέπει να προσέξουν την αλήθεια αυτή οι σύζυγοι! Διότι η συμβίωση απαιτεί και από τους δύο απάρνηση του θελήματος τους, την υποταγή του εγώ του ενός στον άλλο. Διότι μόνο τότε επέρχεται η πνευματική ενότητα μεταξύ των συζύγων και μπορούν να επιτύχουν τον υψηλό προορισμό που έχει η σύσταση της οικογένειας.

Είναι σύνηθες το φαινόμενο: Όταν οι σύζυγοι δεν εμπνέονται από το λόγο του Θεού, συχνά παρουσιάζουν αντιθέσεις, αντιγνωμίες, εκνευρισμούς, διαπληκτισμούς, φωνές, αντεγκλήσεις, που ανατρέπουν την ομαλή οικογενειακή ζωή και εκθέτουν την όλη οικογένεια στα μάτια των άλλων ανθρώπων.

Απεναντίας, όπου οι σύζυγοι μελετούν ή ακούνε το λόγο του Θεού και τον έχουν οδηγό τους, η ειρήνη και η γαλήνη του Θεού βασιλεύει μεταξύ τους. Διότι ο λόγος του Θεού τους εμπνέει το φόβο του Θεού, που τους καθιστά υποχωρητικούς τον ένα στον άλλον. Τότε η σύζυγος σέβεται το σύζυγο. Ο σύζυγος εκτιμά και αγαπά τη σύζυγο. Λείπουν οι αντιθέσεις και οι διαπληκτισμοί, τα μίση και οι εχθρότητες, οι διχοστασίες και τα πείσματα. Αμφότεροι παρουσιάζονται ευγενικοί και συγκαταβατικοί.

Η ευλογία του Θεού διαποτίζει την οικογενειακή ζωή τους. Και ολοψύχως αγωνίζονται με τη Χάρη του Θεού, να ανταποκριθούν στον υψηλό προορισμό τους.