"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

ΠΡΩΙΝΟ ΡΟΦΗΜΑ
Πρωί στο κελί του Τιμίου Σταυρού του γέροντα Παΐσιου, κοντά στη Μονή Σταυρονικήτα. Τρίτη μέρα της Σαρακοστής. Είμαστε έξω στο σκεπαστό κι ο γέροντας βράζει γάλα στο καμινέτο, πάνω σ’ ένα κούτσουρο.

Παραδίπλα είναι, πλαγιασμένα στα χόρτα, τα δύο παιδιά του Γιάννη, που ανεβήκαμε μαζί στο Αγιονόρος - ο Γιάννης κάθεται μόνος του, απέναντι στο βράχο.

Πιο εδώ είναι δυο επισκέπτες, κι αυτοί από τη Θεσσαλονίκη. Στέκονται όρθιοι, ακουμπώντας στην καστανιά. Πενηντάρηδες κι οι δυο, χλωμοί, στρυφνοί. Φαίνονται να είναι από κάποια παρεκκλησιαστική οργάνωση, γιατί κοιτάζουνε αυστηρά, κάπως επιτιμητικά τον γέροντα και σχολιάζουνε μεταξύ τους χαμηλόφωνα.

Τα παιδιά παίζουνε, κάνουνε φασαρία –οπότε γυρίζει ο Παΐσιος και τα λέει ήρεμα:

«Μην κάνετε θόρυβο, γιατί εδώ δίπλα, κάτω απ’ το χώμα, είναι κρυμμένοι Αμερικανοί και θα ξυπνήσουν και θα ‘ρθουν να μας χαλάσουν την ησυχία μας».

Τα παιδιά σταματούνε, σωπαίνουνε παραξενεμένα.

Ο Γιάννης, απέναντι, γέρνει πλάγια στο βράχο, πάνω στο σάκο του. Ανάβει τσιγάρο.

Οι δυο επισκέπτες, που φαίνονται σκληροί ευσεβιστές, συνεχίζουν να βλέπουν με αποδοκιμασία τον γέροντα που προσέχει να μη φουσκώσει και χυθεί το γάλα. Ώσπου ο ένας δεν αντέχει και λέει στον καλόγερο:

«Γέροντα Παΐσιε, είμαστε στις πρώτες μέρες της Σαρακοστής, έχουμε αυστηρή νηστεία, κι εσύ βράζεις να πιεις γάλα;»

Ο γέροντας σωπαίνει. Δεν απαντάει. Πιάνει και κατεβάζει το κατσαρόλι, γιατί το γάλα έβρασε. Μετά πάει στο κελί, φέρνει έξι μικρά, παλιά, πορσελάνινα φλιτζανάκια, τα βάζει μερακλίδικα στη σειρά κι αδειάζει με προσοχή το γάλα μέσα σ’ αυτά. Περιμένει λίγο να κρυώσει, ενώ όλοι τον κοιτάζουνε με απορία, σιωπηλοί.

Οι δυο ευσεβιστές τα βλέπουνε όλα αυτά με αποστροφή, γιατί σκέφτονται ότι αφού είμαστε όλοι εδώ οι επισκέπτες, έξι και τα φλιτζανάκια, άρα και σ’ αυτούς θα τολμήσει ο καλόγερος να προσφέρει γάλα, τέτοιες μέρες σκληρής νηστείας.

Ο γέροντας Παΐσιος παίρνει τα γεμάτα φλιτζανάκια ένα-ένα, τα βάζει σ’ ένα ξύλινο δίσκο, τα κουβαλάει και τ’ αφήνει σε απόσταση εφτά μέτρων, στο χώμα, στην άκρη ενός θάμνου.

Τ’ ακουμπάει όλα εκεί, στη σειρά, έπειτα έρχεται, κάθεται δίπλα μας και αρχίζει να κάνει με το στόμα του κάτι σιγανά, παράξενα σφυρίγματα, κοιτάζοντας προς τους θάμνους.

Δεν περνούνε λίγα λεπτά, και πιο εκεί, μέσα από τα τσαλιά, βγαίνει πολύ προσεκτικά μια οχιά και ύστερα πέντε μικρά φιδάκια –τα παιδιά της.

Κρατάω την αναπνοή μου.

Τα φίδια έρχονται, πλησιάζουν όλα, ένα-ένα, σέρνοντας, περνούνε δίπλα μας, πάνε σιγά-σιγά στα φλιτζανάκια, κι αρχίζουν ήρεμα να πίνουν, να ρουφούνε το πρωινό γάλα τους…

Πηγή: ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ, Επί ψύλλου κρεμάμενος (Κέδρος 2003)

Ποσο διδακτικο το παραδειγμα αυτο!

Μας θυμιζει την στειρα, αδιακριτη, ευσεβιστικη σταση που διακρινει τους περισσοτερους απο εμας που οντας αρχαριοι, μπουσουλωντας μπαινουμε στην πνευματικη ζωη, σαν ταυροι σε υαλοπωλειο, και μολις ανοιξουν λιγο τα τυφλα ματια μας, θελουμε να κανουμε και τον οφαλμιατρο στους αλλους.

Πολυ αργοτερα θα ανακαλυψουμε την πραγματικη ευλαβεια και ταπεινωση, με το να μην κατακρινουμε τον πλησιον μας, και να κοιταμε την δικη μας καμπουρα μονο.

Στο ελεος Του, ελπιζουμε μονο, γιατι εαν περιμεναμε απο τις πραξεις μας, δεν το βλεπω καθολου...

Μπραβο.Ευχαρηστω παρα πολυ, εμενα προσωπικα μου εφτιαξες την μερα μου.Δεν χορταινω να ακουω και να διαβαζω για τον πατερ Παισιου.Ηταν η αφορμη απο ενα βιβλιο που μου συστησε ενας παππουλης ,πριν χρονια ,να αρχισω και να διαβαζω οτιδηποτε εβλεπα για γεροντες.Ηταν και θα ειναι ενα μεγαλο δωρο θεου για παντα μεσα στις καρδιες μας.Καλη σου μερα.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ π. ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» (Εκδόσεις : «Απόστολος Βαρνάβας»).
(σελ. 47-48)
Είδε ο Άγιος Παφνούτιος, κάποτε, δύο να αμαρτάνουν και, ως συνήθως, ο λογισμός της κατάκρισης κυριεύει τον νου του Χριστιανού. Φοβερό κακό η εσωτερική κατάκριση για τα μέτρα του Ευαγγελίου. Κι όμως ο Άγιος αυτός διόρθωσε αμέσως τον λογισμό του και είπε : «Αλίμονό μου, εγώ είμαι που αμαρτάνω και όχι αυτοί». Τότε του παρουσιάστηκε Άγγελος με σπαθί στο χέρι, γεμάτος οργή και του είπε ότι «το σπαθί και ο θάνατος θα θανατώσει κάθε έναν που δεν διορθώνει τον λογισμό του, αλλά κατακρίνει τον πλησίον του. Εσύ δε, επειδή δεν κατέκρινες τον πλησίον σου, έχει γραφεί το όνομά σου στο βιβλίο της ζωής».
Αυτά έλεγε ο Γέρων Παΐσιος περί του θετικού λογισμού. Είδαμε τον άλλον να εκτρέπεται, λαϊκός είναι ή κληρικός, βασιλιάς ή στρατιώτης, πλούσιος, ή πτωχός, αμέσως ας διορθώσουμε τον λογισμό μας. Ακόμη καλύτερα, ας κτυπήσουμε πίσω τον κακό μας λογισμό, όπως έκανε και ο Άγιος Παφνούτιος. «Όχι, να πούμε, δεν είναι αυτοί που αμαρτάνουν, αλλά είμαι εγώ». Τέτοιους Χριστιανούς, έλεγε ο Γέρων Παΐσιος, θέλει ο Θεός : που να φεύγουν από τον κακό λογισμό, όπως φεύγει η μέλισσα από την ακαθαρσία.

Απόσπασμα από το βιβλίο : « Ο χαρισματούχος υποτακτικός Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης», Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού
Παιδί μου, ο καρπός της ησυχίας που επιδιώκεις είναι να επιδιώκεις να βλέπεις τους άλλους ως αγίους, ως αγγέλους. Όταν βλέπεις στους άλλους ελαττώματα και ιδίως στον Γέροντά σου, να ξέρεις ότι έπεσε η πνευματική σου ζωή , υποβιβάστηκε , και χρειάζεται πολλή μετάνοια και αυτομεμψία. Όταν βλέπω και κρίνω μέσα μου τους αδελφούς μου , να ξέρω ότι δεν πάω καλά.. Πρέπει να πιστέψω καλά μέσα μου, ότι ο κάθε αδελφός είναι καλός και άγιος και μόνο εγώ είμαι ο πιο αχρείος. Σε κάθε παρεξήγηση να βάζω εγώ μετάνοια, είτε φταίω είτε όχι, για να είμαι πάντα ειρηνικός με τους άλλους και να είναι μαζί μου η Χάρις του Θεού. Ποτέ να μην κοινωνήσω τα θεία Μυστήρια αν έχω πικράνει κάποιον αδελφό και δεν έχω συνδιαλλαγεί μαζί του».