"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Είχε πέσει ένας άνθρωπος στη θάλασσα και μη ξέροντας μπάνιο,
λίγο-λίγο πνιγότανε. Εκεί που προσπαθούσε να σωθεί, εμφανίζεται
μεσοπέλαγα ένας βαρκάρης. Τον πλησιασε τον άνθρωπο, προσφέροντας
βοήθεια. Ο άνθρωπος απάντησε: "Είμαι πιστός εγώ. Θα με σώσει ο Θεός".
Μετά απο ώρα, ξαναπήγε ο βαρκάρης που τον έβλεπε να πνίγεται και τον λυπόταν. Ο άνθρωπος, πάλι το ίδιο απάντησε: "Είμαι πιστός και θα με σώσει ο Θεός." Ο βαρκάρης επιχείρησε και μια τρίτη φορά, αλλά η βοήθειά του δεν έγινε δεκτή και πήρε πάλι την ίδια απάντηση απο τον άνθρωπο που πνιγόταν.
Στο τέλος ο άνθρωπος πνίγηκε..
Πηγαίνοντας στον Παράδεισο και συναντώντας τον Θεό, τον ρώτησε:
"Θεέ μου, αφού πιστεύω σε σένα, γιατί δεν ήρθες να με σώσεις;"
Και του απήντησε ο Θεός: "Ήρθα τρείς φορές και με έδιωξες.
Ήμουνα ο βαρκάρης..."
(απο το Άγγελμα της Ημέρας)


Τα σχόλια σας..
[/i]

Πολυ ωραιο αυτο που εγραψες .Ο θεος ειναι παντου,αρκει να ανοιξουμε εμεις τα ματια μας και την καρδια μας για να τον δουμε και να τον νιωσουμε.Να μην τον αποκλεινουμε απο τη ζωη μας,μια ευχουλα ..... και εφτασε.Ετσι πιστευω εγω προσωπικα.

Ένας τρόπος μόνο υπάρχει να πιστεύουμε. Ο τρόπος των Πατέρων της Εκκλησίας μας, ο τρόπος των Αγίων και των Μαρτύρων:

Με όλη μας την καρδιά.

Όχι με τη λογική, όχι με το νου, αλλά με την καρδιά, που είναι το κέντρο του εαυτού μας.

Και να πιστέψουμε σημαίνει ν΄αγαπήσουμε. Ν΄ανοίξουμε την καρδιά μας στην Αγάπη Του, που μας πολιορκεί, αλλά εμείς απορροφημένοι από την αγάπη μας για τον εαυτό μας και τον κόσμο δεν τη νοιώθουμε.

Ν΄αφήσουμε την Αγάπη Του να μας αλλάξει σιγά-σιγά από εγωκεντρικά πλάσματα σε ανθρώπους αγάπης για τον Κύριο, για όλους τους ανθρώπους και για όλη τη Δημιουργία.

Αυτός είναι ο τρόπος που πιστεύουν οι Άγιοι. Ο δρόμος που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών.

filotas...
Σωστά αυτά που λες (αν και μου θυμίζουν εγχειρίδιο, παρά
πίστη απο καρδιάς) αλλά θέλω να πάω το θέμα λίγο παραπέρα..
Π.χ.
Πως θα χαρακτήριζες τον πιστό της συγκεκριμένης ιστορίας;
Τι σκέψεις σου φέρνει αυτή του η συμπεριφορά;
Τι νομίζεις εν ολίγοις;

Δεν πειράζει φίλε μου αρκεί που συμφωνείς. Πρέπει να ξέρεις όμως ότι συνήθως δεν αντιγράφω έτοιμα κείμενα, κι αν το κάνω τότε αναφέρω την πηγή τους.

Η ιστορία είναι καλή για κάποιον που δεν έχει καμιά γνώση του τι είναι πίστη και πνευματική ζωή. Εγώ προσπάθησα να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα.

Ο άνθρωπος, που περιμένει μόνο απ΄το Θεό να τον σώσει χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια ο ίδιος, δεν έχει καταλάβει, ότι ο Θεός πάντα μας αγαπάει και πάντα μας φροντίζει, εμείς είμαστε που δεν απλώνουμε το χέρι για να πάρουμε αυτό που μας προσφέρει.

Αγαπητή αδελφή, πριν διαβάσω το κείμενό σου, από τον τίτλο, θα έλεγα ότι πίστη είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη στον ουράνιο πατέρα μας, την οποία η περισσότεροι δεν έχουμε, μοιάζοντας έτσι με μεγάλους που αντί ανοίγονται στα βαθειά της θάλασσας, προτιμούν να πλατσουρίζουν άτολμα στα ρηχά με τα νήπια...(ανάμεσα σ'αυτούς και γω).Με εξέπληξε όμως η ιστορία που γράφεις γιατί παρουσιάζει έναν τολμητία της πίστης , που δεν μοιάζει καθόλου με τον ανόητο που θα πηδήσει από το μπαλκόνι του 5ου λέγοντας Κύριε σώσον με, αλλά βρίσκεται εκεί αναγκαστικά και στηρίζεται αποκλειστικά στο Θεό.Στο τέλος βέβαια δικαιώνεται αφού πάει στον παράδεισο, αλλά το λάθος του όπως πιστεύω εγώ (και πολλών εξ' ημων) είναι ότι πιστεύει μεν δυνατά,αλλά η πίστη του είναι άνευ γνώσεως.Είναι ατομική υπόθεση.Αγαπάει το Θεό,αλλά αγνοεί ότι αυτός πολλές φορές του μιλάει με τον αδελφό του.Νομίζει ότι τον γνωρίζει, αλλά γι 'αυτόν είναι κάτι μάλλον απόμακρο.. δεν έχει επίγνωση της πανταχού παρουσίας του Θεού που με κάθε τρόπο στηρίζει ,παρέχει δοκιμάζει, και με άπειρους τρόπους απεργάζεται τη σωτηρία μας.
"Κάθε που αγκαλιάζω έναν άνθρωπο, Κύριε, θαρρώ πως κρεμιέμαι απ' το λαιμό Σου"
Νικηφόρος Βρεττάκος, Ηλιακός λύχνος1984

Byzantine_Spirit έγραψε:Είχε πέσει ένας άνθρωπος στη θάλασσα και μη ξέροντας μπάνιο,
λίγο-λίγο πνιγότανε. Εκεί που προσπαθούσε να σωθεί, εμφανίζεται
μεσοπέλαγα ένας βαρκάρης. Τον πλησιασε τον άνθρωπο, προσφέροντας
βοήθεια. Ο άνθρωπος απάντησε: "Είμαι πιστός εγώ. Θα με σώσει ο Θεός".
Μετά απο ώρα, ξαναπήγε ο βαρκάρης που τον έβλεπε να πνίγεται και τον λυπόταν. Ο άνθρωπος, πάλι το ίδιο απάντησε: "Είμαι πιστός και θα με σώσει ο Θεός." Ο βαρκάρης επιχείρησε και μια τρίτη φορά, αλλά η βοήθειά του δεν έγινε δεκτή και πήρε πάλι την ίδια απάντηση απο τον άνθρωπο που πνιγόταν.
Στο τέλος ο άνθρωπος πνίγηκε..
Πηγαίνοντας στον Παράδεισο και συναντώντας τον Θεό, τον ρώτησε:
"Θεέ μου, αφού πιστεύω σε σένα, γιατί δεν ήρθες να με σώσεις;"
Και του απήντησε ο Θεός: "Ήρθα τρείς φορές και με έδιωξες.
Ήμουνα ο βαρκάρης..."
(απο το Άγγελμα της Ημέρας)


Τα σχόλια σας..
[/i]

Συγκινητικό και όμορφο
Σε ευχαριστώ για αυτό το όμορφο ανάγνωσμα

Με μια δευτερη αναγνωση φαινεται ο ανθρωπος αυτος, σαν να εκπειραζει τον Θεον, και να προσπαθει να δεσμευσει την ελευθερια Του, στο να παρεμβαινει στην ζωη μας, χρησιμοποιωντας σαν μοχλο την αυτοδιαφημιζομενη μαλιστα σε ετερο αδελφο του, πιστη του.

Συνηθως οταν κινδυνευουμε ζηταμε βοηθεια, απο τους ανθρωπους εχοντας ταυτοχρονα και τον Θεον στην καρδια μας, πιστευοντας ακραδαντα στο θελημα Του.

Εαν ευδοκησει θα στειλει βοηθεια ταχυτερα απο οτι φανταζομαστε, μιας και ενεργει ο αχρονος Θεος, εν χρονω κατα την Θεικη του Βουληση προγνωριζοντας τα μελλουμενα, και σε συναρτηση με την προοπτικη της αιωνιας ψυχης μας κρινει εαν το συμφερον ειναι να πνιγουμε την δεδομενη στιγμη, η να ζησουμε παραπανω σε αυτον εδω τον τοπο της εξοριας.

Εαν παλι παραχωρησει θα πνιγουμε για να παρει η ψυχη το μεγιστο δυνατο συμφερον και απο αποψη Θειας Δικαιοσυνης.

Επισης καλο ειναι σαν μυνημα να μην διαφημιζει ο καθεις την πιστη του στους αλλους σκανδαλιζοντας τους, λεγοντας εγω ειμαι πιστος! γιατι απλουστατα αυτος που καθε φορα εχουμε απεναντι μας, μπορει να ειναι ανωτερος σε ολα απο εμας, και να ντροπιαστουμε, η κατωτερος και να τον αποθαρυνουμε με την κενοδοξια μας. Σιωπη χρειαζεται και ταπεινωση. Με την αυτοδιαφημιση δεν μπαινουμε στην Βασιλεια των Ουρανων, αλλα στον καταλογο των γραφικων θρησκοληπτων.

Νομίζω ότι μοιάζει πολύ με το παρακάτω....... έχουν το ίδιο νόημα...


Διηγήθηκαν για ένα γέροντα:
Ότι, νήστεψε εβδομήντα εβδομάδες, τρώγοντας μόνο μία φορά την εβδομάδα, και παρακαλώντας στο διάστημα αυτό το Θεό νά του φανερώσει τη σημασία ενός χωρίου της Γραφής. 'Αλλά ο Θεός δεν του την αποκάλυψε. Λέει τότε μέσα του: "Νά, τόσους κόπους έκανα, και τίποτα δεν κατόρθωσα. "Ας πάω λοιπόν στον αδελφό μου και άς τον ρωτήσω". Φεύγοντας όμως, καθώς έκλεινε πίσω του την πόρτα, έστειλε ο Κύριος έναν άγγελο, πού του είπε: οι εβδομήντα εβδομάδες της νηστείας σου δεν έφτασαν στο Θεό. Όταν όμως ταπεινώθηκες και κίνησες νά πας στον αδελφό σου, εκείνος μ' έστειλε για νά σου εξηγήσω το ρητό. Και αφού τον πληροφόρησε για τη σημασία του χωρίου πού ζητούσε, αναχώρησε

Τι θελει να πει ο ποιητης? για πες μας εσυ τι θελεις να σχολιασουμε?
πχ
Οτι δεν πρεπει να λεμε ΕΓΩ ειμαι, εκανα, κτλπ?
Οτι πρεπει να βλεπουμε τον καθε ανθρωπο σαν τον ιδιο τον Χριστο?
Οτι δεν πρεπει να "πειραζει" καποιος τον Θεο?
Οτι ο Θεος βοηθα αλλα οχι οπως νομιζουμε?
Τη συνεχεια? (εκει ειναι το θεμα) :D :D :D :D :D

Εαν "πηγε στον Παραδεισο" (οπως λες) για τα καλα, τοτε γιατι να τον σωσει ο Θεος ?

"Και που το ηξερα εγω? ας ελεγες, Εγω ειμαι ο Θεος" θα ηταν μια λογικη απαντηση απο τον πνιγμενο,
ή μια εξυπνη απο τον ανθρωπο-βαρκαρη......... :D :D :D

:D :D :D :D :razz: :razz: :razz: :razz: :razz: :razz: