Σελίδα 1 από 3
Επιθέσεις του αντίθετου.
Δημοσιεύτηκε: Δευ Απρ 14, 2008 11:52 am
από Dreamlander
Πατερ Αντώνιε ευλογείτε.
Αφορμή στο θέμα που ανοίγω είναι κάποιες συζητήσεις που διάβασα
εδώ που αναφέρονται σε επιθέσεις του αντιθέτου. Με συγκλόνισε η μαρτυρία του μέλους smarti γιατί μικρός σε ηλικία 11-12 χρόνων είχα δει όνειρο το συγκεκριμένο περιστατικό. 8O
Μπορούμε να αναπτύξουμε λίγο το θέμα και να μας ενημερώσετε τι συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ως επίσης θα ήθελα να από αλλά μέλη εάν είχαν ποτέ τέτοια εμπειρία...
Ποιό είναι;
Δημοσιεύτηκε: Τρί Απρ 15, 2008 10:45 pm
από pAntonios
Ποιό είναι
το περιστατικό αυτό,
δεν
κατάλαβα!
π.Αντ.
Δημοσιεύτηκε: Τετ Απρ 16, 2008 5:47 am
από g_aggelos
smarti έγραψε:Απο τοτε που αρχισα να λεω την ευχη,και ποιο συχνα τον τελευταιο καιρο εχουν γινει και οι επιθεσεις του πονηρου ποιο εντατικες το βραδυ την ωρα που κοιμαμε.Το εξομολογηθηκα στο πνευματικο μου και μου ειπε να μην φοβαμαι .Καποιες φορες ομως θελω να κανω το σταυρο μου την ωρα που δεχομαι επιθεσεις και δεν με αφηνει ο αλλος και τοτε μονο βοηθαει η ευχη.Το καλυτερο ιατρικο για ολες τις ασθενειες ,τα προβληματα,τους κακκους λογισμους κτλ........Ο θεος ειναι πραγματικα πολυ μεγαλος .
Μάλλον αυτό εννοεί, π. Αντώνιε....
Είναι αρκετά ενδιαφέρον το θέμα και θα παρακαλούσα και εγώ να μας λέγατε την γνώμη σας και τις συμβουλές σας πάνω σε αυτό..
Ευχαριστώ...
Άλλοτε στον ύπνο, αλλά μερικές φορές και στον ξύπνο!!!
Δημοσιεύτηκε: Τετ Απρ 16, 2008 10:52 pm
από pAntonios
Είναι πολλά τα περιστατικά που διηγιούνται οι αγωνιστές Χριστιανοί όπου φαίνεται η μανία του Διαβόλου να τους αποτρέψει από την σωτήρια προσευχή.
Άλλοτε στον ύπνο, αλλά μερικές φορές και στον ξύπνο!!!
Πράγματι μπορεί να είνει μερικές φορές πολύ τρομακτικός...
Αρκετοί άνθρωποι σταματούνε την προσευχή όταν νιώσουν κάτι δυσάρεστο, χωρίς να γνωρίζουν ότι αυτό είναι δαιμονικό!
Για παράδειγμα μπορεί να νιώσουν ταχυκαρδίες, σφίξιμο στο στήθος, κατάθλιψη κοκ.
Καλά είναι όλα αυτά να τα λέμε στον πνευματικό διότι τότε συνήθως φεύγουν οι θρασύδειλοι δαίμονες από το φόβο της αποκάλυψης και δεν μας ξαναενοχλούν...
Φέτος κάποια ψυχή που είχε να εξομολογηθεί πάνω από 10 χρόνια, λόγω μιας μεγάλη αμαρτίας, μου έλεγε την κατοπινή εμπειρία της...
Τόσα χρόνια ντρεπόταν να πει τη μεγάλη αμαρτία...
Τώρα ένιωσα να πλησιάζω πραγματικά το Χριστό παρά το ότι πήγαινα στην εκκλησία. Δέχτηκα πολλες επιθέσεις από το διάβολο ακόμη και στον ξύπνο μου, όπου νόμιζα ότι ένα σκυλί θα με δαγκώσει. Όταν όμως έβαζα μπροστά το χέρι και το δάγκωνε αποδεικνυόταν ότι το άγριο σκυλί ήταν χωρίς δόντια και έφευγε!!!
Είναι φανερό αδελφοί μου ότι η εξομολόγηση εξερέθισε το Διάβολο διότι έπαψε να είναι δικός του ο άνθρωπος και θέλησε να τον τρομοκρατήσει! Μάταια όμως διότι πλέον δεν είχε δύναμη επάνω του...
Το αντίθετο, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην πλάνη, δεν σε ενοχλεί ο διάβολος γιατί είναι σίγουρος ότι σε ελέγχει.
Παράλληλα προσπαθεί να σου δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της αγιότητας! Ότι είσαι καλός, δίκαιος, ευλαβής κοκ. Έτσι ώστε να βρίσκεσαι νυχτωμένος στον κόσμο σου!!! Αυτό θα το καταλάβεις όταν πας να κάνεις μια καλή εξομολόγηση και τότε θα ανοίξουν τα μάτια της ψυχής...
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 17, 2008 6:53 am
από Dreamlander
Σας ευχαριστώ πολύ πατέρα Αντώνιε για την εξήγηση που δώσατε στο θέμα.
Μπορούν αυτές οι επιθέσεις να γίνουν επικίνδυνες ή ακόμα και μοιραίες για την ψυχή και το σώμα ενός Χριστιανού;
Είμαι σίγουρος ότι ο Θεός δεν θα επέτρεπε αυτό το πράγμα, όπως άλλοτε άκουσα ότι ο φιλεύσπλαχνος Θεός ουδέποτε θα επιτρέψει σε άνθρωπο να δει το πραγματικό πρόσωπο ενός δαίμονα για τον λόγω ότι θα είναι τόσο αποκρουστικό μέχρι θανάτου. Σωστά;
Και πάλι σας ευχαριστώ
θα σωθούμε!
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 17, 2008 2:04 pm
από pAntonios
Ποτέ δεν είναι μοιραίες αυτές οι επιθέσεις του Δαίμονα.
Επιτρέπει ο Θεός για παραδειγματισμό και ταρακούνημα της ψυχής. Και μάλιστα όταν υπάρχει υπερηφάνεια... Θεός φυλάξει!
Ακόμη και αν φεύγει η ψυχή μας για την άλλη ζωή, δεν πρέπει να τρου δίνουμε σημασία αλλά να επικαλούμαστε το πανάγιο Όνομα του Κυρίου μας και θα σωθούμε!
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 17, 2008 6:44 pm
από Merkourios
Ακούστε τώρα μία πραγματική ιστορία όπως μού την μετέφερε πρό ετών, ένας συνειδητός Χριστιανός αδελφός.
Ο άνθρωπος αυτός εργαζόταν σαν ηλεκτρονικός μηχανικός σε μία μεγάλη Εταιρία, και μέχρι τα χρόνια εκείνα δεν είχε καμία σχέση με την Εκκλησία.
Πήγαινε το Πάσχα στο «Χριστός Ανέστη» και καθόταν μάλιστα και στο προαύλιο με την γυναίκα του, αλλά μέσα δεν έμπαινε . Νηστείες δεν κρατούσε, ασωτίες έκανε, βλαστημούσε, κάπνιζε, και πολλά άλλα..Τόν ήξερα χρόνια σ΄ αυτό το μοτίβο.
Τον είχα χάσει για κάμποσους μήνες, ώσπου μια μέρα τον συνάντησα σε μία
Εκκλησία.
Καθόταν σε μια γωνιά, με σκυμμένο το κεφάλι, δίνοντάς μου την εντύπωση ότι κάπου-κάπου έκλαιγε κι΄ όλας.
Απόρησα όταν τον είδα στην Εκκλησία, αλλά μετά απόρησα δυό φορές όταν τον είδα και πήγε συνεσταλμένα και ταπεινά να κοινωνήσει, κάνοντας και μία μετάνοια…
Μού ήλθε να τσιμπήσω τον εαυτό μου μήπως τα βλέπω όλα αυτά στον ύπνο μου, αλλά όχι, ήταν ο Τάδε Α, ίδιος και απαράλλακτος !
Στο τέλος δεν άντεξα, τον πλησίασα, χάρηκε κι΄ αυτός πού με είδε, και πάνω στην συζήτηση μού είπε την ιστορία της επαναφοράς του από το σκοτάδι στο φώς, την οποία θα μεταφέρω εδώ απ΄ όσα θυμάμαι και απ΄ όσα μπόρεσα να συγκρατήσω, μήπως και ωφεληθούν και άλλοι αδελφοί, εκτός από εμένα…
« Ξέρω, πώς δεν φανταζόσουνα ποτέ ότι θα μπορούσες να με βρείς εδώ μέσα» μού είπε ο Τάδε Α.
« Έκανα πολλά λάθη στην ζωή μου, μερικά τα ξέρεις κι΄ εσύ, αλλά τα περισσότερα τα ξέρει ο πνευματικός μου. Ώρες – ώρες μού έρχεται να μουντζώσω τον εαυτό μου για την προηγούμενη ζωή μου, για το βαθύ σκοτάδι πού ζούσα κι΄ έκανα και τον έξυπνο, αλλά αυτό χριστιανικά δεν επιτρέπεται και δεν το κάνω…
Βρέθηκα ορφανός σ΄ αυτή την ζωή, και το έχω παράπονο πού δεν θυμάμαι να συνάντησα έναν πραγματικό χριστιανό στην ζωή μου να μού ειπεί δυό λόγια περί Χριστού, δυό λόγια αυστηρά και ελεγκτικά περί αμαρτίας, πού θα με έβαζαν σε προβληματισμό...
Αυτό το έχω μεγάλο παράπονο !
Άκουσε τώρα και την συνέχεια…
Είχα πάει λοιπόν με κάτι συναδέλφους σε μία βλάβη κι΄ όπως ερχόμαστε, μπροστά δεξιά μας πηγαίνανε δύο νταλίκες, λίγο πρίν από μία γέφυρα. Πάει ο δικός μας οδηγός να κάνει προσπέραση κι΄ εκείνη την στιγμή ξεκινάει προσπέραση και η νταλίκα μπροστά μας.
Απέχαμε 100 μέτρα από την γέφυρα κι΄ είμαστε δυό νταλίκες παράλληλα κι΄εμείς τρείς, και νάσου εκείνη την στιγμή ξεπροβάλλει από την γέφυρα αντίθετα, άλλο αυτοκίνητο, σύνολο τέσσερες σ΄ ένα δρόμο πού δεν χωρούσε ούτε τρείς ! .
Ο δικός μας αναπτύσσει περισσότερη ταχύτητα πάνω από 120 Km και να βλέπω τις λαμαρίνες της νταλίκας δίπλα μου και να σκέφτομαι ότι σε λίγο θα με λιώσουν, και ένας άλλος συνάδελφος να βλαστημάει ΧριστοΠαναγίες αντί να κάνει έναν σταυρό… Υπόθεση τραγική δηλαδή, πού θα την θυμάμαι για πάντα» μού έλεγε ο φίλος μου.
«Ίσα πού προλάβαμε και περάσαμε, κίτρινοι όλοι μας σαν πεθαμένοι. Πάω σπίτι μου έχοντας φόβο θανάτου, και αρχίζω και σκέφτομαι, (εκ Θεού ήταν), πού θα πήγαινα αν σκοτωνόμουν και ότι πρέπει το ταχύτερο να εξομολογηθώ, μια και αρκεί ανά πάσα στιγμή μ΄ ένα τροχαίο να φύγουμε από την ζωή…
Θυμήθηκα ακόμη, κι΄ έχει αξία αυτό, τότε πού είμαστε μικροί και μας πηγαίνανε οί καθηγητές για εξομολόγηση στην Εκκλησία.
Πόσο δηλαδή ευεργετική υπήρξε αυτή η τότε ευλογημένη συνήθεια πού σε κάποια στιγμή της ζωής μας ζωντανεύει πάλι στην μνήμη μας και μας δείχνει το σωτηριώδες μυστήριο της Εξομολόγησης
Τώρα πρόσεξε» μού λέει ο Τάδε Α.
«Γύρω στις 12 την νύκτα, ξύπνιος, και με τα φώτα ανοικτά ετοιμάζομαι να κοιμηθώ. Η γυναίκα μου και τά παιδιά ήδη κοιμούνται.
Οπότε, τσάκ, ακούω πεντακάθαρα μια φωνή ανδρική, βαριά και υποχθόνια, σαν να ερχόταν από τα έγκατα του άλλου κόσμου, από την Κόλαση και τον Άδη:
« ΤΙ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ, ΡΕ ! ΤΙ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ, ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ !!!»
Μού το είπε δυό φορές, βαριά και υποχθόνια, και μ΄ έλουσε κρύος ιδρώτας
Την άλλη μέρα, πρωϊ πρωϊ μάλιστα, βρέθηκα στην Εκκλησία για εξομολόγηση. Τά υπόλοιπα ήλθαν εκ Θεού και από μόνα τους » κατέληξε ο φίλος μου.
Αγαπητοί αδελφοί, αυτή ήταν μία μόνο ιστορία για «τον αντίθετο» απ΄ όσες μού έχει διηγηθεί ο φίλος μου.
Μια άλλη φορά ίσως αναφερθώ και σε κάτι άλλο, όπως το κτίριο πού έτριζε ολόκληρο από εισβολή δαιμόνων και πού εάν δεν υπήρχαν σταυροί από λάδι ευχελαίου στις πόρτες καί στα παράθυρά του θα είχαν μπεί οί δαίμονες μέσα και θα είχαν τσακίσει στο ξύλο τους ενοίκους του!!!
Όλα αυτά σήμερα, και στην εποχή μας, και «ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω…»
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 17, 2008 7:10 pm
από eufrosini
καλησπερα αδελφια εγω εζησα κατι που με συγκλονισε την ημερα που ο αντρας μου ταξιδευε για το ορος 3 το πρωι οπως κοιμομουν ακουσα σε ολο το σπιτι μια εντονη μουσικη οχι κατα βαση εκκλησιαστικη περιεργη μουσικη με λογια εκκλησιαστικα αλλα με περιεργη φωνη σαν να ηταν αναποδα η κασσετα ,ταραχτηκα σηκωθηκα και εκανα βολτες μεσα στο σπιτι
οταν δε ξανακοιμηθηκα εβλεπα ονειρα οτι ημουν αρρωστη ολο αυτο μεχρι να φτασει ο αντρας μου στο αγιο ορος και οσο ηταν εκει εβλεπα τετοια ονειρα
πως τα εξηγητε?
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 17, 2008 7:11 pm
από eufrosini
συγνωμη για το αγιο ορος ηθελα να γραψω
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 17, 2008 7:39 pm
από theodosis79
Μαλλον θα ηθελε να σε ταραξει επειδη ησουνα μονη σου και ο αντρας σου επισκευθηκε αυτο τον ευλογημενο τοπο. Ισως για να τον εμποδισει να ξαναπαει στο μελλον. Να σας τρομοκρατησει ηθελε. Εγω οταν πηγα για πρωτη φορα στο Αγ. Ορος εκανε οτι μπορουσε για να μου χαλασει το προσκυνημα και μολις γυρισα μετα στον κοσμο με περιμενε μεγαλος πειρασμος. Ηθελε να με κανει να μην εχω ευχαριστες αναμνησεις για να μην θελω να ξαναπηγαινω. Ασε που στο γυρισμο παραλιγο να μαλωσουμε η παρεα που ημασταν εκει.