"Τα χαστούκια του Αγγέλου"-Ένας "καυγάς"
Δημοσιεύτηκε: Δευ Μάιος 19, 2008 10:39 am
Τα χαστούκια του Αγγέλου
ΕΝΑΣ «ΚΑΥΓΑΣ» ΓΙΑ ΤΟ
«ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ»
Πρώτη μου φορά βρέθηκα μπροστά σε καυγά για το θέμα του παλαιού ημερολογίου. Πνευματικός καυγάς, αν μπορή να λεχθή κάτι τέτοιο ,και μόνον οι γροθιές έλειπαν. Ήταν ένας παλαιοημερολογίτης και ένας του νέου ημερολογίου, φανατισμένοι και οι δυό τους. Ο πρώτος υπεστήριζε το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, δηλαδή το παλαιόν, και ο δεύτερος το Γρηγοριανόν, που ισχύει σήμερα. Έτσι, λόγο στον λόγον άναψαν τα αίματα, ζωήρεψαν οι φωνές και ο καυγάς δεν άργησε να στήση χορό σε ένα φιλικό γραφείο, στο οποίον βρισκόμαστε αρκετοί άνθρωποι.
- Δεν έπρεπε να γίνει σχίσμα στην Εκκλησία για το θέμα του ημερολογίου, φώναζε ο νεοημερολογίτης. Εσχίσατε τον άρραφον χιτώνα του Κυρίου.
- Εσείς προκαλέσατε το σχίσμα με τους νεωτερισμούς σας, είπε ο παλαιοημερολογίτης. Γιατί να αλλάξουμε ημερολόγιον; Δεν έπρεπε να υποχωρήσετε στο θέμα του εορτολογίου. Εσείς φέρατε την εκκοσμίκευση στην Εκκλησία και από τότε, ογδόντα ολόκληρα χρόνια, συνεχίζεται και χειροτερεύει συνεχώς. Κοιτάξετε τους μοντερνισμούς και τους συμβιβασμούς ,που κάνατε. Η Εκκλησία δεν χρειάζεται αλλαγές και εκσυγχρονισμούς. Γιατί να αλλάξη το ημερολόγιον; Άλλο είναι το κράτος ως κοσμική εξουσία και άλλο η θεοϊδρυτη Εκκλησία. ʽΈχετε τεράστιες ευθύνες και μια μέρα θα δώσετε λόγον στον Θεόν.
Έκοβε ο ένας, έραβε ο άλλος και κανένας τους δεν υποχωρούσε.
- Γιατί δεν συγκαλέσατε Οικουμενική Σύνοδο; Φώναξε ο παλαιοημερολογίτης.
- Διότι το θέμα δεν είναι δογματικόν, απάντησε ο αντίπαλό του. Είναι θέμα χρηστικόν, προσωρινόν, δευτερεύον. Η Οικουμενική Σύνοδος συγκαλείται μόνο για δογματικά θέματα υψίστης σημασίας και όχι για τις ημερομηνίες.
Ανυποχώρητος ο πρώτος έλεγε τα δικά του. Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος και ο καυγάς συνεχίζονταν, ενώ οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον, αφού το θέμα δεν το γνωρίζουν πολλοί και συνήθως, όταν συζητείται, προκαλεί ερωτηματικά και σύγχυση, γιατί φαίνεται ότι στο βάθος του προβλήματος υπάρχει πολλή άγνοια και θολούρα και αβεβαιότητα.
- Είδατε τι έκαναν οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες; Άφησαν τους κοσμικούς άρχοντες να αλλάξουν το δικό τους ημερολόγιο και εκείνες εκράτησαν το δικό τους, το Ιουλιανόν, ξανάπε ο παλαιοημερολογίτης. Ας υπάρχουν και τα δύο. Γιατί να αλλάξη ημερολόγιον η Εκκλησία; Δεν υπήρχε κανένας λόγος σοβαρός. Γιατί λοιπόν να υποκύψη στα κελεύσματα των κοσμικών αρχόντων;
- Σου επαναλαμβάνω, αγαπητέ μου, το θέμα του ημερολογίου δεν είναι πρωτεύον, αλλά δευτερεύον και τριτεύον. Κατάλαβες;
Η έντονη αυτή αντιπαράθεση θα συνεχιζόταν ασφαλώς, αν δεν έμπαινε στο γραφείον, όπου γινόταν η συζήτηση, ένας ασπρομάλλης καλόγερος, που χαιρέτησε ευγενικά και κάθησε απόμερα, για να μην ενοχλήση τους άλλους. Η παρουσία του όμως, αντί να ημερώση τα πνεύματα, έριξε λάδι στη φωτιά, γιατί και οι δύο πλευρές ζητούσαν την γνώμη του και φυσικά την συμπαράσταση του στο θέμα, ο καθένας προς ενίσχυσιν των απόψεών του. Τον ήθελαν σύμμαχό τους.
- Παρακαλώ, είπε, μη μου ζητάτε να λάβω θέσιν στο ζήτημα αυτό. Γιατί είναι πνευματικώς λελυμένον.
- Λελυμένον; πετάχτηκε θυμωμένος ο παλαιοημερολογίτης. Από που και πως είναι λελυμένον, πάτερ μου;
- Όχι, όχι ,να μας πη πώς είναι λελυμένον. Όχι αστήρικτες γενικότητες και δικαιολογίες, φώναξε πάλι ο παλαιοημερολογίτης. Πώς είναι λελυμένον;
- Αφού μου ζητάτε, αποκρίθηκε ο μοναχός, θα σας πω την ιστορία του σοφού γέροντός μου, όταν του έθεσαν το ζήτημα αυτό.
- Να μας την πήτε, να μας την πήτε, συμφώνησε και το ακροατήριον ,που παρακολουθούσε την συζήτηση και ήθελε να μάθη περισσότερα.
- Κάποτε, συνέχισε ο μοναχός, απεβίωσαν δύο άνθρωποι. Ο ένας από αυτούς ήταν οπαδός του παλαιού ημερολογίου και ο άλλος του νέου ημερολογίου. Όταν έφθασαν στην πύλη του άλλου κόσμου, είδαν να φρουρή ένας λογχοφόρος άγγελος ως θυρωρός. Εκείνος έπρεπε να ανοίξη την πύλη για να περάσουν μέσα. Ήταν ένας άγγελος δυνατός, προσεκτικός και είχε αυστηρή έκφραση όπως έχουν όλοι οι αληθινοί φρουροί. Πλησίασε στην πύλη ο πρώτος, ο παλαιοημερολογίτης, και, με την πεποίθηση ότι θα ανοίξη αμέσως η πύλη γιʼ αυτόν, είπε με θάρρος ότι είναι παλαιοημερολογίτης και ότι δεν πρόδωσε την ημερολογιακή παράδοση. Ο Άγγελος έδειξε ότι δεν κατάλαβε καλά τα λόγια του παλαιοημερολογίτη και τον ρώτησε:
- Τι είπες;
- Είμαι παλαιοημερολογίτης, ξανάπε με αυτοπεποίθηση εκείνος.
- Παλαιοημερολογίτης; Είπε ο Άγγελος και αμέσως σήκωσε το χέρι του και χαστούκισε δυνατά τον παλαιοημερολογίτη. Αυτός ξαφνιάστηκε, απόρησε για το γεγονός, αλλά δεν είπε λέξη. Ο νεοημερολογίτης βλέποντας τι συνέβη πήρε θάρρος ,πλησίασε τον Άγγελον, βέβαιος ότι θα τον δεχθή χαμογελώντας και του είπε:
- Νεοημερολογίτης.
- Τι είπες;
- Είμαι με το Γρηγοριανόν , με το νέον ημερολόγιον, και περίμενε την αντίθετη υποδοχή, αφού ο άγγελος χαστούκισε τον παλαιοημερολογίτη. Ο Άγγελος όμως, χωρίς σαν πη τίποτε, σήκωσε το χέρι του και χαστούκισε δυνατά και τον νεοημερολογίτη. Τότε κείνος, γεμάτος απορία και φόβον, έκανε ένα βήμα πίσω και πήγε πιο κοντά στον παλαιοημερολογίτη. Δεν μπορούσε να καταλάβη τίποτα. Κοίταξε τον άλλον κατάματα και οι δύο μαζί ερώτησαν τον Άγγελον.
- Γιατί μας εράπισες, άγιε Άγγελε; Τι κάναμε κακό;
- Απορώ πως και τολμάτε και ρωτάτε. Συνεχίζετε ακόμα κι εδώ τις διενέξεις, απάτησε ο Άγγελος. Δεν καταλάβατε ότι φύγατε από την γη και ότι στον κόσμον του Θεού ποτέ δεν υπήρξαν, ούτε υπάρχουν, διαχωρισμοί και προσδιορισμοί του χρόνου, αφού δεν υπάρχει χρόνος; Εδώ υπάρχει μόνον το «αεί». Ούτε χρόνος, ούτε χώρος υπάρχει στην Βασιλεία του θεού. Όλα είναι τέλεια και άγια και εντελώς διαφορετικά από τα δεδομένα του κόσμου, όπου ελάβατε την ύπαρξη και ζήσατε. Γι αυτό σας χαστούκισα. Για να ξεχάσετε όσα ξέρατε ως τώρα και να ακολουθήσετε την ευθείαν του θείου και υπερευλογημένου θελήματος του Κυρίου. Ξυπνήστε και συνέλθετε και δώστε δόξαν στον Υπεράγιον και Πολυέλεον Θεόν μας.
Όλοι όσοι άκουγαν τον ταπεινό καλόγερο ξαφνιάστηκαν με τα λόγια του και ήταν έτοιμοι να τον ρωτήσουν διάφορες απορίες τους. Εκείνος χαμήλωσε το βλέμμα του προς τα κάτω και, κάνοντας μια σύντομη ευχή, που δεν ακούστηκε , σιώπησε. Τα χαστούκια του Αγγέλου φαίνεται πως έκαναν μεγάλο καλόν, όχι μόνον στους δύο εκείνους ,που παρουσιάστηκαν μπροστά του, αλλά και σε όσους άκουσαν την παράξενη ιστορία και προσπαθούσαν να καταλάβουν το νόημά της. Γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολον να αντιληφθή κανείς σε βάθος κάτι, που ακούει για πρώτη φορά…
…Η σιωπή είχε παγώσει για λίγο την ατμόσφαιρα μέσα στο γραφείον ,όπου γινόταν η συζήτηση. Και τότε ξανακούστηκε η φωνή του ασπρομάλλη μοναχού, που με αργή φωνή, είπε από μνήμης μια φράση του Αποστόλου Παύλου:
- “Ημείς δε ου του το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το πνεύμα το εκ Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν… Πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες”
( Α΄Κορ. Β΄12-13 ) .
Με άλλα λόγια εμείς οι Χριστιανοί δεν πήραμε το πνεύμα του κόσμου τούτου, αλλά το πνεύμα ,που προέρχεται από τον Θεόν, για να δούμε αυτά, που μας εχάρισεν ο Θεός… Και τα πνευματικά πράγματα προσεγγίζονται με πνευματικούς τρόπους. Δεν λύνονται οι διαφορές μας με καυγάδες και φωνασκίες και λογικές του κόσμου τούτου, αλλά με το πνεύμα , που μας έδωσε ο Θεός…
Από το βιβλίο: «Π.Μ.ΣΩΤΗΡΧΟΣ
ΤΙ ΖΗΤΑ Ο ΘΕΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ
(Ορθόδοξοι Διάλογοι με Γέροντες Ασκητές)»
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ «ΑΣΤΗΡ»
ΕΝΑΣ «ΚΑΥΓΑΣ» ΓΙΑ ΤΟ
«ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ»
Πρώτη μου φορά βρέθηκα μπροστά σε καυγά για το θέμα του παλαιού ημερολογίου. Πνευματικός καυγάς, αν μπορή να λεχθή κάτι τέτοιο ,και μόνον οι γροθιές έλειπαν. Ήταν ένας παλαιοημερολογίτης και ένας του νέου ημερολογίου, φανατισμένοι και οι δυό τους. Ο πρώτος υπεστήριζε το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, δηλαδή το παλαιόν, και ο δεύτερος το Γρηγοριανόν, που ισχύει σήμερα. Έτσι, λόγο στον λόγον άναψαν τα αίματα, ζωήρεψαν οι φωνές και ο καυγάς δεν άργησε να στήση χορό σε ένα φιλικό γραφείο, στο οποίον βρισκόμαστε αρκετοί άνθρωποι.
- Δεν έπρεπε να γίνει σχίσμα στην Εκκλησία για το θέμα του ημερολογίου, φώναζε ο νεοημερολογίτης. Εσχίσατε τον άρραφον χιτώνα του Κυρίου.
- Εσείς προκαλέσατε το σχίσμα με τους νεωτερισμούς σας, είπε ο παλαιοημερολογίτης. Γιατί να αλλάξουμε ημερολόγιον; Δεν έπρεπε να υποχωρήσετε στο θέμα του εορτολογίου. Εσείς φέρατε την εκκοσμίκευση στην Εκκλησία και από τότε, ογδόντα ολόκληρα χρόνια, συνεχίζεται και χειροτερεύει συνεχώς. Κοιτάξετε τους μοντερνισμούς και τους συμβιβασμούς ,που κάνατε. Η Εκκλησία δεν χρειάζεται αλλαγές και εκσυγχρονισμούς. Γιατί να αλλάξη το ημερολόγιον; Άλλο είναι το κράτος ως κοσμική εξουσία και άλλο η θεοϊδρυτη Εκκλησία. ʽΈχετε τεράστιες ευθύνες και μια μέρα θα δώσετε λόγον στον Θεόν.
Έκοβε ο ένας, έραβε ο άλλος και κανένας τους δεν υποχωρούσε.
- Γιατί δεν συγκαλέσατε Οικουμενική Σύνοδο; Φώναξε ο παλαιοημερολογίτης.
- Διότι το θέμα δεν είναι δογματικόν, απάντησε ο αντίπαλό του. Είναι θέμα χρηστικόν, προσωρινόν, δευτερεύον. Η Οικουμενική Σύνοδος συγκαλείται μόνο για δογματικά θέματα υψίστης σημασίας και όχι για τις ημερομηνίες.
Ανυποχώρητος ο πρώτος έλεγε τα δικά του. Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος και ο καυγάς συνεχίζονταν, ενώ οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον, αφού το θέμα δεν το γνωρίζουν πολλοί και συνήθως, όταν συζητείται, προκαλεί ερωτηματικά και σύγχυση, γιατί φαίνεται ότι στο βάθος του προβλήματος υπάρχει πολλή άγνοια και θολούρα και αβεβαιότητα.
- Είδατε τι έκαναν οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες; Άφησαν τους κοσμικούς άρχοντες να αλλάξουν το δικό τους ημερολόγιο και εκείνες εκράτησαν το δικό τους, το Ιουλιανόν, ξανάπε ο παλαιοημερολογίτης. Ας υπάρχουν και τα δύο. Γιατί να αλλάξη ημερολόγιον η Εκκλησία; Δεν υπήρχε κανένας λόγος σοβαρός. Γιατί λοιπόν να υποκύψη στα κελεύσματα των κοσμικών αρχόντων;
- Σου επαναλαμβάνω, αγαπητέ μου, το θέμα του ημερολογίου δεν είναι πρωτεύον, αλλά δευτερεύον και τριτεύον. Κατάλαβες;
Η έντονη αυτή αντιπαράθεση θα συνεχιζόταν ασφαλώς, αν δεν έμπαινε στο γραφείον, όπου γινόταν η συζήτηση, ένας ασπρομάλλης καλόγερος, που χαιρέτησε ευγενικά και κάθησε απόμερα, για να μην ενοχλήση τους άλλους. Η παρουσία του όμως, αντί να ημερώση τα πνεύματα, έριξε λάδι στη φωτιά, γιατί και οι δύο πλευρές ζητούσαν την γνώμη του και φυσικά την συμπαράσταση του στο θέμα, ο καθένας προς ενίσχυσιν των απόψεών του. Τον ήθελαν σύμμαχό τους.
- Παρακαλώ, είπε, μη μου ζητάτε να λάβω θέσιν στο ζήτημα αυτό. Γιατί είναι πνευματικώς λελυμένον.
- Λελυμένον; πετάχτηκε θυμωμένος ο παλαιοημερολογίτης. Από που και πως είναι λελυμένον, πάτερ μου;
- Όχι, όχι ,να μας πη πώς είναι λελυμένον. Όχι αστήρικτες γενικότητες και δικαιολογίες, φώναξε πάλι ο παλαιοημερολογίτης. Πώς είναι λελυμένον;
- Αφού μου ζητάτε, αποκρίθηκε ο μοναχός, θα σας πω την ιστορία του σοφού γέροντός μου, όταν του έθεσαν το ζήτημα αυτό.
- Να μας την πήτε, να μας την πήτε, συμφώνησε και το ακροατήριον ,που παρακολουθούσε την συζήτηση και ήθελε να μάθη περισσότερα.
- Κάποτε, συνέχισε ο μοναχός, απεβίωσαν δύο άνθρωποι. Ο ένας από αυτούς ήταν οπαδός του παλαιού ημερολογίου και ο άλλος του νέου ημερολογίου. Όταν έφθασαν στην πύλη του άλλου κόσμου, είδαν να φρουρή ένας λογχοφόρος άγγελος ως θυρωρός. Εκείνος έπρεπε να ανοίξη την πύλη για να περάσουν μέσα. Ήταν ένας άγγελος δυνατός, προσεκτικός και είχε αυστηρή έκφραση όπως έχουν όλοι οι αληθινοί φρουροί. Πλησίασε στην πύλη ο πρώτος, ο παλαιοημερολογίτης, και, με την πεποίθηση ότι θα ανοίξη αμέσως η πύλη γιʼ αυτόν, είπε με θάρρος ότι είναι παλαιοημερολογίτης και ότι δεν πρόδωσε την ημερολογιακή παράδοση. Ο Άγγελος έδειξε ότι δεν κατάλαβε καλά τα λόγια του παλαιοημερολογίτη και τον ρώτησε:
- Τι είπες;
- Είμαι παλαιοημερολογίτης, ξανάπε με αυτοπεποίθηση εκείνος.
- Παλαιοημερολογίτης; Είπε ο Άγγελος και αμέσως σήκωσε το χέρι του και χαστούκισε δυνατά τον παλαιοημερολογίτη. Αυτός ξαφνιάστηκε, απόρησε για το γεγονός, αλλά δεν είπε λέξη. Ο νεοημερολογίτης βλέποντας τι συνέβη πήρε θάρρος ,πλησίασε τον Άγγελον, βέβαιος ότι θα τον δεχθή χαμογελώντας και του είπε:
- Νεοημερολογίτης.
- Τι είπες;
- Είμαι με το Γρηγοριανόν , με το νέον ημερολόγιον, και περίμενε την αντίθετη υποδοχή, αφού ο άγγελος χαστούκισε τον παλαιοημερολογίτη. Ο Άγγελος όμως, χωρίς σαν πη τίποτε, σήκωσε το χέρι του και χαστούκισε δυνατά και τον νεοημερολογίτη. Τότε κείνος, γεμάτος απορία και φόβον, έκανε ένα βήμα πίσω και πήγε πιο κοντά στον παλαιοημερολογίτη. Δεν μπορούσε να καταλάβη τίποτα. Κοίταξε τον άλλον κατάματα και οι δύο μαζί ερώτησαν τον Άγγελον.
- Γιατί μας εράπισες, άγιε Άγγελε; Τι κάναμε κακό;
- Απορώ πως και τολμάτε και ρωτάτε. Συνεχίζετε ακόμα κι εδώ τις διενέξεις, απάτησε ο Άγγελος. Δεν καταλάβατε ότι φύγατε από την γη και ότι στον κόσμον του Θεού ποτέ δεν υπήρξαν, ούτε υπάρχουν, διαχωρισμοί και προσδιορισμοί του χρόνου, αφού δεν υπάρχει χρόνος; Εδώ υπάρχει μόνον το «αεί». Ούτε χρόνος, ούτε χώρος υπάρχει στην Βασιλεία του θεού. Όλα είναι τέλεια και άγια και εντελώς διαφορετικά από τα δεδομένα του κόσμου, όπου ελάβατε την ύπαρξη και ζήσατε. Γι αυτό σας χαστούκισα. Για να ξεχάσετε όσα ξέρατε ως τώρα και να ακολουθήσετε την ευθείαν του θείου και υπερευλογημένου θελήματος του Κυρίου. Ξυπνήστε και συνέλθετε και δώστε δόξαν στον Υπεράγιον και Πολυέλεον Θεόν μας.
Όλοι όσοι άκουγαν τον ταπεινό καλόγερο ξαφνιάστηκαν με τα λόγια του και ήταν έτοιμοι να τον ρωτήσουν διάφορες απορίες τους. Εκείνος χαμήλωσε το βλέμμα του προς τα κάτω και, κάνοντας μια σύντομη ευχή, που δεν ακούστηκε , σιώπησε. Τα χαστούκια του Αγγέλου φαίνεται πως έκαναν μεγάλο καλόν, όχι μόνον στους δύο εκείνους ,που παρουσιάστηκαν μπροστά του, αλλά και σε όσους άκουσαν την παράξενη ιστορία και προσπαθούσαν να καταλάβουν το νόημά της. Γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολον να αντιληφθή κανείς σε βάθος κάτι, που ακούει για πρώτη φορά…
…Η σιωπή είχε παγώσει για λίγο την ατμόσφαιρα μέσα στο γραφείον ,όπου γινόταν η συζήτηση. Και τότε ξανακούστηκε η φωνή του ασπρομάλλη μοναχού, που με αργή φωνή, είπε από μνήμης μια φράση του Αποστόλου Παύλου:
- “Ημείς δε ου του το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το πνεύμα το εκ Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν… Πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες”
( Α΄Κορ. Β΄12-13 ) .
Με άλλα λόγια εμείς οι Χριστιανοί δεν πήραμε το πνεύμα του κόσμου τούτου, αλλά το πνεύμα ,που προέρχεται από τον Θεόν, για να δούμε αυτά, που μας εχάρισεν ο Θεός… Και τα πνευματικά πράγματα προσεγγίζονται με πνευματικούς τρόπους. Δεν λύνονται οι διαφορές μας με καυγάδες και φωνασκίες και λογικές του κόσμου τούτου, αλλά με το πνεύμα , που μας έδωσε ο Θεός…
Από το βιβλίο: «Π.Μ.ΣΩΤΗΡΧΟΣ
ΤΙ ΖΗΤΑ Ο ΘΕΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ
(Ορθόδοξοι Διάλογοι με Γέροντες Ασκητές)»
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ «ΑΣΤΗΡ»