Το αντίτιμο της πνευματικής χλιαρότητας
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Μάιος 29, 2008 10:33 pm
Ο Νότιο Αφρικανός φωτορεπόρτερ Κέβιν Κάρτερ τράβηξε αυτή τη φωτογραφία στο λιμό του Σουδάν το 1993. Είναι ένα παιδί που καταρρέει στο δρόμο προσπαθώντας να πάει στο σημείο που μοίραζαν φαγητό. Από πίσω το όρνιο περιμένει να φάει το παιδί μόλις πεθάνει . Ο Κέβιν βραβεύτηκε για αυτή τη φωτογραφία, αλλά αυτοκτόνησε δυστυχώς το 1994 από κατάθλιψη εξαιτίας των εικόνων που είχε αντικρύσει .
Ξέρεται ο Χριστιανισμός δεν είναι μια φιλοσοφία ή μια στάση ζωής όπως είναι η χορτοφαγία, ή ο αθλητισμός . Είναι η ζωή μέσα στην αλήθεια και έτσι αποκτούν οντολογική ουσία όσοι τον ακολουθούν . Οι Άγιοι Χριστιανοί λαμβάνουν τα δώρα της Θείας χάριτος και αγιάζουν όλα όσα είναι γύρω τους , και αντίστοιχα όταν ο Χριστιανός είναι χλιαρός , τότε αυτό δεν είναι κάτι που απλά συμβαίνει , και περνάει απαρατήρητο . Τότε κάτι συμβαίνει και κάνει τον εαυτό του χειρότερο , και μαζί με τον εαυτό του και όλο τη πλάση στο μερίδιο που του αναλογεί . Είμαστε υπεύθυνοι για αυτή την εικόνα . Όχι γενικά και αόριστα αλλά ειδικά, εμείς οι ίδιοι , γιατί είμαστε χλιαροί .
Λεφτά και να δώσουμε, πολλοί φοβάμαι δε θα φτάσουν ποτέ σε αυτούς τους τελικούς αποδέκτες . Όμως προσευχή για τους αδελφούς αυτούς θα μπορούσαμε να κάνουμε . Θα μπορούσαμε … όχι όμως μόνο στα λόγια , αλλά και στη πραγματικότητα , έτοιμοι για το όποιο κόστος , γιατί η προσευχή όταν είναι αληθινή δε περνάει ούτε και αυτή απαρατήρητη .
Έχουμε φτάσει στο αμήν , όλα βουτηγμένα στην αμαρτία και στη τρέλα , δε πρέπει να σβήσει το κεράκι πάνω στο κομοδίνο .
Ξέρεται ο Χριστιανισμός δεν είναι μια φιλοσοφία ή μια στάση ζωής όπως είναι η χορτοφαγία, ή ο αθλητισμός . Είναι η ζωή μέσα στην αλήθεια και έτσι αποκτούν οντολογική ουσία όσοι τον ακολουθούν . Οι Άγιοι Χριστιανοί λαμβάνουν τα δώρα της Θείας χάριτος και αγιάζουν όλα όσα είναι γύρω τους , και αντίστοιχα όταν ο Χριστιανός είναι χλιαρός , τότε αυτό δεν είναι κάτι που απλά συμβαίνει , και περνάει απαρατήρητο . Τότε κάτι συμβαίνει και κάνει τον εαυτό του χειρότερο , και μαζί με τον εαυτό του και όλο τη πλάση στο μερίδιο που του αναλογεί . Είμαστε υπεύθυνοι για αυτή την εικόνα . Όχι γενικά και αόριστα αλλά ειδικά, εμείς οι ίδιοι , γιατί είμαστε χλιαροί .
Λεφτά και να δώσουμε, πολλοί φοβάμαι δε θα φτάσουν ποτέ σε αυτούς τους τελικούς αποδέκτες . Όμως προσευχή για τους αδελφούς αυτούς θα μπορούσαμε να κάνουμε . Θα μπορούσαμε … όχι όμως μόνο στα λόγια , αλλά και στη πραγματικότητα , έτοιμοι για το όποιο κόστος , γιατί η προσευχή όταν είναι αληθινή δε περνάει ούτε και αυτή απαρατήρητη .
Έχουμε φτάσει στο αμήν , όλα βουτηγμένα στην αμαρτία και στη τρέλα , δε πρέπει να σβήσει το κεράκι πάνω στο κομοδίνο .