Η παγίδα της ηδονής

[Domna]

Η παγίδα της ηδονής
Πίσω από κάθε αμαρτία μας, κρύβεται μια παγίδα, η παγίδα της ηδονής, ιδιαζόντως δε πίσω από τις σαρκικές. Είναι επόμενο η πατερική σοφία να έχει σημειώσει πολλά για αυτήν. Αντιγράφοντας από το όμορφο βιβλίο του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου "Τα απρόσεκτα μάτια, κατά τους πατέρες της Εκκλησίας" (εκδόσεις Φωτοδότες), παραθέτουμε λίγους πατερικούς λόγους, προς γνώση και συμμόρφωση. Ας δούμε, λοιπόν, τι λέει γενικά για την ηδονή, ο Άγιος Νείλος:


"Η ηδονή είναι το αγκίστρι του διαβόλου που μας παρασύρει στην απώλεια.
Η ηδονή προξενεί την αιώνια φωτιά.
Η ηδονή είναι τροφοδότρια του ακοίμητου σκουληκιού.
Η ηδονή είναι ο θάνατος της αθάνατης ψυχής.
Η ηδονή λιπαίνει προσωπικά το φάρυγγα των ανόητων, ύστερα όμως κάνει τη γεύση πιο πικρό και από τον άψινθο.
Η ηδονή με θέρμη και μανία, και, όπως θα λέγαμε, με τη βία προτρέπει τον άνθρωπο να απολαύσει τη βρωμερή και βλαβερή στην ψυχή ακαθαρσία, μετά όμως την τέλεση της βδελυρής πράξης, χαρίζει κατηγορίες και πόνους στην καρδιά και λύπες και ταραχές και φόβους σ' αυτόν που δελεάστηκε κι εξαπατήθηκε με την αξιοκατάκριτη και καταραμένη γλυκύτητα".
[Απ' το έργο του "ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ", τ. Δ΄, επιστ. 24η]



* * *


Τα επόμενα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου μάς αφορούν πια όλους. Γιατί δεν είναι μόνο τα θέατρα (που υπήρχαν τότε), αλλά και τα τόσα θεάματα που μας κατακλύζουν απ' όλα τα μέσα. Αναφέρει:


"Αυτά σάς διδάσκουν τα θέατρα της ασέλγειας, η δυσκολοθεράπευτη ασθένεια, τα δηλητηριώδη φάρμακα, τα ανυπόφορα δάκρυα αυτών που ξαναπέφτουν στην αμαρτία, η απώλεια των ακόλαστων μαζί με την ηδονή.
Γι' αυτό και ο προφήτης κατηγορώντας έλεγε: "Δεν είναι τα μάτια σου ούτε η καρδιά σου καλή" (Ιερ. 22, 17).
Θα ήταν προτιμότερο να ήταν αυτοί ανάπηροι, ασθενείς, παρά να χρησιμοποιούν τα μάτια τους σε παρόμοια έργα".
[Απ' την ΙΓ΄ Ομιλία του "ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ"]





* * *



Το παράδειγμα των φυλάργυρων εκείνων που προτιμούν πρόσκαιρα να κατέχουν τα χρήματα που έχουν προτιμώντας να χάσουν τα μέγιστα αγαθά της ελεημοσύνης επικαλείται ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, για να μας πει πως κι εμείς κάνουμε το ίδιο με τις "απολαύσεις" των οφθαλμών μας. Ας το δούμε...


"Αυτοί που έχουν μανία για τα χρήματα, αν και γνωρίζουν ότι, εάν διαθέσουν τα λίγα αυτά χρήματα στην εδώ ζωή τους σ' εκείνους που τα έχουν ανάγκη, θα λάβουν στην εκεί ζωή άπειρα στον αριθμό, παρ' όλ' αυτά τα κρατούν και τα κρύβουν μέσα στη γη, κξαι προτιμούν να χάσουν όλα τα αγαθά εξ αιτίας αυτής της ψυχρής και στιγμιαίας ηδονής, παρά ν' απαλλαγούν απ' την αιώνια κόλαση και ν' απολαύσουν την αθάνατη ζωή, περιφρονώντας προς στιγμή τα εδώ αγαθά.
Αυτό λοιπόν παθαίνουν κι αυτοί, επειδή δεν ανέχονται ν' απομακρύνυον τον εαυτό τους για σύντομο χρονικό διάστημα απ' τη στιγμιαία αυτή επιθυμία των οφθαλμών τους, συγκεντρώνουν για τον εαυτό τους αφόρητο πυρ, κι όσο περισσότερο νομίζουν ότι ευχαριστιούνται, τόσο περισσότερο περιπλέκξονται μέσα στο κακό, γιατί ο διάβολος επινόησε αυτό για να διατηρείται η φλόγα και να ενδυναμώνει, κι ως εκ τούτου, αν και καίγονται, εν τούτοις κι ευχαριστιούνται και υποφέρουν, εμφυτεύοντας μέσα στην ψυχή τους κάποιο παράξενο κράμα".
[Απ' την Ομιλία του "ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ ΣΥΝΕΙΣΑΚΤΟΥΣ"]



* * *


Ας δούμε κι αυτό του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, για το πως δρουν οι ηδονές στη ζωή μας:


"Πράγματι οι ηδονές είναι σαν κάποιοι φοβεροί δήμιοι του σώματος, ή καλύτερα είναι φοβερότεροι απ' τους δήμιους, γιατί μας καταβασανίζουν με αχειροποίητα δεσμά.
Καταξεσχίζουν την ψυχή μέσω των ματιών,
προσφέρουν λαμπάδα φιληδονίας μέσω των αυτιών,
μαστιγώνουν τη διάνοια με φοβερό μαστίγιο
και διεγείρουν εναντίον μας εχθρικές παρατάξεις τη μία μετά την άλλη".
[Απ' το Λόγο του "ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΘΕΚΛΑΝ"]

[Ionas]

Έχει όμως ο Άγιος εμβαθύνει περισσότερο στο θέμα της ηδονής και προτείνει....

Ιωάννου του Χρυσοστόμου « Ομιλία α΄ εις την προς Ρωμαίους»

Εάν λοιπόν θέλουμε να απολαύσουμε ηδονή, προ πάντων πρέπει να αποφεύγουμε την πονηρία και να επιδιώκουμε την αρετή. Καθώς δεν είναι δυνατόν κατά άλλον τρόπο να πετύχουμε αυτό και αν ακόμη ανεβούμε στο βασιλικό θρόνο…. Διότι η κακία, έχει κάποια πρόσκαιρη ηδονή, διαρκή την οδύνη, η δε αρετή σύντομο τον πόνο διαρκές το κέρδος με ευφροσύνη.


Αυτή είναι η χαριτωμένη ηδονή που προέρχεται από την ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΟΥΡΓΩΝ ΑΡΕΤΩΝ όπως και ο Άγιος Νικόδημος λέει.