Η εκζήτηση των θαυμάτων ως φανέρωση αδύναμης πίστης.
Δημοσιεύτηκε: Δευ Αύγ 04, 2008 11:49 am
Αγαπητοι αδελφοι, ειναι πανθομολογουμενη η σταση ορισμενων για να μην πω των περισσοτερων, να δειχνουν μια διαθεση εκζητησησεως θαυματων που φθανει απο την απλη αναγκη τους να ακουνε γιαυτα μεχρι το προσωπικο "κυνηγι" ανα τον κοσμο για την βιωση τους απο κοντα..
Ειναι μια αντιληψη περι "μαγικης πιστης" και ενος κατα παραγγελια "επιδειξια" Θεου, ο οποιος ειναι προθυμος να επιτελεσει θαυμαστα φαινομενα προς εντυπωσιασμο των ομοδοξων αλλα και προς καταισχυνη των αλλοδοξων ανα την οικουμενη.
Σε αυτους λοιπον δεν αρκει το μεγα θαυμα της κτισεως, η ορατη ανα πασα στιγμη δημιουργια δηλαδη, δεν αρκει η θαυμαστη συνεκτικη και προνοητικη των κτισματων Δυναμις του Παντοκρατορος και Παντεποπτη Χριστου, δεν αρκει το προσωπικο θαυμα της κλησεως με το βαπτισμα, το μυρο την ονομαστικη προσκληση στην επικειμενη Βασιλεια των Ουρανων, δεν αρκει η Σωτηρια Οικονομια του Κυριου που μας λυτρωσε οριστικα και αμετακλητα απο το κρατος του θανατου, και αλλα ων ουκ εστι αριθμος, αλλα "χρειαζεται" η τηλεοπτικου τυπου αδηφαγα διανοια τους νεα και ακομα πιο "φρεσκα" θαυματα ωστε να "στηριχθει" στην πιστη.
Και εδω μπαινει το ερωτημα. Γιατι να εχουμε αναγκη απο το καθε θαυμα για να στηριχθουμε στην πιστη; Δεν αρκει πιστευουμε σε ολα αυτα που εχουν γινει και γινονται καθε μερα και στην Θεια Λειτουργια των ζωοποιων και φρικτων μυστηριων; Τι θελουμε και τι ζηταμε παραπανω;
Μηπως υποβοσκει μεσα μας η αμφιβολια, η ολιγοπιστια, η ψυχροτητα και θελουμε χειροπιαστα γεγονοτα για να καταλαβουμε καλυτερα;
Μηπως θα μας βοηθησει το υλικο και χειροπιαστο γεγονος, να ενσκυψουμε και να δουλεψουμε με τον εαυτο μας ωστε να προσεγγισουμε και τον νοερο κοσμο καλυτερα; Kαι γιατι αυτο δεν το κανουμε ηδη; Τι περιμενουμε; Ενα σπρωξιμο θαυματουργικο αρκει;
Eχουμε σκεφθει οτι ακομα και ενα θαυμα που θα συμβει μπροστα μας "παραβιαζει" την ελευθερια μας ως λογικα οντα; Δηλαδη εαν δεις καποιον Αγιο ολοζωντανο μπροστα σου η την Θεοτοκο η ακομα ακομα τον Κυριο της Δοξης, μπορεις να συνεχισεις να ζεις οπως πριν; Η πρεπει να τα πεταξεις ολα και να ανεβεις στα βουνα δοξολογωντας μεχρι την τελευταια αναπνοη σου τον Θεον;
Δεν μπορει να αναοιξει ο Θεος τους ουρανους και σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου να πιστεψει ακομα και ο πιο φανατικος αθεος την γη;
Γιατι δεν το κανει; Μα γιατι θελει ελευθερα να τον αγαπησουμε, σαν ρομαντικοι και παλαιου τυπου εραστες, (φυσιολογικοι δηλαδη), και οχι με σκοπο καποιο ανταλλαγμα καποια δοξα καποιο μισθο. Θελει αυτεξουσια, εκουσια, ολοψυχα και ανευ ορων οπως Αυτος μας εφερε στην υπαρξη και εκανε ακομα και τα αδιανοητα για εμας, ετσι και εμεις να κανουμε το αυτονοητο. Να παμε ελευθερα κοντα Του.
Ας καταθεσει ο καθενας την γνωμη του για το ζητημα αυτο, που απασχολει τον καθε πιστο και δημιουργει μια ανιερη βιομηχανια πολλες φορες για την εκμεταλλευση των "θαυματων" αλλα και των θυματων με αλλους δολιους σκοπους, αποσπωντας μας ετσι απο το βασικο ζητουμενο στο οποιο μας προσανατολιζει η Αγια και Αμωμητος Πιστη μας. Τον Κυριο ημων Ιησουν Χριστον εντος ημων, ως βιωματικη εμπειρια, αποτελεσμα καθαρης προαιρεσης, Ορθοδοξης ασκητικης και Εκκλησιαστικης αγωγης.
Ειναι μια αντιληψη περι "μαγικης πιστης" και ενος κατα παραγγελια "επιδειξια" Θεου, ο οποιος ειναι προθυμος να επιτελεσει θαυμαστα φαινομενα προς εντυπωσιασμο των ομοδοξων αλλα και προς καταισχυνη των αλλοδοξων ανα την οικουμενη.
Σε αυτους λοιπον δεν αρκει το μεγα θαυμα της κτισεως, η ορατη ανα πασα στιγμη δημιουργια δηλαδη, δεν αρκει η θαυμαστη συνεκτικη και προνοητικη των κτισματων Δυναμις του Παντοκρατορος και Παντεποπτη Χριστου, δεν αρκει το προσωπικο θαυμα της κλησεως με το βαπτισμα, το μυρο την ονομαστικη προσκληση στην επικειμενη Βασιλεια των Ουρανων, δεν αρκει η Σωτηρια Οικονομια του Κυριου που μας λυτρωσε οριστικα και αμετακλητα απο το κρατος του θανατου, και αλλα ων ουκ εστι αριθμος, αλλα "χρειαζεται" η τηλεοπτικου τυπου αδηφαγα διανοια τους νεα και ακομα πιο "φρεσκα" θαυματα ωστε να "στηριχθει" στην πιστη.
Και εδω μπαινει το ερωτημα. Γιατι να εχουμε αναγκη απο το καθε θαυμα για να στηριχθουμε στην πιστη; Δεν αρκει πιστευουμε σε ολα αυτα που εχουν γινει και γινονται καθε μερα και στην Θεια Λειτουργια των ζωοποιων και φρικτων μυστηριων; Τι θελουμε και τι ζηταμε παραπανω;
Μηπως υποβοσκει μεσα μας η αμφιβολια, η ολιγοπιστια, η ψυχροτητα και θελουμε χειροπιαστα γεγονοτα για να καταλαβουμε καλυτερα;
Μηπως θα μας βοηθησει το υλικο και χειροπιαστο γεγονος, να ενσκυψουμε και να δουλεψουμε με τον εαυτο μας ωστε να προσεγγισουμε και τον νοερο κοσμο καλυτερα; Kαι γιατι αυτο δεν το κανουμε ηδη; Τι περιμενουμε; Ενα σπρωξιμο θαυματουργικο αρκει;
Eχουμε σκεφθει οτι ακομα και ενα θαυμα που θα συμβει μπροστα μας "παραβιαζει" την ελευθερια μας ως λογικα οντα; Δηλαδη εαν δεις καποιον Αγιο ολοζωντανο μπροστα σου η την Θεοτοκο η ακομα ακομα τον Κυριο της Δοξης, μπορεις να συνεχισεις να ζεις οπως πριν; Η πρεπει να τα πεταξεις ολα και να ανεβεις στα βουνα δοξολογωντας μεχρι την τελευταια αναπνοη σου τον Θεον;
Δεν μπορει να αναοιξει ο Θεος τους ουρανους και σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου να πιστεψει ακομα και ο πιο φανατικος αθεος την γη;
Γιατι δεν το κανει; Μα γιατι θελει ελευθερα να τον αγαπησουμε, σαν ρομαντικοι και παλαιου τυπου εραστες, (φυσιολογικοι δηλαδη), και οχι με σκοπο καποιο ανταλλαγμα καποια δοξα καποιο μισθο. Θελει αυτεξουσια, εκουσια, ολοψυχα και ανευ ορων οπως Αυτος μας εφερε στην υπαρξη και εκανε ακομα και τα αδιανοητα για εμας, ετσι και εμεις να κανουμε το αυτονοητο. Να παμε ελευθερα κοντα Του.
Ας καταθεσει ο καθενας την γνωμη του για το ζητημα αυτο, που απασχολει τον καθε πιστο και δημιουργει μια ανιερη βιομηχανια πολλες φορες για την εκμεταλλευση των "θαυματων" αλλα και των θυματων με αλλους δολιους σκοπους, αποσπωντας μας ετσι απο το βασικο ζητουμενο στο οποιο μας προσανατολιζει η Αγια και Αμωμητος Πιστη μας. Τον Κυριο ημων Ιησουν Χριστον εντος ημων, ως βιωματικη εμπειρια, αποτελεσμα καθαρης προαιρεσης, Ορθοδοξης ασκητικης και Εκκλησιαστικης αγωγης.