Το Άγιον Όρος και οι τίμιοι γέροντές του .

[justin]

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΙΜΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ .

Επειδή πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν αυτές τις ημέρες εναντίον του Αγίου Όρους ,καλό και οφέλιμο πνευματικά θα ήταν να ξαναθυμηθούμε λίγα πράγματα για το Περιβόλι της Παναγίας και τους Γέροντες Πατέρες του.

Έτσι θα τονωθεί η πίστη μας πιό πολύ και θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο το ορθόδοξο φρόνημά μας στις πονηρές ημέρες που ζούμε και που έρχονται....


1. Οι Αγιορείτες και η προσωπική σχέση τους με την Υπεραγία Θεοτόκο.

( Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, « ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως αγιορείτης», Β΄έκδ. 1996, σελ εκδ.ΙΜ Γενεθλίου της Θεοτόκου,τηλ.22680-31204, φαξ. 29400-504297 πρωϊνές ώρες)

«Οι Αγιορείτες Πατέρες αισθάνονται στενή επικοινωνία με την Παναγία και την αγαπούν ιδιαιτέρως. Θυμάμαι ότι , όταν για πρώτη φορά πήγα στο Άγιο Όρους ,στις συναντήσεις μου με διαφόρους μοναχούς εξέφραζα την απορία γιά το άβατο του Αγίου Όρους , γιά το ότι δηλαδή ,δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να το επισκέπτονται. Όλοι σχεδόν συνέδεαν αυτή την παράδοση του αβάτου με την αγάπη προς την Παναγία. Μού έλεγαν ότι αυτό γίνεται για να τιμάται ιδιαιτέρως η Παναγία, της οποίας «Περιβόλι» είναι το Άγιο Όρος.....

Όταν μιλήση κανείς με γέροντες αγιορείτες μοναχούς, θα ακούσει πολλές ιστορίες από εμφανίσεις της Θεοτόκου , θα δεί την έκφραση της ευγνωμοσύνης τους για την αγάπη της. Άλλοι ζούν με την βεβαιότητα ότι η Παναγία τους έφερε στο Άγιο Όρος, ότι είναι δικός της χώρος, άλλοι ότι την είδαν που τους παρηγόρησε και τους διεφύλαξε από διαφόρους κινδύνους, άλλοι ότι αυτή θα τους σώσει κατά την ημέρα της Κρίσεως, εάν μείνουν στο περιβόλι της.. Ζούν έντονα με την Παναγία και την παρουσία Της.

Είναι χαρακτηριστικοί οι λόγοι ενός συγχρόνου Αγιορείτου, του Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου.

«Πολλά θαύματα και ελέη είδα από τον Κύριο και τη Θεοτόκο , αλλά μού είναι τελείως αδύνατο να ανταποδώσω κάπως αυτή την αγάπη.

Τί να ανταποδώσω εγώ στην Υπεραγία Θεοτόκο , που δεν με περιφρόνησε ενώ ήμουν βυθισμένος στην αμαρτία, αλλά με επισκέφτηκε σπλαγχνικά και με συνέτισε; Δεν την είδα, αλλά το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να Την αναγνωρίσω από τα γεμάτα χάρη λόγια Της και το πνεύμα μου χαίρεται και η ψυχή μου παρασύρεται τόσο από την αγάπη προς Αυτήν , ώστε και μόνη η επίκληση του ονόματός Της γλυκαίνει την καρδιά μου.

Όταν ήμουν νεαρός υποτακτικός, προσευχόμουν μιά φορά μπροστά στην εικόνα τής Θεομήτορος και τότε μπήκε στη καρδιά μου η προσευχή του Ιησού κι άρχισε από μόνη της να προφέρεται εκεί....

...Ώ , και να γνωρίζαμε πόσο αγαπά η Παναγία όλους, όσοι τηρούν τις εντολές του Χριστού , και πόσο λυπάται και στενοχωρείται για κείνους που δεν μετανοούν!...

Δεν ψεύδομαι , λέω την αλήθεια ενώπιον του Θεού, πως γνωρίζω πνευματικά την Άχραντη Παρθένο. Δεν την είδα, αλλά το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να γνωρίσω Αυτήν και την αγάπη Της για μάς. Χωρίς την ευσπλαγχνία Της η ψυχή μου θα είχε χαθεί απο πολύ καιρό...

...Ακατανόητο και αξιοθαύμαστο πράγμα. Ζή στους ουρανούς και βλέπει αδιάκοπα την δόξα του Θεού, αλλά δεν λησμονεί κι εμάς τους φτωχούς κι αγκαλιάζει με την ευσπλαγχνία Της όλη τη γή ακι όλους τους λαούς. Κια αυτή την Άχραντη Μητέρα Του ο Κύριος την έδωσε σ’ εμάς. Αυτή είναι η χαρά και η ελπίδα μας .Αυτή είναι η πνευματική μας Μητέρα και βρίσκεται κοντά μας κατά τη φύση σαν άνθρωπος και κάθε χριστιανική ψυχή ελκύεται από την αγάπη προς αυτήν».

Το ότι το Άγιον Όρος είναι το Περιβόλι της Παναγίας , ο χώρος ο δοσμένος ολοκληρωτικά σ’ αυτήν και εκείνοι που κατοικούν σε αυτό έχουν ιδιαίτερα τη θεομητορική Της στοργή και την φοβερά Της προστασία, φαίνεται από τη διαβεβαίωση που έδωσε η ίδια η Θεοτόκος στον όσιο Πέτρο τον Αθωνίτη , που ήταν ο πρώτος οικιστής του Αγίου όρους, όπως τη διασώζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. ...Εκεί φαίνεται ότι η ίδια η Θεοτόκος πληροφορεί τον όσιο Πέτρο ότι ο χώρος θα είναι αφιερωμένος σε αυτήν, θα αποκληθεί άγιος, και η ίδια θα προστατεύσει όλους όσους θα ασκηθούν σε αυτόν, αφού θα είναι κηδεμών, ιατρός και τροφεύς.

Παλαιοί Αγιορείτες διασώζουν την πληροφορία που έφθασε σε αυτούς από τους γέροντές τους, ότι όσες αυτοκρατόρισσες επεχείρησαν να καταπατήσουν το άβατο του Αγίου Όρους , εμποδίστηκαν από την Παναγία. Έτσι το άβατο του Αγίου όρους έχει μιά ιδιαιτερότητα, συνδέεται με την προσωπική επέμβαση της Θεοτόκου, οι δε μοναχοί είναι συνδεδεμένοι ψυχή και σώματι σε αυτήν».

[justin]

2. Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
( Βίος, διδασκαλία-«η δεκάφωνος Σάλπιγξ», Σχόλια Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Ζ΄εκδ. 2006, κεντρ. διαθεση «κέντρο ελληνικού και ορθοδόξου πολιτισμού», τηλ . 210-8069914, φαξ. 210-8069915, e mail: keop@otenet.gr)

Περί τελείας αγάπης.
( σημ. περιγραφή της οράσεως του Ακτίστου Φωτός και προσευχή)

« Και ταύτα λέγων του αέρος του Πνεύματος επιπνέοντος μετά της θαυμασίας αυτού και αρρήτου ευωδίας καταπαύουσιν αι αισθήσεις , μή συγχωρούσης όλως σωματικής ενεργείας και όλως αιχμάλωτος τή σιωπή αποκλείεται, και βλέπων θαυμάζει τον πλούτον της Δόξης του Αγίου Θεού , έως αν παρέλθη ο γνόφος, και μένων ως έκφρων , εκστατικός ως εξ οίνου και ουδέν άλλο λέγει!

Αλλ’ ουδέ επιτρέπει η γλώσσα λαλήσαι
ούτε νούς και καρδία ψυχή και θελήσει,
επειδή βασιλεύει η Γλυκεία Αγάπη
Ιησούς ο Σωτήρ μου ο γλυκύτατος έρως
και Πατήρ πλαστουργός μου και Άγιον Πνεύμα,
ώ Τριάς παναγία , εν μονάδι τή θεία,
η Ζωή της ψυχής μου κα ιτρυφή της καρδίας,
φωτισμός του νοός μου , ώ Αγάπη τελεία,
η Πηγή της Αγάπης , η Ελπίς και η Πίστις,
δίδαξόν μου τον τρόπον τού πάντοτέ Σε έχω,
ναί Γλυκεία Αγάπη , Ιησούς ο Σωτήρ μου
τούτο μόνο ειπέ μοι και άλλο πλέον δεν θέλω
διαρκώς του Σέ έχω, στους Σούς πόδας να πίπτω
και γλυκά να φιλήσω τας πληγάς και τους ήλους
αενάως να κλαίω μετά πόνου καρδίας
και τους πόδας να βρέχω ως η πάλαι Μαρία
και να μην με χωρίζουν όλαι πάσαι δυνάμεις
εξουσίαι αρχαί δε του εχθρού και Βελίαρ,
μηδέ πάλιν ο κόσμος άπας όλος εξ όλου
και τρυφαί απολαύσεις του αιώνος ετούτου,
αλλ’ εκεί καθώς είμαι και τους πόδας Σου βρέχων,
την ψυχήν μου να λάβης και όθεν οίδας να βάλης
και Εσέ τον Σωτήρα, Πλαστουργόν και Θεόν μου
αενάως να βλέπω, να υμνώ να λατρεύω,
μετά πάντων δικαίων , προφητών και μαρτύρων
και οσίων Πατέρων και γυναίων των Θείων
και στρατίας απάσης ουρανίων Αγγέλων,
Χερουβείμ, Σεραφείμ τε, Εξουσίαι και Θρόνοι,
και Μητρός γλυκυτάτης Παναγίας Παρθένου
και Κυρίας των όλων Θεοτόκου Μαρίας»

[justin]

3. Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός.
(Λόγοι Παρακλήσεως, εκδ. ΙΜ Μονής Βατοπαιδίου, 1998)

Η Αγάπη.


« Η αγάπη είναι το αποτέλεσμα της πίστεως και της υποταγής μας στο Θείο Θέλημα. Είναι το «πλήρωμα του νόμου» και η «καθ’ υπερβολήν οδός» του Απ. Παύλου. ...
Ο Παύλος , όχι μόνο την περιγράφει , αλλά και την αναλύει για να μας αποδείξη τα στοιχεία της, αυτά που την συνιστούν όχι στη φύση της- γιατί αυτή είναι θεία και ακατάλυπτη- αλλά στις ενέργειές της. Αφού περιέγραψε όλα τα υπέροχα χαρίσματα που προίκισαν τους Αποστόλους, τους διδασκάλους, τους προφήτας, τους έχοντας ιαματική δύναμη, τους έχοντας το χάρισμα της γλωσσολαλιάς και ερμηνείας, σαν να μεταμελείται στην μέχρις εδώ παρακίνησή του και ζητώντας να μας μεταφέρει ψηλότερας συνεχίζει:

«Ζηλούτε δε τα χαρίσματα τα κρείττονα. ...Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ...Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Αφού απέδειξε στην ανάλυσή του , ο μακάριος Απόστολος το παροδικό των άλλων μεγάλων χαρισμάτων που περιέχονται στον αγιασμό σαν δώρα του Αγίου Πνεύματος, επισημαίνει ότι από όλα αυτά «μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τράι ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη». Γι’ αυτό ακριβώς την ονόμασε «καθ’ υπερβολήν οδό». Ίσως μερικοί να απορήσουν για τον χαρακτηρισμό αυτόν, σκεπτόμενοι τα τόσα υψηλά και ζηλευτά και πολύ χρήσιμα χαρίσματα, με τα οποία κατά καιρούς οι άγιοι άνθρωποι ευεργέτησαν την ανθρωπότητα.

Όταν πχ. έχει κανείς το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, όταν δηλ. μιλά για την σωτήριον οικονομίαν του Θεού στου κάθε ανθρώπου τη μητρική γλώσσα, όχι λόγω σπουδών, αλλά αυτομάτως δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, είναι μικρό πράγμα; Και όμως η γλωσσολαλιά είναι προσωρινό χάρισμα που θα καταργηθεί μαζί με τον κόσμο αυτόν, γιατί τότε δεν θα χρειάζεται η γλώσσα , όταν τα πάντα τελειωθούν εν Χριστώ.

Άλλο χάρισμα είναι η προφητεία. Λίγο είναι να ξέρει κανείς τα κρυπτά των ανθρώπων , τις βουλές της πρόνοιας του Θεού για το παρόν και το μέλλον; Αλλά και οι προφητείες θα καταργηθούν όταν έρθει το «πλήρωμα»...

Αλλά εκτός από το παροδικό που χαρακτηρίζει τα υπερφυσικά αυτά χαρίσματα, πρέπει να προσθέσουμε ότι δεν αποτελούν ούτε σκοπόν. Είναι τρόπον τινά, συντελεστικά μέσα, μέσα που μας οδηγούν στον σκοπό, στο αποτέλεσμα. Ακόμα και η ελεημοσύνη, η συμπάθεια, που συνοδεύεται συχνά από τα χαρίσματα των ιαμάτων, όπως βλέπουμε στους βίους των Αγίων Πατέρων μας όπου εθεράπευσαν δια της Θείας Χάριτος χρόνιες και ανίατες ασθένειες, ή που , σε μικρότερο βαθμό , αφορά τις δικές μας ευεργεσίες προς του δεινοπαθούντας, και αυτή λέγω η συμπάθεια δεν είναι παρά μόριον της αγάπης, γιατί η τέτοια ωφέλεια είναι μερική, περιορισμένη, σε χώρο και χρόνο. . .
Σύμφωνα με τη σύγκριση που κάμνει ο Παύλος, η αγάπη υπερέχει όλων των δωρεών και των χαρισμάτων και αποτελεί το «πλήρωμα».

[justin]

3.Γέρων Σωφρόνιος Ζαχάρωφ
(Περί Προσευχής, Β΄έκδ. 1994, ΙΜ Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

Η προσευχή ως οδός προς την γνώσιν.( σημ. μέθεξις της Θείας δόξης, του Ακτίστου Φωτός, περιγράφει την προσωπική εμπειρία του κατά τη διάρκεια προσευχής)

« Είναι ανεπαρκές να πεισθώμεν δια του νοός περί της θεότητος του Χριστού, ούτως ώστε να εννοώμεν τα πάντα, ως ώφειλεν. Είανι απαραίτητον να καταβάλωμεν προσπαθείας εις τον υπέρτατον βαθμόν, όπως ζήσωμεν συμφώνως προς τον λόγον Αυτού. Έχοντες γνώσιν των κοσμικών διαστάσεων της πτώσεως ημών εν τη διαδικασία του αγώνος τούτου, είανι αναγκαίον να διέλθωμεν δια παρατεταμένης προσευχής μετανοίας. Τότε μόνον δίδεται εις ημάς να βιώσωμεν εκείνο, όπερ βλέπομεν εν τω Χριστώ, την άκραν αυτοσμίκρυνσιν(βλ. Φιλ. 2,6 κ.ε) και εν συνεχεία πλέον αξιούμεθα της ελέυσεως της «δυνάμεως εξ ύψους»(Λουκ. 24,49), είτε εν πυρίναις γλώσσαις, είτε εν τη επιλάμψει του Θαβωρίου Φωτός. Τότε αποκαλύπτεται εις ημάς το αυθεντικόν νόημα του Ευαγγελίου.
Τα διανυθέντα υπ’ εμού επτά έτη εν τη ερήμω(σημ. του Αγίου Όρους) υπήρξαν ο πλέον ευνοϊκός κόσμος δια την προσευχήν. Ενθυμούμαι: Ήρχισα την Κυριακήν προσευχήν , «Πάτερ ημών» και η ψυχή μου παρεδόθη εις μακάριον δέος. Δεν ηδυνάμην να πορευθώ πέραν τούτου. Ο νούς μου έπαυσε να λειτουργεί. Το πάν εσίγα. Νύν δε είναι λυπηρόν εις εμέ να γράφω περί του θαύματος τούτου του απολεσθέντος υπ’ εμού. Μετά τοιαύτης δυνάμεως συνέβη τούτο άπαξ εις εμέ. Δεν είναι άραγε, διότι η σωματική σύστασις ημών δεν δύναται να φέρη την πυρίνην επαφήν της Θείας δόξης;»

[justin]

4.Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
(Περί ζωής, λόγος ελπίδος, εκδ. Ίνδικτος, 2005)

Κοινωνία μετά του Θεού.

«Πόσο δίκαιο είχε ο Κύριος, ο οποίος μπροστά στη μεγάλη αυτή δυστυχία- μιά ψυχή να μη μπορεί να μιλήσει στον λυτρωτή της- εστέναξε , όπως λέγει το Ευαγγέλιον. Εστέναξε , όταν βρέθηκε μπροστά στον τετραήμερο νεκρό Λάζαρο, στενάζει και τώρα μπροστά στον κωφό και μογίλαλο. Τί διαφέρι ο νεκρός και θαμμένος ,απο αυτόν που ούτε να μιλήσει μπορούσε εις τον Κύριον ούτε να ακούση την φωνή του;
Γι’ αυτό ο Κύριος του είπε την μοναδική εκείνη λέξη, «εφφαθά», διανοίχθητι. Ανοίχθηκε το στόμα του , ο δεσμός έσπασε, τα αυτιά του άρχισαν να δέχωνται τα κύματα που απέστελλε ο Θεός, ο οποίος ίστατο έμπροσθέν του.

Ώ, αδελφοί μου, νομίζετε ότι είναι πολύ μακριά μας το γεγονός αυτό; Μου φαίνεται ότι όλοι μας είμεθα κωφοί μογιλάλοι ενώπιον του Θεού. Πόσοι από μάς μπορούν να πούν ότι μίλησαν στον Θεό και τους άκουσε; Πόσοι από μας μπορούν να πούν ότι δέχθηκαν στα ώτα τους την ακρόαση , την βαθύτατη εντύπωση των λόγων του Θεού; Πόσοι απο μας έχουν τα αυτιά τους ανοικτά στον Κύριον για να ακούν, και την γλώσσα τους λυμένη; Κωφοί , μογιλάλοι παρουσιαζόμαστε προ του Θεού κάθε ημέρα.

Ας δούμε όμως πως λέγει το «εφφαθά» σε μας ο Θεός και όπως μπορούν οι δικοί μας γόρδιοι δεσμοί να σπάσουν και να βρεθούμε επικοινωνούντες μαζί του. Όταν στεκώμαστε μπροστά στον Θεόν, για να τον ακούσωμε και να του μιλήσωμε, πρέπει προσωπικώς να έχωμε μία ομιλία μαζί Του, την οποία μπορεί να κάνει μόνο ο νούς μας. Διότι ο Θεός είναι πνεύμα και επομένως νοερώς είναι δυνατόν να επικοινωνεί με τον άνθρωπο. Το στόμα μας όταν κράζη, το ακούει ο Θεός, διότι στην πραγματικότητα δέχεται τα κύματα που εκπέμπει ο νούς μας και τα οποία εξέρχονται του στόματός μας. Ο νούς όμως μπορεί να εκπέμπει τα κύματά του και χωρίς το στόμα. Αυτό που έχει σημασία είναι ο νούς να ομιλή μετά του Θεού.

Τί σημαίνει ομιλώ; ...Ομιλώ πρός τον Θεόν σημαίνει επικοινωνώ μετά του Θεού και ενούμαι μαζί Του. Για να μιλήση όμως ο νούς μου με τον Θεόν, πρέπει να είναι στραμμένος προς Αυτόν. ...Ομιλία προς τον Θεόν είναι ένα χύσιμο ολόκληρης της ψυχής μου , ένα σκύψιμο του νοός μου πάνω εις τον Θεόν.... Επικοινωνώ με τον Θεόν σημαίνει ,τεντώνω τον νούν μου και, ωσάν να τον εκσφενδονίζω , τον αφήνω να πάει απ’ ευθείας εις τον Θεόν, χωρίς να έχη ποίαν τινά περιπλάνηση καθ’ οδόν...Όταν στρέψης το πνεύμα σου , δηλαδή τον νού σου, με αυτόν τον τρόπο προς τον Θεόν, θα δης ένα παράξενο γεγονός. Ενώ ήσουν μέσα στη καταχνιά της ψυχής σου, μέσα στον ζόφο των αμαρτιών σου, ενώ δεν το φανταζόσουν, θα δης τα μάτια σου να βγάζουν δάκρυα...Όταν θα έρθουν τα δάκρυα , τότε το ξέρω ότι έλαβα την βοήθεια, ότι κάπου είναι ο Θεός».

[justin]

Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

[justin]

5. Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης
( έκδ. «Περιβόλι της Παναγίας», τηλ. 2310-231040 και Ι. Ησυχ. «Άγ. Εφραίμ», Κατουνάκια Αγ. Όρους, 2000, ΤΗΛ. 23770-23358)

Τόνωση του ηθικού.
( αναφέρεται στη εκπληκτική συνομιλία του Γέροντος Εφραίμ με τον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανό για την σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο και το πνευματικό περιεχόμενο της ...)

«Σεβ. Συγνώμην για την ενόχληση. Χαλάσαμε την ησυχία σας Γέροντα.
π. Ε. Ενόχληση; Τί ενόχληση Σεβασμιώτατε; (σημ. υπ’ όψη ότι ο Δρυϊνουπόλεως δεν είχε ακόμη πεί το αξίωμά του!). Χαρά μας , γιορτή και πανηγύρι μας η παρουσία σας. Να έχω την ευχή σας.
Σεβ. Εγώ να έχω την δική σας, Γέροντα.
π. Ε. Όχι δά! Το έλασσον υπό του κρείττονος ευλογείται.
Σεβ. Σείς είσθε ο κρείττων.
π. Ε. Μή τα λέτε αυτά, σεβασμιώτατε.
Σεβ. Μά έτσι είναι. Εγώ έτσι νοιώθω.
π.Ε. Εσείς μπορείτε να νοιώθετε όπως και ότι νοιώθετε. Τα πράγματα όμως άλλως έχουν. Εσείς είσθε επίσκοπος. Ενώ εμείς...
Σεβ. Εγώ ήλθα να ζητήσω την ευχή σου Γέροντα.
π. Ε. Καλά, καλά. Την ευχή μου... Καλούς και εναρέτους ιεράρχας έχουμε , σεβασμιώτατε, αρκετούς. Δόξα τω Θεώ. Ήρωες όμως; Παλληκάρια; Τί γίνεται; Ακούω κι εγώ. Διαβάζω και για τον Σεβαστιανό.(σημ. ο σεβασμιώτατος δεν είχε πεί το όνομά του ακόμη...). Ήθελα να τον συναντήσω.
Σεβ. Εγώ είμαι ο Σεβαστιανός.
π.Ε. ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ σεβασμιώτατε. Γι’ αυτό και λέω: Τιμή μας σήμερα η παρουσία σας. Μεγάλη χαρά μας δίνετε. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ. Ο Σεβαστιανός στο καλύβι μας. .. Πολύ σας ευχαριστούμε. Πολύ, σεβασμιώτατε.
Σεβ. (εξηγεί τον αγώνα, τα προβλήματα, τις αγωνίες του σχετικά με το Βορειοηπειρωτικό).
π. Ε. Ο Θεός να σας δυναμώνει. Εμείς σας βλέπουμε σαν μάρτυρα. ΕΙΣΘΕ ΜΑΡΤΥΡΑΣ. Και έχετε συνεχές μαρτύριο, σεβασμιώτατε. Οι αδελφοί μας όμως μέσα χρόνια τώρα μαρτυρούν. Κι εσείς μαζί τους. ..Όποιος υποφέρει μαζί με τους μάρτυρες , μισθόν μάρτυρος λαμβάνει. Τιμή μας σεβασμιώτατε. Έτσι κοινωνείτε και μετέχετε του τιμίου Αίματος που έχυσε ο Κύριος στον Σταυρό. Είναι μεγάλο πράγμα το Αίμα του Χριστού. Γι’ αυτό και σας λέω, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το μαρτύριο. Εύχομαι να επισφραγίσετε τους αγώνες σας και με το μαρτύριο του αίματος. Πολύ μεγάλο πράγμα. Ευλογία και τιμή ανυπολόγιστη.
Σεβ. Κι εγώ Γέροντα, συχνά το σκέπτομαι. Που ξέρεις ,λέω. Μπορεί το βράδυ να σε βρεί σε κανένα χαντάκι χωρίς κεφάλι.

π. Ε. (Ανασηκώνεται τεντώνοντας τα χέρια). ΣΑΣ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ σεβασμιώτατε! Μακάρι να δώσει ο Θεός! Μεγάλη τιμή! Τόσο που αγωνίζεσθε δεν θέλει πολύ να ‘ρθεί αυτή η ευλογία. Μεγάλη ευλογία το μαρτύριο. Η Εκκλησία μας στηρίζεται στα μαρτυρικά αίματα. Οι άγιες Τράπεζες θεμελιώνονται σε λείψανα μαρτύρων. Όχι σε Οσίων. Μέγας ο Αντώνιος. Μέγας και ο Παχώμιος., καμμία όμως αγία Τράπεζα , κανένα Θυσιαστήριο δεν θεμελιώνεται στα λείψανά τους. Λείψανα όμως αγνώστων μαρτύρων απολαμβάνουν αυτή την τιμή. Μακάρι να αξιωθείτε και του μαρτυρίου του αίματος , σεβασμιώτατε. Όχι ότι το μαρτύριο του πόνου και της συμπαραστάσεως δεν αρκεί . Το άλλο όμως ολοκληρώνει. Ώ, τι τιμή θά’ ναι αυτή! Δεν θέλει πολύ . Μπορεί να το δώσει ο Θεός.
Σεβ. Εγώ ετοιμάζομαι και γι’ αυτό και ότι πεί ο Θεός.
π. Ε. Μακάρι να δώσει!
Σεβ. Θέλω όμως να μου δώσεις και σύ την ευχή σου.
π. Ε. Ευχή είπαμε, εγώ δεν έχω. Προσευχή , ναί. Με όλη μου την καρδιά. Κάθε μέρα. Αυτό μπορώ και το υπόσχομαι. Θα το κάνω σεβασμιώτατε.....

...Σεβ. Τώρα , Γέροντα, να σε ρωτήσω. Συναντώ αντιδράσεις. Και απο χριστιανούς ακόμη. «Το παρακάνει», λένε, « ο Σεβαστιανός. Συνέχεια για τη Βόρειο Ήπειρο μιλάει. Υπάρχουν και άλλα πνευματικά θέματα. Ας σταματήσουμε τώρα». Εσύ τί λές; Ποιά είναι η γνώμη σου;
π. Ε. Όχι, σεβασμιώτατε, δεν έχουν δίκιο. Μην ακούτε. Να σταματήσουμε; Μα δεν σταμάτησαν τα μαρτύρια. Συνεχίζονται. Γι’ αυτό και σείς συνέχεια να μιλάτε και να αγωνίζεσθε. Και μείς συνέχεια θα προσευχόμασθε. Αυτό είναι το πνευματικό θέμα. Τα άλλα ξεγελούν.
Σεβ. Θέλω Γέροντα, να μου πείς, βαθιά- βαθιά στην καρδιά σου έτσι νοιώθεις για μένα και τον αγώνα που κάνω; Πως ακριβώς αισθάνεσαι; Μη μου το κρύψεις. Πές το μου.
π.Ε. Πως αισθάνομαι για σάς! Αισθάνομαι...Να κάνω την κίνηση; ;Eτσι μούρχεται... Είναι όμως και άλλοι μπροστά. Να μην μας παρεξηγήσουν, σεβασμιώτατε...Καταλαβαίνετε πως αισθάνομαι!...(Σηκώθηκε να τον εναγκαλισθεί)....

[justin]

6. Γέρων Χαράλαμπος Διονυσιάτης.
( Ο διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, εκδ.Α΄, 2002, κεντρ. διάθεση εκδόσεις «νούς», Αγ. Νικολάου 4, 54633 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310- 54003, φάξ. 2310- 231637, e mail: info@ilp.gr)


Αντιμετώπιση του δαίμονα της ακηδίας.

« Άλλοτε πάλιν ο Γέροντας( σημ. του π. Χαραλάμπους ήταν ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής) μου έκανε δώρο ΕΝΑ ΞΥΛΟ και μου είπε: «Αυτό είναι το μεγαλύτερο φάρμακο για όλα τα πάθη». Ύστερα και από αυτό το δώρο του Γέροντα , ερχόταν και πάλιν κάπου – κάπου αϋπνία την ώρα της ανάπαυσης. Δεν αργούσε ο δαίμονας της ακηδίας την ώρα της προσευχής να ξαναπεράση με το φτερό( σημ. της υπνηλίας). Σαν να μου έλεγε: « Εσύ μου χρωστάς έναν φόρο». Τότε και γώ έλεγα μέσα μου: « Περίμενε λίγο και εγώ θα σου δώσω τον φόρο σου». Έβγαζα κατόπιν εκείνη τη χονδρή βέργα του γέροντός μου κι έλεγα στον εαυτό μου με θυμό: «Θέλω να σε ρωτήσω ρε παλιοσώμα. Σε έβαλα εγώ στην ώρα σου να κοιμηθείς; ναί ή όχι; Έ, αφού σε έβαλα στην ώρα σου , ποιός σου είπε να μην κοιμηθείς; Λοιπόν τώρα άρπαξές τες γερά , για να δούμε αν άλλη φορά ξανακούσεις του πειρασμού». Και αμέσως , ΦΛΑΠ ΜΕ ΤΟ ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΜΗΡΟΥΣ. Όχι αστεία πράγματα. ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ , ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΞΑΝΑ. Μωρέ, να΄’βλεπες πως γινόταν εκείνος ο διάβολος της ακηδίας σαν αστραπή άφαντος!

Σε διαβεβαιώ ότι σ’αυτές τις ευκαιρίες έβγαζα κατόπιν τέτοια αγρυπνία που δεν μπορώ να σου περιγράψω . Τα μάτια μετά ...γαρίδα. Η προσευχή τόσο καθαρή, τόσο θερμή , μέχρι και σε θεωρία αρπαζόταν το πνεύμα μου.

Μιά φορά αφού καταπολέμησα με αυτό τον τρόπο που ανέφερα την ακηδία, στη συνέχεια πέντε-έξι ώρες μεταρσιωμένος στεκόμουν όρθιος σαν λαμπάδα. Αυτό όμως φαίνεται εξαγρίωσε πολύ τον σατανά. Για μιά στιγμή σαν προσευχόμουν ακούω κάτι ουρλιαχτά , που έμοιαζαν σαν την γυναίκα που κλαίει, όταν πεθάνει το παιδί της. Γυρίζω, αλλά τί βλέπω! Έναν φοβερό μαύρον αράπη να στέκη έξω από το κελλί μου. Μετά την πρώτη τρομερή εντύπωσι, μου έδωσε ο Θεός ψυχραιμάι. Γυρίζω και του λέω:

-Ποιός είσαι και τί δουλειά έχεις τέτοια ώρα;
Κι αυτός με αγανάκτησιν, οργισμένος μού απαντά:
-Φεύγω καλόγερε, φεύγω, μ’ έκαψες. Δεν τα βγάζω πέρα μαζί σου. Εγώ είμαι το δαιμόνιο της ακηδίας.

Αυτά είπε και αμέσως έγινε άφαντος. - Αυτό παιδί μου , αφού τόφερε η κουβέντα , στο λέω για να καταλάβης με ποιούς έχουμε να κάνουμε στη καλογερική , για να λαβαίνης τα μέτρα σου...»

[eortologio_gr]

Εφιστω την προσοχη των αναγνωστών ότι κάθε κείμενο το οποίο δεν έχει σαφή αναφορά πηγής σε site στο internet όπου θα μπορεί άμεσα κάποιος να το διασταυρώσει σαν αληθές, θα πρέπει να θεωρείται μη γνήσιο και σαφώς "ύποπτο".

Χρ.

[dionysisgr]

Σωστο! Μπορει καλλιστα τα κειμενα να εχουν παραποιηθει για ιδιον συμφερον και δολιους σκοπους, και ο μη εχων εξοικειωση με πνευματικα θεματα να παρασυρθει.

Εχει ευθυνη και η συντονιστικη ομαδα γιαυτο. Να αναγραφονται σαφως οι πηγες, ητοι το βιβλιο, ο συγγραφεας, οι εκδοσεις, ο συμμετεχων, καθως και οι λογοι για τους οποιους εγινε η συζητηση, η ομιλια, και γενικα να υπαρχουν ολα τα απαραιτητα στοιχεια για να μην μπορει να αλλοιωθει το νοημα του γραφοντος η του ομιλουντος το πρωτοτυπο.

Ας πραξουν τα δεοντα οι αρμοδιοι, ητοι ο Agiooros, και οι συν αυτω συντονιστες.

Μπαινει ο καθενας και βαζει οτι θελει εδω μεσα. Οχι απαραιτητα με καλο σκοπο..