Τα ορφανά παιδάκια
Δημοσιεύτηκε: Δευ Σεπ 29, 2008 8:12 pm
Τα ορφανά παιδάκια
-Γέροντα, τα παιδάκια , αν πεθάνη ο πατέρας τους , πρέπει να τον δουν νεκρό;
-Καλύτερα να μην τον δουν. Εδώ σε έναν μεγάλο προσπαθείς να τρόπο να πης για τον θάνατο κάποιου δικού του, πόσο μάλλον σε παιδιά!
-Μέχρι ποια ηλικία;
-Ανάλογα με το τί παιδί είναι.
-Στον τάφο του να τα πηγαίνουν;
-Στον τάφο, ναι, ας τα πηγαίνουν. Να τους πουν: «Ο πατέρας πήγε από ʽδω στον Ουρανό. Αν είσαστε φρόνιμα, θα έρχεται από τον Ουρανό να σας βλέπη». Θυμάμαι, όταν πέθανε η γιαγιά μου, με είχαν πάει σε ένα φιλικό μας σπίτι, για να μην δω την κηδεία και να μην ξέρω ότι πέθανε. Μου έκαναν εκεί παιχνίδια, με διασκέδαζαν. Εγώ γελούσα και εκείνοι έκλαιγαν. Όταν γύρισα, ρωτούσα: «Πού είναι η γιαγιά;». «Θα έρθη», μου έλεγαν. Περίμενα την γιαγιά… Και μετά από καιρό έμαθα ότι πέθανε. Δεν βοηθάει τα παιδιά να δουν νεκρά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
-Γέροντα, τα μικρά παιδιά, όταν πεθάνη η μητέρα τους ,είναι πολύ πονεμένα.
-Τα παιδιά ορφανεύουν πιο πολύ από μάνα, όχι από πατέρα, γιʼ αυτό και πονάνε πιο πολύ- σπάνια συμβαίνει να χάσουν την μάνα τους και να είναι μετά ο πατέρας τους σαν μάνα. Στον Παράδεισο όμως θα παρηγορηθούν. Έχουν να λάβουν εκεί. Ένα ορφανό θα μπη με λιγώτερες μονάδες στον Παράδεισο, όπως οι Ομογενείς από το εξωτερικό μπαίνουν στα πανεπιστήμια χωρίς εξετάσεις , γιατί τους πιάνει κάποιος νόμος. Τα ορφανά δηλαδή τα πιάνει ο νόμος του Θεού και με λιγώτερο κόπο θα μπουν στον Παράδεισο , ενώ οι άλλοι χρειάζεται να αγωνισθούν πιο πολύ. Εγώ μακαρίζω τα παιδιά τα παιδιά που στερήθηκαν την μεγάλη στοργή των γονέων τους, γιατί κατόρθωσαν να κάνουν Πατέρα τους τον Θεό από τούτη τη ζωή και έχουν αποταμιεύσει παράλληλα στο Ταμιευτήριο του Θεού και την στοργή των γονέων τους που στερήθηκαν, η οποία τοκίζεται.
Αλλά και σʼ αυτήν την ζωή ο Καλός Θεός θα τα βοηθήση ,γιατί, από την στιγμή που παίρνει τους γονείς, είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να τα προστατεύη. Τί λέει ο Δαβίδ; «Ορφανόν και χήραν αναλήψεται». Τα αγαπάει ο Θεός φυσιολογικά πιο πολύ και τα έχει μεγαλύτερη έννοια. Σʼ αυτά τα παιδιά δίνει περισσότερα δικαιώματα σʼ αυτήν την ζωή από ό,τι στα άλλα παιδιά. Αν το ορφανό γυρίση το κουμπί στην καλωσύνη , προοδεύει πολύ. Ενώ, αν πη: «εγώ ταλαιπωρήθηκα ,οπότε τώρα κι εγώ θα ταλαιπωρήσω άλλους», καταστρέφεται.
- Γέροντα, η ορφάνια έχει δυσάρεστες επιπτώσεις σε όλη την ζωή του ανθρώπου;
- Τί είναι αυτά που λες; Μπορεί τα ορφανά να είναι λίγο συνεσταλμένα , να έχουν ένα μάζεμα, μία δειλία- δεν έχουν εκείνη την χαρά, την ζωηράδα που έχουν όσα παιδιά είναι χορτάτα από στοργή- αλλά αυτή η συστολή είναι ένα φρένο που τα βοηθάει σʼ αυτήν την ζωή και συγχρόνως αποταμιεύουν και στην άλλη. Γιατί αυτό το μάζεμα νομίζεις ότι δεν το βλέπει ο Θεός; Δεν θα τα βολέψη μετά; Γιʼ αυτό, το ορφανό, ιδίως από μάνα, πρέπει να το αγκαλιάσουμε με πόνο και θερμή αγάπη, για να ζεσταθή πρώτα, να ξεθαρρέψει, ώστε να ανοίξη την καρδιά του. Και, όταν έχη φιλότιμο, πρέπει να βάλουμε φρένο γερό στο μεγάλο του ενθουσιασμό, για να μην πάθη υπερκόπωση, προσπαθώντας να εκδηλώση την μεγάλη του ευγνωμοσύνη. Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης μεγάλωσε ορφανός και από μάνα και από πατέρα. Αν δεν το αντιμετώπιζε πνευματικά, με λεβεντιά, θα έπρεπε να είναι βασανισμένος, να είχε ψυχολογικά προβλήματα. Βλέπεις όμως τί παλληκαριά είχε! Τί αγώνες έκανε! Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι και τα κόκκαλά του ήταν σαν βαμβάκι, σαν σφουγγάρι. Στην εκταφή, όταν έβγαλα τα λείψανά του, τα πλευρά του και οι σπόνδυλοι, μόλις τα χάραζα λίγο , έσπαζαν. Μόνο δύο σπόνδυλοι , η λεκάνη και η κνήμη, ήταν κάπως γερά. Τόσο ασθενικός που ήταν, πώς έκανε τόσες οδοιπορίες; Βάδιζε σαν να πετούσε! Εδώ βλέπει κανείς την υπερφυσική δύναμη που του έδινε ο Θεός. Στο μεγάλωμα των ορφανών θα σκαλώση ο Χριστός;
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
-Γέροντα, τα παιδάκια , αν πεθάνη ο πατέρας τους , πρέπει να τον δουν νεκρό;
-Καλύτερα να μην τον δουν. Εδώ σε έναν μεγάλο προσπαθείς να τρόπο να πης για τον θάνατο κάποιου δικού του, πόσο μάλλον σε παιδιά!
-Μέχρι ποια ηλικία;
-Ανάλογα με το τί παιδί είναι.
-Στον τάφο του να τα πηγαίνουν;
-Στον τάφο, ναι, ας τα πηγαίνουν. Να τους πουν: «Ο πατέρας πήγε από ʽδω στον Ουρανό. Αν είσαστε φρόνιμα, θα έρχεται από τον Ουρανό να σας βλέπη». Θυμάμαι, όταν πέθανε η γιαγιά μου, με είχαν πάει σε ένα φιλικό μας σπίτι, για να μην δω την κηδεία και να μην ξέρω ότι πέθανε. Μου έκαναν εκεί παιχνίδια, με διασκέδαζαν. Εγώ γελούσα και εκείνοι έκλαιγαν. Όταν γύρισα, ρωτούσα: «Πού είναι η γιαγιά;». «Θα έρθη», μου έλεγαν. Περίμενα την γιαγιά… Και μετά από καιρό έμαθα ότι πέθανε. Δεν βοηθάει τα παιδιά να δουν νεκρά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
-Γέροντα, τα μικρά παιδιά, όταν πεθάνη η μητέρα τους ,είναι πολύ πονεμένα.
-Τα παιδιά ορφανεύουν πιο πολύ από μάνα, όχι από πατέρα, γιʼ αυτό και πονάνε πιο πολύ- σπάνια συμβαίνει να χάσουν την μάνα τους και να είναι μετά ο πατέρας τους σαν μάνα. Στον Παράδεισο όμως θα παρηγορηθούν. Έχουν να λάβουν εκεί. Ένα ορφανό θα μπη με λιγώτερες μονάδες στον Παράδεισο, όπως οι Ομογενείς από το εξωτερικό μπαίνουν στα πανεπιστήμια χωρίς εξετάσεις , γιατί τους πιάνει κάποιος νόμος. Τα ορφανά δηλαδή τα πιάνει ο νόμος του Θεού και με λιγώτερο κόπο θα μπουν στον Παράδεισο , ενώ οι άλλοι χρειάζεται να αγωνισθούν πιο πολύ. Εγώ μακαρίζω τα παιδιά τα παιδιά που στερήθηκαν την μεγάλη στοργή των γονέων τους, γιατί κατόρθωσαν να κάνουν Πατέρα τους τον Θεό από τούτη τη ζωή και έχουν αποταμιεύσει παράλληλα στο Ταμιευτήριο του Θεού και την στοργή των γονέων τους που στερήθηκαν, η οποία τοκίζεται.
Αλλά και σʼ αυτήν την ζωή ο Καλός Θεός θα τα βοηθήση ,γιατί, από την στιγμή που παίρνει τους γονείς, είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να τα προστατεύη. Τί λέει ο Δαβίδ; «Ορφανόν και χήραν αναλήψεται». Τα αγαπάει ο Θεός φυσιολογικά πιο πολύ και τα έχει μεγαλύτερη έννοια. Σʼ αυτά τα παιδιά δίνει περισσότερα δικαιώματα σʼ αυτήν την ζωή από ό,τι στα άλλα παιδιά. Αν το ορφανό γυρίση το κουμπί στην καλωσύνη , προοδεύει πολύ. Ενώ, αν πη: «εγώ ταλαιπωρήθηκα ,οπότε τώρα κι εγώ θα ταλαιπωρήσω άλλους», καταστρέφεται.
- Γέροντα, η ορφάνια έχει δυσάρεστες επιπτώσεις σε όλη την ζωή του ανθρώπου;
- Τί είναι αυτά που λες; Μπορεί τα ορφανά να είναι λίγο συνεσταλμένα , να έχουν ένα μάζεμα, μία δειλία- δεν έχουν εκείνη την χαρά, την ζωηράδα που έχουν όσα παιδιά είναι χορτάτα από στοργή- αλλά αυτή η συστολή είναι ένα φρένο που τα βοηθάει σʼ αυτήν την ζωή και συγχρόνως αποταμιεύουν και στην άλλη. Γιατί αυτό το μάζεμα νομίζεις ότι δεν το βλέπει ο Θεός; Δεν θα τα βολέψη μετά; Γιʼ αυτό, το ορφανό, ιδίως από μάνα, πρέπει να το αγκαλιάσουμε με πόνο και θερμή αγάπη, για να ζεσταθή πρώτα, να ξεθαρρέψει, ώστε να ανοίξη την καρδιά του. Και, όταν έχη φιλότιμο, πρέπει να βάλουμε φρένο γερό στο μεγάλο του ενθουσιασμό, για να μην πάθη υπερκόπωση, προσπαθώντας να εκδηλώση την μεγάλη του ευγνωμοσύνη. Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης μεγάλωσε ορφανός και από μάνα και από πατέρα. Αν δεν το αντιμετώπιζε πνευματικά, με λεβεντιά, θα έπρεπε να είναι βασανισμένος, να είχε ψυχολογικά προβλήματα. Βλέπεις όμως τί παλληκαριά είχε! Τί αγώνες έκανε! Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι και τα κόκκαλά του ήταν σαν βαμβάκι, σαν σφουγγάρι. Στην εκταφή, όταν έβγαλα τα λείψανά του, τα πλευρά του και οι σπόνδυλοι, μόλις τα χάραζα λίγο , έσπαζαν. Μόνο δύο σπόνδυλοι , η λεκάνη και η κνήμη, ήταν κάπως γερά. Τόσο ασθενικός που ήταν, πώς έκανε τόσες οδοιπορίες; Βάδιζε σαν να πετούσε! Εδώ βλέπει κανείς την υπερφυσική δύναμη που του έδινε ο Θεός. Στο μεγάλωμα των ορφανών θα σκαλώση ο Χριστός;
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ