Το εισιτήριο του Παραδείσου

[vasilikirimp]

"Θα του δείξω εγώ. Αυτό που μου έκαμε δε θα το αφήσω να περάση έτσι. Θα το πληρώσει πολύ ακριβά ".

Πόσο συχνά αναδύονται απο το ταραγμένο εσωτερικό μας τέτοιες εκφράσεις και φθάνουν στα χείλη μας!
Πόσο συχνά μέσα απ'αυτές θέλουμε να εμποδίσουμε την λήθη που με την πάροδο του χρόνου έρχεται βοηθός στο να αμνηστεύσουμε και να συγχωρήσουμε κάποιο κακό που μας έκαναν!

Ο Θεός συγχωρεί λέμε , εγώ όχι!

Μας είπαν κάτι μας αδίκησαν , μας παραθεώρησαν , μας ειρωνεύτηκαν αυτό ήταν. Καταγράφεται αυτό στη θύμισή μας , επανέρχεται διαρκώς , πικραίνει το εσωτερικό μας φουντώνει το πάθος της εκδικήσεως.
Και το κακό δεν είναι τόσο ότι αδυνατούμε λόγω του πόνου και της πικρίας να το λησμονήσουμε , όσο ότι επιθυμούμε να το θυμόμαστε και αρνούμαστε να το συγχωρήσουμε και να το παραθεωρήσουμε.

Πόσο όμως επιζήμια είναι μια τέτοια στάση; Πρωτίστως για την ειρήνη και την ηρεμια στο ερσωτερικό μας. Δεν συγχωρείς; Δεν υπερβαίνεις το κακό που σου έκαμαν;
Μένεις τότε με την πικρή ενθύμισή του. Αφήνεις την αδικία να σε κατατρώει. Καλλιεργείς την εκδίκηση που φουντώνει μέσα διαλύει την ψυχική ειρήνη και ηρεμία σου. Και έτσι θέλοντος να εκδικηθείς το προξενο του πόνου σου , αφήνεις το πόνο , τη θλίψη και τη ταραχή να εκδικήται πρωτίστως τον εαυτό σου.

Τ οσημαντικότερο και βαρύτερο όμως είναι ότι αρνείσαι στην πράξη να ακούσεις το λόγο του Θεού, να υπακούσεις στη δική του προτροπή και να εξασφαλίσης το εισητήριο για την είσοδό σου στη χαρά του Παραδείσου.
Γιατι στη Βασιλεία του Θεού όλοι ειναι κεκλημένοι και όλοι μπορούν να εισέλθουν.
Μεγάλοι αμαρτωλοί , αρνηταί και διώκται, μετανοημένοι θα εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού.
Άνθρωποι όμως που δε ξέρουν , δε μπορούν και δεν αγωνίζονται να συγχωρήσουν ειναι αδύνατον να γίνουν πολίτες του Ουρανού.
Ο Κύριος σαφέστατα το εκήρυττε : " Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών , αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος "
Προυπόθεση λοιπόν συγχωρήσεως των αμαρτιών μας απο τον φιλεύσπλαχνο Κύριο δεν είναι άλλη από τη συγχώρεση που έχουμε δείξει εμείς προς όλους εκείνους που μας εφταιξαν.
Τόση και τέτοια ειναι η σημασία της συγχωρητικότητος ! Έχει διαστάσεις αιώνιες άπειρες αφού καθορίζει τη στάση του Κυρίου απέναντί μας - του Κυρίου ενώπιον του Οποίου " πολλά πταίομεν άπανταις "

Αν λοιπόν δε μπορείς να υπεβείς τον κακόεαυτό σου και να δείξεις αγάπη , κατανόηση και συμπόνοια σ'όποιον σ'έκαμε να πονέσεις - αν δε μπορείς να παραβλέψεις και να συγχωρήσεις απο έλεος και ανοχή - τότε ας φοβηθείς την ημέρα εκέινη τη φοβερή , την ημέρα της Κρίσεως , κατά την οποία ο κύριος θα αρνηθή να παραβλέψη τα σφάλματά σου μόνο και μόνο γιατί εσύ πεισματικά αρνήθηκες να συγχωρήσης όσους σου έφταιξαν στη ζωή σου.
Έχεις λοιπόν κρατούμενα; Οργανώνεις εκδίκηση; Αρνείσαι να συγχωρήσεις;
Αλλά τότε πως στέκεσαι απέναντι του Κυρίου; Πως του μιλάς; Με τι λόγια προσεύχεσαι σ'Αυτόν;
Δε λες τα λόγια που εκείνος μας δίδαξε να λέμε;
Και πως τολμάς να Τον εμπαίζης και να ψεύδεσαι ενώπιόν του , λέγοντας "άφες ημίν τα ιφειλήματα ημών , ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών";

Αλλά αν είναι της ανθρωπίνης αδυναμίας η άρνηση να συγχωρήσεις;
Εάν πραγματικά θέλεις , αλλά επαναστατεί ο κακός σου εαυτός;
Εάν αγωνίζεσαι να ξεχάσεις , να δικαιολογήσεις και να εξηγήσεις την όποια επιζήμια προς εσένα συμπεριφορά του άλλου , αλλά εξασθενεί η θέληση , καθώς η φαντασία αναπλάθει το συμβάν και ναμοχλεύει το πάθος της οργής και της εκδικητικότητος;
Τότε θυμήσου τον εσταυρωμένο και υβρισμένο Κύριο Ιησού εκεί στο φρικτό Σταυρό του να συγχωρεί και να αμνηστεύει τους σταυρωτές του.

Εμπνεύσου απο το θεικό του μεγαλείο και παρακάλεσέ Τον θερμά :
" Κύριε Θεέ του ελέους και των οικτιρμών , Εσύ που έλεγες επί του Σταυρού ...πάτερ ,άφες αυτοίς - ου γαρ οίδασι τι ποιούσι....... χάρισε και σε μένα διάθεση αγάπης προς τον πλησίον , κατανοήσεως του και πλήρους συγχωρήσεως σε ότι κακό μου έπραξε.
Διώξε απο τη σκέψη και τη θύμισή μου την πράξη του , που γεννά αντιπάθεια και ζητεί εκδίκηση, έλα να πληρώσης την ύπαρξή μου Εσύ που είσαι αμνησίκακος , ο ελεήμων και ο Θεός της συγγνώμης , που με απλωμένα πάντα τα τρυπημένα χέρια σου προσμένεις να αγκαλιάσεις όποιον αγωνίζεται να σε μιμηθεί στη συγχωρητικότητα. Έλα ,κύριε.

[petrosathonas]

Κάποιος Άγιος άνθρωπος, Ιερέας και Πνευματικός, συγχώρεσε τον φονιά του αδερφού του, όχι τύποις αλλά εκ καρδίας, όπως αποδείχθηκε και από το γεγονός ότι τον φυγάδευσε αφού του έδωσε και εφόδια για να μην τον πιάσουν αυτοί που τον καταδίωκαν.
Καταλάβατε βέβαια ότι πρόκειται για τον άφθορο Άγιο Διονύσιο Ζακύνθου.

Επομένως μπορεί να είναι λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας η άρνηση της συγχωρήσεως, αλλά και λόγω της ανθρώπινης δύναμης είναι και η συγχώρεση. Δε μπορεί να το κάνει βέβαια ο καθένας. Πρέπει ο Χριστός να κατοικεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.

[Dimitra79]

Πολύ μεγάλη ευλογία να μπορείς να συγχωρείς τους ανθρώπους και να τους δίνεις ευκαιρίες ακόμη και αν εξακολουθούν να σε πληγώνουν... Εχουμε όμως μέσα στις καρδιές ταπεινωσύνη για να το καταφέρουμε και να πράξουμε όπως προανέφερε και ο petrosathonas σα τον Άγιο Διονύσιο που συγχώρεσε τον φονιά του αδερφού του για να μπορέσουμε να κερδίσουμε έστω και μιά μικρή γωνιά στη Βασιλεία του Κυρίου μας?

Με τη σύγχωρεση ξεπερνούμε τις πληγές του παρελθόντος και διώχνουμε κάθε πικρία απο μέσα μας, αποκτούμε την μέγιστη ψυχική ελευθερία και αγγίζουμε τον Θεό είναι το κλειδί του παραδείσου. Για αυτό ας προσπαθήσουμε να διώξουμε απο μέσα μας κάθε κακό λογισμό και με την αγάπη του Χριστού μας να συγχωρούμε και να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους ίσα..