Θεία Κοινωνία

[dora gian]

Πατερ ευλογειτε, θα ηθελα τη συμβουλη σας στο παρακατω θεμα που με βασανιζει. Αν και εχει ληξει ο κανονας που μου ειχε επιβληθη δεν μπορω να προσελθω σστην κοινωνια γιατι εξακολουθω να νομιζω οτι θα ξανακανω το ιδιο αν βρεθω στην ιδια κατασταση δηλ δεν εχω αλλαξει γνωμη ,παρα τις επανηλημενες προσπαθειες καποιων . δεν θελω να πιστευω οτι ειμαι εγωιστρια η ισχιρογνωμων , σε αυτη τη περιπτωση τα εχω στηλωσει δεν κανω πισω .Αρα το ερωτημα ειναι προσερχομαι η οχι ?

[pAntonios]

Εμείς κάνουμε ότι μας πει ο πνευματικός.
Αυτός είναι υπεύθυνος για την ψυχή μας εφόσον εμείς είμαστε ειλικρινείς (το κατά δύναμη) στην εξομολόγηση.

Είπαμε ότι χρειάζεται προσοχή και φόβος Θεού, αλλά όχι και ευθυνοφοβίες...
Τις περισσότερες φορές είναι ψυχολογικές όλες αυτές οι αναστολές και φυσικά τις εκμεταλλεύεται και ο Πονηρός για να μας απομακρύνει από το Ποτήριο της Ζωής.

Στο κάτω κάτω αν διαπιστώσουμε εκ των υστέρων κάτι στραβό, το εξομολογούμαστε και ο Χριστός μας συγχωρεί. Πολύ περισσότερο απ' ότι θα έκαμνε κάθε στοργικός πατέρας...

[dora gian]

Eυχαριστω πατερ, πως δεν το σκεφτικα ,σωστα αν κανω κατι το εξομοξογουμε αρα μπορω να κοινωνοισω. την ΕΥΧΗ ΣΑΣ ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

[Συνταξιδιώτης]

Σε ένα βιβλίο του Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου αναφέρεται ότι :"ακόμα και οι δαιμονισμένοι αν είναι δυνατόν να κοινωνούν κάθε μέρα".

[Ermite]

Υπάρχει κάποιο πρωθύστερο στη σκέψη σου αδελφέ.

Αφού σου έδωσε ευλογία ο Πνευματικός σου γιά να κοινωνήσεις και αφού η Θ.Κοινωνία είναι η απέραντη Ευλογία του Ουρανού στην ταπεινή και φθαρτή και αδύναμη ψυχή μας, ισα-ισα θα έχεις την ελπίδα ότι θα ανορθωθεί η ψυχή και θα αποβάλει τις όποιες κακές και φθοροποιές έξεις της.
Μας πιάνει μερικές φορές έλλειψη πίστης και έλλειψη τόλμης, ένθεης τόλμης.

Θυμήσου ακόμη, ότι το ξεπέρασμα των αδυναμιών μας δε θα γίνει με τη δική μας αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα, αλλά με τη Χάρη και το Έλεος και την ενδυνάμωση και το θαύμα του Θεού μας.
Γι'αυτό ταπεινονόμασε στην Εξομολόγηση, προσφεύγοντας στη Χάρη Του. Γι'αυτό κοινωνούμε, προσμένοντας να μας μεταμορφώσει θαματουργικά η δική Του ακαταμάχητη, όσο και διακριτική και πάνσοφη Δύναμη.

Δε διορθωνόμαστε πρώτα, ώστε να προσέλθουμε "άξιοι" και "θριαμβευτές", "με το σπαθί μας" στη Θ.Κοινωνία, αλλά προσερχόμαστε ως ασθενείς και ανήμποροι (ευλαβείς και έμφοβοι όμως) στο Άπειρο Έλεός Του και στο Θαύμα Του.

[aposal]

Τα λέτε πολύ σωστά. Η απάντηση του πατέρα Αντώνιου ήταν νομίζω πλήρης:
1.

Εμείς κάνουμε ότι μας πει ο πνευματικός.

2.
[quote="pAntoniosΤις περισσότερες φορές είναι ψυχολογικές όλες αυτές οι αναστολές και φυσικά τις εκμεταλλεύεται και ο Πονηρός για να μας απομακρύνει από το Ποτήριο της Ζωής.[/quote]