Οι γονείς ή εγώ;
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
Οι γονείς ή εγώ;
Αντιμετωπίζω το πρόβλημα επιλογής συντρόφου. Είμαι στα 34, γνώρισα πρόσφατα μια κοπέλα που ενδιαφέρομαι, σκέφτομαι να της μιλήσω πιο προσωπικά αλλά στο θέμα αυτό έχω αντίθετους τους γονείς μου. (Προσπαθώ να συζητώ με τους γονείς επειδή τους γνωρίζω καλά). Ο λόγος, αν έχει σημασία, είναι ότι τώρα δεν εργάζεται. Γενικώς οι αντιδράσεις των γονέων είναι αρκετά έντονες. Για να καταλάβετε προσπαθούν με κάθε τρόπο να χωρίσουν τον αδερφό μου από τη δική του σχέση επειδή δεν είναι από «καλή οικογένεια». Ποια είναι η «καλή οικογένεια»; Εμείς με τέτοιες απόψεις θεωρούμαστε «καλή οικογένεια»; Έχω λάθος σ’ αυτό; Στο μυαλό τους έχουν μόνο το προξενιό, το μόνο που δεν έχω εγώ, όχι βέβαια ότι είναι κακό. Με κάνουν και νιώθω ανελεύθερος και νομίζω πλέον αρχίζω και τους μισώ. Σε πνευματικό που πήγα, μου είπε ότι οι γονείς μου είναι λάθος και με ηρέμησε κάπως. Να φύγω από το σπίτι μπορώ αλλά είναι η λύση αυτή; Χωρίς οικογενειακή ισορροπία θα υπάρχει ισορροπία σε μια ενδεχόμενη σχέση; Η γνώμη των γονέων μετράει πολύ σε μένα και με επηρεάζει πολύ. Πείτε μου σας παρακαλώ πού έχω δίκιο και που άδικο… Σας φαίνεται απλό ως πρόβλημα; Αν αυτό το φόρουμ δεν είναι κατάλληλο για τέτοιου είδους προβλήματα παρακαλώ να μου το πείτε.
-
- Έμπειρος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 250
- Εγγραφή: Παρ Αύγ 01, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ @ ΡΕΘΥΜΝΟ
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Φίλε μου δυστυχώς οι Έλληνες γονείς έχουν την εντύπωση ότι τα παιδιά τους είναι κτήμα τους. Τον σύντροφο σου θα τον επιλέξεις εσύ διότι εσύ θα ζήσεις μαζί του. Οι γονείς μόνο συμβουλευτικό ρόλο έχουν τίποτα άλλο. Η ζωή είναι δική σου, εσύ θα κάνεις τις επιλογές σου, ακόμα και αν είναι λάθος είναι επιλογές ΣΟΥ. Διαχώρισε τους ρόλους, εξήγησε τους, και να αγαπάς τους γονείς όποια και η στάση τους.
ΥΓ. Ποτέ μην τους επιτρέψεις να επέμβουν στην οικογενειακή ζωή σου , διότι θα σου καταστρέψουν την σχέση με τη συντροφό σου.
ΥΓ. Ποτέ μην τους επιτρέψεις να επέμβουν στην οικογενειακή ζωή σου , διότι θα σου καταστρέψουν την σχέση με τη συντροφό σου.
-Για να έρθεις στην κατάσταση που να μην μπορείς να χωρέσεις την χαρά, ούτε να την εκφράσεις, χρειάζεται να προσέξεις τρία πράγματα :
• να κινείσαι απλά,
• να μην ασχολείσαι με τους άλλους,
• να λες την ευχή.
• να κινείσαι απλά,
• να μην ασχολείσαι με τους άλλους,
• να λες την ευχή.
- LOCKHEART
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 764
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
- Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
- Επικοινωνία:
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Καλησπέρα...
Μην τους μισείς του γονείς σου να τους σέβεσαι και να τους αγαπάς, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα συνενέσεις η θα καταστρέψεις την ζωή σου προς τέρψην της γνώμης των γονιών σου για την κοινωνική δοξασία η με το πρότυπο που θεωρούν ότι αξίζει σε κάποιον .
Αυτές ειναι απαράδεκτες απόψεις. Τον σύντροφο δεν τον επιλέγεις με κριτίρια του τι θα πει ο κόσμος ούτε με Ε9 η με το τι θα πει ο μπακάλης της γειτονιάς. Στην τελική το αν θα ειναι καλή η όχι μια οικογενεια αυτό δεν έχει να κάνει με το παιδί που έφερε στο κόσμο. Γνωρίζω οικογένεια που η μάνα ήταν πόρνη και το παιδί βγήκε αγγελούδι , και πρότυπο οικογένεια που το παιδί βγήκε κακό όπως και το αντίθετο φυσικά. Καθε ψυχη ειναι ξεχωριστή στο κόσμο και έχει δική της διαδρομή που δεν πρεπει να ενοχλούμε με κανέναν τρόπο.
Δηλαδή αν η κοπέλα που θέλεις ΕΧΕΙ δουλεια και την παντρευτείς και σε 5 χρόνια την απολύσουν θα την χωρίσεις ; αυτη ειναι η άποψη των γονιών;
Θα προτιμούσαν να πάρεις κάποια με τα δικά τους θέλω και να χωρίσεις σε κάποια χρόνια που θα υπάρχουν και παιδια;
Ο αδερφός σου να κάνει αυτό που λέει η καρδιά του και να συνεχίζει και να μην τους ακούει να τους σέβεται αλλα να μήν αποδέχεται αυτή την κοινωνικό φασιστική εξουσια πάνω στην ψυχή και την ζωή του.
Εσυ να κάνεις το ίδιο να πιστεύεις στο ΘΕΟ και να προχωρήσεις με το τι λεει η ψυχη και η καρδιά σου και οχι τι λένε οι άλλοι και ας ειναι και οι γονείς σου στην τελική τα ίδια θα λες και εσυ στα παιδιά σου να επιλέγουν με ελευθερία και αγαπη αυτό που επιθυμούν στην ζωή με πιστη και δύναμη μακριά απο ταμπέλες και κοινωνικα δήθεν.
Στην τελική αν δεν αντέχεις σήκω και φύγε απο το σπιτι καλύτερα μακριά και αγαπημένοι παρά κοντά και με πόλεμο.
Συγνώμη για το έντονο ύφος :)
τα σέβη μου . . .
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΑΨΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.
Μην τους μισείς του γονείς σου να τους σέβεσαι και να τους αγαπάς, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα συνενέσεις η θα καταστρέψεις την ζωή σου προς τέρψην της γνώμης των γονιών σου για την κοινωνική δοξασία η με το πρότυπο που θεωρούν ότι αξίζει σε κάποιον .
Αυτές ειναι απαράδεκτες απόψεις. Τον σύντροφο δεν τον επιλέγεις με κριτίρια του τι θα πει ο κόσμος ούτε με Ε9 η με το τι θα πει ο μπακάλης της γειτονιάς. Στην τελική το αν θα ειναι καλή η όχι μια οικογενεια αυτό δεν έχει να κάνει με το παιδί που έφερε στο κόσμο. Γνωρίζω οικογένεια που η μάνα ήταν πόρνη και το παιδί βγήκε αγγελούδι , και πρότυπο οικογένεια που το παιδί βγήκε κακό όπως και το αντίθετο φυσικά. Καθε ψυχη ειναι ξεχωριστή στο κόσμο και έχει δική της διαδρομή που δεν πρεπει να ενοχλούμε με κανέναν τρόπο.
Δηλαδή αν η κοπέλα που θέλεις ΕΧΕΙ δουλεια και την παντρευτείς και σε 5 χρόνια την απολύσουν θα την χωρίσεις ; αυτη ειναι η άποψη των γονιών;
Θα προτιμούσαν να πάρεις κάποια με τα δικά τους θέλω και να χωρίσεις σε κάποια χρόνια που θα υπάρχουν και παιδια;
Ο αδερφός σου να κάνει αυτό που λέει η καρδιά του και να συνεχίζει και να μην τους ακούει να τους σέβεται αλλα να μήν αποδέχεται αυτή την κοινωνικό φασιστική εξουσια πάνω στην ψυχή και την ζωή του.
Εσυ να κάνεις το ίδιο να πιστεύεις στο ΘΕΟ και να προχωρήσεις με το τι λεει η ψυχη και η καρδιά σου και οχι τι λένε οι άλλοι και ας ειναι και οι γονείς σου στην τελική τα ίδια θα λες και εσυ στα παιδιά σου να επιλέγουν με ελευθερία και αγαπη αυτό που επιθυμούν στην ζωή με πιστη και δύναμη μακριά απο ταμπέλες και κοινωνικα δήθεν.
Στην τελική αν δεν αντέχεις σήκω και φύγε απο το σπιτι καλύτερα μακριά και αγαπημένοι παρά κοντά και με πόλεμο.
Συγνώμη για το έντονο ύφος :)
τα σέβη μου . . .
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΑΨΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
- Teri
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2330
- Εγγραφή: Δευ Απρ 07, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Αικατερίνα@Θεσσαλονίκη
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκωνΒέβαια, αυτό γίνεται κυρίως όταν οι γονείς είναι σωστοί και αληθινοί, επειδή γονείς στην πραγματικότητα δεν είναι εκείνοι που απλώς γεννούν βιολογικά, αφού αυτό το κάνουν και τα άλογα ζώα, αλλά αληθινοί γονείς είναι όσοι αναγεννούν τα παιδιά τους, με την έννοια ότι τα ανατρέφουν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» και φροντίζουν για την πνευματική τους αναγέννηση, η οποία επιτυγχάνεται με την ενσωμάτωσή τους στην Εκκλησία και την οικείωση του τρόπου ζωής που Αυτή προσφέρει. Αυτών των γονέων η ευχή έχει άλλη βαρύτητα και γίνεται πρόξενος μεγάλης Χάριτος και πλουσίων δωρεών και ευλογιών από τον δωρεοδότη Κύριο.
http://www.egolpio.com/AGIOLOGIO/makrina.htm
Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων...
Στηρίζουν οι ευχές τους τα θεμέλια της οικογενείας! Μα όπως εκείνοι έστησαν τα θεμέλια της δικής τους οικογένειας, έτσι τώρα κι εσύ κι ο αδελφός σου θα βάλετε τα θεμέλια του δικού σας σπιτικού! Μείνε στα λόγια του πνευματικού σου και μην κρίνεις τους γονείς σου. Στο κάτω κάτω μπορεί απλά να ανησυχούν κι όταν σιγουρευτούν ότι είστε σίγουροι για την απόφασή σας και δουν ότι είστε πραγματικά καλά κι ευτυχισμένοι, να ηρεμήσουν κι εκείνοι! Δωσ' τους λίγο χρόνο!
http://www.egolpio.com/AGIOLOGIO/makrina.htm
Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων...
Στηρίζουν οι ευχές τους τα θεμέλια της οικογενείας! Μα όπως εκείνοι έστησαν τα θεμέλια της δικής τους οικογένειας, έτσι τώρα κι εσύ κι ο αδελφός σου θα βάλετε τα θεμέλια του δικού σας σπιτικού! Μείνε στα λόγια του πνευματικού σου και μην κρίνεις τους γονείς σου. Στο κάτω κάτω μπορεί απλά να ανησυχούν κι όταν σιγουρευτούν ότι είστε σίγουροι για την απόφασή σας και δουν ότι είστε πραγματικά καλά κι ευτυχισμένοι, να ηρεμήσουν κι εκείνοι! Δωσ' τους λίγο χρόνο!
- filotas
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4119
- Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Αγαπητέ φίλε η γνώμη των γονέων στην πορεία του νέου ανθρώπου και στις βασικές του επιλογές έχει μειούμενη βαρύτητα όσο μεγαλώνει η ηλικία και η εμπειρία του. Στη δική σου ηλικία η γνώμη των γονέων έχει μόνο συμβουλευτική και όχι αποφασιστική σημασία. Δηλαδή, καλά θα ήταν να συμφωνούν και οι γονείς σου με την επιλογή σου, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Αν, αφού λάβεις υπόψη σου τις ενστάσεις τους, εσύ αποφασίσεις ότι δεν έχουν δίκιο και προχωρήσεις στο δεσμό που θέλεις, τότε είμαι βέβαιος ότι στην πορεία θα βρεις τον τρόπο να τους πείσεις με τη βοήθεια της συντρόφου σου, ότι είχαν άδικο για τις αντιρρήσεις τους. Ακόμη όμως κι αν δεν το καταφέρεις και πάλι, μπορείς να δημιουργήσεις μια σταθερή οικογένεια και χωρίς τους γονείς σου.gkarakos έγραψε:Αντιμετωπίζω το πρόβλημα επιλογής συντρόφου. Είμαι στα 34, γνώρισα πρόσφατα μια κοπέλα που ενδιαφέρομαι, σκέφτομαι να της μιλήσω πιο προσωπικά αλλά στο θέμα αυτό έχω αντίθετους τους γονείς μου. (Προσπαθώ να συζητώ με τους γονείς επειδή τους γνωρίζω καλά). Ο λόγος, αν έχει σημασία, είναι ότι τώρα δεν εργάζεται. Γενικώς οι αντιδράσεις των γονέων είναι αρκετά έντονες. Για να καταλάβετε προσπαθούν με κάθε τρόπο να χωρίσουν τον αδερφό μου από τη δική του σχέση επειδή δεν είναι από «καλή οικογένεια». Ποια είναι η «καλή οικογένεια»; Εμείς με τέτοιες απόψεις θεωρούμαστε «καλή οικογένεια»; Έχω λάθος σ’ αυτό; Στο μυαλό τους έχουν μόνο το προξενιό, το μόνο που δεν έχω εγώ, όχι βέβαια ότι είναι κακό. Με κάνουν και νιώθω ανελεύθερος και νομίζω πλέον αρχίζω και τους μισώ. Σε πνευματικό που πήγα, μου είπε ότι οι γονείς μου είναι λάθος και με ηρέμησε κάπως. Να φύγω από το σπίτι μπορώ αλλά είναι η λύση αυτή; Χωρίς οικογενειακή ισορροπία θα υπάρχει ισορροπία σε μια ενδεχόμενη σχέση; Η γνώμη των γονέων μετράει πολύ σε μένα και με επηρεάζει πολύ. Πείτε μου σας παρακαλώ πού έχω δίκιο και που άδικο… Σας φαίνεται απλό ως πρόβλημα; Αν αυτό το φόρουμ δεν είναι κατάλληλο για τέτοιου είδους προβλήματα παρακαλώ να μου το πείτε.
Το "τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα " (Ματθ. 15, 4) έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το "αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν" (Εφεσ. 5, 31). Η ισορροπία ανάμεσα σ' αυτά τα δύο επιτυγχάνεται μόνο με τη βοήθεια του Πνευματικού μας, πολύ αγάπη και διάκριση.
Όσο για το από "καλή οικογένεια" έχει νόημα μόνο από την άποψη ότι μια κοπέλα, που προέρχεται από μια αγαπημένη και Χριστιανική οικογένεια έχει περισσότερες πιθανότητες να έχει διαμορφώσει ένα σωστό χαρακτήρα και να έχει στην καρδιά της αγάπη για να δώσει στο σύντροφό της και τα παιδιά της, κι ότι οι καλές σχέσεις μεταξύ των οικογενειών διευκολύνουν την ευστάθεια και την αρμονία στη ζωή του ζευγαριού. Αυτό όμως είναι στατιστική διαπίστωση, υπάρχει περίπτωση να βρεις μια πολύ καλή κοπέλα, που να προέρχεται από μια όχι και τόσο "καλή οικογένεια", όπως και να βρεις μια "κακομαθημένη" κοπέλα που να προέρχεται από μια υπέροχη οικογένεια.
Η επιλογή είναι δική σου και ήδη έχεις αργήσει πολύ. Κάντην με μεγάλη προσοχή και προσευχή και ο Θεός μαζί σου.
- theodora
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1482
- Εγγραφή: Παρ Μαρ 03, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: https://theomezcrochet.blogspot.com/
- Επικοινωνία:
Re: Οι γονείς ή εγώ;
"Οι γονείς ή εγώ;"
Ο Θεός και μόνον Αυτός (σε συνεργασία με τον πνευματικό σου και φυσικά εσένα)
Και εάν δεν υφίσταται ο πνευματικός να βρεθεί αμέσως, διαφορετικά η οποιαδήποτε συζήτηση μεταξύ εσού, των γονέων και της κοπέλας δεν θα ευωδοθεί.
Ο Θεός και μόνον Αυτός (σε συνεργασία με τον πνευματικό σου και φυσικά εσένα)
Και εάν δεν υφίσταται ο πνευματικός να βρεθεί αμέσως, διαφορετικά η οποιαδήποτε συζήτηση μεταξύ εσού, των γονέων και της κοπέλας δεν θα ευωδοθεί.
Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
- filotas
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4119
- Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Θεοδώρα ο άνθρωπος λέει ότι πήγε σε Πνευματικό.theodora έγραψε:Και εάν δεν υφίσταται ο πνευματικός να βρεθεί αμέσως,
- dionysisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4279
- Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
- Τοποθεσία: Νικαια
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Tην αγαπας την κοπελα; Εισαι αποφασισμενος να ζησεις μαζι της και να δημιουργησεις Οικογενεια εν Χριστω;
Το ιδιο ισχυει και με αυτην;
Εφοσον αυτα ειναι απολυτα και τιμια ξεκαθαρισμενα και τα εχετε βαλει και κατω απο τον Σταυρο του Χριστου, τοτε, να τι θα εκανα εγω στην θεση σου..
Θα ενημερωνα τον Πνευματικο, θα επαιρνα την ευχη του, θα το εκανα θεμα θερμης, νηστειας και προσευχης, και επειτα θα πηγαινα στους γονεις μου και θα τους ελεγα:
Σας αγαπω, σας τιμω, και σας σεβομαι, εχω την ευχη του Πνευματικου, εχω την ευχη του Χριστου και της Παναγιας, θελω και την δικη σας για να προχωρησω την ζωη μου.
Εαν μου την δωσετε σας φιλω και τα δυο χερια και προχωρω. Εαν οχι παλι σας φιλω την δεξια, και προχωρω χωρις να αλλαξουν τα αισθηματα μου για εσας.
Αλλα να ξερετε οτι γονεις και παραστατες μου θα ειναι ο Χριστος και η Παναγια, την ωρα που θα νυμφευομαι.
Και η ευθυνη ειναι δικη μου απο εδω και περα.
Λοιπον εαν σε δουν τοσο αποφασισμενο, δεν νομιζω να το τραβηξουν, ασε που θα χαρουν γιατι αυτο που πας να κανεις ειναι συν Θεω και τιμιο και ευλογημενο.
Εαν παλι μουλαρωσουν, τοτε παλι δικαιο εχεις γιατι η αντιρρηση γινεται πεισμα και γινατι δαιμονικο απο εκει και περα..
Καλη υπομονη και φωτιση και ο Θεος μαζι σου.
Το ιδιο ισχυει και με αυτην;
Εφοσον αυτα ειναι απολυτα και τιμια ξεκαθαρισμενα και τα εχετε βαλει και κατω απο τον Σταυρο του Χριστου, τοτε, να τι θα εκανα εγω στην θεση σου..
Θα ενημερωνα τον Πνευματικο, θα επαιρνα την ευχη του, θα το εκανα θεμα θερμης, νηστειας και προσευχης, και επειτα θα πηγαινα στους γονεις μου και θα τους ελεγα:
Σας αγαπω, σας τιμω, και σας σεβομαι, εχω την ευχη του Πνευματικου, εχω την ευχη του Χριστου και της Παναγιας, θελω και την δικη σας για να προχωρησω την ζωη μου.
Εαν μου την δωσετε σας φιλω και τα δυο χερια και προχωρω. Εαν οχι παλι σας φιλω την δεξια, και προχωρω χωρις να αλλαξουν τα αισθηματα μου για εσας.
Αλλα να ξερετε οτι γονεις και παραστατες μου θα ειναι ο Χριστος και η Παναγια, την ωρα που θα νυμφευομαι.
Και η ευθυνη ειναι δικη μου απο εδω και περα.
Λοιπον εαν σε δουν τοσο αποφασισμενο, δεν νομιζω να το τραβηξουν, ασε που θα χαρουν γιατι αυτο που πας να κανεις ειναι συν Θεω και τιμιο και ευλογημενο.
Εαν παλι μουλαρωσουν, τοτε παλι δικαιο εχεις γιατι η αντιρρηση γινεται πεισμα και γινατι δαιμονικο απο εκει και περα..
Καλη υπομονη και φωτιση και ο Θεος μαζι σου.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
- ΣΤΕΦΑΝΟΣ
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1280
- Εγγραφή: Τετ Νοέμ 19, 2008 9:35 am
- Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Re: Οι γονείς ή εγώ;
ΣΑΦΩΣ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΣΟΥ...ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ , ΑΝ ΑΓΑΠΙΕΣΑΙ , ΑΝ ΟΔΗΓΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ , ΑΝ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΕΣΤΩ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ , ΑΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙΤΕ
ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ , ΤΟΤΕ ΠΡΟΧΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ .
Μ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΔΕ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΧΑΜΕΝΟΣ .
ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΡΟΛΟΙ , ΑΛΛΙΩΣ ΔΕ ΣΤΕΡΕΩΝΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΤΟΜΩΝ , ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , ΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ , ΕΙΤΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ , ΕΙΤΕ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΤΟ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΣΟΥ ΓΕΝΝΑΙΑ . ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ . ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΙΕΡΓΗΣΙΜΟ ΧΩΡΑΦΙ. ΣΠΕΙΡΕ ΛΟΙΠΟΝ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ , ΟΧΙ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ .
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ.
ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ , ΤΟΤΕ ΠΡΟΧΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ .
Μ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΔΕ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΧΑΜΕΝΟΣ .
ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΡΟΛΟΙ , ΑΛΛΙΩΣ ΔΕ ΣΤΕΡΕΩΝΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΤΟΜΩΝ , ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , ΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ , ΕΙΤΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ , ΕΙΤΕ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΤΟ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΣΟΥ ΓΕΝΝΑΙΑ . ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ . ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΙΕΡΓΗΣΙΜΟ ΧΩΡΑΦΙ. ΣΠΕΙΡΕ ΛΟΙΠΟΝ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ , ΟΧΙ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ .
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ.
ο Χριστός σώζει....
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25441
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re: Οι γονείς ή εγώ;
Μερικές φορές, τυφλωμένοι από τον έρωτα δεν "βλέπουμε" καλά με τι άνθρωπο πάμε να μπλάξουμε, κι αυτός είναι συνήθως ο λόγος που οι γονείς αντιδρούν σ' αυτές τις τόσο σοβαρές επιλογές των παιδιών τους.
Κατ' ουσίαν τα θεωρούν μονίμως παιδιά, ανώριμα και αρνούνται να δεχθούν ότι μεγάλωσαν και μπορούν να αποφασίζουν μόνα τους.
Κι εγώ όταν ήμουν νέος θύμωνα πολύ με τους λατρευτούς μου γονείς και τους έλεγα : "Με θεωρείτε ανώριμο να αποφασίζω μόνος μου; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι αποτύχατε στην ανατροφή μου"! Και γινόταν ένας mini χαμός.
Συμφωνώ με τον Νίκο (filotas) στην παρεμβατικότητα των γονέων που πρέπει να μειώνεται σταδιακά. Στην περίπτωσή σου, αδελφέ μου, νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να αποφασίσεις μόνος σου! Θα σε συμβούλευα όμως να ρωτήσεις και την άποψη του πνευματικού σου χετικά με το τι θα πρέπει να προσέξεις και τι να παοφύγεις στην επιλογή της συντρόφου σου. όχι γιατί αυτό θα ξέρει καλύτερα από σένα την κοπέλα. Απλά γιατί υπακούοντάς τον, θα έχεις την βοήθεια του Θεού, ο οποίος χαίρεται πολύ όταν κάνουμε υπακοή στον πνευματικό μας και τον φωτίζει να μας δίνει τις πιο σωστές συμβουλές, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα παλεύεις μόνος.
Κατ' ουσίαν τα θεωρούν μονίμως παιδιά, ανώριμα και αρνούνται να δεχθούν ότι μεγάλωσαν και μπορούν να αποφασίζουν μόνα τους.
Κι εγώ όταν ήμουν νέος θύμωνα πολύ με τους λατρευτούς μου γονείς και τους έλεγα : "Με θεωρείτε ανώριμο να αποφασίζω μόνος μου; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι αποτύχατε στην ανατροφή μου"! Και γινόταν ένας mini χαμός.
Συμφωνώ με τον Νίκο (filotas) στην παρεμβατικότητα των γονέων που πρέπει να μειώνεται σταδιακά. Στην περίπτωσή σου, αδελφέ μου, νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να αποφασίσεις μόνος σου! Θα σε συμβούλευα όμως να ρωτήσεις και την άποψη του πνευματικού σου χετικά με το τι θα πρέπει να προσέξεις και τι να παοφύγεις στην επιλογή της συντρόφου σου. όχι γιατί αυτό θα ξέρει καλύτερα από σένα την κοπέλα. Απλά γιατί υπακούοντάς τον, θα έχεις την βοήθεια του Θεού, ο οποίος χαίρεται πολύ όταν κάνουμε υπακοή στον πνευματικό μας και τον φωτίζει να μας δίνει τις πιο σωστές συμβουλές, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα παλεύεις μόνος.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.