Ας δωσουμε λιγη χαρα στους γονεις μας
Δημοσιεύτηκε: Δευ Ιαν 26, 2009 7:12 am
Άρθρο του αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού
Ο Επαμεινώνδας, όπως είναι γνωστό, ήταν ένας σπουδαίος στρατηγός της αρχαιότητας. Όταν σε μια μάχη κέρδισε τη νίκη και κατέλαβε την Σπάρτη, όλοι του έδιναν συγχαρητήρια για το θάρρος και την γενναιότητά του. Ο στρατηγός όμως δεν έδειχνε να συγκινείται και πολύ από τα πληθωρικά συγχαρητήρια. Όταν τον ρώτησαν πώς αισθάνεται μετά από τόσα επιφωνήματα, απάντησε: Τίποτε δεν με συγκινεί από όλα αυτά. Εκείνο που αισθάνομαι και χαίρομαι, είναι η χαρά που θα νοιώσουν οι γονείς μου, όταν πληροφορηθούν το γεγονός. Αυτό μου είναι αρκετό.
Αλήθεια, πόσα παιδιά στην εποχή μας μπορούν να σκέπτονται τους γονείς τους όπως ο Επαμεινώνδας; Όσα μπορούν να το κάνουν, αυτά είναι όντως ευλογημένα και μακάρια παιδιά. Αλλά τι να κάνουν κι αυτά όταν μερικά "δασκαλάκια" τα συμβουλεύουν: "δεν χρωστάτε τίποτα στους γονείς σας. Δεν τους ανήκει ο σεβασμός. Αυτοί το κέφι τους κάνανε και βρεθήκατε σεις στην ζωή". Τι να κάνουν και αυτά όταν τα αναρχικά συνθήματα τα ξεσηκώνουν από τα σπίτια τους, τι να κάνουν και αυτά όταν όλοι οι δρόμοι οδηγούν στις λίμνες της αισθησιακής ζωής;
Αδελφια μου , και σεις εχετε γονείς. Τους σκέπτεστεκαθόλου; Ψάχνετε να βρειτε λίγη χαρά να τους δώσετε? Την έχουν ανάγκη. Λίγο ενδιαφέρον. Λίγο σεβασμό. Λίγη αγάπη. Σε καμία περίπτωση δεν βλάπτει. Σκέψου και σύ, αν δεν έχεις παιδιά, κάποτε θα αποκτήσεις. Και τότε τι θα γίνει;
Το άρθρο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Θ. Θεοφυλάκτου "ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ" των εκδ. "ΛΥΔΙΑ", 1995.
Ο Επαμεινώνδας, όπως είναι γνωστό, ήταν ένας σπουδαίος στρατηγός της αρχαιότητας. Όταν σε μια μάχη κέρδισε τη νίκη και κατέλαβε την Σπάρτη, όλοι του έδιναν συγχαρητήρια για το θάρρος και την γενναιότητά του. Ο στρατηγός όμως δεν έδειχνε να συγκινείται και πολύ από τα πληθωρικά συγχαρητήρια. Όταν τον ρώτησαν πώς αισθάνεται μετά από τόσα επιφωνήματα, απάντησε: Τίποτε δεν με συγκινεί από όλα αυτά. Εκείνο που αισθάνομαι και χαίρομαι, είναι η χαρά που θα νοιώσουν οι γονείς μου, όταν πληροφορηθούν το γεγονός. Αυτό μου είναι αρκετό.
Αλήθεια, πόσα παιδιά στην εποχή μας μπορούν να σκέπτονται τους γονείς τους όπως ο Επαμεινώνδας; Όσα μπορούν να το κάνουν, αυτά είναι όντως ευλογημένα και μακάρια παιδιά. Αλλά τι να κάνουν κι αυτά όταν μερικά "δασκαλάκια" τα συμβουλεύουν: "δεν χρωστάτε τίποτα στους γονείς σας. Δεν τους ανήκει ο σεβασμός. Αυτοί το κέφι τους κάνανε και βρεθήκατε σεις στην ζωή". Τι να κάνουν και αυτά όταν τα αναρχικά συνθήματα τα ξεσηκώνουν από τα σπίτια τους, τι να κάνουν και αυτά όταν όλοι οι δρόμοι οδηγούν στις λίμνες της αισθησιακής ζωής;
Αδελφια μου , και σεις εχετε γονείς. Τους σκέπτεστεκαθόλου; Ψάχνετε να βρειτε λίγη χαρά να τους δώσετε? Την έχουν ανάγκη. Λίγο ενδιαφέρον. Λίγο σεβασμό. Λίγη αγάπη. Σε καμία περίπτωση δεν βλάπτει. Σκέψου και σύ, αν δεν έχεις παιδιά, κάποτε θα αποκτήσεις. Και τότε τι θα γίνει;
Το άρθρο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Θ. Θεοφυλάκτου "ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ" των εκδ. "ΛΥΔΙΑ", 1995.