"Να είστε σπλαχνικοί προς τον πλησίον σας"

[eleimon]

Η Ελεημοσύνη μπορεί να εξαλείψει τις αμαρτίες και από την μέλλουσα κρίση να μας απαλλάξει. Ενώ εσύ σιωπάς η Ελεημοσύνη στέκεται μπροστά στο θρόνο του Θεού και σε υπερασπίζεται.

Η Ελεημοσύνη κάνει τους ανθρώπους ομοίους με τον Θεό. Διότι λέγει. "να είσθε σπλαχνικοί προς τον πλησίον σας, όπως ο ουράνιος Πατέρας σας είναι σπλαχνικός προς όλους"(Λουκ.στ΄36".

Οι φτωχοί είναι γιατροί των ψυχών μας, ευεργέτες και προστάτες. Γιατί δεν δίνεις τόσο όσο παίρνεις, δίνεις χρήματα, και παίρνεις τη Βασιλεία των Ουρανών.

Η Ελεημοσύνη είναι η μητέρα της αγάπης, της αγάπης που χαρακτηρίζει τον Χριστιανισμό, που είναι μεγαλύτερη από όλα τα θαύματα και με την οποία φαίνονται οι μαθητές του Χριστού. Η Ελεημοσύνη είναι φάρμακο για τα δικά μας αμαρτήματα, σαπούνι για την ακαθαρσία της ψυχής μας, σκάλα στηριγμένη στον ουρανό, αυτή συνδέει το σώμα του Χριστού.

Η Ελεημοσύνη είναι κάποια τέχνη και δοξάζει αυτούς που την ασκούν, επειδή είναι αγαπητή στον Θεό και βρίσκεται κοντά του, εύκολα ζητά χάρη γι' αυτούς που αυτή θέλει.

Όλες οι θλίψεις που μας βρίσκουν είναι ένα "ποτήρι" σταλμένο απ' τον ουράνιο Πατέρα μας, ένα ποτήρι γεμάτο καθάρσιο, που πρέπει να πιούμε για να απαλλαγούμε από την αμαρτία και να κερδίσουμε την σωτηρία.

Ο Θεός σε έπλασε για να πάς κοντά του, να συμμετέχεις στην μακαριότητά Του, να γίνεις πολίτης της βασιλείας των ουρανών.

Δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά μας ωφελεί και τι πραγματικά μας βλάπτει. Γιατί αν γνωρίζαμε, θα χαιρόμαστε στην θλίψη και θα λυπόμαστε στην ευτυχία.

Ο Ιώβ, δοξάστηκε και βραβεύτηκε από τον Θεό περισσότερο για την αξιοθαύμαστη υπομονή του, στον καιρό της φρικτής αρρώστιας του, παρά για τις προηγούμενες αγαθοεργίες του.

Πολλές φορές ο Κύριος επιτρέπει να μας βρουν οι θλίψεις για να τρέξουμε κοντά Του. Όταν όλα πηγαίνουν καλά, τον ξεχνάμε. Και όταν αρχίζουν τα προβλήματα Τον θυμόμαστε!

Όσοι διατηρούν ακόμα τον παραμικρό φόβο Θεού, πιστεύουν πως ό,τι τους συμβαίνει δεν είναι τυχαίο, αλλά παραχωρείται από τον Κύριο, όπως είπε ο Ιησούς στον Πιλάτο, "Δεν θα είχες καμιά εξουσία επάνω μου, εάν δεν σου είχε δοθεί από τον Θεό.(Ιωάν.ιθ΄ 11).
Συνεχιζεται....

[eleimon]

Οι πιστοί δεν αγανακτούν, δεν παραπονιούνται, μήτε παραδέχονται "τύχη" η "μοίρα" η "ριζικό". Όλα τα δέχονται σαν από το χέρι του Θεού, πού το κάθε τι παραχωρεί "για το καλό μας, για να μετάσχουμε στην αγιότητά Του" (Εβρ.ιβ΄10).

Μόλις πέσει επάνω σου η θλίψη, μη μικροψυχήσεις, μη ταραχθείς. Στρέψε ικετευτικά τα μάτια σου στον ουρανό, και ζήτα ταπεινά την θεία βοήθεια. Αν συμφέρει την ψυχή σου και συμβάλει στην σωτηρία σου η απαλλαγή από την δοκιμασία , να μην έχεις αμφιβολία ότι ο Θεός θα εισακούσει την προσευχή σου και θα σε απαλλάξει. Αν όμως αυτό είναι ασύμφορο για την ψυχή σου-πράγμα που μόνο Εκείνος, ο πάνσοφος γνωρίζει-ούτε εσύ δεν πρέπει να το θέλεις. Καλύτερα είναι να θλίβεσαι πρόσκαιρα τώρα, παρά να στερηθείς την αιώνια ζωή.

Όλα τα καλά με την προσευχή τα αποκτάμε Και όλα τα λυπητερά με την προσευχή τα ξεπερνάμε.

Ο Θεός, όπως δεν αφήνει αρετή αβράβευτη, έτσι δεν αφήνει και αμαρτία απαίδευτη.

Κανείς δεν μπορεί να προκόψει στην αρετή, εάν δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς. Και πρώτα πρέπει να πιστέψει ότι οι θλίψεις, οι στενοχώριες και γενικά οι πειρασμοί ωφελούν την ψυχή.

Ο Θεός δεν δίνει χαρίσματα στον άνθρωπο αν προηγουμένως δεν έχει υπομείνει τους πειρασμούς και τις θλίψεις που παραχωρεί. Και αυτό είναι έργο της θείας σοφίας, την οποία δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.

Ένοχοι ενώπιον του Θεού είμαστε όταν υποχωρούμε στους πειρασμούς, και όχι όταν μας προσβάλλουν. Η προσβολή των πειρασμών θα γίνει οπωσδήποτε γιατί έτσι θα δοκιμασθούμε.

Δεν υπάρχει άνθρωπος πού να μη κουράζεται και να μη δυσανασχετεί την ώρα του πειρασμού. Και αυτοί οι άγιοι που θαυμάζουμε, αντιμετώπισαν τεράστιες εσωτερικές δυσκολίες, αλλά δεν άφησαν τον αγώνα. Χωρίς το φάρμακο των πειρασμών δεν μπορεί να γιατρευτεί κανείς. Όμως το να υπομένουμε τους πειρασμούς δεν εξαρτάται μόνο από την δική μας προσπάθεια, αλλά και από την θεία βοήθεια.

Αν θέλεις να προκόψεις στην αρετή, μη υπολογίζεις τις απαιτήσεις του σώματος, γιατί το σώμα είναι εχθρός της ψυχής. Έχε την ελπίδα σου στον Θεό και με ταπεινοφροσύνη προχώρα στον δρόμο της αρετής. Γνώριζε ότι χωρίς την βοήθεια του Θεού θα είσαι φτωχός και γυμνός στερημένος από κάθε πνευματικό αγαθό. Μη σε πιάνει δειλία και φόβος στον αγώνα.

Κάνε ότι μπορείς για την σωτηρία της ψυχής σου. Προσευχήσου με δάκρια, διάβαζε τις άγιες Γραφές, κάνε ελεημοσύνες. Αρκεί να θερμαίνεις την καρδιά σου με αγάπη προς τον Θεό. Μη υπολογίσεις την φυσική αδυναμία του σώματος και δειλιάσεις. Διώξε μακριά την φιλαυτία, την πλεονεξία και τον εγωισμό.

Η ψυχή που αγαπάει τον Θεό βρίσκει ανάπαυση μόνο κοντά Του. Μόλις ελευθερωθείς από τα δεσμά της αμαρτίας η καρδιά σου θα συνδεθεί με τον Θεό.

Αυτός που αποφεύγει την μάταιη δόξα τού κόσμου, αισθάνεται στην ψυχή του την δόξα των μελλόντων αγαθών.

Συνήθιζε τον εαυτόν σου να μη έχει δικαιώματα στην ζωή αυτή, για να μη φτάσεις στο σημείο, με το ένα χέρι να μαζεύεις και με το άλλο να σκορπάς.

Μίσησε την ξεκούραση του σώματος και τις ανέσεις, γιατί αυτά είναι θάνατος για την ψυχή. Μην αποκάνεις δουλεύοντας στις εντολές του Χριστού για να μη ντροπιαστείς μια μέρα, όταν βρεθείς μπροστά Του, για να δώσεις λογαριασμό για τα έργα σου. Προφυλάξου από τα μικρά σφάλματα για να μη πέσεις στα μεγάλα. Περισσότερο να σε ενδιαφέρει η ομορφιά της ψυχής και όχι του σώματος.

Να κάνεις μόνο εκείνο που μπορείς. Αυτό θέλει ο Θεός. Τα άλλα θα τα αναπληρώσει η χάρις Του. Γιατί υπάρχει φόβος να απελπιστείς, διαβάζοντας τις υψηλές καταστάσεις που έφθασαν οι άγιοι. Προχώρα στην πνευματική ζωή με ταπεινό φρόνημα και ο Θεός δεν θα σε εγκαταλείψει. Μην προσπαθείς να φτάσεις πνευματικές καταστάσεις που υπερβαίνουν τις δυνάμεις σου, γιατί θα πέσεις οπωσδήποτε, και την πτώση σου αυτή θα την εκμεταλλευθεί ο διάβολος.

[eleimon]

Μην εξετάζεις αν σε αυτόν που κάνεις ελεημοσύνη υπάρχει πραγματική ανάγκη η όχι

Η αφθονία των πραγμάτων είναι εχθρός της εγκράτειας. Κανένα πράγμα στον πνευματικό αγώνα δεν είναι ανώτερο όσο η ασκητική προσπάθεια, που τόσο φθονούν οι δαίμονες. Γιατί καίγονται όταν βλέπουν τους χριστιανούς να πέφτουν γονατιστοί μπροστά στον Εσταυρωμένο.

Κανένα πνευματικό έργο δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την ταπείνωση. Μόνο με την ταπείνωση πλησιάζει κανείς τον Θεό και έρχεται η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Η ταπείνωση έρχεται με την συντριβή της καρδιάς και με την απομάκρυνση των λογισμών της υπερηφάνειας

Ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός και να φροντίζει για την σωτηρία της ψυχής του περισσότερο απ' όλα τα πράγματα. Γιατί η ψυχή μας αξίζει περισσότερο απ' όλον τον κόσμο, είπε ο Κύριος. Να κάνει το καλό, να έχει πίστη, να γνωρίζει την αδυναμία του.

Να αρνηθούμε τις γήινες απολαύσεις που εμποδίζουν την απόλαυση των ουρανίων αγαθών. "Πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν". Αυτά τα βαρυσήμαντα λόγια του Χερουβικού ύμνου φαίνεται να μη συγκινούν τις καρδιές των περισσοτέρων χριστιανών. Την αγάπη για τον Θεό έχει διώξει από τις καρδιές μας "η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου" (Ματθ.ιγ΄22). Και έτσι οι ψυχές, στερημένες από πνευματική τροφή, σκληρύνονται και χάνουν κάθε ικμάδα ζωής. Αδελφοί "μη καθεύδωμεν ως οι λοιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν" (Α΄Θες.ε΄6).

Τι είναι η θεία λειτουργία; Είναι θείο δείπνο, κατά το οποίο ο Αμνός του Θεού ενώνεται με τις ψυχές των πιστών. Στη θεία λειτουργία ο Κύριος προσφέρει στους πιστούς τον εαυτόν Του, και τους μεταδίδει την ζωή που αρχίζει από την γη και επεκτείνεται στην αιωνιότητα. "Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον"(Ιωάν.στ΄54). Ακούς; Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να σωθείς εσύ. Το νιώθεις; Το εκτιμάς; Άραγε σε ξεκολλά από την γη; Σε ανυψώνει στον ουρανό;

Εάν δεν προσκολληθείς στα γήινα πράγματα, θα μείνεις ελεύθερος και από τα δεσμά των θλίψεων. Ας μη σαγηνεύεται η καρδιά σου από τα υλικά, για να μη γίνει αιχμάλωτή τους. Όλα τα επίγεια είναι πρόσκαιρα και απατηλά, μόνο ο Θεός και η αγάπη Του μένουν στον αιώνα. Σε ώρες μεγάλης θλίψεως και αφόρητου πόνου, η ψυχή, αναζητώντας διέξοδο, στρέφεται πολλές φορές με μανία αληθινή, σε επίγειες παρηγοριές. Αναζητά σ' αυτές το αντίδοτο του πόνου. Ξεγελασμένη έτσι από τον διάβολο, αφού ικανοποιηθεί για λίγο, πέφτει μετά σε βαθύτερη θλίψη και απόγνωση. Γιατί η παρηγοριά που δίνουν τα φθαρτά πράγματα στον άνθρωπο είναι κι αυτή φθαρτή.

Zητάς με πάθος και μανία τον έπαινο, αναγνώριση και την δόξα των ανθρώπων. Εκτός από τον Θεό των πάντων ποιητή, κανείς άλλος δεν είναι άξιος επαίνου και δόξης. Σε καμιά περίπτωση να μην αυτοεπαινείσαι, αλλά και να μη ζητάς τον έπαινο των άλλων. Ούτε να ζηλεύεις εκείνους που επαινούνται από τους ανθρώπους. Αληθινά συνετός είναι εκείνος που επαινείται από τον Θεό και δοξάζεται από τον Θεό. Μην αναπαύεσαι στους επαίνους των ανθρώπων. Στον Θεό αναζήτησε την αληθινή ανάπαυση. Όλα τα ανθρώπινα είναι πρόσκαιρα και ματαβλητά. Όλα τα θεία είναι αιώνια και αμετάβλητα. Φρόντιζε για την δόξα μόνο του Θεού, και ο Θεός θα σε δοξάσει. Αν φροντίζεις για την δική σου δόξα, η χάρις του Θεού θα σε εγκαταλείψει. "Μη ημίν, Κύριε, μη ημίν, αλλ' η τω ονόματί σου δος δόξαν" (Ψαλμ.113,9).

[eleimon]

Οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και τον τρίβον των ποδών υμών ταράσουσι".(Ησα.γ΄18). Διότι από τους επαίνους γεννάται η φιλαυτία, από την φιλαυτία η υπερηφάνεια και η οίησις, κι απ' αυτές η πλήρης από τον Θεό αποξένωση.



Μη φανερώνεις τα έργα σου, για λάβεις εδώ στην γη τον μισθό σου από τους ανθρώπους που θα σε επαινέσουν. Απόκρυψέ τα με την σιωπή και άφησε να τα γνωρίζει μόνο ο Θεός, που θα σε αμείψει στον ουρανό. Εάν εσύ σιωπάς για τον εαυτόν σου, ο Θεός θα φωνάξει για σένα. Από τον Θεό θα γνωρίσουν και οι άνθρωποι τα καλά σου έργα και θα σε επαινέσουν. "Εγκωμιαζέτω σε ο πέλας και μη το σον στόμα" (Παροιμ.ι΄1). Κοίτα παραλογισμός. Τα αναρίθμητα κακά έργα σου δεν θέλεις σε κανέναν να τα κοινοποιήσεις. Και ένα μικρό καλό σε όλους το λες, για να θρέψεις με τους επαίνους που θα ακούσεις την ματαιοδοξία σου. Γιατί ζητάς να σε επαινέσουν οι άλλοι για ένα καλό σου έργο; Το καλό παραμένει πάντα καλό έστω κι αν κανείς δεν το επαινεί. Το κακό παραμένει κακό έστω κι αν κανείς δεν το κατηγορεί. Αν όλοι οι άνθρωποι σε επαινούν, τίποτα δεν θα αποκτήσεις. Αν κανείς δεν σε επαινέσει, τίποτα δεν θα στερηθείς. Δεν κάνεις το καλό για τους ανθρώπους, μα για τον Θεό. Σου αρκεί λοιπόν η αμοιβή του Θεού. "Ως ακάθαρτοι πάντες ημείς, ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών" (Ησα.ξ΄6). Η δόξα των ανθρώπων σου στερεί την δόξα του Θεού. Μη γλυκαίνεσαι με την τιμή του κόσμου τούτου, για να μη πικραθείς ξαφνικά κι αναπάντεχα από την ατίμωση του κόσμου τούτου. Γιατί, σ' αυτήν την γη, την δόξα ακολουθεί συνήθως η ατίμωση. Θυμήσου ότι από μόνη την υπερηφάνεια ένας άγγελος έπεσε από τον ουρανό. Και από άγγελος έγινε διάβολος. Μην είσαι κι εσύ υπερήφανος και υψηλόφρων, για να μη γίνεις όμοιος με τους δαίμονες

Να είσαι ταπεινός και πράος, και θα γίνεις όμοιος με τους Αγγέλους. Τότε θα ευλογηθείς από τον Κύριο. "Επί τίνα επιβλέψω, αλλ' η επί τον ταπεινόν και τον ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου;" (Ησα.ξστ΄2). "Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν" (Παροιμ.γ΄34). Από τον ταπεινό ο Κύριος και το ποιο ασήμαντο δώρο δέχεται, από τον υπερήφανο και το ποιο μεγάλο το αποστρέφεται. Πιο αρεστός είναι στον Θεό ο ταπεινός αμαρτωλός από τον υπερήφανο δίκαιο. "Ακάθαρτος παρά τω Θεώ πας υψηλοκάρδιος" (Παροιμ.ιστ΄5).

Ικέτευε ακατάπαυστα τον Κύριο να σε αξιώσει να ανταποκριθείς στο θείο κάλεσμά Του. "Δεύτε προς με οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρίσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών." Πουθενά δεν θα βρείς τόση ανάπαυση, όση μέσα στην ταπείνωση. Πουθενά δεν θα βρείς τόση ταραχή, όση μέσα στην υπερηφάνεια. Ταπεινώσου μπροστά σε όλους και θα υψωθείς από τον Κύριο. Αλλά και όταν υψωθείς από Εκείνον μείνε πάλι ταπεινός, για να μη χάσεις την χάρη Του. "Ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου και υψώσει υμάς." (Ιακ.δ΄10). Ταπεινώσου λοιπόν. Και μαζί με τον προφήτη λέγε πάντοτε. "Εγώ ειμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα λαού." ξερό καλάμι, άκαρπο δένδρο, άχρηστο κουρελόπανο, σκεύος αμαρτίας, δοχείο παθών.

Να προσεύχεσαι ακατάπαυστα και με επιμονή στον Θεό και να ζητάς την βοήθειά Του. "Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, εις μάτιν εκοπίασαν οι οικοδομούντες, εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτιν ηγρύπνησεν ο φυλάσσων." (Ψαλμ.126,1) και διότι "πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνον από του πατρός των φώτων" (Ιακ.α΄17). Να θυμάσαι. Από την προκοπή σου στην ταπείνωση εξαρτάται η πρόοδός σου σε κάθε άλλη αρετή και επιτυχία κάθε καλού έργου σου.

Ποτέ να μη κρίνεις, γιατί ένας είναι ο Κριτής, που θα κρίνει ζώντας και νεκρούς. Κοίτα μόνο τον εαυτόν σου και τα έργα σου, για τα οποία θα κριθείς. Δεν βλέπεις πόσες αμαρτίες έχεις; Πως τολμάς λοιπόν να κατακρίνεις τον άλλον; Ερεύνησε και καλλιέργησε τον εαυτόν σου, και μη ασχολείσαι με τα ξένα αμαρτήματα. Δεν θα δώσεις λόγο στον Θεό γι΄ αυτά, αλλά για τα δικά σου. Σου ζήτησε κανείς να παρατηρείς και να καταγράφεις τις αμαρτίες των ανθρώπων; Αντίθετα, έχεις υποχρέωση να παρακολουθείς την δική σου πνευματική πορεία. "Τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;" (Ματθ.ζ΄3). Τα μάτια σου πέφτουν πάντα στα ξένα αμαρτήματα και όχι στα δικά σου. Είσαι τυφλός όπως ο Φαρισαίος, που έλεγε. "Ο Θεός, ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, η και ως ούτος ο Τελώνης" (Λουκ.ιη΄11). Να όμως που δικαιώθηκε ο κατηγορούμενος και καταδικάστηκε ο κατήγορος.

"Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος".Στον Κύριο ανήκει η κρίση και η καταδίκη όσων σε αδικούν. Σε σένα η καλοσύνη και η μακροθυμία. Στον Κύριο ανήκει η τιμωρία και η πάταξη του κακού. Σε σένα η ανεξικακία και η υπομονή.

Μη παρασύρεσαι σε άκαιρο και αδιάκριτο γέλιο και σε αργολογία, για να μη σκορπίσεις ό,τι μάζεψες με κόπο και δάκρυ. Ο Χριστός μακαρίζει όχι αυτούς πού γελούν, αλλά πού με επίγνωση κλαίνε και πενθούν. "Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται" (Ματθ.ε΄4). "Μακάριοι οι κλαίοντες νύν, ότι γελάσετε" (Λουκ.στ΄21). Μακάριοι είναι όσοι κλαίνε σ' αυτή την ζωή για τις αμαρτίες τους και τις παιδαγωγικές δοκιμασίες του Θεού, που με ευγνωμοσύνη και υπομονή αποδέχονται. Αυτοί θα γελάσουν και θα χαρούν στην μέλλουσα ζωή.

Να κρατάς αδιάκοπα την ψυχή σου σε κατάσταση μετανοίας και πένθους. Διαπίστωσε και τις πιο ασήμαντες αδυναμίες σου και πολέμησέ τις. Αν αδιαφορήσεις για τις μικρές πτώσεις και τα μικρά αμαρτήματα, να είσαι βέβαιος ότι θα δείς κάποτε τον εαυτόν σου να αδιαφορεί για τα μεγάλα. Από την πιο φευγαλέα και λεπτή αμαρτωλή σκέψη γεννιέται κάποτε το πιο σοβαρό αμάρτημα.

"Ξένος και παρεπίδημος εί επί της γης". Δεν θα αργήσεις να αποδημήσεις από τον μάταιο τούτον κόσμο. Να θυμάσαι λοιπόν πάντοτε τον θάνατο, και τότε ούτε με τα παρόντα και πρόσκαιρα θα δεθείς, ούτε θα αμαρτήσεις, "μιμνήσκου τα έσχατά σου, και εις τον αιώνα ούχ αμαρτήσεις" Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις.

http://www.geocities.com/nikodhmos2001/813.html

[eleimon]

ΤΙ ΩΦΕΛΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΑΣΧΟΥΜΕ?

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;

Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του. Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους. Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή· στ' αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως άξιο θαυμασμού· εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή. Σε όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η καθαρότητα της συνείδησής σου· διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή θεωρείται μάταια για τον Θεό. Να γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει μάταιο· καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την αδιάκριτη ενέργεια.

ΑΓ. ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ
ΑΣΚΗΤΙΚΑ

[smarti]

Πόσο απέχουμε όμως εμείς οι λαϊκοί από όλα αυτά. Μακάρι να μας αξιώσει ο ΚΥΡΙΟΣ κάποια στιγμή, να είμαστε ακριβώς έτσι όπως αυτά τα ωραία κειμενάκια. Ελπίδα μου. Η θεωρία όμως νομίζω απέχει πολύ από την πράξη.¨όλοι διαβάζουμε και προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε στην πράξη...αλλά έρχονται στιγμές που αγαπώντας τον εαυτό μας πιο πολύ, δεν είμαστε έτοιμη να τον θυσιάσουμε κιόλας. Είμαστε μικρά ανθρωπάκια....με μια μικρούλα , τόσα δα μικρούλα καρδιά.Δεν κρίνω κανένας σας, για μένα τα λέω.. Ας μας δώσει ο Κύριος ακόμα λίγο χρόνο ζωής να μπορέσουμε να μετανοήσουμε και να κάνουμε τη ζωή μας ευάρεστη προς τον δημιουργό μας, σε όλα τα επίπεδα.

[eleimon]

Οτι μπορει ο καθενας μας Σμαρουλα μου,με οποιο τροπο μπορει,ενα λιθαρακι,ενα χαμογελο,αρκει....

[smarti]

,ενα λιθαρακι,ενα χαμογελο,αρκει....

Φτάνει αυτό Ελπιδα μου?

[eleimon]

Αν δε μπορεις να βοηθησεις τον αλλον οικονομικα,ναι φτανει κι αυτο,το λενε οι Πατερες μας.Θυμασαι την ιστορια του Χριστου που ειχε αναφερει για μια γριουλα οτι αυτη εδωσε το περισσοτερο φιλοδωρημα στους φτωχους απ οτι ο υπολοιπος κοσμος που εμπαινε στο ναο? ειχε μια δεκαρα πανω της και εδωσε αυτη τη μοναδικη της δεκαρουλα....αυτη λοιπον εδωσε τη μεγαλυτερη ελεημοσυνη απο τους αλλους που κοιταζαν να δωσουν κατι απο το περισσεμα τους.
Βεβαια στην εποχη που ζουμε ειναι λιγο δυσκολο,με τοσες υποχρεωσεις,αλλα πιστεψε με ο Θεος βλεπει,και ξερει τις αναγκες μας,δε χρειαζεται να κανουμε κατι που ειναι πανω απ τις δυναμεις μας,γι αυτο σου λεω οτι μπορει ο καθενας,κι αν δε μπορει οικονομικα,προσφεροντας την αγαπη του και τη φροντιδα σε ανθρωπους που το χουν πραγματικα αναγκη.

[eleimon]

jesusthirsthm1.jpg

2519976746_c3abea43f4.jpg

Αυτό που ευχάριστα οι χριστιανοί ακούμε -ότι πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον- πρέπει από το μυαλό μας να πάει, όπως λέμε, στην καρδιά μας. Τούτο το τελευταίο είναι το πρόβλημα. Μετά το προπατορικό αμάρτημα δημιουργήθηκε μια αρρωστημένη κατάσταση στον άνθρωπο, σύμφωνα με την οποία αυτό που συνειδητά γνωρίζουμε ως σωστό δεν επιθυμούμε να το πράττουμε. Η καρδιά μας δεν το θέλει. Ξέρω ότι είναι σωστό να νηστεύω αλλά όταν έρχεται η ώρα δε θέλω να νηστέψω, ξέρω ότι είναι σωστό να προσεύχομαι, και ακούω ή διαβάζω ευχάριστα ένα σωρό πράγματα για την προσευχή, όμως όταν έρθει η ώρα να προσευχηθώ δεν το μπορώ ή το κάνω με πολύ μεγάλο κόπο. Ξέρω ότι η ελεημοσύνη είναι αναγκαία, όταν βάζω το χέρι στην τσέπη όμως για να δώσω χρήματα σε κάποιον αναγκεμένο, νομίζω ότι η τσέπη μου σα να έχει καβούρια κ.ο.κ. Κανείς μας λοιπόν δεν πρόκειται να διαφωνήσει ότι η αγάπη προς τον πλησίον είναι κάτι καλό και χωρίς τούτο δεν μπορεί να ονομάζεται κανείς χριστιανός. Όταν όμως αυτός ο πλησίον πάρει ξαφνικά σάρκα και οστά τότε τα πράγματα για την αγάπη δεν είναι καθόλου αυτονόητα. Όταν στον πλησίον δώσουμε ένα όνομα συγκεκριμένο, το δικό του όνομα, ή το όνομα της χώρας απ’ όπου προέρχεται, τότε βλέπουμε ότι η καρδιά μας αντιστέκεται, το δε μυαλό μας, που μέχρι τότε μας πληροφορούσε ότι είναι καλό πράγμα η αγάπη, ψάχνει να βρει επιχειρήματα για το πώς θα αποφύγουμε την αγάπη και τη βοήθεια. Τότε θα μας πει ότι αυτός που χρειάζεται να αγαπάμε ή να βοηθήσουμε είναι εχθρός μας, κάποτε μας έκανε εκείνο ή το άλλο, θα μας πει ότι αυτός είναι ξένος και επιβουλεύεται την πατρίδα μας, θα μας πει ότι οφείλουμε να αγαπάμε την πατρίδα μας και την ιδιαιτερότητά μας μόνο όταν είναι να στρέψουμε τα νώτα μας στον ξένο, ενώ κατά τα άλλα στην καθημερινή μας ζωή ούτε καμιά ιδιαίτερη αγάπη τρέφουμε για τους συμπατριώτες μας και την χώρα μας ούτε έχουμε καμιά ιδιαιτερότητα που επιθυμούμε να διαφυλάξουμε ή να καλλιεργήσουμε. Βλέπουμε επομένως ότι η αρρώστια της φύσης μας έγκειται στο εξής: ενώ αρχικά γνωρίζουμε ποιο είναι το καλό, όταν είναι να το εφαρμόσουμε η καρδιά μας αντιστέκεται, ενώ το μυαλό τότε την ακολουθεί προσπαθώντας να δικαιολογήσει και λογικά την άρνησή της να κάνει το καλό.[]
πηγη Ζωντανο Ιστολογιο