Απόσπασμα απο το ΙΒ'κεφ.του Αγίου Συμαιών του νέου Θεολόγου

Πνευματικά άρθρα και Αναγνώσματα.Αποσπάσματα από διάφορα βιβλία.

Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές

Απάντηση
ion
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 38
Εγγραφή: Κυρ Μάιος 14, 2006 5:00 am

Απόσπασμα απο το ΙΒ'κεφ.του Αγίου Συμαιών του νέου Θεολόγου

Δημοσίευση από ion »

.....Ένα στενό σωλήνα τόν 'εφραξαν χαλίκια.Δέν θά μπορέσει νά βγεί έξω τό τελευταίο,τό μεσαίο καί τό δεύτερο,άν δέν κατρακυλίσει προηγουμένως έξω τό πρώτο.Διότι τρία είναι αυτά μέ τά οποία αμαρτάνουν οι άνθρωποι,η διάνοια,η λαλιά και η πράξη.Από αύτο το πρώτο είναι μέν αιτία των υπό των δύο άλλων διαπραττομένων, άλλ'όμως δέν ολοκληρώνει την αμαρτία.Τα δύο δέ, είναι που ολοκληρώνουν την πράξη.Ποιό λοιπόν από τα τρία είναι ανάγκη να γιατρέψει ο Χριστός,ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων;Σαφώς το πρώτο.Αφού αγιαστεί η διάνοια και στερεωθεί και δέν ανέχεται ούτε να πεί ούτε να πράξει κάτι αντίθετο πρός το θέλημα του Θεού,διατηρείται σε κάθε ψυχή η αναμαρτησία.Η αμαρτία μέν με την πράξη είναι αργή,η αμαρτία δε με τη λαλία είναι πολύ ταχύτερη,η αμαρτία όμως με την διάνοια είναι ταχύτατη και χωρίς καθυστέρηση,αλλά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τον λόγο ή την πράξη.
Πρέπει λοιπόν να φροντίσουμε με ζήλο όσο μπορούμε,να αγιαστεί η διάνοια μας απο τον Χριστό' διότι γι' αυτό και μόνο έγινε άνθρωπος αν και ήταν Θεός,και γι' αυτό σταυρώθηκε και πέθανε και αμέσως αναστήθηκε.Αυτό είναι η ανάσταση της ψυχής στη ζωή αυτή,ώστε και στη μέλουσα ζωή να επιτύχουν τη Θεία και υπερφυσική ανάσταση και τα σώματα των ψυχών που αξιώθηκαν να αναστηθούν.
Πρέπει λοιπόν να διορθώσουμε πρώτα το νού να είναι συγκεντρωμένος όταν προσέύχεται,όταν διαβάζει, όταν διδάσκεται.Διαφορετικά ,όλα τ' άλλα είναι ανώφελα και ποτέ δεν θα έρθει προκοπή στην ψυχή.Εξ αιτίας της άγνοιας της μεγάλης και φοβερής αυτής αρρώστιας, φυτρώνουν σαν παραφυάδες σ' αυτούς που ονομάζονται χριστιανοί, η οίηση, η αλαζονεία, η υπερηφάνια, η ματαιοφροσύνη, η κενοδοξία, το να περιφρονούν τους συναθρώπους,το να θέλουν να είναι ανώτεροι απο τους αδελφούς,αγνοώντας ότι αυτό το πάθος είναι κοινό για όλο το ανθρώπινο γένος, οπώς η φθόρα κι ο θάνατος.Αυτό ως επί το πλείστον θεραπεύεται στους απλούς και ακαλλιέργητους,και με σύντομη θεραπεία γίνονται καλύτεροι απο τους σοφούς και πλησιέστεροι στον Θεό, αφόυ τους γνώρισει πρώτα ο Θεός κι έπειτα τον γνωρίσουν αυτοί. Διότι κατά το μέτρο της διορθώσεως του νού,δίδεται στον καθένα και το μέτρο της γνώσης και επίγνωσης του εαυτού του και του Θεού.
eblogite
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Αναγνώσματα”