θαύματα Αγίων σε απλοϊκούς ανθρώπους
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Φεβ 15, 2009 2:08 pm
Οταν η πίστη είναι απλή και ζωντανή...
1) Το θαύμα της Αγίας Βαρβάρας
Ό γερο-Γιώργης ό Μεράκουλος κατέθετε με τη σύζυγο του, το Λενιώ, τη μαρτυρία τους για το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας. Ή Λενιώ είχε βγάλει ένα μεγάλο σπυρί στο καλάμι του ποδιού, που κάθε μέρα γινότανε και μεγαλύτερη πληγή. Οι γιατροί ανησύχησαν. Πρότειναν στο γερο-Γιώργη να τη μεταφέρει στην Αθήνα, να της κόψουνε το πόδι. Ή Λενιώ στο άκουσμα του ακρωτηριασμού άρχισε θρήνο και κοπετό μεγάλο. Ή γειτόνισσα Κατερίνη, ακούγοντας την να κλαίει, τη ρώτησε: «-Γιατί, κυρα-Λενιώ, κλαις;». «-Παιδί μου, ό γιατρός είπε να μου κόψουνε το πόδι». «-Θεια μου, την αγία Βαρβάρα να επικαλεστείς. Αυτή θα σε θεραπεύσει». "Άρχισε ή Λενιώ τα παρακαλητά μέρα και νύχτα. Οι φωνές και τα δάκρυα της τελειωμό δεν είχαν. Βλέπει μια νύχτα να πλησιάζει την κλίνη της πανέμορφη κόρη και τη ρωτά: «-Τι έχεις, Λενιώ, και με καλείς;». «-Δε βλέπεις, κόρη μου, τον πόνο μου και τον καημό μου και με ρωτάς Τι έχω; Κάνω τάματα στην αγία Βαρβάρα, αλλά δε με ακούει». «-Ξεσκέπασε το πόδι σου, να δω το τραύμα». Άπλωσε ή κόρη το χέρι της στην πληγή και αυτό ήταν.Ό γιατρός, που επισκέφθηκε στο χωριό άλλη ασθενή, ρώτησε το γερο-Μεράκουλο:
«-Τι κάνει ή σύζυγος σου;». «-Θεραπεύτηκε, ούτε σημάδι δεν έμεινε στο πόδι». «-Θα έρθω να το δω». Το είδε και αναφώνησε: «-Μια τέτοια θεραπεία μόνο ό Θεός μπορεί να την κάνη»!!
2) Τα δάκρυα της Παναγίας
Ή Μαρία ή Τσουγκλίδαινα κάθε φορά Διηγείτο τα δάκρυα της Παναγίας της Πεντάνουσσας. Λίγο προ του πολέμου του '40 χριστιανός που την ευλαβείτο πέρασε από το ναό προ του μεσονυκτίου, να διορθώσει τα καντήλια. Είδε τα δάκρυα της αγίας Εικόνας, έτρεξε στο πρεσβυτέριο και φώναξε τον παπα. Άρχισαν οί παρακλήσεις και οί αγρυπνίες μέχρι που φάνηκε ή δοκιμασία που έμελλε να πέραση ό ελληνικός λαός.
3) Το θαύμα των Αγίων Σαράντα
Ό γερο-Φράγκος ό Σαραντηνός Διηγείτο το θαύμα των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων: Ναυτική παράδοση έχουμε, μπρος - πίσω των αγίων Σαράντα κάνει την πιο μεγάλη και τελευταία σοροκάδα του χρόνου. Κατέβαινε ό μακαρίτης ό πατέρας μου από τα Δαρδανέλια με πλήρωμα τα ανήλικα αδέρφια μου κι έπεσε μέσα σ' αύτη την τρομερή σοροκάδα. Ό πατέρας στο τιμόνι του καϊκιού ούτε στιγμή δεν μπορούσε να ξαποστάσει. Σύγκορμο το καράβι ταραζόταν. Τα ξάρτια του ιστιοφόρου κινδύνευαν να συντρίβουν από το δυνατό άνεμο. Κάποια στιγμή ένα δυνατό κύμα εκσφενδονίζει τον πατέρα μου στη μανιασμένη θάλασσα. Ό καπετάν - Φραγκίσκος, που ήταν άνθρωπος με φρόνημα εκκλησιαστικό και ήξερε τις γιορτές όλου τον χρόνου, θυμήθηκε πως ξημέρωνε! των Άγιων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. Αμέσως τους επικαλέσθηκε «- Άγιοι Σαράντα, βοηθήστε με, να μη χάσω τα παιδιά μου και το καράβι μου, κι αν η γυναίκα μου είναι έγκυος το παιδί που θα κάμει, Σαράντη θα το βγάλω». Έρχεται άλλο κύμα και' τον ρίχνει στην κουβέρτα τον καραβιού. Τα παιδιά τον άρπαξαν από τα σαρβάρια και τις βράκες. Έπιασε και πάλι το τιμόνι κι έφτασε στην Πάρο. Ή πρώτη τον κουβέντα ήταν: «-Γυναίκα, είσαι έγκυος;» «Ναι , Φραγκίσκο μου» « Το παιδί που θα κάνεις Σαράντη θα το βγάλεις γιατί αν μας βλέπεις σήμερα, είναι από ζωντανό θαύμα των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων». »Έτσι φέρω το όνομα τους και τιμώ τη γιορτή τους κάθε χρόνο
4) Το θαύμα του Οσίου Σαββα
Ή γριά Σανιώ κάθε χρόνο εξιστορούσε το θαύμα του οσίου Σάββα Στη γιορτή του όρθια και δεν άφηνε καμία λέξη να εξέλθει από το στόματι της αδάκρυτη . Παιδί, έκανα την ανάγκη μου στη γωνία του σπιτιού μας. Είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια, δεν στοχαζόμουν πως παλιά Εκεί ήταν το ιερό του Αγίου Σάββα Πιάστηκα ολόκληρη Τίποτα δεν κουνούσα. Μήτε χέρι, μήτε πόδι. Οι γιατροί με άφηναν αβοήθητη, μάλιστα άφηναν να νοηθεί πως πολύ γρήγορα θα καταλήξω. Ό πατέρας μου ερχόμενος μια νύχτα από ταξίδι βλέπει στο καντούνι του σπιτιού όρθιο ένα μοναχό με το κομποσχοίνι. «-Πες στην κόρη σον, να μη λερώνει σ' αυτό το χώρο και γρήγορα θα γιάνη. Είναι το ιερό μου και πολλές νύχτες στέκομαι στον τόπο αυτό και δέομαι για σας και το χωριό». Από τότε ή μάνα μου τρεις φορές την ημέρα θύμιαζε τη γωνιά αυτήν κι αισθανότανε ζωντανή την παρουσία του οσίου Σάββα τον Ηγιασμένου.
5) Η εμφάνιση του Αγίου Αρσενίου
Ό καπετάν Κωνσταντής Διηγείτο:
Πήγα Στη Μονή του Χριστού να δω τις κόρες μου. Μπήκα στην εκκλησία να προσκυνήσω τον όσιο Αρσένιο. Τον βρήκα όρθιο στην Ωραία Πύλη. Μίλησα μαζί του και πήρα την ευχή τον.
Βγαίνοντας έξω από το ναό με ρώτησαν οι κόρες μου:
«-Με ποιόν έπιασες κουβέντα στην Εκκλησία;».
«-Μωρέ παιδιά μου, μου 'πατε πως ό άγιος Αρσένιος είναι αποθαμένος, αλλά εγώ ολοζώντανο τον είδα και κουβέντιασα μαζί του. Μεγάλη ή χάρη του, ευωδίαζε το χέρι του».
1) Το θαύμα της Αγίας Βαρβάρας
Ό γερο-Γιώργης ό Μεράκουλος κατέθετε με τη σύζυγο του, το Λενιώ, τη μαρτυρία τους για το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας. Ή Λενιώ είχε βγάλει ένα μεγάλο σπυρί στο καλάμι του ποδιού, που κάθε μέρα γινότανε και μεγαλύτερη πληγή. Οι γιατροί ανησύχησαν. Πρότειναν στο γερο-Γιώργη να τη μεταφέρει στην Αθήνα, να της κόψουνε το πόδι. Ή Λενιώ στο άκουσμα του ακρωτηριασμού άρχισε θρήνο και κοπετό μεγάλο. Ή γειτόνισσα Κατερίνη, ακούγοντας την να κλαίει, τη ρώτησε: «-Γιατί, κυρα-Λενιώ, κλαις;». «-Παιδί μου, ό γιατρός είπε να μου κόψουνε το πόδι». «-Θεια μου, την αγία Βαρβάρα να επικαλεστείς. Αυτή θα σε θεραπεύσει». "Άρχισε ή Λενιώ τα παρακαλητά μέρα και νύχτα. Οι φωνές και τα δάκρυα της τελειωμό δεν είχαν. Βλέπει μια νύχτα να πλησιάζει την κλίνη της πανέμορφη κόρη και τη ρωτά: «-Τι έχεις, Λενιώ, και με καλείς;». «-Δε βλέπεις, κόρη μου, τον πόνο μου και τον καημό μου και με ρωτάς Τι έχω; Κάνω τάματα στην αγία Βαρβάρα, αλλά δε με ακούει». «-Ξεσκέπασε το πόδι σου, να δω το τραύμα». Άπλωσε ή κόρη το χέρι της στην πληγή και αυτό ήταν.Ό γιατρός, που επισκέφθηκε στο χωριό άλλη ασθενή, ρώτησε το γερο-Μεράκουλο:
«-Τι κάνει ή σύζυγος σου;». «-Θεραπεύτηκε, ούτε σημάδι δεν έμεινε στο πόδι». «-Θα έρθω να το δω». Το είδε και αναφώνησε: «-Μια τέτοια θεραπεία μόνο ό Θεός μπορεί να την κάνη»!!
2) Τα δάκρυα της Παναγίας
Ή Μαρία ή Τσουγκλίδαινα κάθε φορά Διηγείτο τα δάκρυα της Παναγίας της Πεντάνουσσας. Λίγο προ του πολέμου του '40 χριστιανός που την ευλαβείτο πέρασε από το ναό προ του μεσονυκτίου, να διορθώσει τα καντήλια. Είδε τα δάκρυα της αγίας Εικόνας, έτρεξε στο πρεσβυτέριο και φώναξε τον παπα. Άρχισαν οί παρακλήσεις και οί αγρυπνίες μέχρι που φάνηκε ή δοκιμασία που έμελλε να πέραση ό ελληνικός λαός.
3) Το θαύμα των Αγίων Σαράντα
Ό γερο-Φράγκος ό Σαραντηνός Διηγείτο το θαύμα των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων: Ναυτική παράδοση έχουμε, μπρος - πίσω των αγίων Σαράντα κάνει την πιο μεγάλη και τελευταία σοροκάδα του χρόνου. Κατέβαινε ό μακαρίτης ό πατέρας μου από τα Δαρδανέλια με πλήρωμα τα ανήλικα αδέρφια μου κι έπεσε μέσα σ' αύτη την τρομερή σοροκάδα. Ό πατέρας στο τιμόνι του καϊκιού ούτε στιγμή δεν μπορούσε να ξαποστάσει. Σύγκορμο το καράβι ταραζόταν. Τα ξάρτια του ιστιοφόρου κινδύνευαν να συντρίβουν από το δυνατό άνεμο. Κάποια στιγμή ένα δυνατό κύμα εκσφενδονίζει τον πατέρα μου στη μανιασμένη θάλασσα. Ό καπετάν - Φραγκίσκος, που ήταν άνθρωπος με φρόνημα εκκλησιαστικό και ήξερε τις γιορτές όλου τον χρόνου, θυμήθηκε πως ξημέρωνε! των Άγιων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. Αμέσως τους επικαλέσθηκε «- Άγιοι Σαράντα, βοηθήστε με, να μη χάσω τα παιδιά μου και το καράβι μου, κι αν η γυναίκα μου είναι έγκυος το παιδί που θα κάμει, Σαράντη θα το βγάλω». Έρχεται άλλο κύμα και' τον ρίχνει στην κουβέρτα τον καραβιού. Τα παιδιά τον άρπαξαν από τα σαρβάρια και τις βράκες. Έπιασε και πάλι το τιμόνι κι έφτασε στην Πάρο. Ή πρώτη τον κουβέντα ήταν: «-Γυναίκα, είσαι έγκυος;» «Ναι , Φραγκίσκο μου» « Το παιδί που θα κάνεις Σαράντη θα το βγάλεις γιατί αν μας βλέπεις σήμερα, είναι από ζωντανό θαύμα των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων». »Έτσι φέρω το όνομα τους και τιμώ τη γιορτή τους κάθε χρόνο
4) Το θαύμα του Οσίου Σαββα
Ή γριά Σανιώ κάθε χρόνο εξιστορούσε το θαύμα του οσίου Σάββα Στη γιορτή του όρθια και δεν άφηνε καμία λέξη να εξέλθει από το στόματι της αδάκρυτη . Παιδί, έκανα την ανάγκη μου στη γωνία του σπιτιού μας. Είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια, δεν στοχαζόμουν πως παλιά Εκεί ήταν το ιερό του Αγίου Σάββα Πιάστηκα ολόκληρη Τίποτα δεν κουνούσα. Μήτε χέρι, μήτε πόδι. Οι γιατροί με άφηναν αβοήθητη, μάλιστα άφηναν να νοηθεί πως πολύ γρήγορα θα καταλήξω. Ό πατέρας μου ερχόμενος μια νύχτα από ταξίδι βλέπει στο καντούνι του σπιτιού όρθιο ένα μοναχό με το κομποσχοίνι. «-Πες στην κόρη σον, να μη λερώνει σ' αυτό το χώρο και γρήγορα θα γιάνη. Είναι το ιερό μου και πολλές νύχτες στέκομαι στον τόπο αυτό και δέομαι για σας και το χωριό». Από τότε ή μάνα μου τρεις φορές την ημέρα θύμιαζε τη γωνιά αυτήν κι αισθανότανε ζωντανή την παρουσία του οσίου Σάββα τον Ηγιασμένου.
5) Η εμφάνιση του Αγίου Αρσενίου
Ό καπετάν Κωνσταντής Διηγείτο:
Πήγα Στη Μονή του Χριστού να δω τις κόρες μου. Μπήκα στην εκκλησία να προσκυνήσω τον όσιο Αρσένιο. Τον βρήκα όρθιο στην Ωραία Πύλη. Μίλησα μαζί του και πήρα την ευχή τον.
Βγαίνοντας έξω από το ναό με ρώτησαν οι κόρες μου:
«-Με ποιόν έπιασες κουβέντα στην Εκκλησία;».
«-Μωρέ παιδιά μου, μου 'πατε πως ό άγιος Αρσένιος είναι αποθαμένος, αλλά εγώ ολοζώντανο τον είδα και κουβέντιασα μαζί του. Μεγάλη ή χάρη του, ευωδίαζε το χέρι του».