Σαν τα παλιά συναξάρια...
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 02, 2009 3:50 pm
Μεγάλο θαύμα της Παναγίας μας που θυμίζει θαύματα σαν και αυτά που διαβάζουμε στα παλιά συναξάρια και λέμε (καλόπιστα αν θέλετε): "είναι ποτέ δυνατόν;" (αν και με το θαύμα της Παναγίας μας στον Σαουδάραβα το 2004 πιστεύω πως εχουμε πειστεί πως ναι, είναι δυνατόν!)
Διηγείται μια ψυχή (μητέρα): "Ήταν ξημερώματα του 2004, 7 Μαρτίου ημερα εθνικών εκλογών. Ξύπνησα πού πρωϊ να πάω να ψηφίσω στο χωριό μου. Πήρα και τα δυο παιδιά μου ένα αγοράκι γυμνασίου και ένα κοριτσάκι δημοτικού, που ήταν στο μπίσω κάθισμα. Φύγαμε νύχτα. Στο δρόμο που ήταν επαρχιακός (δυο ρευματα κυκλοφοριάς) συναντάμε ένα τρακτέρ που πήγαινε σιγά.Αποφασίζω να το προσπεράσω. Όταν βρέθηκα δίπλα απο το τρακτέρ, διαπίστωσα πως ακριβως μπροστά μου ήταν στροφή που δεν είχα δει και ένα αυτοκίνητο με αναμμένα φωτα να έρχεται. Τα έχασα. Μπροστά μου το αυτοκίνητο που ερχόταν. Δίπλα μου το τρακτέρ. Πίσω άλλο αυτοκίνητο να με ακολουθεί στη προσπέραση. Στιγμές τραγικές. Ο θάνατος μπροστά μας. Τότε ήταν που είπα μέσα απο την ψυχή μου ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ (επικαλούμενη την Παναγία στην Βαρνάκοβα της Φωκίδας) και έκλεισα τα μάτια μου να μη δω το θάνατο που πλησίαζε. Στα επόμενα δευτερόλεπτα που τα ανοιξα βλέπω να είμαι μέσα στο αυτοκίνητο το οποίο ήταν σταματημένο στην άκρη του δρόμου.Όλοι ήμασταν σώοι. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτο που συνέβαινε. Ειχαμε σωθεί χωρίς να κάνω κάποια κίνηση σωτηρίας. Όταν συνήλθα ρώτησα τα παιδιά μου τι συνέβη και μου είπαν συγκλονισμένα πως όταν φώναξα Παναγία μου, άκουσαν ένα βοητό και μια μεγάλη δύναμη πήρε το αυτοκίνητο και το πήγε στην άκρη του δρόμου..."
Τι να πούμε εμεις παιδιά...Πολλές ευχαριστίες στην Παναγία την μητέρα μας!
Το παραπάνω είναι περίπου όπως το διάβασα σε βιβλίο που εκδίδει η Μονή της Παναγίας Βαρνακόβης Φωκίδας αλλά τα γεγονότα είναι όπως τα παρέθεσα
Διηγείται μια ψυχή (μητέρα): "Ήταν ξημερώματα του 2004, 7 Μαρτίου ημερα εθνικών εκλογών. Ξύπνησα πού πρωϊ να πάω να ψηφίσω στο χωριό μου. Πήρα και τα δυο παιδιά μου ένα αγοράκι γυμνασίου και ένα κοριτσάκι δημοτικού, που ήταν στο μπίσω κάθισμα. Φύγαμε νύχτα. Στο δρόμο που ήταν επαρχιακός (δυο ρευματα κυκλοφοριάς) συναντάμε ένα τρακτέρ που πήγαινε σιγά.Αποφασίζω να το προσπεράσω. Όταν βρέθηκα δίπλα απο το τρακτέρ, διαπίστωσα πως ακριβως μπροστά μου ήταν στροφή που δεν είχα δει και ένα αυτοκίνητο με αναμμένα φωτα να έρχεται. Τα έχασα. Μπροστά μου το αυτοκίνητο που ερχόταν. Δίπλα μου το τρακτέρ. Πίσω άλλο αυτοκίνητο να με ακολουθεί στη προσπέραση. Στιγμές τραγικές. Ο θάνατος μπροστά μας. Τότε ήταν που είπα μέσα απο την ψυχή μου ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ (επικαλούμενη την Παναγία στην Βαρνάκοβα της Φωκίδας) και έκλεισα τα μάτια μου να μη δω το θάνατο που πλησίαζε. Στα επόμενα δευτερόλεπτα που τα ανοιξα βλέπω να είμαι μέσα στο αυτοκίνητο το οποίο ήταν σταματημένο στην άκρη του δρόμου.Όλοι ήμασταν σώοι. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτο που συνέβαινε. Ειχαμε σωθεί χωρίς να κάνω κάποια κίνηση σωτηρίας. Όταν συνήλθα ρώτησα τα παιδιά μου τι συνέβη και μου είπαν συγκλονισμένα πως όταν φώναξα Παναγία μου, άκουσαν ένα βοητό και μια μεγάλη δύναμη πήρε το αυτοκίνητο και το πήγε στην άκρη του δρόμου..."
Τι να πούμε εμεις παιδιά...Πολλές ευχαριστίες στην Παναγία την μητέρα μας!
Το παραπάνω είναι περίπου όπως το διάβασα σε βιβλίο που εκδίδει η Μονή της Παναγίας Βαρνακόβης Φωκίδας αλλά τα γεγονότα είναι όπως τα παρέθεσα