"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Οι εντολές του Κύρίου

Να αγαπάς τον Κύριο με όλη σου την ψυχή, με όλη σου την καρδιά, με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη. Μάρκος Κεφ.ιβ' Παρ.30
Να αγαπάς τον πλησίον σου Ματθαίος ιθ' 19
Να είσαι ταπεινός Ματθαίος ε' 3
Να είσαι ειρηνικός και πράος Ματθαίος ε' 5
Να διψάς για δικαιοσύνη Ματθαίος ε' 5
Να είσαι ελεήμων Ματθαίος ε' 7
Να μη φονεύεις Ματθαίος ε' 21
Να μήν οργίζεσαι Ματθαίος ε' 22
Να μην υβρίζεις τον πλησίον Ματθαίος ε' 22
Να μη μοιχεύεις Ματθαίος ε' 27
Να μην επιθυμείς τη γυναίκα του πλησίον Ματθαίος ε' 28
Να μην αντιδικείς Ματθαίος ε' 39
Να αγαπάς τον εχθρό σου Ματθαίος ε' 44
Να συγχωρείς τα αμαρτήματα των άλλων Ματθαίος στ' 14
Να μη θησαυρίζεις Ματθαίος στ' 19
Να μην κατακρίνεις τον πλησίον Ματθαίος ζ' 1
Να κάνεις στους άλλους αυτό ακριβώς που θέλεις να κάνουν και οι άλλοι σε σένα Ματθαίος ζ' 12
Να θυσιάζεις τη ζωή σου για τον Κύριο Ματθαίος ι' 39
Να μη βλασφημείς το Άγιο Πνεύμα Ματθαίος ιβ' 31
Να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου Ματθαίος ιε' 4
Να μην πορνεύεις Ματθαίος ιε' 19
Να μην ψευδομαρτυρείς Ματθαίος ιε' 19
Να μην κλέβεις Ματθαίος ιε' 19
Να μή χωρίζεις τη γυναίκα σου (παρά μόνο ένεκα μοιχείας) Ματθαίος ιθ' 9
Να μετανοείς για τα αμαρτήματά σου Ματθαίος κα' 31
Να μη στερείς τον πλησίον σου απ' ό,τι του ανήκει Μάρκος ι' 19
Να μην είσαι πλεονέκτης Α' Προς Ρωμαίους α' 29
Να μη φθονείς Α' Προς Ρωμαίους α' 29
Να μη φιλονικείς Α' Προς Ρωμαίους α' 29
Να μη μνησικακείς Α' Προς Ρωμαίους α' 31
Να μη συκοφαντείς Α' Προς Ρωμαίους γ' 8
Να μην υπερηφανεύεσαι Α' Προς Ρωμαίους ιβ' 16
Να έχεις υπομονή Α' Προς Ρωμαίους ιβ' 12
Να είσαι φιλόξενος Α' Προς Ρωμαίους ιβ' 13
Να μην εκτοξεύεις κατάρες Α' Προς Ρωμαίους ιβ' 14
Να αποφεύγεις τα αμαρτωλά φαγοπότια και τη μέθη Α' Προς Ρωμαίους ιγ' 13
Να μη συμπεριφέρεσαι ως θηλυπρεπής ή αρσενοκοίτης Α' Προς Κορινθίους στ' 9
Να αγαπάς την αλήθεια Α' Προς Κορινθίους ιγ' 6
Να είσαι μεγαλόψυχος και ανεκτικός Α' Προς Κορινθίους ιγ' 4
Να υπομένεις τα ελαττώματα των άλλων Α' Προς Κορινθίους ιγ' 7


Σημείωση

Οι δύο πρώτες εντολές είναι οι πιο σημαντικές, γιατί
α) όποιος αγαπά τον Κύριο δεν μπορεί παρά να εφαρμόζει τις εντολές του
β) όποιος αγαπά τον πλησίον του δεν μπορεί παρά να κάνει το καλό και μόνο το καλό προς τον συνάνθρωπό του ("η αγάπη τω πλησίον κακόν ουκ εργάζεται" (Ρωμ. ιγ 10).

Καλό αγώνα σε όλους..άλλη μία βδομάδα έμεινε....ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΕΥΧΟΜΑΙ!!

(Απόσπασμα από το βιβλίο : Ιησούς Χριστός ο Κύριός μας -Βασικά σημεία του Ευαγγελίου
του Ιερομονάχου Μάξιμου - Άγιον Όρος 1989)
Ερώτησε ένας τον Κύριο: «τί πρέπει να κάνω, για να έχω αιώνια ζωή;» και του απάντησε: «άν θέλεις να μπείς στη Ζωή, τήρησε τις εντολές: να μη φονεύσεις, να μη μοιχεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου και να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου και άν θέλεις να γίνεις τέλειος, γίνε φτωχός και ακολούθα με».
Η σπουδαιότερη εντολή, στην οποία στηρίζεται ο Μωσαϊκός νόμος και η διδασκαλία των Προφητών είναι αυτή: «να αγαπήσεις τον Κύριό σου και Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη. Αυτή είναι η πρώτη εντολή, και δεύτερη όμοιά της είναι να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εντολή απ’ αυτές». Εγώ σας δίνω καινούργια εντολή, να αγαπάτε τους άλλους, ακόμη και τους εχθρούς σας, όπως και εγώ σάς αγάπησα, ώστε να θυσιάσω την ανθρώπινη ζωή μου για χάρη σας.
Ο άνθρωπος για να ζήσει δεν χρειάζεται μόνο ψωμί, αλλά και τον λόγο του Θεού.
Δεν πρέπει να πειράζετε τον Κύριο, προκαλώντας Τον και δοκιμάζοντας την δύναμή Του.
Μόνο τον Θεό να προσκυνάτε και να λατρεύετε και κανέναν άλλον.
Για να μπείτε στην βασιλεία των ουρανών πρέπει να βαπτισθείτε.
Να πιστεύετε στον Υιό του Θεού, για να έχετε αιώνια ζωή.
Να μετανοείτε και να πιστεύετε στο ευαγγέλιο (στο χαρμόσυνο άγγελμα της νεοπαρουσιαζόμενης πίστεως).
Σε όποιον φυτεύω κλίση προς εμένα και τον προσκαλώ, να μην διστάζει να με ακολουθήσει.
Να πιστεύετε σε μένα, για να συγχωρούνται οι αμαρτίες σας, και για να γιατρεύεσθε ψυχικά και σωματικά.
Ζητάω απ’ το λαό μου έλεος και συμπάθεια για τους συνανθρώπους των και όχι τυπικές-εξωτερικές θυσίες.
Ιδιαίτερα στις αργίες να κάνετε καλές πράξεις στους συνανθρώπους σας.
Να είσθε ταπεινοί, για να σας ανήκει η βασιλεία των ουρανών.
Να πενθείτε, για να σας παρηγορήσω.
Να είστε πράοι, για να κληρονομήσετε τον ουρανό.
Να πεινάτε και να διψάτε την αρετή, για να χορτάσετε με ουράνια αγαθά.
Να ελεήτε υλικά και πνευματικά, για να ελεηθείτε και συγχωρεθείτε.
Να έχετε καθαρή καρδιά για να δείτε τον Θεό.
Να ειρηνεύετε τους ανθρώπους, για να ονομασθείτε παιδιά του Θεού.
Να είστε ευτυχείς αν σας καταδιώκουν και σας κοροϊδεύουν και σας συκοφαντούν για την αρετή σας και την πίστη σας σε μένα, γιατί είναι δική σας η βασιλεία των ουρανών.Να χαίρετε και αγαλλιάσθε για τα κακά που θα πάθετε εξ αιτίας μου, γιατί θα έχετε πολύ μισθό στον ουρανό.
Να θεωρείτε ευτυχείς τους εαυτούς σας και θα έχετε την πολύπλευρη ευλογία μου οι φτωχοί (αλλοίμονο στους ανελεήμονες πλουσίους), οι πεινασμένοι (αλλοίμονο στους χορτάτους), όσοι κλαίτε σ’ αυτή τη ζωή (αλλοίμονο σ’ αυτούς που γελάνε). Ευτυχισμένοι και ευλογημένοι είναι όσοι μισούνται και ξεχωρίζονται περιφρονητικά από τους άλλους, επειδή πιστεύουνε σε μένα (αλλοίμονό σας αν σας κολακεύουν οι άλλοι και δέχεσθε τους επαίνους των).
Να είσθε το αλάτι της γής, που συντηρεί στη ζωή τον κόσμο. Να είστε το φώς του κόσμου. Να λάμπει το φώς σας στους ανθρώπους, για να βλέπουν τα καλά σας έργα και να δοξάζουν τον επουράνιο Πατέρα σας. Όποιος παραβεί την παραμικρή εντολή του νόμου μου και επηρεάσει κατα τούτο τους άλλους, θα τιμωρηθεί. Ενώ όποιος θα εφαρμόσει τις εντολές μου και θα τις διδάξει, αυτός θα λάβει μεγάλη θέση στη βασιλεία των ουρανών, και για να μπήτε σ’ αυτήν η αρετή σας πρέπει να είναι πραγματική και όχι υποκριτική.
Να μην φονεύετε, αλλά και να μην οργίζεσθε.
Να μην με πλησιάζετε αν δεν συμφιλιωθείτε πρώτα με όποιον τυχόν έχει κάτι εναντίον σας.
Να μην μοιχεύετε, αλλά ούτε να βλέπετε γυναίκα με ηδονική επιθυμία. Διαζύγιο επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση πορνείας, αλλοιώς γίνεται αιτία μοιχείας και όποιος πάρει χωρισμένη κάνει μοιχεία.
Να μην επιορκείτε, αλλά ούτε και να ορκίζεσθε. Να απαντάτε με ένα ναι ή όχι και δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια.
Να μην αντιστέκεστε στον κακόν άνθρωπο. Όποιος σε σκαμπιλίσει απ’ το ένα μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο. Αν θέλει ένας να σου πάρει ένα ρούχο, άφησέ του και δεύτερο. Αν σε αγγαρέψει ένας ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο. Όποιος σου ζητάει, να του δίνεις και να μην αποστρέφεσαι όποιον θέλει να δανεισθεί από σένα.
Να αγαπάτε τους συνανθρώπους σας, ακόμη και τον εχθρό σας. Να προσεύχεσθε για τους διώκτες σας. Να ευεργετείτε όσους σας μισούν και να ευλογείτε όσους σας καταρώνται. Να γίνετε τέλειοι και οικτίρμονες, σπλαχνικοί και συμπονετικοί, στους άλλους, γιατί τέτοιος είναι και ο ουράνιος Πατέρας σας.
Τις καλές πράξεις σας και την ελεημοσύνη να τις κάνετε αλλά όχι φανερά στους άλλους, για να πάρετε το μισθό σας απ’ τον ουράνιο Πατέρα.
Να προσεύχεσθε στον Πατέρα σας, κλεισμένοι σε τόπο ‘οπου δεν σας βλέπει κανείς. Να μην φλυαρείτε στην προσευχή σας.
Να συγχωρείτε τους άλλους, για να συγχωρέσει και σάς ο ουράνιος Πατέρας σας.
Να νηστεύετε, αλλά όχι να το δείχνετε στους άλλους.
Να μην αποταμιεύετε στη γή, αλλά στον ουρανό, γιατί όπου είναι ο θησαυρό σας εκεί είναι και η καρδιά σας.
Να μην αγωνιάτε για το τί θα φάτε και πώς θα ντυθείτε, αλλά να ζητάτε πρώτα και να φροντίζετε για την βασιλεία του Θεού, για τα πνευματικά αγαθά και την αρετή, και όλα τα αναγκαία υλικά αγαθά θα σας τα χαρίσει Εκείνος.
Να μην κρίνετε τους άλλους, γιατί αλλοιώς με όση αυστηρότητα τους κρίνετε με την ίδια και σεις θα κριθείτε. Μην καταδικάζετε και δεν θα καταδικασθείτε. Να αθωώνετε και θα αθωωθείτε. Να δίνετε και θα σας δοθεί. Να κάνετε το καλό γενναιόδωρα και πρόθυμα και θα σας αμείψει ο Θεός με το παραπάνω, γιατί με όποιο μέτρο μετράτε με το ίδιο θα κριθείτε.
Να ζητάτε από τον Θεό και θα σας δώσει, να ψάχνετε και θα βρείτε, να χτυπάτε επιμόνως την πόρτα του θείου ελέους και θα σας ανοιχτεί.
Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άλλοι, έτσι και σεις να τους φέρεσθε.
Να αγωνίζεσθε να μπείτε στη βασιλεία του Θεού διά της στενής πύλης και του γεμάτου λύπες δρόμου της χριστιανικής ζωής, ενώ όσοι προτιμούν την εύκολη και ράθυμη ζωή πάνε στην απώλεια της κολάσεως.
Να μην φοβάσθε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα και δεν μπορούν να σας κάνουνε περισσότερο κακό, αλλά να φοβάσθε Εκείνον που έχει τη δύναμη να καταδικάσει στην κόλαση και την ψυχή και το σώμα.
Να μη διστάζετε να ομολογείτε ότι είστε δικοί μου, για να σας παρουσιάσω στον Πατέρα μου σαν πιστούς μου. Όποιος με αρνηθεί κι εγώ θα τον αποστραφώ στη γενική Κρίση που πρόκειται να γίνει.
Να μην αγαπάτε περισσότερο από μένα πατέρα, μητέρα, γυναίκα, παιδιά, αδέλφια, ούτε και τον εαυτό σας, αν θέλετε να είστε μαθητές μου.
Να σηκώνετε πρόθυμα τον προσωπικό σας σταυρό των δοκιμασιών και των αγώνων για την πνευματική ζωή. Να βιάζεσθε στα πνευματικά, γιατί με την βία στον εαυτό σας αρπάζεται η βασιλεία των ουρανών.
Να μη λέτε περιττά και ανωφελή λόγια, διότι ανάλογα με τα λόγια σου θα δικαιωθείς ή θα κατακριθείς.
Να μην αμαρτάνετε, για να μην αρρωσταίνετε.
Να μην με τιμάτε μόνο με τα χείλια σας, αλλά και με την καρδιά σας.
Να φροντίζετε την καθαρότητα της καρδιά σας, για να κόβετε τις κακίες από τη ρίζα τους, γιατί από την καρδιά ξεκινάνε όλες οι αμαρτίες, όπως κακές σκέψεις, πονηρό μάτι, πονηριές, πορνείες, μοιχείες, ασέλγεια, κλοπές, φόνοι, πλεονεξίες, δολιότητα, βλασφημία, υπερηφάνεια, αφροσύνη, και αυτές όταν εκδηλώνονται με έργα μολύνουν τον άνθρωπο.
Να μην υποκρίνεσθε.
Άν θέλετε να γίνετε πρώτοι, να γίνετε τελευταίοι και υπηρέται όλων. Να γίνετε και να ταπεινωθείτε σαν τα παιδιά, για να μπείτε στη βασιλεία των ουρανών.
Δυό ή τρείς να συμφωνείτε και να ζητάτε μαζί ό,τι συμφέρει στην ψυχή σας και θα σας δίνεται απ’ τον Θεό και εγώ θα είμαι ανάμεσά σας.
Όσες φορές και άν σου φταίξει ο αδελφός σου να τον συγχωράς πάντα.
Να αφιερώνετε στα υλικά τον αναγκαίο χρόνο και να ρίχνετε το βάρος στην ακρόαση του λόγου του Θεού και στην τήρηση του θελήματός του.
Η επιμονή σας στην προσευχή να φτάνει μέχρις αναδείας (της καλής). Να ζητάτε στην προσευχή σας να σας δοθεί το Άγιο Πνεύμα.
Να μην μετεωρίζεσθε, να μην αφήνετε την σκέψη σας να ασχολείται περισσότερο για τα υλικά παρά για τα πνευματικά.
Να αυξήσετε τον ζήλο σας για τα πνευματικά και να μην διστάζετε να τα χαλάσετε ακόμη και με τους δικούς σας, όταν πρόκειται για διαφορές στα πνευματικά.
Συμφιλιωθείτε με τον Θεό όσο έχτε ζωή, τηρώντας το θέλημά Του και μετανοώντας για τις αμαρτίες σας, μήπως σας προλάβει η ώρα της Δίκης και καταδικασθείτε τελεσίδικα στην αιωνιότητα.
Να μην εξυψώνετε τον εαυτό σας, γιατί θα σας ταπεινώσω, αλλά να ταπεινώνεσθε για να σας εξυψώσω.
Να κάνετε το καλό σε όσους δεν μπορούν να σας το ανταπωδώσουν, για να σας το ανταποδώσει ο Θεός.
Να προσέχετε τους εαυτούς σας για να μην γίνεσθε αιτία σκανδάλου.
Να ζητάτε από τον Θεό πνευματικά αγαθά, όπως πίστη και προσευχή.
Να μην παύετε ποτέ να θεωρείτε τον εαυτό σας άχρηστο δούλο ενώπιον του Θεού, έστω και άν τηρήσετε όλες τις εντολές Του.
Να δοξάζετε τον Θεό για τα αγαθά που σας δίνει και να μην είστε αχάριστοι.
Να μην κρίνετε επιφανειακά και επιπόλαια, αλλά δίκαια.
Να πιστεύετε σε μένα, που συγχωρώ τις αμαρτίες των μετανοούντων, για να μην πεθάνετε υπό το βάρος των αμαρτιών στην αιωνιότητα.
Να γίνετε μαθητές μου τηρώντας τις εντολές μου, για να γνωρίσετε την αλήθεια, η οποία θα σας ελευθερώσει από την αμαρτία. Μόνο εγώ μπορώ να σας δώσω την πραγματική ελευθερία.
Να αποφεύγετε τον πλούτο, γιατί δυσκολεύει την είσοδο στην βασιλεία των ουρανών.
Να προσεύχεσθε και να πιστεύετε ότι θα λάβετε ό,τι ζητάτε. Να προσεύχεσθε για να μην πέσετε σε πειρασμό.
Να αντιμετωπίζετε τη ζωή και να αγωνίζεσθε με θάρρος, γιατί Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο και τον άρχοντα του κόσμου.

http://www.orthodoxyhub.gr/viewtopic.php?t=127

Οι Δέκα Εντολές - Ερμηνεία από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά

1. Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου, ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού.

Ένας Κύριος είναι ο Κύριος ο Θεός σου, Αυτός που φανερώνεται (με τρία πρόσωπα, δηλ.) σαν Πατέρας και σαν Υιός και σαν Άγιο Πνεύμα. Σαν Πατέρας μεν αγέννητος, σαν Υιός δε γεννητός (μεν, αλλά και αυτό πάλι) χωρίς αρχή, και πέρα από τον χρόνο, και χωρίς να πάθει καμμία αλλοίωση, σαν Λόγος (του Θεού Πατρός). Αυτός δε ονομάζεται Χριστός, γιατί έχρισε (δηλ. αγίασε) με το να αναλάβει ο ίδιος το δικό μας (ανθρώπινο) είδος. Και σαν Άγιο Πνεύμα, που και Αυτό προέρχεται από τον Πατέρα, όχι γιατί γεννήθηκε απ΄ Αυτόν, αλλά γιατί Αυτός Το στέλνει. Αυτός μόνο είναι Θεός. Και μάλιστα ο αληθινός Θεός, ο ένας Κύριος, που εμφανίζεται με τρεις υποστάσεις. (Είναι ένας και μοναδικός ο Θεός αυτός, που) δεν διαιρείται κατά την φύση, τη θέληση, την σκέψη, την δύναμη και την ενέργεια, και όλα γενικώς τα γνωρίσματα της Θεότητας. Αυτόν (λοιπόν τον ένα και αληθινό Θεό) μόνο θα (πρέπει να) λατρεύσεις με όλη την δύναμη που έχει ο νους σου, και με όλο το πλάτος της καρδιάς σου και με όλη την πληρότητα της δυνάμεώς σου. Και όλα όσα (ο Θεός σου) λέει και εντέλλεται, (θα πρέπει) να είναι πάντοτε νωπά μέσα στην καρδιά σου, ώστε να εφαρμόζεις και να εντρυφάς μέσα σε αυτά και να ομιλείς με βάση αυτά (σε όλες τις περιστάσεις της ζωής σου, δηλαδή) και όταν κάθεσαι (κάπου και δεν μετακινείσαι), και όταν βαδίζεις (για να πας από το ένα μέρος στο άλλο), και όταν είσαι πεσμένος στο κρεβάτι, κι όταν είσαι όρθιος. Και (θα πρέπει ακόμα) να ενθυμείσαι πάντοτε (δηλαδή αδιαλείπτως και χωρίς διακοπή) τον Κύριο το Θεό σου και Αυτόν μόνο να φοβάσαι (με τον Άγιο φόβο του Θεού), και να μην λησμονήσεις ποτέ ούτε Αυτόν ούτε τις εντολές Του. Γιατί (μόνο) έτσι και ο Θεός θα σου δώσει την δύναμη (που είναι απαραίτητη) για να εφαρμόζεις (στην ζωή σου) το (άγιο) θέλημά Του. Γιατί (ο Θεός, που δεν έχει κανενός την ανάγκη) τίποτε άλλο δεν σου ζητεί παρά μόνον να Τον φοβάσαι και να Τον αγαπάς (γιατί Αυτός ακριβώς ο φόβος του Θεού συμβαδίζει με την αγάπη προς Αυτόν) και να ακολουθείς τον δρόμο Του που Αυτός θέλει (πράγμα που είναι η φυσική συνέπεια των άλλων). Αυτός θα είναι το καύχημά σου και Αυτός θα είναι ο Θεός σου. (Πρόσεξε) μήπως ακούγοντας τίποτα σχετικό με την (ηθική) απάθεια των αγγέλων και με την ιδιότητά τους να είναι αόρατοι, η για την μεγάλη (κι εκπληκτική) πονηρία του (διαβόλου, που) εκπέσοντος από το ύψος το αγγελικό, και για την (μεγάλη του) επινοητικότητα και εξυπνάδα και ευστροφία για κάθε πλάνη, εξ΄ αιτίας όλων αυτών αποδόσεις σε κάποιο από αυτά (τα πνεύματα-αγαθά η πονηρά) τιμή που ανήκει στον Θεό. (Πρόσεξε) μήπως ατενίζοντας το μεγάλο μέγεθος του ουρανού και την ποικιλία της κινήσεως των ουράνιων σωμάτων, την λαμπρότητα του ήλιου, το γλυκό φως της σελήνης, την όμορφη διαύγεια των άλλων αστέρων, τη χρησιμότητα του αέρα (και την αναγκαιότητά του) για την αναπνοή, και της θαλάσσης η της γης τις ανεξάντλητες προσφορές, και (συνηπαρμένος από τα φαινόμενα τούτα τα λαμπρά) θεοποιήσεις κανένα από αυτά τα κτίσματα. Γιατί όλα αυτά είναι κατά τρόπο δουλικό ταγμένα στον μόνο Θεό και δημιουργήματα δικά Του, που έλαβαν οντότητα από την κατάσταση της ανυπαρξίας που ήσαν, με μόνο τον λόγο του Θεού. Γιατί (όπως λέγει η Γραφή) Αυτός (ο Θεός) απλώς είπε και έγιναν (όλα όσα βλέπουμε και δεν βλέπουμε), Αυτός διέταξε και εδημιουργήθησαν. Αυτόν λοιπόν τον Κύριο και δημιουργό της κτήσεως πρέπει να τιμήσεις (με λατρεία) σαν μόνο Θεό και με την αγάπη να ενωθείς μαζί Του, και μέρα και νύκτα από Αυτόν να ζητάς συγχώρεση για τα θεληματικά σου και αθέλητα παραπτώματα. Γιατί Αυτός ( ο μεγαλοδύναμος Κύριος) είναι (ταυτόχρονα) γεμάτος αγάπη και φιλανθρωπία και μακροθυμία και πολύ έλεος, και κάνει αιώνια το καλό ( το αγαθό)...

2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης.

Δεν θα (πρέπει) να κατασκευάσεις κανένα ομοίωμα κάποιου πράγματος από όσα βρίσκονται επάνω στον ουρανό και κάτω στην γη και μέσα στην θάλασσα, με σκοπό να τους αποδώσεις λατρεία και δόξα όμοια με εκείνη που αρμόζει στο Θεό. Και τούτο, γιατί όλα αυτά είναι δημιούργημα του ενός και μοναδικού Θεού, που, αφού τώρα τελευταία επήρε σάρκα γεννηθείς από παρθενική γαστέρα, παρουσιάστηκε στην γη και ήλθε σε επαφή με τους ανθρώπους, και αφού πρώτα υπέστη πάθος για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων και απέθανε και αναστήθηκε, ανέβηκε ψηλά στους ουρανούς με σώμα κι εκάθησε στα δεξιά του θρόνου της μεγαλειότητος του Θεού, στα ψηλά ουράνια σκηνώματα. Με το σώμα δε αυτό πρόκειται να ξαναρθεί στη γη, μέσα σε δόξα λαμπρή, για να κρίνει ζωντανούς και πεθαμένους. Αυτού λοιπόν (του Θεού), που έγινε άνθρωπος για χάρη μας, να κατασκευάσεις την εικόνα σε ένδειξη της αγάπης σου γι΄ Αυτόν, και να Τον θυμάσαι βλέποντας την εικόνα, και να Τον προσκυνάς προσκυνώντας την εικόνα. Επίσης η εικόνα θα σε βοηθά να στρέψεις το νου σου στο άξιο προσκυνήσεως σώμα του Σωτήρος, που τώρα βρίσκεται ψηλά στον ουρανό στα δεξιά του Πατρός. Επίσης (θα πρέπει) να κατασκευάσεις εικόνες και για τους Αγίους και να τις προσκυνάς, όχι βέβαια σαν Θεούς, γιατί αυτό απαγορεύεται, αλλά για να δείξεις με τον τρόπο αυτό την σχέση που εσύ (σαν θνητός άνθρωπος) έχεις με αυτούς (που ήσαν σαν και εσένα άνθρωποι), και την διάθεση να τους τιμήσεις με εξαιρετική τιμή, πράγμα που θα κάνει το νου σου να πηγαίνει δια μέσου της εικόνος στους (εικονιζομένους) Αγίους. Έτσι θα μιμηθείς και τον Μωυσή, που έφτιαξε τις εικόνες των Χερουβίμ μέσα στα Άγια. Έπειτα (μην ξεχνάς ότι) και αυτά ακόμη τα Άγια των Αγίων ήταν (σαν μία κάποια) εικόνα αυτών που ήταν στα ουράνια. Και (μέσα στην σκηνή του Μαρτυρίου ) το άγιο κοσμικό εικόνιζε όλο τον κόσμο, και (όμως παρά ταύτα) ο Μωυσής όλα αυτά τα ονόμασε άγια, γιατί με τούτο δεν είχε σκοπό να αποδώσει δόξα στα κτίσματα, αλλά δια μέσου αυτών στον δημιουργό του κόσμου Θεό. Και εσύ λοιπόν δεν (θα πρέπει) να θεοποιήσεις τις εικόνες (σαν υλικό κατασκεύασμα) του Δεσπότου Χριστού και των Αγίων. Αλλά δια μέσου αυτών (και με την βοήθειά τους) θα (πρέπει να) προσκυνήσεις (λατρευτικώς) Αυτών που μας έπλασε πρώτα κατ΄ εικόνα δική του, και έπειτα δέχτηκε από μεγάλη και άπειρη αγάπη προς τον άνθρωπο να λάβει την εικόνα μας την ανθρώπινη (δηλ. να παρουσιαστεί με ανθρώπινη μορφή, και με τον τρόπο αυτό) να γίνει αντικείμενο απεικονίσεως και περιγραφής. Θα πρέπει δε να μην περιοριστείς μόνο στην προσκύνηση της θείας εικόνος, αλλά να επεκτείνης αυτήν και στο σημείο του σταυρού. Γιατί ο σταυρός είναι πολύ μεγάλο σημείο και δείγμα της νίκης της ολοκληρωτικής του Χριστού εναντίον του διαβόλου και όλης της εχθρικής για μας παρατάξεώς του...

3. Ου λήψει το όνομα του Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω.

Μη πάρεις στο στόμα σου για το τίποτε το όνομα του Κυρίου του Θεού σου (και μην ορκισθείς ποτέ) είτε για υπόθεση γήινη, είτε από φόβο μη πάθεις τίποτε κακό από κανένα άνθρωπο, η από ντροπή, η για να κερδίσεις προσωπικό όφελος, ορκιζόμενος ψεύτικα, γιατί η παράβαση του όρκου σημαίνει άρνηση του Θεού. Γι΄ αυτό να μην ορκίζεσαι ποτέ, αλλά να αποφεύγεις ολοσδιόλου τον όρκο, γιατί από τον όρκο προέρχεται και η παράβαση του όρκου, που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και συγκαταλέγει με τους αμαρτωλούς τον επίορκο. Όταν λες πάντοτε την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει λόγος να ορκίζεσαι, γιατί τα (αληθινά πάντοτε) λόγια σου θα είναι σαν όρκος (και θα καθιστούν περιττή κάθε άλλη βεβαίωση με όρκο). Αν όμως συμβεί καμμιά φορά και ορκισθείς, πράγμα που μακάρι ποτέ να μην γίνει, εάν μεν δώσεις τον όρκο για κάτι τι σύμφωνο με τον Θείο Νόμο, τότε θα πρέπει να εκτελέσεις το νόμιμο αυτό, αλλά εν συνεχεία θα πρέπει να ζητήσεις από τον εαυτό σου ευθύνες επειδή έδωσε όρκο, φροντίζοντας με ελεημοσύνη, δέηση και πένθος και σκληραγωγία του σώματος να εξιλεώσεις τον Χριστό που είπε να μην ορκίζεσαι. Εάν δε έδωσες όρκο για πράγμα παράνομο, πρόσεξε μήπως εξ΄ αιτίας του όρκου εκτελέσεις παράνομη πράξη, για να μην συγκαταριθμηθείς κι εσύ μαζί με τον Προφητοκτόνο Ηρώδη. Αφού δε αθετήσεις και παραβείς τον παράνομο τούτο όρκο, βάλε κανόνα στον εαυτό σου να μην ξαναορκισθεί, και φρόντισε να εξιλεωθείς απέναντι του Θεού, χρησιμοποιώντας με περισσότερη μέριμνα τα φάρμακα που είπαμε προηγουμένως, μαζί με δάκρυα.

4. Εξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου.

Μια μέρα της εβδομάδος, που ονομάζεται Κυριακή, επειδή είναι αφιερωμένη εις τον Κύριο, γιατί την ημέρα τούτη αναστήθηκε εκ νεκρών και (με τον τρόπο αυτό) μας έκανε γνωστή και βέβαιη την κοινή ανάσταση, κατ΄ αυτή θα πρέπει κάθε γήινο έργο να σταματήσει. Τούτη λοιπόν την ημέρα να την αγιάσεις και να μην κάνεις κανένα έργο βιοτικό, εκτός από τα απαραίτητα, και να δώσεις την ευκαιρία σε αυτούς που είναι δικοί σου η σε υπηρετούν να ξεκουραστούν, ώστε όλοι μαζί να δοξάσετε Εκείνον που με το να θανατωθεί μας έκανε δικούς του και αναστήθηκε και ανέστησε μαζί την δική μας φύση. Κατά την ημέρα αυτή να θυμηθείς την μέλλουσα ζωή, και να περάσεις τον καιρό σου μελετώντας τις εντολές και τα δικαιώματα του Κυρίου και εξετάζοντας τον εαυτό σου για να εξακριβώσεις μήπως παρέβης κάτι τι η παράλειψες, ώστε να διορθώσεις σε όλα τον εαυτό σου. Επίσης, την ημέρα αυτή να περάσεις πολλές ώρες μέσα στον ναό του Θεού παρακολουθώντας τις ιερές (λατρευτικές) συνάξεις που τελούνται εκεί, και να κοινωνήσεις με ειλικρινή πίστη και με ήσυχη συνείδηση το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού, και να κάνεις αρχή για μία ζωή περισσότερο σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, και να ξεκαινουργώσεις τον εαυτό σου και να τον ετοιμάσεις για την υποδοχή των μελλοντικών αιωνίων αγαθών. Γι΄ αυτά πρέπει να μην κάνεις καταχρήσεις ούτε τις άλλες ημέρες. Τη δε Κυριακή πρέπει από όλα να απέχεις, αφού μένεις κοντά στον Θεό, κάνοντας μόνον τα απολύτως αναγκαία έργα κι εκείνα που χωρίς αυτά δεν μπορείς να ζήσεις. Έτσι με το να έχεις τον Θεό σαν τόπο για να καταφύγεις, δεν θα πας αλλού πουθενά. Και δεν θα υποστείς την πύρωση που φέρνει η φλόγα των παθών, και δεν θα σηκώσεις (στον ώμο σου) το βάρος της αμαρτίας. Με τον τρόπο δε αυτό θα αγιάσεις την (πρώτη αυτή) ημέρα της εβδομάδος, (δηλ. με το να τιμάς αυτή) παραμένοντας μακριά από κάθε τι κακό. Αυτά δε που είπαμε, να τα εφαρμόσεις και στις μεγάλες εορτές, πράττοντας τα ίδια (τα παραπάνω) και απέχοντας πάλι από όσα προηγουμένως είπαμε.

5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης.

Να σέβεσαι τον πατέρα σου και την μητέρα σου, γιατί ο Θεός - χρησιμοποιώντας σαν όργανα αυτούς - σε έφερε στην ζωή, και αυτοί είναι για σένα έπειτα από τον Θεό αίτιοι της υπάρξεώς σου. Γι΄ αυτό λοιπόν και εσύ, έπειτα από τον Θεό αυτούς και να τιμήσεις και να αγαπήσεις, αν βέβαια η αγάπη προς τους γονείς βοηθάει την προς Θεό αγάπη. Αν όμως δεν βοηθάει, τότε να φύγεις αμέσως μακριά από αυτούς... Πρέπει να σέβεσαι και να αγαπάς αυτούς που για σένα γίνηκαν πνευματικοί πατέρες. Γιατί αυτοί εσένα σε έφεραν από την κατάσταση της (απλής) υπάρξεως, στην κατάσταση (της κατά Θεόν) υπάρξεως και σου μετέδωσαν τον φωτισμό της (θείας) γνώσεως και σου δίδαξαν την φανέρωση της αλήθειας και σε αναγέννησαν με το λουτρό της παλιγγενεσίας και σου φύτεψαν μέσα σου την ελπίδα για την ανάσταση και την αθανασία (της ψυχής) και για την αδιάδοχη βασιλεία και κληρονομία (της βασιλείας των ουρανών) και σε έκαναν, από ανάξιο που ήσουνα, άξιο των αιώνιων αγαθών, και από έπιγειο (σε αντικατέστησαν) ουράνιο, και από πρόσκαιρο, αιώνιο και υιό μαθητείας (παρά τους πόδας) όχι ανθρώπου πια, αλλά του Θεανθρώπου Χριστού, που σου χάρισε το πνεύμα της υιοθεσίας. Αυτός μάλιστα είπε : «Μην ονομάσετε κανένα άνθρωπο πατέρα η καθηγητή, γιατί ένας είναι ο πατέρας και καθηγητής σας, ο Χριστός. Γι΄ αυτό οφείλεις κάθε τιμή και αγάπη στους πνευματικούς πατέρες, έχοντας την συναίσθηση πως η τιμή που δίνεις σε αυτούς πηγαίνει στον Χριστό και στο Πανάγιο Πνεύμα, μέσα στο Οποίο έλαβε την υιοθεσία, και στον επουράνιο Πατέρα, από τον Οποίο πηγάζει κάθε πατριά στον ουρανό και στην γη. Πρέπει δε να φροντίσεις σε όλο τον βίο να έχεις ένα πνευματικό πατέρα, και να του εξομολογήσαι κάθε σου αμάρτημα και κάθε λογισμό η να παίρνεις απ΄ αυτόν την θεραπεία και την συγχώρεση. Γιατί σ΄ αυτόν (δηλ. τον πνευματικό πατέρα) δόθηκε (από τον Κύριο η εξουσία) να συγχωρεί η να μην συγχωρεί αμαρτίες (δηλ. να ελευθερώνει η όχι ψυχές). Όλα όσα δεν συγχωρήσουν στη γη, θα μείνουν ασυγχώρητα (και) στον ουρανό. Και όλα όσα συγχωρήσουν στη γη, θα συγχωρεθούν (και) στον ουρανό.

Αυτή δε τη χάρη και την δύναμη την έλαβαν από τον Χριστό. Γι΄ αυτό πρέπει να υπακούς σε αυτούς και να μην έχεις αντίθετη με αυτούς γνώμη, για να μην φέρεις την καταστροφή στην ψυχή σου. Γιατί αν εκείνος που αντιμιλάει στους σαρκικούς του γονείς, σε πράγματα που δεν απαγορεύονται από τον νόμο του Θεού, τιμωρείται - σύμφωνα με τον νόμο (του Μωϋσέως)- με θάνατον, πως είναι δυνατόν εκείνος που αντιμιλάει στους πνευματικούς πατέρες να μην διώχνει μακριά του το πνεύμα του Θεού και να μην χάνει την ψυχή του; Γι΄ αυτό να συμβουλεύεσαι και να υπακούς μέχρι τέλους στους πνευματικούς πατέρες, για να σωθεί η ψυχή σου και να γίνεις κληρονόμος των αιωνίων και ακηράτων αγαθών.

6. Ου μοιχεύσεις

Να μην πορνεύσεις, για να μην καταντήσεις να γίνεις από μέλος Χριστού μέλος πόρνης, και (έτσι) αποκοπείς από το θείο σώμα (σαν σάπιο μέλος) και χάσεις την Θεία κληρονομιά και ριχθείς στην γέενα (του πυρός). Γιατί (όπως λέει ο νόμος) εάν η θυγατέρα ιερέως που συλληφθεί να πορνεύεται, υπομένει την τιμωρία τον θάνατο δια πυράς, επειδή (με την πράξη της) τον πατέρα (της) εντρόπιασε, πόσο μεγαλύτερη τιμωρία αξίζει όποιος τέτοια βρωμιά κάνει στο σώμα του Χριστού; Συ μεν λοιπόν, αν μπορείς, εφάρμοσε (στην ζωή σου) την παρθενία, για να μπορέσεις να αφιερωθείς εξ΄ ολοκλήρου στον Θεό και με τέλεια αγάπη σε Αυτόν να προσκολληθείς, μένοντας κοντά Του σε όλη σου την ζωή και φροντίζοντας αποκλειστικά πάντοτε (να κάνεις) ότι αρέσει στον Κύριο, και (έτσι) από τώρα εξασφαλίζοντας την μέλλουσα ζωή και ζωντας κάτω στην γη σαν Άγγελος Θεού. Γιατί αυτών (δηλαδή των Αγγέλων) γνώρισμα είναι η παρθενία, και γίνεται όμοιος με αυτούς, -αν και έχει σώμα- όσο τούτο είναι δυνατόν, όποιος ακολουθεί την παρθενία... Αν πάλι προτιμήσεις να ακολουθήσεις την (κατά Χριστόν) παρθενική ζωή και δεν έχεις δώσει τέτοια υπόσχεση στον Θεό, τότε σου επιτρέπεται να πάρεις μία γυναίκα σύμφωνα με τον νόμο του Κυρίου, και μόνο με αυτήν να κατοικείς και να μην την θεωρείς σαν δικό σου σκεύος προς σκοπό αγιασμού, απέχοντας με όλη σου την δύναμη από ξένες γυναίκες. Θα μπορέσεις δε τελείως να αποφεύγεις αυτές, αν προσέξεις τις άκαιρες (και ψυχικά επικίνδυνες) συναντήσεις και συζητήσεις μαζί τους, και (φρόντιζε) να μην σου αρέσουν τα πορνικά λόγια και ακούσματα, και να διώχνεις τα μάτια του σώματος και της ψυχής σου από πάνω τους όσο σου είναι τούτο δυνατό, και συνήθιζε να μην ρίχνεις βλέμματα εμπαθή και περίεργα πάνω στην ομορφιά των προσώπων. Γιατί εκείνος που κυττάζει μια γυναίκα με κακή πρόθεση και επιθυμία, ήδη (όπως λέει ο Κύριος) είναι σαν να έκανε μαζί της την κακή πράξη (της μοιχείας η πορνείας), και έτσι έχει γίνει ακάθαρτος μπροστά στα μάτια του Χριστού που βλέπει (τα κρυπτά) στις καρδιές. Από το σημείο δε αυτό (της ψυχικής αμαρτίας, ο άνθρωπος) ο ταλαίπωρος, καταντάει και στο να διαπράξει και τη σωματική αμαρτία. Αλλά τι μιλάω (μόνο) για τις βρωμιές της πορνείας και της μοιχείας και όλες τις άλλες τέτοιες που ενεργούνται κατά φύση; Γιατί ο άνθρωπος όταν με περιέργεια κοιτάει τα όμορφα πρόσωπα, σέρνεται ακόλαστα και στις παρά φύση (σαρκικές αμαρτίες και) ασέλγειες. Συ λοιπόν, άμα κόψεις από πάνω σου τις πικρές ρίζες (της αμαρτίας), δεν θα δοκιμάσεις τους καρπούς (της) αλλά θα φέρεις αντιθέτως τον καρπό της αγνότητας και του αγιασμού που έρχεται μαζί της, χωρίς τον οποίο κανείς δεν πρόκειται να ιδεί τον Κύριο.

7. Ου κλέψεις.

Να μην κλέψεις, για να μην σου δώσει πολύ μεγαλύτερη τιμωρία ο γνωρίζων τα κρύφια (Θεός), επειδή Τον περιφρόνησες. Μάλλον πρέπει απ΄ ότι έχεις, κρυφά να δίνεις σε όσους έχουν ανάγκη, για να πάρεις εκατονταπλασίονα και να κληρονομήσεις ζωή αιώνια στον μέλλοντα αιώνα από τον Θεό, που βλέπει τα κρυφά.

8. Ου φονεύσεις.

Να μην φονεύσεις, για να μην εκπέσεις από (την χάρη) της υιοθεσίας που σου έδωσε Εκείνος που ανασταίνει τους νεκρούς, και να γίνεις με τα έργα σου παιδί εκείνου που εξ΄ αρχής είναι δολοφόνος του ανθρώπου. Επειδή δε ο φόνος έχει ως αφορμή το κτύπημα, τούτο δε το μάλωμα, και τούτο το θυμό, ο δε θυμός έρχεται εξ΄ αφορμής της ζημίας η του κτυπήματος η της βρισιάς που άλλοι μας κάνουν, γι΄ αυτό είπε ο Χριστός εκείνον που σου παίρνει το πανωφόρι, μην εμποδίσεις να σου πάρει και το χιτώνα σου και μην αποκριθείς με βρισιές σε εκείνον που σε βρίζει. Γιατί με τον τρόπο τούτο, και τον εαυτό σου και εκείνον που σου κάνει κακό θα γλιτώσεις από το φοβερό κακό του φόνου. Συ λοιπόν, (κάνοντας έτσι), θα πετύχεις τη συγχώρεση των αμαρτιών σου που έχεις απέναντι του Θεού. Γιατί είπε: «δίδετε συγχώρεση (σε όσους σας φταίουν) και θα συγχωρεθούν και οι δικές σας αμαρτίες». Εκείνος δε που κακολογεί και κακοποιεί τους άλλους, (αυτός) θα δώσει λόγο και θα τιμωρηθεί με αιώνια τιμωρία. Γιατί ο Χριστός είπε : «αυτός που θα πει τον αδερφό του «μωρέ», είναι άξιος να ριχτεί στη γέενα του πυρός». Αν λοιπόν κατορθώσεις να ξεριζώσεις το κακό (από μέσα σου) και να χαρίσεις στην ψυχή σου τη μακαριώτητα της πραότητος, δόξασε τον Χριστό που είναι ο διδάσκαλος και ο συνεργός των αρετών, χωρίς τον Οποίον, όπως έμαθες, δεν μπορούμε τίποτα καλό να κάνουμε. Αν πάλι δεν μπορέσεις να μείνεις πράος (και μακριά από τον θυμό), να κατηγορείς τον εαυτό σου που θυμώνει, και να μετανοιώνεις μπροστά στον Θεό και μπροστά στον άνθρωπο που είτε του μίλησες άσχημα, είτε του έκανες κακό. Γιατί εκείνος που μετανιώνει όταν η αμαρτία του βρίσκεται στα πρώτα βήματα, αυτός δεν φτάνει στο τελευταίο σκαλοπάτι, (αντιθέτως δε) όποιος με αδιαφορία (και αναισθησία) αντιμετωπίζει τις μικρές πτώσεις, αυτός γι΄ αυτές θα πέσει και στις μεγαλύτερες.

9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.

Να μην συκοφαντήσεις, για να μην εξομοιωθείς μ΄ εκείνον που παλιά (στην αρχή της ανθρώπινης ζωής) εσυκοφάντησε στην Εύα τον Θεό, και γίνεις καταραμένος όπως εκείνος. Αλλά μάλλον πρέπει, αν τούτο δεν θα κάνει κακό στους πολλούς, να σκεπάζεις τα κακά του διπλανού σου (που μοιάζουν με πτώμα), για να μοιάσεις όχι του Χαμ, αλλά του Σημ και του Ιάφεθ, και να κερδίσεις την ευλογία.

10. Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστι.

Να μην (επιθυμήσεις να αρπάξεις) τίποτα ξένο, που ανήκει στον διπλανό σου. Ούτε κτήμα, ούτε χρήμα, ούτε δόξα, ούτε τίποτε από όσα ανήκουν στον πλησίον σου. Γιατί η επιθυμία (των ξένων πραγμάτων) αφού γεννηθεί στην ψυχή, γεννάει αμαρτία. Η δε αμαρτία άμα γίνει, φέρνει τον θάνατο. Συ δε, όταν θα μένεις ξένος προς την επιθυμία των πραγμάτων του άλλου, θα κατορθώσεις να μείνεις μακρυά και από την αρπαγή, που έχει σαν αίτιο την πλεονεξία. Συ μάλιστα πρέπει (όχι μόνο να μην βάζεις στο μάτι του διπλανού σου τα καλά, αλλά) και από τα δικά σου να δίνεις σε αυτόν που ζητά, και να ελεείς, όσο μπορείς, αυτόν που έχει την ανάγκη σου, και να μην διώξεις αυτόν που σου ζητάει δανεικά. Και αν βρεις κάτι που χάθηκε, να το δώσεις στον κύριό του, έστω κι αν αυτός είναι από τους πιο μεγάλους σου εχθρούς. Γιατί με τον τρόπο τούτο και θα αγαπήσετε, και θα νικήσεις εσύ το κακό με την βοήθεια του καλού, όπως ο Χριστός σε διατάζει.

***

Και κλείνει ο Άγιος Γρηγόριος λέγοντας τούτα...

...Όταν λοιπόν όλα αυτά εσύ τα εκτελείς με όλη σου την δύναμη και ζεις μέσα στην ατμόσφαιρά τους, τότε μέσα στην ψυχή σου θα αποκτήσεις (σαν μεγάλο απόκτημα) τον θησαυρό της ευσέβειας, και θα ευαρεστήσεις στον Θεό και θα ευεργετηθείς από τον Θεό και από τους ανθρώπους του Θεού, και θα γίνεις κληρονόμος των αιωνίων αγαθών, τα οποία είθε όλοι να τα κερδίσουμε, με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας, του Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση (λατρευτική) μαζί με το άναρχό του Πατέρα και το Πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και εις τους ατελεύτητους αιώνες, Αμήν...

http://orthodoxoslogos.net/89.htm

Πιστεύετε ότι γενικά εμείς οι άνθρωποι κόβουμε και ράβουμε τις εντολές που μας δόθηκαν από τον Κύριο, από το Χριστό μας και τις προσαρμόζουμε ανάλογα στα μέτρα μας?

O μεγας της μυστικης Θεολογιας μας, Οσιος Μαξιμος ο Ομολογητης, μας λεει οτι: ο Κυριος ειναι κεκρυμμενος μεσα στις εντολες του.

Aυτο λεει πολλα.

Θα πρεπει δηλαδη να μην εχουμε τον νουν προσηλωμενο μονο στα αισθητα πραγματα και την εξωτερικη χρηση-τηρηση των εντολων, για το ορθον και μονο του πραγματος, η απο ηθικης πλευρας και μονο, αλλα να μελετησουμε λιγο παραπανω και να καταλαβουμε οτι στην Ορθοδοξια, πιστα μελη της οποιας θελουμε να ειμαστε και να λεγομαστε, τα πραγματα εχουν βαθος, και οχι μονο επιφανεια.

Η τηρηση των εντολων, εχει ως αποκλειστικο σκοπο την ελευση της Χαριτος του Παναγιου Πνευματος, και μεσω της Χαρης την θεωρηση - νοηση του Θεου οχι σε δια-νοητικο επιπεδο, αλλα με την καρδιακη εσωτερικη πνευματικη αισθηση ο Ανθρωπος που τηρει τις εντολες, καθορα τον Θεον, και μπορει να αντιλαμβανεται το Θελημα του και να μενει εν Αυτω.

Τηρωντας τις εντολες καποιος, ερχεται μεσω αυτων σε πληρη συναισθηση της μικροτητος του, της αμαρτωλοτητος του, του προσκαιρου της υπαρξεως του, και των πεπερασμενων δυνατοτητων του, καθως η πληρης και τελεια τηρηση των εντολων, δυναται να επιτευχθει ΜΟΝΟ δια μεσου του Ελεους του Κυριου ημων.

Σε αντιθεση με την Δυτικη εκκοσμικευμενη θεολογια, η Ορθοδοξη θεωρηση αντιλαμβανεται την τηρηση των εντολων οχι σαν μεσο τελειωσης του ηθικου ανθρωπου, του "καλου" ανθρωπου και χρησιμου-ωφελιμου στην κοινωνια, (καλο ειναι και αυτο και αγιο, αλλα πολυ χαμηλο και λιγο για τον ανθρωπο), ΑΛΛΑ επειδη ακριβως κατεχει το βαθος της μυστικης Θεολογιας με πειρα 20 αιωνων ασκητικης επιστημης, δηλωνει ξεκαθαρα οτι το να τηρησει κανεις τις εντολες αποτελει Οντολογικη τελειωση και επιστροφη του ανθρωπου στο αρχαιον πρωτοκτιστο καλλος του Αδαμ, ΗΔΗ απο αυτην την ζωη.

Επειδη ομως οι περισσοτεροι αντιλαμβανομαστε τις εντολες του Κυριου, εξωτερικα, δηλαδη μονο ως συστημα ξερων νομικων κανονων, ηθικολογικου χαρακτηρα, ενα συνεχες μη και μη δηλαδη, χανουμε τον ζηλο ως προς αυτες, και αντι να τις χρησιμοποιουμε ως μεσο που θα μας φερει οχι απλα πλησιον του Θεου, αλλα ΜΕΣΑ στον Θεο, αντιθετα αποξενωνομαστε απο Αυτον, και σκονταφτουμε στο γραμμα, αντι να κερδισουμε το Πνευμα που κρυπτεται μεσα τους.

Παρτε παραδειγμα καποιον απο τους συγχρονους οσιοτατους Γεροντες που ολοι μας αγαπουμε, και ευλαβουμεθα, και θα θελαμε να ειμαστε οσον το δυνατο περισσοτερο κοντα του. Οποιον θελετε.

Βλεπουμε στην ΠΡΑΞΗ, οτι αυτοι οι Ανθρωποι με το να τηρησουν τις εντολες του Κυριου, οσο το δυνατον, κατα την προαιρεση τους και βιαζοντας με καθε προσπαθεια ειλικρινή, και με την θεληση τους, τον εαυτο τους, σε τι μετρα εφτασαν.

Τι εγιναν; απλα καλοι Ανθρωποι, για να κερδισουν επαινο και δοξα ανθρωπων; Μηπως να βραβευονται σε.. εκδηλωσεις για την.. κοινωνικη τους προσφορα; Μηπως εκαναν τηλεμαραθωνιους αγαπης;

Οχι. Απλα εγιναν ΑΓΙΟΙ. Και Αγιος τι ειναι εκτος απο την τυπικη αγιοκαταταξη που θα ελθει και αυτη συν τω χρονω απο την Μητερα Εκκλησια; Ειναι ακριβως αυτος που τηρησε τις εντολες σε πεισμα της φυσης του, και του κοσμου, και εφτασε να λαβει την Χαρη, η οποια τον μεταποιησε σε καινον Ανθρωπο, χωρις μεν να αλλοιωσει την φθαρτη του φυση, αλλα με το να επαναφερει ολη την πνευματικη του υπαρξη στην προπτωτικη κατασταση, κατι που οχι μονο δεν κρυβεται αλλα ακτινοβολει και εκπεμπει και γινεται αντιληπτο απο τους ανθρωπους, ακομα δε και απο αυτην την αλογη φυση των ζωων.

Οι εντολες λοιπον ΔΕΝ κανουν καλο Ανθρωπο. Κανουν τον Ανθρωπο Θεο. Κατα Χαριν αλλα Θεο. Αυτο θελει ο Θεος απο εμας, ωστε να ερθουμε σε πληρη κοινωνια μαζι Του, τωρα και στον Αιωνα.