Αι δέκα παρθέναι

[Harrys1934]

ΑΙ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΑΙ
Απεκρίθησαν αι φρόνιμοι και είπαν. Εκείνοι που κάθονται εις τις πόρτες της Εκκλησίες. Οι πτωχοί και ζητιάνοι.

Πηγαίνοντες δια να αγοράσουν έλαιον, ήλθεν ο Νυμφίος, Ήλθεν η χαρά που επερίμεναν. Και αι φρόνημαι ανέβηκαν εις τον Νυμφώνα μαζί με τον Νυμφίον. Φρίττω εις το θέαμα όπου έγινε τρέμω την αστοχίαν όπου συνέβη εις τας γυναίκας και όλα εξίσταμαι διηγούμενος την τοιαύτην συμφορά

Απαρνήθηκαν τις χαρές του κόσμου, τα πάθη τις ηδονές επολέμησαν και ενοίκησαν, αλλά δια να μη έχουν έλαιον, βρήκαν την πόρτα κλειστή Χτυπούσαν την πόρτα ζητώντας να τους ανοίξουν. Κύριε, Κύριε άνοιξε μας». Ο δε κριτής είπε δυνατά από μέσα. Αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς». Ώ!!! Της μεγάλης συμφοράς και δυστυχίας!!

Δηλαδή αληθινά, αληθινά σας λέγω δεν σας γνωρίζω.
Δεν μας γνωρίζεις Δέσποτα;;; δεν ερριυθήκαμε εις εσέ από γεννήσεως; Της μητρός ημών;;; Δεν ακολουθίσαμε οπίσω σου; Δεν εφυλάξαμεν από νεότητος μας αγίαν παρθενίαν; Το σώμα όπου έπλασες, δεν το εφυλάξαμε καθαρόν και άφθορον;

Τα μέλη μας δεν τα επροδώσαμε εις τα πάθη. Εθαρρούσαμε να πάρωμεν στέφανα από τα χέρια σου τα άχραντα και τώρα μας κλείνεις την πόρτα και λέγεις ότι δεν μας ξέρεις;
Διατί Δέσποτα;;; Επειδή επείνασα και δεν μου εδώκατε να φάγω, εδίψασα και δεν μου δώσατε να πιώ, ξένος ήμουν, και δεν με εβάλατε μέσα εις το σπίτι σας, ασθενής και εις φυλακήν ήμουν, και δεν ήλθατε να με δείτε και με παρηγορήσετε,

Εγγράφως σας παρήγγειλα και είπα, ότι όσον δεν εκάμετε εις ένα από τους παραμικρούς και ελαχίστους τούτους αδελφούς μου, ουδέ εις εμένα το εκάματε .

Το λοιπόν, ώ Δέσποτα, ευκαίρως και ματαίως υπομείναμε τους τόσους κόπους και την ταλαιπωρία της σαρκός; Ματαίως ετυρανίσαμε τον εαυτόν μας καθ’ εκάστην εις αγρυπνίαις και ολοννυκτιαις; Ματαίως το λοιπόν εποθήσαμε εσένα τον ουράνιον Νυμφίον και εφυλάξαμεν την παρθενίαν μας άφθορον και αμόλυντον έως τέλους;
Ναι, λέγει αλήθεια παρθένοι έστε, αλλά προίκα δεν έχετε νυμφικόν στολισμον, εφυλάξατε την αγνίαν και καθαρότητα της σαρκός, αλλά την φιλανθρωπίαν την επληγωσατε με την απανθρωπιά και ασπλαχνίαν,

το σώμα σας αμόλυντον και καθαρόν είναι, αλλά οι τρόποι και τα καμώματα σας είναι ανελεήμονα και άσπλαχνα, ο ιδικός μου στολισμός δεν είναι της φύσεως, αλλά της φιλανθρωπίας
Χαρης