"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Το βιβλίο το έχω διαβάσει, και είναι συνολικά καταπληκτικό.
Να πούμε όμως πως βάζει υγιείς προβληματισμούς, δεν δίνει απαντήσεις.

Νομίζω πως τα παραπάνω λόγια του Διονύση είναι ΜΟΝΑΔΙΚΑ!!!
Η ουσία σε λίγες παραγράφους.
Κινητό φροντιστήριο είναι ο άτιμος!

vasilisalt έγραψε:Κινητό φροντιστήριο είναι ο άτιμος!

Δεν ειναι απλως φροντιστηριο εχει και φοβερη μεταδοτικοτητα αν πρεπει να χρησιμοποιησουμε εκπαιδευτικη ορολογια!
σε πολλες δημοσιευσεις του δε γινεται να σχολιασεις παρα μονο με δακρυα πραγμα αδυνατο φυσικα στο γραπτο λογο.

Σταματήστε να γράφετε καλά λόγια για τον Διονύση, ειδικά τέτοιες ημέρες!
ΕΛΕΟΣ!
Δεν τον λυπάστε;

Παροτι είμαι σίγουρος ότι τα γράφεις από ζήλεια, γιατί η τελευταία καλή κουβέντα στο παρόν φόρουμ που άκουσες
για σένα, ήταν επί χούντας, τολμώ να πω πως έχεις κι ενα δίκιο.
Με τόσα καλά λόγια και εγώ να ήμουν, πιθανόν να έψαχνα για το καπέλο του Ναπολέοντα.
Πόσο πολύ περισσότερο ο Διονύσης...

aposal έγραψε:Σταματήστε να γράφετε καλά λόγια για τον Διονύση, ειδικά τέτοιες ημέρες!
ΕΛΕΟΣ!
Δεν τον λυπάστε;

Επειδη ακριβως τον λυπόμαστε γι αυτο και εκφραζομαστε -τουλαχιστον εγω- μια φορα στα χιλια χρονια!

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου με τίτλο: «Εκεί όπου δεν φαίνεται ο Θεός». Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.

Θεραπεία του παραλυτικού της Βηθεσδά – «άνθρωπον ουκ έχω» (σελ. 20- 32)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα δεν μιλάει για έναν μόνο παράλυτο, αλλά φανερά μεν μιλάει για τη στιγμή του ενός παραλύτου, διακριτικά δε υπαινίσσεται τη στιγμή όλων των παραλύτων αυτού του κόσμου και φυσικά και τη δική μας. Υπάρχει ένα κυνηγητό του ανθρώπου με τον Θεό. Ο αληθινός Θεός δεν είναι αυτός που ξοδεύεται, αυτός ο οποίος εξευτελίζεται με πρόχειρες φαντασιώσεις κατά το θέλημα του ανθρώπου, αλλά είναι αυτός που κρύβεται στις ταπεινές γωνίες και στις μυστικές στροφές της πορείας αυτής της ζωής. Ο Θεός πράγματι υπάρχει. Σε εμάς απομένουν δύο πράγματα: Το ένα είναι να κάνουμε την υπομονή του χρόνου και το δεύτερο είναι να κάνουμε τον αγώνα της καθαρότητος των οφθαλμών μας. Τότε σαν τον παράλυτο, θα έρθει η ώρα μας. Μπορεί να είναι ύστερα από τριάντα οκτώ χρόνια, μπορεί να είναι αύριο, μπορεί να είναι πέντε λεπτά πριν σφραγίσουμε τα μάτια μας σε αυτόν τον κόσμο, αλλά υπάρχει πάντοτε η στιγμή του Θεού για όλους. Και τότε η μακρόχρονη αναπηρία συνοδεύεται από θαυματουργική θεραπεία, αποτελεί μεγαλύτερη ευλογία από την υγεία που στερείται εμπειρίας θεϊκής παρουσίας.
Η φανέρωση του Θεού – πάντα το ζούσε αυτό η Εκκλησία, δεν το έλεγε σαν μια διπλωματική υπεκφυγή – η φανέρωση του Θεού στη ζωή μας είναι μυστική και πνευματική. Ο κόσμος που ζούμε είναι κόσμος πτώσεως, σύμφυτος με τον θάνατο. Κι αν δεν πεθάνουμε σήμερα, θα πεθάνουμε αύριο. Κι αν σήμερα μας αναστήσει ο Χριστός, όπως τον Λάζαρο, ύστερα από λίγο καιρό θα φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο. Κι αν δεν φύγουμε με αρρώστια ή με αυτοκινητιστικό δυστύχημα, θα φύγουμε με άλλον τρόπο. Κάπως θα φύγουμε. Η παρουσία του Θεού είναι παρουσία για να δώσει στον καθένα μας την αίσθηση τη σωτηρίας, όχι της υγείας, της δυνάμεως ή της ατελείωτης ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά τον πόθο της αθανασίας την προσδοκία της αιωνιότητος. Να δώσει τη γλύκα ότι κι αν πονάμε, κι αν δοκιμαζόμαστε, κι αν αδικούμαστε, κι αν στερούμαστε ίσως την αμεσότητα της Θείας παρουσίας, όπως την αξιώνει η λογική και την απαιτούν οι φυσικές ανάγκες, μπορεί να ζούμε τη ζεστασιά, την αίσθηση και την εμπειρία της πνευματικής Του παρουσίας στη ζωή μας. Τι ζυγίζουν οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες, όταν ζούμε τον Χριστό μέσα μας, όταν έχουμε τον Θεό κοντά μας, όταν νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στη δική του αγκαλιά! Όταν ο Κύριος ζούσε την εμπειρία της απόλυτης εγκατάλειψης στον σταυρό, εκεί ήταν κατ’ εξοχήν στιγμή της θεϊκής παρουσίας – ήταν αδύνατο να απουσιάζει ο Θεός τη στιγμή που επιτελείτο το έργο της Θείας οικονομίας! Έτσι και μ’ εμάς. Η παρουσία του Θεού είναι απόλυτη και τέλεια στις δοκιμασίες και τους πειρασμούς μας, όταν η αίσθηση της εγκατάλειψής Του είναι εντονότερη. Είναι αδύνατο να απουσιάζει ο Θεός από τη σωτηρία μας!
Τελικά κόσμος δεν είναι αυτός που φαίνεται, αλλά ένας άλλος που υπάρχει και που πρέπει εμείς να τον διακρίνουμε και τότε θα δοξάσουμε τον Θεό για τις πλούσιες ευλογίες που μας δίνει, για τη δυνατότητα όχι τόσο να αποκτήσουμε την υγεία μας – αυτήν κάποτε θα την χάσουμε – ούτε πάλι να γλιτώσουμε από μια απειλή της ζωής μας – και γι’ αυτήν θα έρθει το τέλος – αλλά κυρίως να απολαύσουμε τη σωτηρία μας. Τη δυνατότητα δηλαδή να γίνουμε κι εμείς μέτοχοι και μέλη της βασιλείας του Θεώ αιωνίως και να αντικρίζουμε «πρόσωπον προς πρόσωπον» τον Θεό και Σωτήρα μας.