"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Από το βιβλίο “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”, Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ



Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ



Ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας



“Δύσκολος είναι, το αναγνωρίζω, ο αγώνας εναντίον αυτού του εχθρού, είναι όμως απαραίτητος. Πολλοί κάνουν πολέμους και νικούν άλλους ανθρώπους, είναι όμως αιχμάλωτοι και δούλοι στα πάθη τους. Δεν υπάρχει πιο ένδοξη νίκη από τη νίκη πάνω στον εαυτό μας. Βραβείο χωρίς νίκη δεν υπάρχει. Και νίκη χωρίς αγώνα δεν υπάρχει.

Αδελφέ μου, ας καταπιαστούμε μ΄αυτόν τον αγώνα, για να κερδίσουμε με τη βοήθεια του Χριστού τη νίκη, να πάρουμε απ΄Αυτόν το στεφάνι της αρετής και να θριαμβεύσουμε αιώνια στη βασιλεία Του.

Ας διατυπώσουμε τώρα μερικές σκέψεις, που δίνουν βοήθεια και ενίσχυση στον αγώνα:


Α΄

Ν΄ακούς και να προσπαθείς να κατανοείς το λόγο του Θεού. Εκεί μας αποκαλύπτονται η αμαρτία και η αρετή, ώστε ν΄αποφεύγουμε την πρώτη και να επιδιώκουμε τη δεύτερη: "Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός έλεγχον, πρός επανόρθωσιν, πρός παιδείαν, τήν εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος ή ό του Θεού άνθρωπος, πρός πάν έργον αγαθόν εξηρτισμένος" (Β΄Τιμ.3,16-17). Ο λόγος του Θεού είναι η "μάχαιρα του Πνεύματος" (Εφεσ. 6,17), με την οποία σφαγιάζεται ο εχθρός της ψυχής.


Β΄

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Όπου κι αν βρεθούμε, είναι δίπλα μας. Ό,τι κι αν κάνουμε, γίνεται μπροστά Του.

Πώς λοιπόν θ΄αμαρτάνουμε και θα καταπατούμε το άγιο θέλημά Του μπροστά στα μάτια Του;

Ντρέπεσαι, αλλά και φοβάσαι να φερθείς με ασέβεια μπροστά στο βασιλιά ή και στον παραμικρό εκπρόσωπο της κοσμικής εξουσίας. Πόσο πιο πολύ πρέπει να αισθάνεσαι το ίδιο μπροστά στο Θεό; Μην ξεχνάς ότι κάθε αμαρτία είναι ασέβεια και παρανομία ενώπιόν Του.


Γ΄

Να θυμάσαι τα τέλη σου, το θάνατο, τήν Κρίση του Χριστού, τον άδη, τη βασιλεία των ουρανών. Αυτό θα σε απομακρύνει από την αμαρτία. "Έν πάσι τοίς λόγοις σου", λέει ο Σειράχ, "μιμνήσκου τα έσχατά σου καί... ούχ αμαρτήσεις" (Σοφ.Σειρ.7,36)


Δ΄

Ν΄απομακρύνεσαι από συνθήκες που ξέρεις ότι παρασύρουν στην αμαρτία, όπως λ.χ. συμπόσια, διασκεδάσεις, κακές και άπρεπες συζητήσεις. "Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι (συναναστροφές) κακαί" (Α΄Κορ.15,33)


Ε΄

Να συγκρατείς στη σκέψη και στη μνήμη σου ότι είναι δυνατόν να πεθάνει ο άνθρωπος την ώρα της αμαρτίας, κι έτσι να χαθεί αιώνια. Ο Φαραώ, ο βασιλιάς της Αιγύπτου, καταδίωκε τους Ισραηλίτες θέλοντας να τους ξαναγυρίσει στη σκλαβιά, και πάνω σ΄αυτό το παράνομο έργο του πέθανε (Έξοδ.14,27-28 ). Και ο Αβεσσαλώμ, ο γιος του Δαβίδ, ζητούσε να σκοτώσει τον άγιο πατέρα του, και πέθανε πάνω σ΄αυτό του το εγχείρημα (Β΄Βασ.18 ,14)

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα: Βλέπουμε πώς οι άσωτοι και οι μοιχοί χτυπιούνται από το θάνατο πολλές φορές πάνω στο αισχρό τους έργο, οι βλάσφημοι στη βλασφημία τους, οι κλέφτες και οι άρπαγες στην αρπαγή τους και οι άλλοι παράνομοι στην παρανομία τους.
Δηλαδή η δίκαιη κρίση του Θεού χτυπάει τους αμαρτωλούς, για να φοβόμαστε και να μήν αμαρτάνουμε.


ΣΤ΄

Συλλογίσου πώς ο Χριστός βασανίστηκε και πέθανε για τις αμαρτίες σου. "Αυτός δέ ετραυματίσθη διά τάς αμαρτίας ημών και μεμαλάκισται (ταλαιπωρήθηκε) διά τάς ανομίας ημών" (Ησ. 53,5). Κι εσύ, ο χριστιανός, να κάνεις αυτό για το οποίο ο Κύριος ήπιε το πικρό ποτήρι των Παθών, κι έτσι να ξανασταυρώνεις τον Υιό του Θεού; (Εβρ. 6,6).


Ζ΄

Ας μην κοιτάζουμε τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αλλά τι μας προστάζει ο λόγος του Θεού. Έτσι δεν θα επηρεαζόμαστε από τους πειρασμούς του κόσμου. "Ειρήνη πολλή τοίς αγαπώσι τόν νόμον σου, καί ούκ έστιν αυτοίς σκάνδαλον" (Ψαλμ.118 ,165). Αγάπα το νόμο του Θεού, και δεν θα σε βλάψουν οι πειρασμοί της κοινωνίας.


Η΄

Οι προσπάθειές μας και οι αγώνες μας εναντίον της αμαρτίας δεν είναι αποτελεσματικοί χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Χρειάζεται λοιπόν συνδυασμός αγώνα και προσευχής, για να μας βοηθήσει ο Κύριος σ΄αυτή τη σοβαρή υπόθεση. Ο Θεός τους επιμελείς βοηθάει, τους αγωνιστές ενισχύει, τους νικητές στεφανώνει.

Αδελφέ μου! Βλέπεις τους εχθρούς της ψυχής μας, που θέλουν να μας καταστρέψουν όχι προσωρινά, αλλά αιώνια. Βλέπεις και τη βοήθεια του Θεού στον αγώνα μας εναντίον τους. Ας πάρουμε λοιπόν θέση -"στώμεν καλώς"- και ας εξοπλιστούμε με τη δύναμη του Παντοδύναμου Ιησού Χριστού. Ποτέ δεν θα τους επιτρέψουμε να μας καταβάλουν. Κι έτσι θα λάβουμε το στεφάνι της νίκης από τον αγωνοθέτη Ιησού.


Κύριε Ιησού,

νικητή του θανάτου και του άδη,

βοήθησέ μας,

χωρίς Εσένα δεν μπορούμε τίποτα,

μ΄Εσένα τα πάντα!...”

Από το βιβλίο “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”, Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ



Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ



Εσωτερική έρευνα



“Μή φροντίζεις για τίποτα τόσο, όσο για τη διόρθωση της εσωτερικής σου καταστάσεως και την ενίσχυση της θελήσεώς σου.

Σ΄αυτήν την προσπάθεια συνίσταται όλη η δύναμη της χριστιανικής ευσέβειας.

Αγαθή είναι η καρδιά που υπακούει και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού. Κακή, όταν αντιτίθεται και δεν συμφωνεί μ΄αυτό.

Μητέρα της αγαθής διαθέσεως και της καλοπροαίρετης καρδιάς είναι η πίστη, καθώς τονίζει ο Άγιος Αμβρόσιος.

Άρα, όπου λείπει η καλοπροαίρετη καρδιά, εκεί ούτε πίστη υπάρχει.

Γι΄αυτό, αδελφέ μου, προσπάθησε να τακτοποιήσεις τον εσωτερικό σου άνθρωπο, καί τότε θα είσαι πραγματικά ενάρετος.

Διαφορετικά, θα παραμένεις πάντοτε ακαλλιέργητος, ό,τι κι αν κάνεις. Απ΄αυτό μπορείς να καταλάβεις ότι η πίστη αναγεννάει
τον άνθρωπο και είναι η ρίζα κάθε αγαθού.

Δεν μπορείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου, αν δεν επισημάνεις ακριβώς την κακία που κρύβεται μέσα σου και σου προξενεί
την πνευματική καταστροφή. Χωρίς διάγνωση, η αρρώστια παραμένει αθεράπευτη.

Αρχή της ευσέβειας είναι η αναγνώριση του κακού και της ελεεινότητάς σου. Ποιός, αφού διαπίστωσε την αρρώστια του, δεν ζητάει θεραπεία; Και ποιός, αφού γνώρισε τη συμφορά του, δεν επιδιώκει ν΄απαλλαγεί απ΄αυτήν;

Επισήμανε κι εσύ την κακία που κρύβεται μέσα σου σαν θανατηφόρο δηλητήριο, και κατάβαλε κάθε προσπάθεια για να λυτρωθείς απ΄αυτήν. Οι κακίες που φωλιάζουν μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, είναι η υψηλοφροσύνη, η ζηλοτυπία, ο φθόνος, η φιλαργυρία,
η φιληδονία και κάθε αισχρότητα. Απ΄αυτές σαν ρυάκια από θανατηφόρα πηγή, πηγάζουν όλες οι παρανομίες.

Αν λοιπόν παρατηρείς συχνά μέσα στην καρδιά σου, σιγά-σιγά θ΄ανακαλύψεις όλα τα κακά.

Η αρρώστια που δεν θεραπεύτηκε απειλεί με θάνατο. Η κακία που παραμένει αδιόρθωτη απειλεί με πνευματικό θάνατο.
Όταν διαπιστώσεις την εσωτερική σου αμαρτωλότητα, τότε θα συναισθανθείς την πνευματική σου φτώχεια και αθλιότητα.
Τη συναίσθηση αυτή ακολουθεί ο φόβος για την αιωνιότητα, η ταπείνωση, ο στεναγμός και η προσπάθεια απαλλαγής από την καταστροφή.

Ο Θεός “ταπεινοίς δίδωσι χάριν”, η οποία διορθώνει και αναγεννάει. Γνωρίζοντας ο άνθρωπος τον εαυτό του, αρχίζει να τον διορθώνει και να τον καλυτερεύει. Γνώρισε λοιπόν τον εαυτό σου και τον διορθώσεις.

Το τί κρύβεται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου το αποκαλύπτουν οι δοκιμασίες και οι συμφορές. Η δοκιμασία μοιάζει με εμετικό φάρμακο. Τι υπάρχει μέσα στο στομάχι το φανερώνει ο εμετός, τί υπάρχει στον άνθρωπο το γνωστοποιούν η δοκιμασία και η συμφορά.

Ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, και τ΄άλλα χριστιανικά βιβλία μας φανερώνουν τη διεφθαρμένη φύση μας. Στους πειρασμούς όμως και στις συμφορές διαπιστώνουμε την κατάστασή μας άμεσα, προσωπικά, έμπρακτα.

Η φιλοδοξία αποκαλύπτεται στη στέρηση της δόξας, η φιλαργυρία στη στέρηση του πλούτου, η ζηλοτυπία στην ευδαιμονία του πλησίον, η οργή στην προσβολή.

Όταν λοιπόν συναντάς πειρασμούς και δοκιμασίες, χριστιανέ μου, σκέψου ότι ίσως τις επιτρέπει ο Θεός για μεγάλη σου ωφέλεια, γιατί έτσι μόνο θα μάθεις τι κρύβεται μέσα στην καρδιά σου, ώστε ν΄αρχίσεις να διορθώνεσαι.

Γι΄αυτο μην αποθαρρύνεσαι στις δοκιμασίες, αλλά μάλλον να ευχαριστείς το Θεό, γιατί μ΄αυτό τον τρόπο σε φέρνει στη γνώση
του εαυτού σου και θέλει να σε διορθώσει και να σε σώσει”.

Από το βιβλίο “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”, Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ



Εʼ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ



Ο θάνατος



“Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια.

Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε.

Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι μέρες μας και πλησιάζουμε στο θάνατο. Είμαστε πιο κοντά του σήμερα απ΄ό,τι χθές, αυτή την ώρα απ΄ό,τι την προηγούμενη.

Ο θάνατος βαδίζει αόρατος πίσω απ΄τον καθένα και τον αρπάζει τότε που δεν το υποπτεύεται. Εντούτοις, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι - και μάλιστα οι υγιείς και οι δυνατοί - κάνουν τις ακόλουθες σκέψεις για τον ευατό τους:

- Εγώ θα ζήσω ακόμη αρκετά. Είναι πολύ μακριά το τέλος μου. Θα μαζέψω πλούτη και θα ευφραίνομαι.

Μα ορμάει ξαφνικά εναντίον τους ο θάνατος και σβήνουν τα όνειρα και οι επιθυμίες. Και πεθαίνει γρήγορα εκείνος που έταξε στον εαυτό του μακροζωία. Και αφήνει τ΄αγαθά του και το σώμα του στον κόσμο εκείνος που ήθελε να συγκεντρώνει πλούτη.

Άγνωστο λοιπόν μας είναι το τέλος, χριστιανοί. Ο φιλάνθρωπος Θεός, που φροντίζει για το καλό μας, τα καθόρισε έτσι, ώστε να είμαστε πάντα έτοιμοι και να καταφεύγουμε στην ειλικρινή μετάνοια.

Με ό,τι θα φύγει ο άνθρωπος από δω, μ΄αυτό και θα παρουσιαστεί μπροστά στο κριτήριο του Χριστού.

Αδελφοί, ας συλλογιστούμε προσεκτικά αυτά τα λόγια κι ας μετανοήσουμε, για να μην ταξιδέψουμε προς την αιωνιότητα με τις αμαρτίες μας και εμφανιστούμε μ΄αυτές σ΄εκείνο το δικαστήριο.

Ο φιλεύσπλαχνος Θεός μας υποσχέθηκε το έλεός Του, δεν μας υποσχέθηκε όμως ότι θα ζούμε το επόμενο πρωί. Και τούτο, για να είμαστε προσεκτικοί, και όταν ξυπνάμε, να θυμόμαστε το θάνατό μας, να διορθώνουμε τον εαυτό μας, να ετοιμαζόμαστε για την έξοδό μας, ώστε να έχουμε μακάριο τέλος.

Είναι φοβερή η ώρα του θανάτου. Όλοι οι άγιοι τη σκέφτονταν κι έκλαιγαν, ικετεύοντας τον φιλάνθρωπο Θεό να τους ελεήσει εκείνη την ώρα. Εκπληκτικό! Να κλαίνε οι άγιοι στη σκέψη του θανάτου, και οι αμαρτωλοί ωστόσο να μη συγκινούνται, αν και καθημερινά κάποιον βλέπουν να πεθαίνει.

Φτωχοί αμαρτωλοί! Γιατί κοιμόμαστε, ενώ ο διάβολος σαν κλέφτης αρπάζει τη σωτηρία μας; Ας γράψουμε στη μνήμη μας την ώρα του θανάτου και ας είμαστε έτοιμοι. Απ΄αυτήν θα εξαρτηθεί, αν ο άνθρωπος θα είναι αιώνια ευτυχισμένος ή αιώνια δυστυχισμένος. Από το θάνατο ανοίγουν για τον καθένα οι πύλες της αιωνιότητας, ο δρόμος για την αιώνια μακαριότητα ή την αιώνια δυστυχία. Απ΄αυτόν τον σταθμό αρχίζει ο άνθρωπος να ζει ή να πεθαίνει αιώνια.

Πού βρίσκονται τώρα όσοι έζησαν πρίν από μας και πέρασαν τη ζωή τους αμετανόητα, με κραιπάλες και ηδονές; Έφυγαν απ΄αυτόν τον κόσμο, αφήνοντας εδώ όλες τους τις χαρές. Οδηγήθηκαν καθένας στον τόπο του, περιμένοντας την τελευταία Κρίση, οπότε θα λάβουν την αμοιβή των έργων τους.

Γι΄αυτό εφόσον δεν ήρθε ακόμα για μας εκείνη η ώρα, ας στραφούμε ολόψυχα προς το Θεό μας με την πίστη και τη μετάνοια, ώστε να κερδίσουμε την αιωνιότητα.



* * *



Αγαπητέ χριστιανέ! Ο θάνατος μας ακολουθεί βήμα προς βήμα χωρίς να τον βλέπουμε, και το τέλος φτάνει τότε που δεν το περιμένουμε. Γι΄αυτό να βρίσκεσαι συνέχεια σε κατάσταση μετάνοιας, έτοιμος παντού και πάντοτε για την αναχώρησή σου.

Ο συνετός δούλος είναι πάντα άγρυπνος και περιμένει πότε θα τον καλέσει ο Κύριός του. Αγρύπνα κι εσύ και περίμενε πότε θα σε καλέσει ο Κύριός σου, ο Χριστός. Να ζεις όπως θα ήθελες να σε βρει ο θάνατος. Να ζεις με ευσέβεια και να εργάζεσαι με φόβο και τρόμο για τη σωτηρία σου. Έτσι δεν θα στερηθείς την αιώνια σωτηρία, που μας δώρισε ο Κύριός μας με το αίμα Του και το θάνατό Του. Έτσι θα τελειώσεις τη ζωή σου χριστιανικά. Και είναι πραγματικά μακάριοι οι νεκροί εκείνοι πού πεθαίνουν πιστοί στον Κύριο και ενωμένοι μαζί Του.