Re: Παρακαλώ την προσευχή σας
Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 01, 2016 10:48 am
Υπαρχουν στιγμες που τα λογια, ειναι οχι απλα περιττα,
αλλα η σιωπη τα λεει ολα, και αυτα που δεν φανταστηκαμε ακομα.
Πολλες φορες σε τετοια θεματα, δεν ειναι θεμιτο να πολυλογουμε, ομως και αυτο δεν ειναι λυση.
Ειναι μεσα στην ζωη του καθενος αυτα, και ολοι θα κληθουμε εν καιρω να περασουμε απο το "ταμειο".
Αλλα και επειδη, πανω απο ολα, εχουμε αδερφικη υποχρεωση, με την αγαθη εννοια της,
υποχρεωση που απορρεει απο το φιλοτιμο της καρδιας, και οχι απο καποιο επιβαλλομενο τυπικο η, ηθικο "καθηκον",
ως αδερφοι, να στηριζουμε ο ενας τον αλλον και με λογο, αλλα και κυριως με εργα, και στα καλα και στα δυσκολα,
και προπαντων με την προσευχη και το κομποσχοινι μας, θα πω κατι για την αγαπη σας.
Καταρχας, ολοι ανα πασα στιγμη ειμαστε, υπ'ατμον.
Ολοι με το διαβατηριο στο χερι. Υπο αναχωρηση.
Προσωπικα για μολις 20 εκατοστα, πριν δυο μερες, ισως να μου ψαλλατε την Εξοδιο Ακολουθια..
Πηγαινα στο Νοσοκομειο που εργαζομαι, το πρωϊ, και καθως σταματησα σε ενα φαναρι, επεσε πανω μας φορτηγο γερανος,
με ανοιχτο το αριστερο "ποδαρικο", που στηριζεται οταν δουλευει, δηλαδη 250 κιλα σιδερο μασιφ, με την Θεοδωρα μαζι μου, εγκυο στον 7ο μηνα της,
και εσκασε διπλα απο την πορτα μου. Εαν εσκαγε στην πορτα μου, θα με ειχε κανει κατι, μεταξυ μπουγατσας και χαλβα φαρσαλων..
Τι θελω να πω με αυτο. Οχι φυσικα να σας απασχολησω με το αναξιο αυτο θεμα.
Αλλα οτι η ζωη μας, ειναι απροβλεπτη ακομα και στο επομενο λεπτο της.
Οτι ενας υγιεστατος μπορει να "φυγει" σε λιγα δευτερολεπτα, εκ του μηδενος,
και καποιος με διαγνωσμενο-βαρυ καρκινο να ζησει ακομα και μια δεκαετια με υποφερτη ζωη.
Οποτε μην απελπιζεστε, για τιποτα, οσο "τελικο" και εαν ακουγεται,
αλλα να εχετε την Ελπιδα σας μεχρι τελους, στον Χριστο και την Παναγια μας.
Οτι καλυτερο μπορει να γινει ανθρωπινως, το ευχομαι και εγω,
μεσα απο την καρδια μου, και στους δυο σας, για τις πολυφιλητες Μητερες σας.
Ακομα και εαν δεν υπαρχουν ελπιδες ιασης, τοτε μια αργη εξελιξη της νοσου,
να μεινει οσο δυνατο σταθερη, και οσο δυνατο λιγοτερο να υποφερουν.
Εργαζομαι πολλα χρονια σε Νοσοκομειο, και ξερω τον ανθρωπινο πονο απο πρωτο χερι..
Και φυσικα ο καθενας μας, ξερει μονος του, βαθια μεσα στην καρδια του, και την υπαρξη του, τι σημαινει Μητερα, αυτο το Ιερο Πλασμα.
Με προεξαρχουσα την Μεγαλη Θεο-Μανα, την Παναγια μας, που σημερα θα της απευθυνουμε τους Γ' Χαιρετισμους της.
Και ο Μεγαλομαρτυρας του Γολγοθα ο Κυριος μας, και η Μητερα Του, ξερουν μεσα απο ποσο Πονο περασαν για να μας ελευθερωσουν.
Ειναι τωρα στα χερια του Θεου, οπως αλλωστε ολοι μας, ανα πασα στιγμη.
Οποτε την αγαπη μας, και την προσευχη μας,
θα την εχετε μεχρι εκει που εισακουγεται ενεκα των αμαρτιων μας.
Καλη δυναμη.
αλλα η σιωπη τα λεει ολα, και αυτα που δεν φανταστηκαμε ακομα.
Πολλες φορες σε τετοια θεματα, δεν ειναι θεμιτο να πολυλογουμε, ομως και αυτο δεν ειναι λυση.
Ειναι μεσα στην ζωη του καθενος αυτα, και ολοι θα κληθουμε εν καιρω να περασουμε απο το "ταμειο".
Αλλα και επειδη, πανω απο ολα, εχουμε αδερφικη υποχρεωση, με την αγαθη εννοια της,
υποχρεωση που απορρεει απο το φιλοτιμο της καρδιας, και οχι απο καποιο επιβαλλομενο τυπικο η, ηθικο "καθηκον",
ως αδερφοι, να στηριζουμε ο ενας τον αλλον και με λογο, αλλα και κυριως με εργα, και στα καλα και στα δυσκολα,
και προπαντων με την προσευχη και το κομποσχοινι μας, θα πω κατι για την αγαπη σας.
Καταρχας, ολοι ανα πασα στιγμη ειμαστε, υπ'ατμον.
Ολοι με το διαβατηριο στο χερι. Υπο αναχωρηση.
Προσωπικα για μολις 20 εκατοστα, πριν δυο μερες, ισως να μου ψαλλατε την Εξοδιο Ακολουθια..
Πηγαινα στο Νοσοκομειο που εργαζομαι, το πρωϊ, και καθως σταματησα σε ενα φαναρι, επεσε πανω μας φορτηγο γερανος,
με ανοιχτο το αριστερο "ποδαρικο", που στηριζεται οταν δουλευει, δηλαδη 250 κιλα σιδερο μασιφ, με την Θεοδωρα μαζι μου, εγκυο στον 7ο μηνα της,
και εσκασε διπλα απο την πορτα μου. Εαν εσκαγε στην πορτα μου, θα με ειχε κανει κατι, μεταξυ μπουγατσας και χαλβα φαρσαλων..
Τι θελω να πω με αυτο. Οχι φυσικα να σας απασχολησω με το αναξιο αυτο θεμα.
Αλλα οτι η ζωη μας, ειναι απροβλεπτη ακομα και στο επομενο λεπτο της.
Οτι ενας υγιεστατος μπορει να "φυγει" σε λιγα δευτερολεπτα, εκ του μηδενος,
και καποιος με διαγνωσμενο-βαρυ καρκινο να ζησει ακομα και μια δεκαετια με υποφερτη ζωη.
Οποτε μην απελπιζεστε, για τιποτα, οσο "τελικο" και εαν ακουγεται,
αλλα να εχετε την Ελπιδα σας μεχρι τελους, στον Χριστο και την Παναγια μας.
Οτι καλυτερο μπορει να γινει ανθρωπινως, το ευχομαι και εγω,
μεσα απο την καρδια μου, και στους δυο σας, για τις πολυφιλητες Μητερες σας.
Ακομα και εαν δεν υπαρχουν ελπιδες ιασης, τοτε μια αργη εξελιξη της νοσου,
να μεινει οσο δυνατο σταθερη, και οσο δυνατο λιγοτερο να υποφερουν.
Εργαζομαι πολλα χρονια σε Νοσοκομειο, και ξερω τον ανθρωπινο πονο απο πρωτο χερι..
Και φυσικα ο καθενας μας, ξερει μονος του, βαθια μεσα στην καρδια του, και την υπαρξη του, τι σημαινει Μητερα, αυτο το Ιερο Πλασμα.
Με προεξαρχουσα την Μεγαλη Θεο-Μανα, την Παναγια μας, που σημερα θα της απευθυνουμε τους Γ' Χαιρετισμους της.
Και ο Μεγαλομαρτυρας του Γολγοθα ο Κυριος μας, και η Μητερα Του, ξερουν μεσα απο ποσο Πονο περασαν για να μας ελευθερωσουν.
Ειναι τωρα στα χερια του Θεου, οπως αλλωστε ολοι μας, ανα πασα στιγμη.
Οποτε την αγαπη μας, και την προσευχη μας,
θα την εχετε μεχρι εκει που εισακουγεται ενεκα των αμαρτιων μας.
Καλη δυναμη.
αυτό θα πει είδα τον χαρο με τα μάτια μου η έγινε θαύμα. Περαστικά Διονύση. Όλα τα μέλη οικογενείας καλά?