"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Την Ευλογία σας να έχουμε Πάτερ.

inaapp έγραψε: Ένας Ιερέας τα ζητάει ή του τα δίνουν. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε είδος Σιμωνίας.

Μ` αυτά τα λάθη. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε είδος σιμωνίας και όχι στη δεύτερη.

aplastos έγραψε:Την Ευλογία σας να έχουμε Πάτερ.

Γιατί πάει το μυαλό σας στο ότι είμαι ιερωμένος;

Θα πω αυτό: εάν ήμουν ένας άγαμος κληρικός, να ξέρεις ότι θα έπρατα αυτό που δέχεσαι.Ως έγγαμος κληρικός όμως, θα προσπαθούσα για το καλύτερο για την ενορία μου έστω και με τυχερά.
Παρανόηση. Με μπέρδεψε το Ως που έγραψες προηγουμένως.

Σίγουρα φίλε μου inaapp το πληκτρολόγιο είναι μεγάλο μπέρδεμα. Δείχνεις ότι δεν είσαι εξοικειωμένος με τους υπολογιστές και γενικά τα φόρουμ. :)
Θα κάνεις μεγάλο κόπο και θα ξοδεύεις πολύ χρόνο για να γράψεις τις σκέψεις σου. :)

aplastos έγραψε:Σίγουρα φίλε μου inaapp το πληκτρολόγιο είναι μεγάλο μπέρδεμα. Δείχνεις ότι δεν είσαι εξοικειωμένος με τους υπολογιστές και γενικά τα φόρουμ. :)
Θα κάνεις μεγάλο κόπο και θα ξοδεύεις πολύ χρόνο για να γράψεις τις σκέψεις σου. :)

Μάγος είσαι; Κόπο όχι, χρόνο ουουουουουουουο.

"Όπου ο θησαυρός υμών εκεί και η καρδία..." Ιησούς Χριστός. Μ' αυτές τις λίγες λέξεις ο Χριστός μας είπε όσα θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο να εκφράσουμε εμείς με το φτωχό μας το μυαλό. Η ζωή και η ιστορία του ανθρώπου είναι γεμάτη από παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή τη ρήση...Είναι κανόνας απαράβατος. Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν θησαυρό γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ζωή του. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων έχουν "θησαυρούς τους" τα υλικά αγαθά και τις απολαύσεις και καταντούν δούλοι αυτών...Αυτό το φαινόμενο το παρατηρούμε καθημερινά...
Συνεχίζει ο Χριστός: " Δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δυο κυρίους στο Θεό και στο Μαμωνά, η τον ένα θα υπηρετείτε και τον άλλο θα καταφρονήσετε ή...". Γι αυτό επιμένω τόσο για το Μαμωνά ότι πρέπει να βγει από την Εκκλησία του Χριστού...όχι μόνο γιατί το είπαν οι Πατέρες αλλά και γιατί υποδουλώνει και απομακρύνει από το Χριστό...

theodora έγραψε:Προσωπική μου πείρα είναι πως χρήματα για τα μυστήρια δίνουν οι άνθρωποι οι οποίοι δεν εκκλησιάζονται και δεν έχουν πνευματική ζωή (μιλάω για το 90% των συγγενών και γνωστών μου).
Οπότε όταν μία φορά το χρόνο κάνουν κάποιον αγιασμό, τρισάγιο κτλ νιώθουν πραγματικά την ανάγκη να δώσουν χρήματα όχι ακριβώς για τον ίδιο τον ιερέα, αλλά γενικά για την εκκλησία, για τους φτωχούς. (εφόσον δεν πατάνε το πόδι τους κάθε Κυριακή για να ενισχύσουν είτε τον ναό, είτε τους φτωχούς της ενορίας τους)
Ο χριστιανός άνθρωπος δεν πιστεύω πως τολμάει να δώσει χρήματα στον ίδιο τον ιερέα για οποιονδήποτε λόγο. (γιατί σίγουρα κάποτε θα πρέπει να δώσει λόγο και στον Κύριο μας! )

Έχω δώσει κι εγώ λεφτά στον ιερέα, γιατί έτσι συνηθίζεται. Δεν μου τα ζήτησε, εγώ του τα έδωσα. Δεν είναι ότι κουράστηκε, ότι βγήκε από την προγραμματισμένη του εργασία (ισχύουν και τα δύο), αλλά γιατί αυτή ήταν η πρακτική στην περιοχή.
Θεωρώ ότι καλόν είναι ο ιερέας να μην αμοίβεται γιατί έτσι παίρνει τον μισθό του κατ' ευθείαν από τον Θεό. Αλλά δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους ιερείς να είναι άγιοι. Εμείς είμαστε;
Θα κλείσω με απόσπασμα από το λόγο που εκφώνησε ο νυν Μητροπολίτης Μεγογαίας και Λαυρεωτικής, την ημέρα της χειροτόνησής του ως επισκόπου (26.04.2004)

"Γι’ αυτό και ενώ γίνομαι επίσκοπος, συνειδητά επιλέγω ως πρότυπο ζωής, αυτό του μοναχού. Αυτού που έχει υποκαταστήσει τη σκέψη με τη προσευχή, τα οράματα με τη θυσία, τα επιχειρήματα με τη μακροθυμία. Με το στόχο αυτό ξεκίνησα, με τον ίδιο και θέλω να ξοφλήσω το επίγειο χρέος μου, με αυτή την κληρονομιά επιθυμώ να ταξιδεύσω την αιώνια πορεία μου. Για το λόγο αυτό εκφράζω δημόσια την επιθυμία μου – και προς του πολιτικούς άρχοντες – να μην με μεταχειριστείτε σαν ανώτατο δημόσιο υπάλληλο με μηνιαίο μισθό, και δώρο εορτών και θερινών διακοπών, με παραστάσεις σε δείπνα, δεξιώσεις, παρελάσεις και εγκαίνια. Λέξεις όπως μισθός, σύνταξη, ιδιοκτησία, ασφάλεια ζωής, διακοπές, προσωπικές φιλίες, τιμητικές διακρίσεις κλπ που δεν έχουν καμία σχέση με τη μοναχική ζωή, θα ήθελα να παραμείνουν ξένες προς το λεξιλόγιο της προσωπικής μου πολιτείας. Στην καρδιά μου αντηχεί η πεποίθηση ότι ο ιερέας πρέπει να είναι ο φτωχότερος από τους πιστούς και ο επίσκοπος ο φτωχότερος από τους ιερείς. Το πρώτο δεν θα το επιβάλω σε κανέναν. Το δεύτερο όμως, αποτελεί για μένα αδιαπραγμάτευτο όρο και απαράβατο στόχο ζωής. Δεν θα ήθελα να πληρώνομαι, αλλά μόνο να ξοδεύομαι, ούτε να ασφαλίζομαι στις επίγειες τράπεζες, αλλά στην Αγία Τράπεζα, ούτε να ξεκουράζομαι μακριά από τα βάσανα και τους αγώνες του ποιμνίου μου στις όμορφες γωνιές αυτού του κόσμου, αλλά να αναπαύομαι μέσα στη δροσιά της καμίνου των δοκιμασιών όλων μας".

aplastos έγραψε:Πρόσεξε μήπως αυτός που δεν δίνει στην Εκκλησία είναι αυτός ο φιλάγυρος με προφάσεις εν αμαρτίαις.
Πως γίνεται ένας κουμπάρος να δίνει για το γάμο 2500? και για την εκκλησία να μη δίνει φράγκο;
Ένα πατέρας να δίνει για το γλέντι 6000? και για την εκκλησία να μη δίνει φράγκο;
Δεν μιλάω όμως για την περίπτωση όταν του επιβάλλουν με τη βία να δώσει για να γίνει ένα μυστήριο, .

Συμφωνώ απόλυτα.
Και στα νυχτερινά κέντρα δίνουν πολλά λεφτά, αλλά τους πειράζουν τα 20 λεπτά που ζητάει η Εκκλησία για το κεράκι.

Την περίοδο που σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη (1996-2000) συμμετείχα σε "συνεργείο" ψαλτών και πηγαίναμε και ψέλναμε σε κηδείες.

Τότε δεν έδινα σημασία, γιατί με ενδιέφερε να βγάλω το χαρτιλίκι μου, αλλά αφού αποχώρησα αισθάνθηκα τεράστια ανακούφιση αφού είδα πράγματα πραγματικά εξωφρενικά.

Μερικά Παραδείγματα:

1)Την ώρα που ψέλλναμε το "Δεύτε Τελευταίον Ασπασμόν" οι ιερείς μπροστά στην Αγία Τράπεζα να μοιράζονται τα 5χίλιαρα (ένα εγώ - ένα εσύ - ένα εσύ), και μιλάμε για πολλά λεφτά. Δεν είχαν το τάκτ να πάνε στο διπλανό γραφείο να κάνουν τη μοιρασιά. Μόλις τελείωνε μια κηδεία τρέχανε σαν ντοπαρισμένοι δρομοίς των 100μ. να προλάβουν να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα τρισάγια, αφού μιλούσαμε για τους εφημέριους Κοιμητηρίου.

2)Επίσης μου έχει διηγηθεί ιερέας που του ορίστηκε για 1η φορά να επιτελέσει αγιασμούς αυτοκινήτων σε μεγάλο Ναό, ότι δεν θεώρησε σκόπιμο να πάρει τα χρήματα που του έδωσαν οι άνθρωποι (αφού πίστευε και ακόμη πιστεύει ότι για την τέλεση του ιερού καθήκοντός, το οποίο μάλιστα επιτελείται και σε λιγότερο από 10 λεπτά, δεν πρέπει να πέρνουμε ότι ο άλλος θα κερδίσει με ιδρώτα και κόπο σε μια μέρα) και αντιμετώπισε την οργή του Εφημερίου ο οποίος δεν τον όρισε ξανά να επιτελεί μυστήρια και δραστηριότητες που επιδέχονται αμοιβές.