"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Να ρωτήσω και κάτι άλλο.
Αν κάποιος με αδικεί από αμέλεια του ή ενώ δεν θέλει να με αδικήσει ,με αδίκησε χωρίς να το θέλει και χωρίς να το γνωρίζει, πρέπει εγώ να του πω για να μην φανεί άδικος σε μένα και παίρνει αμαρτία ή να σιωπήσω?

Αδερφέ μου,κατά την φτωχή μου άποψη αν βλέπεις ότι ο άλλος είναι καλοπροαίρετος και καταλαβαίνει πρέπει
να του μιλήσεις με πολύ ωραίο,ταπεινό τρόπο,καθοδηγώντας τον να πει από μόνος του το σωστό,στο στυλ--> "Φίλε, τι λες, μήπως θα ήταν σωστό να γίνει αυτό;Αν ήσουν στην θέση μου τι θα έκανες με τις τόσες βάρδιες;..." Αν πάρεις καλή απάντηση τον κέρδισες τον αδερφό! Αν δεν πάρεις θα πεις "Να'ναι ευλογημένο." Βέβαια,αυτά είναι μια γνώμη,ενός χειρότερού σου αντικειμενικά(διότι και μόνο που ρωτάς δείχνει κάτι...ενώ ο αστείος απαντάω...)!

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΛΟΓΟΙ Γ΄ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ (Μακάρι νά μέ αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σάς λέω,την γλυκύτερη πνευματική χαρά τήν ένιωσα μέσα στήν αδικία.) Η θέση του Γέροντα Παϊσιου επάνω στο θέμα της αδικίας.

spyridonas έγραψε:Ειλικρινά σάς λέω,την γλυκύτερη πνευματική χαρά τήν ένιωσα μέσα στήν αδικία.

Αυτή η φράση είναι όλη η ουσία! Τα λέει όλα.
Χωρίς αδικία και άδικες κατηγορίες πως θα ωφεληθεί ο άνθρωπος;
Κάθε φορά που αντιδρώ σε μια αδικία χάνω ΤΗΝ ευκαιρία να ωφεληθώ πνευματικά.
Και δυστυχώς εγώ ο ταλαίπωρος συνέχεια προσπαθώ να δικαιώνομαι στα μάτια των ανθρώπων
Αντί η καρδιά μου να ευγνωμονεί τον αδικούντα με όλη της τη δύναμη ... τέσπα
Βλέπεις όταν έχω άγνοια του τι σημαίνει πνευματική ζωή.. αυτά παθαίνω.

Αν όμως αδικούμαστε χώρίς να θέλει ο άλλος να μας αδικήσει απλά δεν το κατάλαβε.Δεν πρέπει να του το πούμε για να μην αμαρτάνει ή θα πρέπει να το αφήσω και να περιφανεύομαι ότι είμαι ένας αδικημένος άσχετα αν ο άλλος δεν θα ήθελε με τίποτα να με αδικήσει αλλά απλά ήταν απρόσεκτος.

Από το βιβλίο του Γέροντα Παϊσίου ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ –(Αποδοχή της αδικίας - το κέρδος από την αδικία)

ΡΩΤΑ Η ΜΟΝΑΧΗ
- Επιμένει ο λογισμός να ρωτήσω τήν αδελφή πως κατάλαβε την συμπεριφορά μου και με ενοχοποίησε.

ΑΠΑΝΤΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ
-Βέβαια, αντέχει το ταγκαλάκι να δει να έχεις κάτι στην άκρη? Σε πιέζει να ζητήσεις να βρεις το δίκιο σου, για να διώξεις από μέσα σου τον Χριστό)

Πάντως αν μου επιτρέπεις να πω την γνώμη μου, δες το κι έτσι, ο άλλος αν δεν κατάλαβε πως σε έχει αδικήσει ο Θεός δεν νομίζω ότι θα του χρεώσει καμία αμαρτία αλλά επειδή δεν το έκανε εις γνώση του και ο καλός Θεός θέλει και αυτόν να τον σώσει θα τον πληροφορήσει με κάποιο τρόπο ότι έκανε λάθος , έτσι κι αυτός βλέποντας το λάθος του θα σε εκτιμήσει περισσότερο, από την άλλη εσύ κέρδος θα έχεις γιατί όπως λέει και ο Γέροντας Παϊσιος
(Οικονομάει ο Θεός να μάς αδικήσουν οι άνθρωποι ή να μας πουν καμιά κουβέντα, για να εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή για να αποταμιεύσουμε κάτι για την άλλη ζωή.)
Οπότε ούτε ο άλλος αμαρτάνει και εσύ έχεις κέρδος.

ΦΥΣΙΚΑ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΑΠΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ γιατί έτσι μόνο τον εαυτό μας κοροϊδεύουμε όχι όμως τον Θεό.

fotios έγραψε: Τι λέει, ο θείος Χρυσόστομος, "πολλοί είναι αυτοί που αδικούν, αλλά κανένας δεν αδικείται."
Δηλαδή, τι θέλει να πει; Κανένας αδερφοί δεν μας αδικεί, αλλά μάλλον καλό μας κάνουν! Τι λέτε;

Ο Άγιος Χρυσόστομος στις ομιλίες του για την ερμηνεία στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, συγκεκριμένα στην Θ΄ομιλία, λέγει τα εξής:
"Είναι πολλοί όσοι αδικούν αλλά δεν αδικείται κανένας" και ευθύς αμέσως το εξηγεί:
"Ότι άδικο και αν πάθουμε από κάποιον, υπολογίζει ο Θεός την αδικία αυτή ή προς διαγραφή αμαρτημάτων ή δια να μας δώση μισθό."

Και χρησιμοποιεί το ακόλουθο παράδειγμα:
"Ας υποθέσουμε ότι ένας υπηρέτης οφείλει πολλά χρήματα εις τον κύριόν του.
Έπειτα αυτός ο υπηρέτης δέχεται τη βία αδίκων ανθρώπων, που του αφαιρούν μέρος από τα δικά του. (δηλαδή των χρημάτων του - τον κλέβουν).
Αν λοιπόν ο κύριος (του υπηρέτη), που μπορούσε να εμποδίσει τον άρπαγα και τον πλεονέκτη (άδικοι άνθρωποι),
δεν βάλει στη θέση του τα χρήματα (που εκλάπησαν), αλλά εκπέση από την προς αυτόν οφειλή του δούλου του, όσα του αφαίρεσαν, ο δούλος έχει αδικηθή; Καθόλου βεβαίως!
Και αν του αποδώση ακόμη περισσότερα; Δεν έχει μεγαλύτερο κέρδος; Είναι φανερό σε όλους.
Ας μεταφέρουμε τούτο και σε όσα πάσχουμε.
Ότι για όσες αδικίες υφιστάμεθα ή διαγράφονται αμαρτήματά μας ή κερδίζουμε λαμπροτέρους στεφάνους, αν δεν έχουμε ανάλογα αμαρτήματα.
Δεν αδικούνται λοιπόν όσοι αδικήθηκαν, αν υποφέρουν με γενναιότητα, όλα όσα υφίστανται, αλλά μεγαλύτερο κέρδος έχουν είτε από το Θεό παιδεύονται είτε από το διάβολο βασανίζονται."

Στα βιβλία του γέροντα Παΐσίου μπορεί κανείς να βρει πολλά ωφέλιμα λόγια, που αν και κυρίως είναι λόγοι προς μοναχούς/ες βρίσκουν εφαρμογή και σε μας τους κοσμικούς. Συγκεκριμένα δε ήταν σαν ο γέροντας να μου απαντούσε σε ερωτήματα που είχα συλλογιστεί τις προηγούμενες μέρες..

Χαίρομαι που βλέπω οικεία πράγματα και ελπίζω να αξιωθώ να διαβάσω τους πνευματικούς λόγους του γέροντα (τώρα τελευταία με πιάνει απροθυμία να διαβάσω και να ολοκληρώσω αυτά που έχω βάλει στόχο).

Θα συμφωνήσω με όλους. Και όπως αναφέρει το μέλος fotios αν δεν κάνω λάθος, στο πως θα αντιμετωπίσουμε μια αδικία σημαντικό ρόλο παίζει και ο λογισμός μας. Και τι θέλω να πω με αυτό. Σαφώς όταν αδικούμαστε είναι ευλογία. Ιδιαίτερα δε όταν δεν λογιζόμαστε άσχημα πράγματα για αυτούς που μας αδικούν. Είτε εσκεμμένα, είτε χωρίς θέληση από αυτούς. Να βάζουμε καλούς λογισμούς όπως λέει ο γέροντας Παΐσιος. Να τους δικαιολογούμε. Όπως θα θέλαμε και εμάς να μας δικαιολογήσουν όταν από λάθος μας αδικήσουμε κάποιον. Δεν ξέρω αν πρέπει να σκεφτόμαστε πως η αδικία είναι ευλογία, οπότε ας την υποστούμε. Αλλά να ενεργήσουμε από αγάπη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπό μας. Είτε αποφασίσουμε να την υποστούμε χωρίς να μιλήσουμε, είτε αποφασίσουμε να μιλήσουμε σε αυτόν που διέπραξε την αδικία. Καλούς λογισμούς και έχει ο Θεός.