"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Αγρυπνία
Δεν θα χάσετε.

sverkalo έγραψε:H Αγρυπνία στο Άγιο Όρος του π. Μωυσή είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα κατά την γνώμη μου.
Του το έγραψα και σε γράμμα. Θα ήθελα να κάνω μια ταινία κάποτε βασισμένη σε αυτό...

Αντε ντε να δουμε και καμια ταινια της προκοπης.

Πέρυσι έκανα μια πρόταση στην ΕΡΤ για 5-10 εκπομπές/ντοκιμαντερ με θέμα το Άγιο Όρος.
Είχε τίτλο "Οι μαχητές του θανάτου" και θα παρουσίαζε πορτραίτα μοναχών που έφυγαν από τις πόλεις για να ζήσουν σε μια άλλη κατάσταση. Δεν θα παρουσίαζα μόνο την "θρησκευτική" πλευρά των πραγμάτων αλλά τη φιλοσοφική οικολογική και όποια άλλη ήθελαν κάποιοι μοναχοί να παρουσιάσουν ώστε να είναι πιο ανοιχτό σε περισσότερο κόσμο αλλά και να δείξω απλά έναν διαφορετικό τρόπο ζωής από τον συνηθισμένο.
Τους ζήτησα 5000 το επισόδειο (ενώ κανονικά πηγαίνουν πάνω από 20.000) και τους εξήγησα ότι θα το έκανα μόνος μου γιατί είναι δύσκολο να πάει εκεί κάποιος να μείνει με συνεργείο αρκετές ημέρες.
Τα περισσότερα χρήματα θα πήγαιναν σε έξοδα και σε εμένα θα έμεναν 2000 ανα επισόδειο περίπου.
Φυσικά ενω είπαν ότι ήταν πολύ ενδιαφέρον δεν μπορούσαν κλπ.
Δεν νομίζω φυσικά πως το έκαναν γιατί δεν ήθελαν το θέμα, το εναντίον. Μάλλον γιατί δεν είχα τα καλύτερα κουμπιά να πατήσω. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα(δείτε περι συζητήσεως για διαφθορά). Τα λέω όλα αυτά για να δείξω πως μια ταινία είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία όσο όμορφο η ενδιαφέρον και αν είναι το θέμα.
Σκέφτομαι να σας ανεβάσω να δείτε μια μ.μ. / ντοκ που έκανα όταν ήμουν σε ένα φεστιβαλ στην Ρόδο. Τίποτε ιδιαίτερο λεγόταν "Ο Κίτρινος Χριστός" (από τον πίνακα του Γκογκέν) και στην οποία μιλάει ο Χρήστος, ένα παιδί από την Ρόδο που σε κάποιος φαντάζει τρελός αλλά έχουν ενδιαφέρον αυτά που έλεγε.

Προλήθηκε στο φεστιβάλ Ντοκ Θεσσαλονίκης.
6ο Φεστιβαλ Ντοκ

Φίλτατε svertkalo πολύ ενδιαφέροντα ήταν τα λόγια σου.
Νομίζω ενδιαφέρον ως σενάριο έχει και ο ΄΄τρελο Γιαννης΄΄.
Καθημερινοί σύγχρονοι χαρακτήρες, συγκίνηση και το κυριότερο χριστιανική ΄΄ουσία΄΄.
Εύχομαι και ελπίζω κάποια στιγμή να καμαρώσουμε τη δουλειά σου.

Ποιός είναι ο τρελο γιάννης;

Αδελφέ sverkalo, πραγματικά έξοχη η ιδέα των ντοκυμαντέρ, αλλά δεν παραξενεύομαι που δεν βρήκες ανταπόκριση.
Σου εύχομαι πάντως να καταφέρεις ό,τι καλύτερο σε αυτή την κατεύθυνση.
Ο τρελλο-Γιάννης, είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο (δες εδώ: viewtopic.php?f=13&t=8491), όντως το σενάριό του θα βοηθούσε σε μιά θαυμάσια κινηματογραφική μεταφορά.

Εμένα αρχή μου είναι να μην πιστεύω ότι για ότι δεν καταφέρνω φταίει κάποιος άλλος. Δύσκολο να την τηρήσω και αυτή αλλά την προσπαθώ. Εγώ έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο. Τώρα πως να μεταπείσεις μια ΕΡΤ είναι άλλο ζήτημα. Θα διαβάσω το βιβλίο και αν γίνεται ταινία θα επικοινωνήσω με τον συγγραφέα για να δω αν θέλει να το κάνουμε σενάριο. Για να γίνει ενδιαφέρουσα ταινία θα πρέπει ο ήρωας να ενδιαφέρει.

Σου εύχομαι καλή δύναμη, αδελφέ μου! Η προσπαθειά σου είναι πολύ καλή!

Η καλή απιστία του Θωμά,
του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη, από την εφημερίδα «Μακεδονία», 11/04/2010

Η εκκλησία μας την απιστία του Θωμά σε ένα τροπάριό της την ονομάζει καλή. Δικαιολογημένα κάποιος θα διερωτηθεί, υπάρχει άραγε καλή και κακή απιστία;

Φαίνεται ότι υπάρχει, αφού ό,τι το ανθρώπινο δεν είναι αμιγώς καλό ή κακό. Σε έναν με καθαρή συνείδηση, καθαρή καρδιά και ταπεινό λογισμό όλα είναι ξεκάθαρα. Σε έναν που έχει μολυνθεί από τον ιό της απιστίας όλα είναι σκοτεινά και ταραγμένα. Μακάρι να είχαμε την καλή απιστία του αποστόλου Θωμά.

Θα λέγαμε ότι η αμφιβολία, ο δισταγμός και η ολιγοπιστία είναι φυσιολογικά σε έναν άνθρωπο που αναζητά τον Θεό μόνο με τον νου του. Οι απόστολοι του Χριστού τον παρακαλούν να τους προσθέσει πίστη στην υπάρχουσα πίστη τους. Η απιστία όμως είναι πνευματικό νόσημα σοβαρό. Η πίστη είναι υπέρλογη και η απιστία παράλογη. Η απιστία συχνά πυκνά προέρχεται από επιπολαιότητα, από ρηχότητα σκέψεως, από άστατο βίο και μπερδεμένη συνείδηση. Η περίπτωση του Θωμά, που απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Αναστημένου Χριστού στους συμμαθητές του, είναι χαρακτηριστική. Είναι γεγονός ότι ο Θωμάς αμφιβάλλει, δεν απιστεί όμως, αλλά ζητά τεκμήρια για τη βεβαίωση της πίστεώς του.

Ο γνωστός για τον ενθουσιασμό του και από άλλες περιπτώσεις Θωμάς δεν είναι ένας σκεπτικιστής απομονωμένος και μειονεκτικός. Τολμά, αναζητά, ενισχύει, ψάχνει. Ζητά την αλήθεια, μια άμεση επαφή μαζί τους. Ο Χριστός δεν δυσκολεύεται να του την προσφέρει. Ξανάρχεται να τον συναντήσει. Ξανάρχεται και για τον καθένα μας.

Η πίστη αρκετών χριστιανών, μερικές φορές, είναι νερόβραστη, πιο ψυχρή και από την απιστία. Την έχουμε την πίστη ως πανοπλία και καλή αμφίεση για να χτυπάμε, να μη μας χτυπούν, να μας εκτιμούν, να μας θαυμάζουν και να μας προσέχουν. Δεν τολμάμε ποτέ να ψάξουμε βαθύτερα τη νομιζόμενη πίστη μας, δε θέλουμε επ’ ουδενί να την αμφισβητήσουμε μη και εκτεθούμε. Η θερμή πίστη δίνει πνευματική υγεία, ισορροπία, στηριγμό, ενδυνάμωση, ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό. Μερικές φορές, ας μη φοβηθούμε να το ομολογήσουμε, η πίστη μας έχει αρκετά στοιχεία μυστικής εγωπάθειας και νοσηρής συναισθηματικότητας. Φθάνει μάλιστα μια λανθασμένη πίστη σε έναν αντικοινωνικό σκεπτικισμό, που προσφέρει ένα αρκετά κακό παράδειγμα στους άλλους. Αναζητώντας τον Θεό και βλέποντας εμάς έτσι, κάνουν πίσω.

Ο Θωμάς δεν ήταν σίγουρα κακόπιστος ούτε ευκολόπιστος. Ήταν ειλικρινής, ντόμπρος, γνήσιος, ατόφιος, τίμιος και αληθινός. Ήταν αυτός που ήταν. Η καλή του απιστία έκανε τον Χριστό να ξανάλθει γι’ αυτόν. Ο Χριστός τού προσφέρθηκε για την ειλικρίνειά του. Δεν τον επετίμησε, που ζήτησε να τον δει, να τον ψηλαφίσει. Όμως τελικά μακάρισε και ευλόγησε αυτούς που δε θα δουν και θα πιστέψουν.

Η απιστία φυσικά είναι ελεύθερη επιλογή του καθενός. Η απιστία λέει πως βασίζεται μόνο σε ό,τι βλέπει και πιάνει και κατανοεί η λογική. Αυτό είναι ένας εξαναγκασμός και μια ευκολία κουραστική. Η πίστη θα λέγαμε είναι μια δυσκολία, επικινδυνότητα, ρίσκο και τόλμη. Γι’ αυτό μακαρίζει αυτούς που πιστεύουν δίχως χειροπιαστές αποδείξεις. Η πιο δυνατή απόδειξη είναι η βεβαίωση της καρδιάς μας. Ο δυσκολόπιστος Θωμάς είναι αδελφός μας, είναι αδύναμος, αλλά καλοπροαίρετος σίγουρα.

Στο Άγιον Όρος την ημέρα αυτή έχουμε σε όλες τις μονές αγρυπνία, γιατί τέτοια μέρα απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό. Όπως πληροφορούμεθα, ο κόσμος κατά τις εορτές του Πάσχα ήταν περισσότερος από άλλοτε στις εκκλησίες. Αυτό σημαίνει ότι η πίστη δεν έσβησε. Μπορεί όμως να γίνει βαθύτερη και θερμότερη. Ο Θωμάς δεν είναι των απίστων αλλά των δυσπίστων, των ολιγοπίστων και τελικά των πιστών. Η καλή του απιστία ας μας προβληματίσει γόνιμα.

Αναδημοσίευση από:
http://www.zoiforos.gr/index.php?option ... Itemid=158

Του Μοναχού Μωϋσέως του Αγιορείτου

Όταν ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας έλεγε πως θα έλθει μία εποχή που οι τρελοί θα λένε τους λογικούς τρελούς, γιατί δεν θα είναι όμοιοι με αυτούς, φαίνεται πως μιλούσε για την εποχή μας.

Σήμερα ένας ασωτεύει με τον χειρότερο τρόπο και θεωρείται τέλεια απελευθερωμένος, εξαπατά τον άλλο και τον λένε καπάτσο. Αντίθετα ένας είναι τίμιος στη δουλειά του και τον χαρακτηρίζουν κορόιδο. Συχνά πάλι με κάποια καχυποψία κι επιφύλαξη δέχονται κάποιοι έναν αρκετά ειλικρινή. Οι πιο ευγενείς τους αποδέχονται κάπως συγκαταβατικά. Έχουμε μια πλήρη αντιστροφή των όρων.

Μάλλον δεν πάμε καλά.
Το να είσαι δηλαδή σήμερα τίμιος και ειλικρινής έχει ένα κόστος. Η ηθική σήμερα κατάντησε μια τρέλα. Το ανώμαλο θεωρείται πλέον ομαλό και το παράλογο λογικό. Έχουμε μία αναστροφή των πάντων. Μία θλίψη και λύπη επικρατεί στα πρόσωπα των πολλών σοβαρών ανθρώπων, που κάποτε γίνεται θυμός και αγανάκτηση. Η συνεχής στενοχώρια, το υπέρμετρο άγχος, η μεγάλη γκρίνια και η πολλή ευαισθησία δεν είναι καλοί για μόνιμοι σύντροφοι της ζωής. Νέοι λένε πως δυσκολεύονται και φοβούνται να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή σε έναν τέτοιο άστατο, σκληρό και βίαιο κόσμο.

Σήμερα χαρακτηρίζεται ένας νέος παλαβός που τρέχει υπερβολικά με το μηχανάκι του, που έχει αμφίεση και κόμμωση παράξενη, που ξενυχτά, που αλητεύει. Καθίσαμε ποτέ στοργικά μαζί του να τον ακούσουμε προσεκτικά; Να δούμε γιατί αντιδρά έτσι άσχημα, προκαλεί, φωνάζει και απουσιάζει από το σπίτι; Ένας προβληματικός νέος βλάπτει κυρίως τον εαυτό του ασωτεύοντας, κάνοντας χρήση οινοπνευματωδών ποτών και ναρκωτικών ουσιών. Μήπως θα πρέπει να δούμε όλοι μας με μεγαλύτερη κατανόηση όλους αυτούς τους δυσκολεμένους νέους μας, που στην καρδιά τους δεν είναι αλήτες; Δεν μπορούμε αμέσως όλους να τους χαρακτηρίζουμε τρελούς και αυτόματα να απαλλασσόμεθα πάσης ευθύνης.

Από την άλλη πάλι ένας άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στην τρέλα, για να μη συνεχώς χολοσκά και ταλαιπωρείται. Έτσι κυκλοφορεί ατημέλητος, ανέμελος, δίχως να ντρέπεται, να φοβάται και να προσποιείται. Κατά κάποιο τρόπο έτσι αισθάνεται ελεύθερος και ευτυχισμένος. Ένας τρελός, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι αποκρουστικός, ανεπιθύμητος και απόβλητος από την κοινωνία. Η λογική της δεν της επιτρέπει να του αποδώσει ισοτιμία. Ένας αδύναμος, πονεμένος και ανυπεράσπιστος τέτοιος άνθρωπος συχνά καταδιώκεται με διάφορους τρόπους. Ειρωνεύεται, εμπαίζεται, χλευάζεται. Εξευτελίζεται και διώκεται. Δεν υπάρχει για αυτόν καμία αξιοπρέπεια και τιμή. Πόση όμως αξιοπρέπεια και εντιμότητα υπάρχει στον αξιότιμο κυνηγό του;

Στην εκκλησία μας έχουμε μια σπάνια κατηγορία αγίων που ονομάζονται διά Χριστόν σαλοί. Δηλαδή ήταν άνθρωποι σοβαροί, συνετοί, ενάρετοι, που επέλεξαν τον δύσκολο τρόπο αγιότητας, να προσποιούνται σαλότητα, για να εμπαίζονται από τους ανθρώπους για τις ανόητες πράξεις τους, για να ταπεινώνονται περισσότερο. Έτσι ένας διά Χριστόν σαλός άγιος αγωνίζεται με την προσποιητή ανοησία του να προβληματίσει τους λογικούς συνανθρώπους του, να πάρουν τη ζωή τους στα σοβαρά, να καταλάβουν γιατί κυρίως ζουν, ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της υπάρξεώς τους και ότι η γνήσια ταπείνωση είναι απαραίτητη για την προσωπική τους αληθινή γαλήνη. Είχαν μία, θα λέγαμε, παράλογη λογική, ακατανόητη για κάθε σοβαροφανή, καθωσπρεπιστή, ηθικιστή και ευσεβιστή.

Στην εποχή μας υπάρχουν ακόμη μωροί διά Χριστόν, που παραμένουν στη σκιά του σταυρού του Χριστού αγόγγυστα, που θυσιάζονται καθημερινά ανιδιοτελώς. Ας τους έχει ο τρελός κόσμος για "τρελούς" και ο Θεός καλά.

http://www.impantokratoros.gr/Paralogis ... la.el.aspx