"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Αντιόχου του Παντέκτου
ΟΠΩΣ το σύννεφον σκοτεινιάζει τον ήλιον έτσι και ο μνησίκακος λογισμός σκοτίζει τον νούν, εις την ψυχήν του μνησικάκου θα κατασκηνώσουν αλεπούδες και εις την αναστατωμένην καρδίαν θα κάμουν φωλεάν τα άγρια θηρία, δηλαδή οι πονηροί και καταραμένοι δαίμονες.
(Υπόθεσις ΜΒ΄Εδαφ.Γ΄Τόμος Β΄)

Αγίου Μαξίμου
ΑΥΤΟΣ που σωπαίνει υποκριτικά από μοχθηρίαν, μηχανεύεται απάτην εναντίον του πλησίον, αν αποτύχη, ξαναγυρίζει πάλιν εις το πάθος του και προσθέτει θλίψιν εις τον εαυτόν του. Εκείνος όμως που σωπαίνει χάριν ωφελείας, εμεγάλωσεν την φιλίαν και θα φύγη χαρούμενος, επειδή έλαβε, τον φωτισμόν που διαλύει το σκοτάδι. Εκείνος που εις μίαν συγκέντρωσιν διακόπτει με αυθάδειαν την διδασκαλίαν δεν ξεγελά κανένα ότι πάσχει από φιλοδοξίαν, από την οποίαν κυριεύεται και λέγει χίλια λόγια, διότι θέλει να διακόψει την σειράν των λεγομένων από άλλους.
(Υπόθεσις ΜΖ΄Εδαφ.Ζ΄Τόμος Β΄)

Αγίου Εφραίμ
ΟΤΑΝ σου συμβή να συκοφαντηθής και κατόπιν αποκαλυφθή η καθαρότης της συνειδήσεως σου, να μη υπερηφανευθής, αλλά να υπηρετής με ταπεινοφρωσύνην τον Κύριον, που σε εγλίτωσεν από συκοφαντίας ανθρώπων, δια να μη πέσης εις πτώσιν φοβεράν.
(Υπόθεσις ΜΣΤ΄Εδαφ.Ζ΄Τόμος Β΄)

Αββά Μάρκου
Η ΚΑΚΙΑ την οποίαν μελετά κανείς εις την σκέψην του , αποθρασύνει την καρδίαν, όταν όμως την καταπολεμά με την εγκρέτειαν και την ελπίδα. τότε την συντρίβει.
(Υπόθεσις ΜΒ΄Εδαφ.Ε΄Τόμος Β΄)

Αγίου Μαξίμου
ΕΚΕΙΝΟΣ ο οποίος εκ περιεργείας ασχολείται με τας αμαρτίας των άλλων και κατακρίνει τον αδελφόν του, διότι τον υποψιάζεται , ακόμη δεν άρχισε το έργον της μετανοίας, αλλ' ούτε και απεφάσισενα ελέγξη τας ιδικάς του αμαρτίας , αι οποίαι πραγμάτικώς είναι βαρύτεραι και από την μεγαλυτέραν ποσότητα μολύβδου, ούτε αντελήφθη ο άνθρωπος αυτός από ποίαν αιτίαν καθίσταται ο άνθρωπος βραδυκάρδιος, αγαπών την ματαιότητα και ζητών το ψεύδος. Εξ αφορμής δε αυτών, ως απερίσκεπτος και προχωρών δια μέσου πνευματικού σκότους, εγκαταλείπει ως απερίσκεπτος και προχωρών δια μέσου πνευματικού σκότους, εγκαταλείπει την φροντίδα δια τας ιδικάς του αμαρτίας ώστε να απαλλαγή αυτών, κασι ασχολείται δια της φαντασίας του με τας αμαρτίας των άλλων, ανεξαρτήτως εάν έχουν γίνει πραγματικώς ή νομίζη αυτός, εξ υπονοίας ότι έχουν γίνει.
(Υπόθεσις Α΄Εδαφ.Γ΄Τόμος Γ)

Αγίου Ισαάκ
ΑΡΕΤΗ δεν είναι επίδειξις πολλών και διαφόρων πράξεων, που επιτελούνται δια μέσου του σώματος , αλλά το περιεχόμενον σοφωτάτης καρδίας, την οποίαν στηρίζει η ελπίς προς τον Θεόν. Την καρδίαν αυτήν συνδέει προς τα κατά θεόν επιτελούμενα έργα ο ορθός σκοπός.
Η διάνοια δύναται να επιτελέση το αγαθόν και χωρίς σωματικάς ενεργείας, το σώμα όμως, εαν δεν κατευθύνεται από σοφήν καρδίαν, και όταν ακόμη επιτελή έργα καλά, δεν ωφελείται.
(Υπόθεσις Ζ΄Εδαφ.Β΄Τόμος Γ)

Αγίου Εφραίμ
ΕΚΕΙΝΟΣ που από πονηρίαν σιωπά, όταν ελέγχεται, κρύπτει μνησικακίαν εις την καρδίαν του, εκείνος όμως που με ειρήνην και πραότητα απολογείται εις όσα τον ελέγχουν, αυτός πραγματι είναι αμνησίκακος.
(Υπόθεσις Ε΄Εδαφ.Δ΄Τόμος Γ)

Αγίου Εφραίμ
ΟΤΑΝ συγκατοικής μαζί με άλλους αδελφούς, πρόσεξε μη γίνης αιτία και φύγη κανείς από την αδελφότητα, δια να μη κατακριθής εις τον άλλλον κόσμον. Να προφυλάγεσαι και να μη σκανδαλίσης με τη συμπεριφοράν σου κανένα εκ της αδελφότητος, ώστε να μη εκδιωχθής από την Βασιλείαν των ουρανών, μαζί με εκείνους που κάμνουν σκάνδαλα.
(Υπόθεσις Γ΄Εδαφ.Γ΄Τόμος Γ)

Εν τω Γεροντικώ
ΕΝΑΣ αδελφός υπέβαλε εις τον Αββάν Ποιμένα την εξής ερώτησιν :
- Δύναται ο άνθρωπος να έχη εμπιστοσύνην εις τον εαυτόν του, όταν εκτελέση επιτυχώς μίαν μόνον αρετήν;
- Πρόσεξε τι είπεν επί του προκειμένου ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός - απήντησεν ο Αββάς Ποιμήν - έλεγε λοιπόν ο Άγιος αυτός Ασκητής ότι προτιμά ο άνθρωπος να μετέχη ολίγον όλων των αρετών, παρά να φροντίζει διαρκώς δια μίαν και μα αμελή δια τας υπόλοιπας.
(Υπόθεσις ΙΑ΄Εδαφ.Β΄Τόμος Γ)

Αγίου Διαδόχου
Η ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ του λουτρού δια να λουσθώμεν, δεν θα ηδύνατο να χαρακτηρισθή εκ πρώτης όψεως, ως εντελώς αμαρτωλόν ή παράλογον πράγμα, το να απέχωμεν όμως αυτού δι' εγκρ'ατειαν, έχω την γνώμην, ότι το τοιούτον είναι και ανδρείον και σωφρονέστατον, διότι ούτε το σώμα καθιστά θηλυπρεπές ή προκαλούσα ηδονήν υγρολουσία, αλλ' ούτε όμως η δια το λουτρόν γύμνωσις μας υπενθυμίζει την άδοξον γυμνότητα του Αδάμ, εις την οποίαν περιέπεσε λόγωτης παραβάσεως, ώστε, τουλάχιστον, να φροντίσωμεν, όπως εκείνος, να σκεπάσωμεν και ημείς με φύλλασωφροσύνης την δευτέραν πρόφασιν της αισχύνης μας, εφ΄όσον μάλιστα οφείλομεν να συνενώσωμεν την αγνείαν του σώματος με το κάλλος της σοφροσύνης, αφού πρό ολίγου μόλις εξήλθομεν της διαφθοράς του κόσμου.
(Υπόθεσις ΙΣΤ΄Εδαφ.ς΄Τόμος Γ)