"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ο δε Νικόδημος πορευθείς και αγοράσας σμύρναν και αλόην ωσεί λίτρας εκατόν, καθείλον το σώμα του Ιησού εν σινδόνη λευκή, άμα συν τη Θεοτόκο, και τη Μαγδαληνή Μαρία, και τη Σαλώμη, και ταις λοιπαίς γυναιξί συν τω Ιωάννη, οίτινες και κηδεύσαντες το σώμα του Ιησού, ως έθος εστί κατέθεντο εν καινώ μνημείω.
Η δε Πάναγνος Θεοτόκος θρηνωδούσα έλεγε: πώς να μην σε κλαύσω, γλυκύτατε Υιέ, θεωρούσα σε αδίκως θνήξαντα; Ή πώς να ζήσω χωρίς Σου, φως μου γλυκύτατον; Οίμοι! Οίμοι! Που η εξουσία Σου, Υιέ μου παμφίλτατε; Πως υπέμεινας την άδικον σφαγήν πως ουκ απέστειλας πυρ από τον Ουρανόν εις το κατακαύσαι τους αχαρίστους Ιουδαίους; Και γαρ θνητός φαίνη δια την των βροτών σωτηρίαν, αλλ’ ουρανού και γης ποιητής ει πως ου κατεσχίσθη ο ουρανός βλέπων ταύτα; Αλλ’ ευχαριστώ, Υιέ μου του Ηλίου Σου, ότι ημαυρώθη και της γης ότι εσείσθη και εφοβήθη, και των πετρών ότι εσχίσθησαν και ερράγησαν ιδόντες την ανομίαν των Ιουδαίων ή πώς να μη Σε θρηνήσω, Υιέ μου, και πως το εμόν (πρόσωπον ου μη σπαράξω τοις όνυξιν, αλλα τουτο εστιν, Υιέ μου,), εκείνο όσπερ Συμεών ο προφήτης είπέ μοι ότε τεσσαρακονθήμερον βρέφος Σε ήγαγον εν τω Ναώ αύτη εστίν η ρομφαία ήτις νύν κατά της καρδίας μου εισήλθε. Τις τα εμά δάκρυα, Υιέ μου καταπαύση; Όντως ουδείς, ειμή Σύ, εάν καθώς είπας αναστής τη τρίτη ημέρα;
Η δε Μαρία η Μαγδαληνή κλαίουσα και αύτη ούτως έλεγεν:
Ακούσατε, λαοί, φυλαί και γλώσσαι, και μάθετε ποίω θανάτω οι παράνομοι και αχάριστοι Ιουδαίοι τον Θεάνθρωπον Χριστόν κατεδίκασαν, των μυρίων αγαθών αυτοίς ευεργέτην ακούσατε και θαυμάσατε, τις ακουστά ποιήσει, ταύτα προς τον κόσμον άπαντα; Αλλ’ εγώ εις Ρώμην απελεύσομαι προς τον Καίσαρα, ίνα αναγγείλω αυτώ όσα ο Πιλάτος τω Ιησού πεποίηκε πειθόμενος τη κακίστη βουλή των παρανόμων Ιουδαίων.
Προς ταύτα και ο Ιωσήφ οδυρόμενος έλεγεν: οίμοι, οίμοι, γλυκύτατε Ιησού! Πως Σε κηδεύσω, Θεέ μου! Ή πως Σε ενταφιάσω, φιλάνθρωπε! Ταύτα και άλλα πολλά λαλούντος του Ιωσήφ συνεθρήνουν μετ’ αυτού και αι γυναίκες συν τω Ιωάννη και τότε ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος μετά του Ιωάννου και των λοιπών γυναικών ενεταφίασαν τον Ιησούν. Είτα ο Ιωσήφ μετά του Νικοδήμου επορεύθησαν εις τα ίδια ομοίως, και η Κυρία Θεοτόκος μετά των λοιπών γυναικών και του Ιωάννου.

συνεχίζεται

Ταύτα τα πραχθέντα παρά του Ιωσήφ και του Νικοδήμου μαθόντες οι Ιουδαίοι μεγάλως εταράχθησαν διό και προσκαλέσαντες τον Ιωσήφ οι Αρχιερείς, είπον αυτώ:
Διατί εποίησας τοιαύτην κηδείαν τω Ιησού; Ο δε Ιωσήφ είπεν αυτοίς: διότι εγώ εγνώρισα αυτόν άνδρα δίκαιον και άγιον και άγιον καθ’ όλα, βεβαιωθείς ότι διά φθόνον εποιήσατε εις Εκείνον ταύτα, διά τούτο και εκήδευσα Αυτόν εντίμος.
Οργισθέντες ουν οι Αρχιερείς εκράτησαν τον Ιωσήφ και έβαλον αυτόν εις φυλακήν, λέγοντες: προς το παρόν έση εν τη φυλακή τηρούμενος, τη δε Κυριακή πρωί θανάτω παραδοθείς και συ ώσπερ Εκείνος. Ταύτα ειπόντες έβαλον τον Ιωσήφ εν τη φυλακή και σφαλίσαντες αυτήν εσφράγισαν τας θύρας.
Ούτος ούν της Παρασκευής τελειωθείσης τω Σαββάτω πρωί απήλθον οι Ιουδαίοι προς Πιλάτον λέγοντες αυτώ: Κύριε εξουσιάρχα, τι εποίησας; Διατί έδωκα την άδεια και ενεταφίασαν τον Ιησούν; Ημείς μεν εβουλάμεθα να μείνη κρεμάμενος επι ξύλου, ίνα υπο ορνέων βρωθή συ δε εδωρήσω Αυτόν τω Ιωσήφ και ενεταφίασεν να κλέψωσιν. Αυτόν οι μαθηταί Αυτού και είπωσιν ότι ανέστη εκ νεκρών και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων και πρώτης. Ο δε Πιλάτος έφη: ώ της κακίας και του φθόνου σας! Ουδέ μετά θάνατον αυτού ευχαριστείσθε αλλ’ ακόμη κατά του δικαίου τούτου τεχνεύεσθε. Οι δε πάλιν λέγουσι: κύριε, εμνήσθημεν ότι εκείνος πλάνος έτι ζων είπεν: μετά τρείς ημέρας αναστήσεται μήτοι λοιπόν έλθωσιν οι μαθηταί αυτού νυκτός και κλέψαντες πλανήσωσι τον λαόν επι τοιούτω ψεύδει κέλευσον ουν, δεόμεθά σου τηρηθήναι τον τάφον Αυτού. Ο δε Πιλάτος έδωκεν επι τούτω πεντακοσίους στρατιώτας εις φύλαξιν του τάφου, και με σφραγίδα, εσφράγισε τον λίθον επάνω του τάφου, και οι στρατιώται εφύλαττον τον τάφον από το Σάββατον έως του όρθρου της Κυριακής και ιδού περί το μεσονύκτιον σεισμός γίνεται και τότε ανέστη ο Ιησούς Χριστός εγείρας τον Αδάμ και πάντας τους Προφήτας, ους είχεν ο διάβολος εν τη χειρί αυτού ήγειρε δε και πάντας τους πιστεύσαντας εις Αυτόν.
Είτα ελθών εξ Ουρανού Άγγελος αστραποφόρος και κυλίσας τον λίθον εκ του μνημείου εκάθησεν επάνω αυτού από δε της του Αγγέλου θεωρίας απενεκρώθησαν οι στρατιώται, μη δυνάμενοι μη τε φυγείν μη τε λαλήσαι τι εκ του φόβου εις δόξαν Αυτού του ενανθρωπήσαντος Θεού ημών συν τω Πατρί και τω Παναγίω Αυτού Πνεύματι εις τους αιώνας Αμήν.

ΤΕΛΟΣ
ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

συνεχίζεται

ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΦΕΡΩΝ
ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
καί επέκεινα μέχρι τής κακίστης τελευτής τού
ΠΙΛΑΤΟΥ
τών τε αρχιερέων ’Άννα καί Καϊάφα καί τών λοιπών
Ιουδαίων τών σταυρωσάντων τόν Κύριον ημών
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΝ
Μετά τό γένεσθαι ταύτα πάντα, ως είπομεν άνωθε, αφ’ ού ανέτειλεν η ημέρα τής Κυριακής, ποιήσαντες συμβούλιον οι Αρχιερείς τών Ιουδαίων μετά τών λοιπών, απέστειλαν εκβαλείν τόν Ιωσήφ εκ τής φυλακής εις τό θανατώσαι αυτόν ανοίξαντες δέ τήν φυλακήν, ουχ’ εύρον αυτόν καί εθαύμαζον επί τούτω πώς τών θυρών κεκλεισμένων, καί τών σφραγίδων ευρεθεισών σώων, ο Ιωσήφ μόνον ουχ’ ευρίσκετο εν τή φυλακή πρός ταύτα δέ παραγενόμενος είς τών στρατιωτών τών τηρούντων τόν τάφον, λέγει τή συναγωγή: εμάθατε ότι ανέστη ο Ιησούς; Λέγουσιν αυτώ οι Ιουδαίοι: πώς; Ο δε έφη: σεισμός μέγας εγένετο πρώτον, είτα άγγελος Κυρίου αστραπηφόρος εξ Ουρανού εκύλισε τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου και εκάθησεν επάνω αυτού, ημείς δε πάντες οι στρατιώται από φόβου αυτού εγενόμεθα ωσεί νεκροί ώστε ούτε φυγείν ηδυνάμεθα, ούτε λαλήσαι, ηκούσαμεν δε και του Αγγέλου λέγοντος προς τάς γυναίκας, αίτινες ήλθον εκείσαι του ιδείν τον τάφον: μη φοβείσθε υμείς οίδα γάρ ότι τον Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε, ουκ έστιν ώδε, αλλ’ ανέστη καθώς προείπεν υμίν πορεύθητε ούν και είπατε τοίς μαθηταίς αυτού και τώ Πέτρω ότι ηγέρθη από των νεκρών, και πορευθήτωσαν εις την Γαλιλαίαν ίνα εύρωσιν Αυτόν εκεί.
Τότε οι Ιουδαίοι ταύτα ακούσαντες είπον πρός αυτόν καί τούς λοιπούς στρατιώτας: ποίαι ήσαν αι γυναίκες αι ελθούσαι εις τόν τάφον; καί διατί ουκ εκρατήσατε αυτάς; λέγουσιν οι στρατιώται: εκ τού φόβου καί τής θεωρίας μόνον τού Αγγέλου ούτε λαλήσαι ούτε κινηθήναι ηδυνάμεθα. Οι δέ Ιουδαίοι είπον: ζή Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ουδέ έν πιστεύομεν από αυτά ά λέγετε. Λέγουσιν οι στρατιώται: άν τοσαύτα θαύματα όσα αυτός ο Ιησούς έτι ών εποίησεν ουκ επιστεύσατε, πώς τώρα θέλετε πιστεύσει; πλήν καλώς λέγετε τό : ζή Κύριος ο Θεός ότι καί Ούτος ζή, όν υμείς εσταυρώσατε. Αλλ' ηκούσαμεν καί τούτο, ότι τόν Ιωσήφ είχατε εν τή φυλακή κεκλεισμένον, είτα ανοίξαντες τάς θύρας ουκ ηύρατε αυτόν, δότε ούν υμείς τόν Ιωσήφ καί ούτω δώσωμεν καί ημείς τόν Ιησούν. Λέγουσιν οι Ιουδαίοι: τόν Ιωσήφ εκ τής φυλακής φυγόντα, ευρήσετε αυτόν εις τήν Αριμανθαίαν τήν πατρίδα αυτού. Οι δέ στρατιώται είπον: καί τόν Ιησούν εκ τού τάφου αναστάντα απέλθετε εις τήν Γαλιλαίαν ίνα εύρητε Αυτόν εκεί, καθώς ο Άγγελος είπε ταίς γυναιξίν.

Επί τούτοις τοίς λόγοις οι Ιουδαίοι φοβηθέντες είπον τοίς στρατιώτας: οράτε, μηδένα τών τοιούτων λόγων εις ουδένα είπητε, ότι πάντες πιστεύσαι θέλουσιν εις τόν Ιησούν επί τούτω δέ καί αργύρια πολλά θέλετε λάβει αφ' ημών, ίνα είπητε, ότι ημών κοιμωμένων ήλθον οι μαθηταί Αυτού καί έκλεψαν Αυτόν. Οι δέ στρατιώται είπον: φοβούμεθα μήπως ακούση ο Πιλάτος ότι ελάβομεν αργύρια καί παιδεύση ημάς. Οι δέ Αρχιερείς είπον: λάβετε ταύτα καί ποιήσατε ως ημών διατάττεσθε, ημείς δέ εγγυόμεθα ίνα απολογίαν δώσωμεν τώ Πιλάτω αντί υμών. Τότε οι στρατιώται λαβόντες τά αργύρια είπον καθώς διετάχθησαν, καί άδεται μέχρι τής σήμερον ο τοιούτος ψευδής λόγος υπό τών Ιουδαίων.
Μετά δέ ολίγας ημέρας ήλθον από τήν Γαλιλαίαν εις τά Ιεροσόλυμα τρείς άνθρωποι, ο είς ιερεύς, ονόματι Φινεές, ο έτερος Λευϊτης, ονόματι Αγγαίος, ο δέ άλλος στρατιώτης, ονόματι Αδδάς. Ούτοι ήλθον πρός τούς Αρχιερείς καί είπον αυτοίς καί τώ Λαώ τόν Ιησούν όν υμείς εσταυρώσατε είδομεν εν τή Γαλιλαία μετά τών ένδεκα μαθητών Αυτού επάνω εις τό όρος τών Ελεών διδάσκοντα αυτούς καί λέγοντα πορευθήτε εις τόν Κόσμον άπαντα καί κηρύξατε τό Ευαγγέλιον, λέγοντες ο πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ο δέ απιστήσας κατακριθήσεται καί εωράκαμεν ημείς αυτόν, καί έτεροι πολλοί ως πεντακόσιοι καί επέκεινα. Οι δέ Αρχιερείς καί ο λαός τών Ιουδαίων ακούσαντες ταύτα είπον πρός αυτούς τούς τρείς δότε δόξαν τώ Θεώ καί μετανοείσθε διά τά οποία ψεύδεσθε, οι δέ είπον: Ζή Κύριος ο Θεός τών πατέρων ημών τού Αβραάμ, Ισαάκ καί Ιακώβ ου ψευδόμεθα, αλλά τήν αλήθειαν λέγομεν τότε εξώρκισεν αυτούς ο Αρχιερεύς, καί δούς αυτοίς αργύρια απέστειλεν εις άλλον τόπον, ίνα μή τήν Ανάστασιν τού Κυρίου κηρύττωσιν καί πιστεύσωσιν άπαντες.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Άλλ' επειδή οι τοιούτοι λόγοι ηκούσθησαν καί εις τόν λαόν, συνήχθη όχλος πολύς εις τόν Ναόν, καί εγένετο μεγάλη στάσις έλεγον γάρ πολλοί ότι ο Ιησούς ανέστη από τών νεκρών καθώς ακούομεν, καί διατί νά σταυρώσητε αυτόν; Οι δέ Αρχιερείς είπον: μή πιστεύετε, ώ Ιουδαίοι, δι' εκείνα τά οποία λέγουσιν οι στρατιώτα, μηδέ νά πιστεύσητε ότι είδον Αγγέλους καταβάντας εκ τού Ουρανού, διότι ως ημείς εδώκαμεν αργύρια τοίς στρατιώταις ίνα μή λέγωσι τούς τοιούτους ψευδείς λόγους, ούτως έδωκαν καί οι μαθηταί τού Ιησού πρός αυτούς ίνα λέγωσιν ότι ανέστη εκ τών νεκρών. Πρός ταύτα ο Νικόδημος απεκρίθη ακούσατε ώ παίδες τών Ιεροσολύμων. Ο Προφήτης Ηλιού ανέβη εις ύψος Ουρανού μετά πυρίνου άρματος λοιπόν ουδέν άπιστον ότι καί ο Κύριος ανέστη προτύπωσις γ΄ρ τού Ιησού ο προφήτης Ηλιού ήν, ίνα όταν ακούσητε ότι ο Κύριος ανέστη μηδέν απιστήσητε νύν δέ εγώ σάς λέγω καί σάς συμβουλεύω ούτως: πρέπει νά αποστείλωμεν στρατιώτας εις τήν Γαλιλαίαν, εκεί οπού οι τρείς ούτοι άνθρωποι μαρτυρούσιν, ότι είδον Αυτόν μετά τών μαθητών αυτού όπως εύρωσιν αυτόν, καί ούτω ζητήσωσιν παρ' αυτού συγχώρησιν εις ό,τι αυτώ επράξαμεν.

Ούτος ο λόγος ήρεσεν εις πάντας λοιπόν εκλέξαντες στρατιώτας έστειλαν εις τήν Γαλιλαίαν, απελθόντες δέ τόν μέν Ιησούν ουχ' εύρον, εύρον δέ μόνον τόν Ιωσήφ εις Αριμανθίαν, γράψαντες ούν οι στρατιώται πρός τούς Αρχιερείς, εγνώρισαν όν ζητούσι καί συναγαγόντες τόν λαόν είπον: τί ποιήσωμεν τώ Ιωσήφ ελθείν πρός ημάς; συμβουλευσάμενοι ούν έγραψαν πρός αυτόν επιστολήν λέγουσαν ούτω:



'' Τώ Ιωσήφ ειρήνη σοι, ειρήνη τώ οίκω σου, καί τοίς φίλοις σου. Ημείς οίδαμεν ότι επταίσαμεν εις τόν Θεόν καί πρός σέ τόν δούλον αυτού, διά τούτο δέ παρακαλούμεν ίνα έλθης ενταύθα, καί πρός ημάς τούς παίδας σου πολλά γάρ εθαυμάσαμεν πώς έφυγες εκ τής φυλακής, καί καλώς εποίησας, ότι κακήν βουλήν είχομεν κατά σού ελυτρώσατο γάρ σε ο Κύριος εκ χειρός ημών, αλλ' έρχου νύν πρός ημάς σύ γάρ εί η τιμή τού λαού ημών''.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ταύτην τήν επιστολήν απέστειλαν εις Αριμαθαίαν οι Ιουδαίοι μετά τών επτά στρατιωτών φίλων όντων τού Ιωσήφ οι πορευθέντες εύρον αυτόν, καί έδωκαν αυτώ τήν επιστολήν ο δέ Ιωσήφ αναγνώσας αυτήν εδόξασεν τόν Θεόν, καί τούς στρατιώτας ησπάζετο, καί τραπέζης επιτεθείσης ήσθιε καί έπινε μετ' αυτών τή δ' επαύριον επορεύθη μετ' αυτών εις Ιεροσόλυμα καί ως επλησίασαν εις τήν πόλιν εξήλθεν πάς ο λαός εις απάντησιν αυτού, καί κατησπάζοντο αυτόν, ο δέ Νικόδημος εδέξατο εις τ΄ν οίκον αυτού τή δέ επιούση ημέρα προσεκάλεσαν αυτόν εν τώ Ναώ οι Αρχιερείς καί είπον αυτώ: δός δόξαν τώ Θεώ τού Ισραήλ καί ειπέ ημίν τήν αλήθειαν οίδαμεν γάρ ότι τόν Ιησούν εκήδευσας, καί επί τούτω εκρατήσαμέν σε εν τή φυλακή είτα ζητήσαντές σε εκβαλείν πρός τό φονευθήναι ουχ' εύρομέν σε εκεί καί θαυμάσαντες εις τούτο, πολλά εφοβήθημεν καί τώ Θεώ εδεόμεθα εις τόν ευρείν σε νύν δέ λέγει ημίν τήν αλήθειαν.
Πρός ταύτα αποκριθείς ο Ιωσήφ έφη: Εγώ μετά τήν εσπέραν τής Παρασκευής όντος μου εν τή φυλακή έπεσα εις προσευχήν δι' όλης τής νυκτός καί τής ημέρας τού Σαββάτου, καί πρός τό μεσονύκτιον τής επιούσης νυκτός ορώ τόν οίκον τής φυλακής αιρόμενον υπό τεσσάρων Αγγέλων, από τών τεσσάρων γωνιών κατέχοντες αυτόν καί εισήλθεν ο Ιησούς ένδον τής φυλακής ως αστραπή, κ' εγώ δέ από τού φόβου μου έπεσον εις τήν γήν ο δέ Ιησούς κρατήσας με τής χειρός, ήγειρε λέγων μή φοβού Ιωσήφ. Είτα παραλαβών κατεφίλησέ με καί λέγει μοι: επιστράφου καί ίδε τίς ειμί; στραφείς ούν καί ιδών Αυτόν είπον: Κύριε, τίς εί; λέγει μοι εκείνος: εγώ ειμί Ιησούς, όν προχθές σύ εκήδευσας εγώ δέ είπον αυτόν: δείξον μοι τόν τάφον καί τότε πιστεύσω σοι λαβών με ούν εκ τής χειρός, ήγαγέ με επί τόν τάφον όντα ανεωγμένον, καί ιδών τήν σινδόνα καί τό σουδάριον τά οποία καί γνωρίσας είπον: ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου καί προσεκύνησα αυτόν. Ο δέ Ιησούς λαβών με εκ τής χειρός ακολουθούντων καί τών Αγγέλων, ήγαγέ με έως εις τήν Αριμαθαίαν εις τόν οίκον μου καί λέγει μοι: κάθου ενταύθα έως τεσσαράκοντα ημέρας εγώ γάρ υπάγω εις τούς μαθητάς μου τού πληροφορήσαι αυτούς τού κηρύττειν τήν εμήν Ανάστασιν.

Ταύτα ειπόντες τού Ιωσήφ, έκραξαν οι Αρχιερείς πρός τόν λαόν: ημείς οίδαμεν ότι ο Ιησούς είχε πατέρα καί μητέρα, καί πώς μέλλομεν πιστεύσαι ότι αυτός εστιν ο Χριστός; απεκρίθη είς εκ τών Λευϊτών καί είπεν εγώ οίδα τήν γενεάν τού Χριστού άνθρωποι ευγενείς καί εργάται δοκιμώτατοι εισι τών εντολών τού Θεού. Εγνώρισα δέ καί Συμεών τόν πρεσβύτερον όστις εδέξατο Αυτόν βρέφος εις τάς αγκάλας αυτού εν τώ Ιερώ επιμαρτυρήσαντα Αυτώ καί ειπόντα: <<Νύν απολύεις τόν δούλον σου Δέσποτα κατά τό ρήμα σου εν ειρήνη ότι είδον οι οφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τών λαών φώς εις αποκάλυψιν εθνών καί δόξαν λαού Σου Ισραήλ>>. Οι δέ Αρχιερείς είπον άς εύρωμεν λοιπόν τούς τρείς εκείνους τούς ιδόντας Αυτόν εις τό Όρος τών Ελεών, καί ερωτήσωμεν αυτούς ακριβώς καί εξωρκίσωμεν ίνα είπωσιν ημίν τήν πάσαν αλήθειαν. Ελθόντες ούν οι τρείς εκείνοι απεκρίθησαν καί είπον Ζή Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, είδομεν τόν Ιησούν εις τό Όρος τών Ελεών ζώντα, καί εις τόν ουρανόν αναβαίνοντα. Τότε ο Άννας καί Καϊάφας διεχώρησαν τούς τρείς τούτους καί ερωτήσαντες ιδιαιτέρως αυτούς, ομοφώνησαν καί οι τρείς. Οι δέ Αρχιερείς αποκριθέντες είπον Η Γραφή λέγει: Επί δύο ή τριών μαρτύρων σταθήσεται πάν ρήμα. Ο Ιωσήφ ομολογεί ότι εκήδευσε καί ενεταφίασεν Αυτόν μετά τού Νικοδήμου καί πώς εστιν αληθές ότι ηγέρθη; λέγει ο Ιωσήφ καί τό θαυμαστόν ότι ο τόν τετραήμερον εγείρας μή εγερθήναι καί αυτός τριήμερος; καί ός ου μόνον τόν Λάζαρον ήγειρεν, αλλά καί άλλους πολλούς εν Ιεροσολύμοις; καί ει τούς άλλους αγνοείται, κάν Συμεών τόν πρεσβύτερον καί τούς δύο υιούς αυτού, ομού καί τούς δύο αδελφούς αυτού, ούς ανέστησε, καί τούς οποίους καλώς γνωρίζετε, ωσάν όπου πρό ολίγου ενεταφιάσατε νύν δέ οι τάφοι αυτών φαίνονται ανεωγμένοι καί κενοί, εκείνοι δέ ζώντες διατρίβουσιν εις Αριμαθαίαν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Τότε ηγέρθησαν οι Αρχιερείς καί Ιωσήφ, καί Νικόδημος, καί Γαμαλιήλ, καί έτεροι μετ' αυτών καί απήλθον εις Αριμαθαίαν, ένθα ευρόντες ούς ο Ιωσήφ έλεγε καί ποιήσαντες προσευχήν ησπάσθησαν αλήθειαν πώς αλλήλους ελθόντες δέ μετ' αυτών εις Ιεροσόλυμα εν τή συναγωγή καί κλείσαντες τάς θύρας είπον πρός αυτούς οι Αρχιερείς: θέλομεν ίνα ομώσητε εις τόν Θεόν τού Ισραήλ καί Αδωναί, καί είπητε τήν αλήθειαν πώς ανεστήθητε καί τίς ημάς ανέστησεν εκ τών νεκρών. Ταύτα ακούσαντες οι αναστάντες, εποίησαν εις τό πρόσωπον αυτών τόν τίμιον Σταυρόν, καί είπον πρός τούς Αρχιερείς, δότε ημίν χαρτίου καί μελάνων καί κάλαμον. Έφερον ούν ταύτα είτα καθίσας ο είς εξ αυτών έγραψε ταύτα:


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

''Κύριε Ιησού Χριστέ, η ανάστασις τών νεκρών καί η ζωή τού κόσμου, δός ημίν χάριν ίνα διηγηθησώμεθα τήν Ανάστασίν σου, καί τά θαυμάσιά σου, ά εν τώ Άδη εποίησας. Ημείς είμεθα εν τώ Άδη, εν ώρα δέ μεσονυκτίου, εις τό ανεκδιήγητον εκείνο ανέτειλεν ώσπερ φώς Ηλίου καί φωτισθέντες άπαντες είδομεν αλλήλους. Είτα ευθύς ο πατήρ ημών Αβραάμ μετά τών Πατριαρχών καί Προφητών ενωθείς, καί χαράς πολλής πλησθέντες, είπον πρός αλλήλους: τούτο τό φώς εκ μεγάλου φωτισμού εστίν. Ο δέ προφήτης Ησαϊας εκεί παρών είπε: τούτο τό φώς εκ τού πατρός εστι, καί τού Υιού, καί τού Αγίου Πνεύματος, περί ού εγώ προεφήτευσα έτι ζών: Γή Ζαβουλών καί γή Νεφθαλείμ: ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει είδε φώς μέγα. Είτα ήλθεν εις τό μέσον εις ασκητής, ως από τής ερήμου Ιωάννης λεγόμενος, ός εποίησε τάς οδούς τού Υιού τού Θεού ευθείας κηρύξας μετάνοιαν εν τώ λαώ καί άφεσιν αμαρτιών πρός τόν οποίον είπον οι Πατριάρχαι: τίς εί; Ο δέ λέγει Εγώ ειμι ο αποσταλείς παρά Θεού ίνα κηρύξω καί τοίς εν άδη, ώσπερ καί τοίς εν κόσμω τόν ερχομόν τού Υιού καί Θεού ενθάδε. Οι δέ Πατριάρχαι καί οι Προφήται ακούσαντες έχαιρον μεγάλως.
Εν αυτή δέ τή τών απάντων χαρά ήλθεν ο Σατανάς, ο κληρονόμος τού σκότους καί λέγει τώ Άδη: παμφάγε καί ακόρεστε άκουσόν μου τούς λόγους εκ τού γένους τών Ιουδαίων είς άνθρωπος ών, τόν οποίον εκ τής εμής συνεργείας εσταύρωσαν οι Ιουδαίοι, καί νύν Αυτού τελευτήσαντες σύ έση έτοιμος όπως ώδε κατακλείσωμεν Αυτόν. Εγώ γάρ οίδα ότι άνθρωπός εστιν, ως ήκουσα αυτού λέγοντος: περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου. Ούτος πολλά κακά μοί εποίησεν εν τώ άνω κόσμω τοίς ανθρώποις συναναστρεφόμενος όπου γάρ εύρισκε τούς εμούς δούλους εδίωξεν αυτούς όσους δέ ανθρώπους εποίουν χωλούς λεπρούς τυφλούς καί εί τι άλλο εις αυτούς εποίουν εγώ, Αυτός διά λόγου μόνον ιάτο αυτούς ου μόνον δέ αλλά καί πολλούς αποθανόντας εξύπνησεν εξ ύπνου απεκρίθη ο Άδης: καί τόσον δυνατός εστιν ού ούτος ώστε μόνον διά λόγου ποιεί ταύτα; Ει γάρ ούτος υπάρχει, ως λέγεις, ου δύνασαι αντιστήναι αυτώ εμοί δέ δοκεί ότι ουδείς δύναται αυτώ αντιστήναι ει δέ λέγης ότι ήκουσας αυτού φοβουμένου τόν θάνατον, παίζων σε καί καταγελών έφη τούτο, ίνα αρπάση σε εν χειρί κραταιά εις τόν άπαντα αιώνα. Λέγει ο Σατανάς: παμφάγε καί ακόρεστε Άδη τοσούτον εφοβήθης ακούσας περί τού κοινού ημών εχθρού; Εγώ ουκ εφοβήθην αυτόν, αλλά μάλλον παρεκίνησα τούς Ιουδαίους καί εσταύρωσαν Αυτόν ετοιμάσθητι ούν, όπως ελθόντα ώδε κρατήσης Αυτόν ισχυρώς.