Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.
Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα
Το ’να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
δεν γύρισε κανένα
Το ’να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
δεν γύρισε κανένα
Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα
Για το μαρμαρωμένο βασιλιά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά
Τον τραγουδάει όμως στα παιδιά
σαν παραμύθι η γιαγιά
Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα...
Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
δυο πετροχελιδόνια
Μα εκεί εμείνανε κι όνειρο γίνανε
και δακρυσμένα χρόνια
Μα εκεί εμείνανε...
Για το μαρμαρωμένο βασιλιά...
Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
δυο πετροχελιδόνια...
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
**************************************************************************************************************************
Βρήκα το παρακάτω του Γεώργιου Βιζυηνού κάτι σαν ερμηνεία της προφητείας ή του μύθου
ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας μας να το πει.
Ο τελευταίος Παλαιολόγος
Στους συμβολισμούς της παραδόσεως, γιαγιά είναι οι παλαιές γενεές
και εγγονός η νέα γενιά, η οποία πρέπει να κάνει το καθήκον της.
- Τον είδες με τα μάτια σου, γιαγιά τον Βασιλέα
ή μήπως και σου φάνηκε, σαν όνειρο να πούμε,
σαν παραμύθι τάχα;
- Τον είδα με τα μάτια μου, ωσάν και σένα νέα,
Πα να γενώ εκατό χρονών, κι ακόμα το θυμούμαι
σαν νάταν χθες μονάχα.
- Απέθανε, γιαγιά;
- Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμάται.
- Και τώρα πια δεν ημπορεί
γιαγιάκα να ξυπνήση;
- Ω, βέβαια! Καιρούς καιρούς,
σηκώνει το κεφάλι,
και βλεπ' αν ήρθεν η στιγμή,
πόχει ο Θεός ορίσει.
- Πότε, γιαγιά μου, πότε;
- Οταν τρανέψης, γιόκα μου,
να αρματωθείς, και κάμης,
τον όρκο στην Ελευθεριά,
συ κι όλη η νεολαία,
θα σώσετε την χώρα.
Κι ο βασιλιάς θα σηκωθεί
τον Τούρκο να χτυπήση.
Και χτύπα-χτύπα, θα τον πα
πίσω στην κόκκινη μηλιά,
και πίσω από τον ήλιο,
που πια να μη γυρίση!
πηγή:
http://www.e-grammes.gr/literature/emperor.htm