Αμαρτία και σωτηρία
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 26, 2007 12:36 pm
Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφoρά μιας ψυχής που γέρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνση της πίστης με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.
Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθηση, που συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απρόβλεπτων συμφορών…
Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα τα δεχόμαστε πρόθυμα, με συντετριμμένη την καρδιά, τότε ελευθερωθήκαμε πραγματικά από τη δειλία.
Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος. Κʼ, 2, 3, 8
______________________________________________________________
Η ανθρώπινη αίσθηση είναι αληθινή και γνήσια αίσθηση μόνο με το Θεό, με το Χριστό, δηλαδή με την Θεο-αίσθηση, τη Χριστο-αίσθηση. Χωρίς το Θεό Λόγο αυτή τρελαίνεται, σπαράσσεται και τελικά νεκρώνεται μέσα στα πάθη, στην αμαρτία, στο παράλογο και το ανόητο, στη λύσσα και την απελπισία, στην ιδιοτέλεια, στο αιωνίως γίγνεσθαι, αλλά όχι στο «εγένετο».
Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς. Άνθρωπος και Θεάνθρωπος. Εʼ Εκδ. Αστήρ, Αθήνα. 1987. σελ. 33-34
_______________________________________________________________
Θα ήθελα όμως να αναφερθώ σε μερικές αξιοπρόσεκτες διαπιστώσεις που έχει επισημάνει σε μια προφορική του ομιλία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας.
Σε κάποιο σημείο της εισηγήσεώς του έκανε λόγο για την ασθένεια και την θεραπεία της. Προσδιόρισε το θέμα σε τέσσερα βασικά σημεία.
Το πρώτο, ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ και όχι φυσική κατάσταση του ανθρώπου από την δημιουργία του. Ο άνθρωπος έπρεπε να αξιοποιήσει την ελευθερία του και να την κινήσει προς την ένωση με τον Θεό, ώστε να υπερβεί την τρεπτότητα της κτιστότητός του. Δεν το έκανε αυτό και έτσι η ασθένεια έγινε φαινόμενο φυσικό και αποτέλεσμα της κακής χρήσεως της ελευθερίας του.
Το δεύτερο είναι ότι τόσο η αμαρτία όσο και η ασθένεια έγιναν μια παγκόσμια πραγματικότητα που δεν μπορεί πια να τα άρη η ανθρώπινη ελευθερία. Και αυτό συμβαίνει γιατί με την αμαρτία εισήλθε μέσα στον άνθρωπο ο θάνατος που είναι κάτι το φοβερό για την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιʼ αυτό μετά την πτώση όλοι πεθαίνουν, αμαρτωλοί και άγιοι.
Το τρίτο είναι ότι η τελική θεραπεία δεν επιτυγχάνεται από τον άνθρωπο, αφού η θνητότητα, η φθορά και η νόσος κληρονομούνται με την βιολογική γέννηση. Ο μόνος υγιής είναι ο Χριστός, όχι μόνο γιατί είναι Θεός, αλλά γιατί ένωσε την θεία με την ανθρώπινη φύση στην υπόστασή Του και νίκησε τον θάνατο και την φθορά. Γιʼ αυτό υγιής άνθρωπος είναι εκείνος που συνδέεται με τον Χριστό. Καμιά θεραπεία δεν είναι αληθινή έξω από τον Χριστό.
Το τέταρτο σημείο είναι ότι η ελευθερία του ανθρώπου παίζει σπουδαίο ρόλο στην θεραπεία. Αφού δια της ελευθερίας πέρασε η ασθένεια στην ύπαρξη του ανθρώπου, δια της ελευθερίας θα γίνει και η υπέρβασή της. Γιʼ αυτό, όταν ο άνθρωπος κάνοντας ελεύθερη επιλογή, ενωθεί με τον Χριστό, τότε μπορεί να θεραπευθεί. Σε αυτό το σημείο πρέπει να δούμε την αξία της ασκήσεως, της απελευθερώσεως από τα πάθη, που γίνεται με την άσκηση της ανθρώπινης ελευθερίας.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιερόθεου. Υπαρξιακή ψυχολογία και Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Λεβαδειά
Ανάκτηση αποσπάσματος του βιβλίου. 27/12/01, από
http://www.pelagia.org/htm/b25.e.iparxi ... pia.00.htm
__________________________________________________________________________
Όλες οι ανοησίες αρχίζουν από ΑΝ.
Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. Σελ. 380
______________________________________________________________
Σε όποιους τόπους συνηθίζεις να φοβάσαι, μη διστάζεις να πηγαίνεις πριν ξημερώσει. Εάν δείξεις κάποια χαλαρότητα σʼ αυτό τότε θα γεράσει μαζί σου το νηπιακό και αξιογέλαστο αυτό πάθος.
Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος. Κʼ, 6
____________________________________________________________
Μην περιμένεις ποτέ να σε καταλάβει κανένας. Μόνο ο Θεός.
Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. Σελ. 381
__________________________________________________________
Χωρίς το Θεό είμαστε φτωχοί, όλο ανάγκες, τυφλοί και γυμνοί. Γιατί ο Θεός είναι το παν για μας. Αυτός είναι ο πλούτος μας, η δικαίωσή μας, ο αγιασμός μας, η ζωή μας η αληθινή και μακάρια. …
Ο Ιησούς Χριστός είναι η παρηγοριά, η χαρά, η ζωή, η ειρήνη των καρδιών μας.
Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης. Η εν Χριστώ ζωή μου. Εκδ, Αστήρ, Αθήνα. 1974. σελ. 79, 26
______________________________________________________________
Ακόμη κιʼ αν δεν βλαστήσει η συκιά,
και το αμπέλι δεν δώσει τους καρπούς του.
Αν το μάζωμα της ελιάς ματαιωθεί,
κιʼ οι κάμποι δεν δώσουνε τροφή.
Το ποίμνιο στη μάνδρα αν εξολοθρευτεί
Και δεν υπάρχουν πια στους στάβλους βόδια.
Πάλι εγώ θα ευφραίνομαι με τον Κύριο,
Θα χαίρομαι με τον Θεό της σωτηρίας μου
Ο Κύριος ο Θεός, είναι η δύναμή μου.
Προφήτης Αβακούμ. Γ' 17-19
________________________________________________________
Παραφροσύνη σημαίνει να χάσει κανείς κάποιο σταθερό προσανατολισμό και να ζαλίζεται στριφογυρίζοντας μέσα στον εγωκεντρισμό του. Το αντίδοτο είναι η προσευχή, ο Θεός, η αγάπη, η αίσθηση του αντικειμενικού κόσμου.
Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ. Πνευματικά Κεφάλαια: Σημειώματα φιλοκαλικής αυτογνωσίας. Εκδ. Τήνος. 1992. σελ. 224
___________________________________________________________
Πίσω από κάθε αρρώστια, είναι ο ψυχικός πόνος. Χωρίς να πάθει το μυαλό και η ψυχή, το σώμα δεν αρρωσταίνει. Πρώτα έρχεται μια στενοχώρια … Από το κεφάλι αρχίζει η αρρώστια.
Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. σελ. 337
______________________________________________________________
Ο θεός δεν θέλει να ταλαιπωρείται το πλάσμα του. Δίνονται όμως οι πειρασμοί για την τελειοποίησή του. Όταν τελειοποιηθεί ο άνθρωπος, τότε παύουν και οι πειρασμοί. σελ. 176
Οι λογισμοί είναι σαν τα αεροπλάνα, που πετούν στον αέρα. Αν δεν τους δώσεις σημασία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εμείς πρέπει να προσέχουμε να μην δημιουργούμε μέσα μας αεροδρόμια και προσγειώνονται! σελ. 95
Πρέπει να προσέχουμε γιατί η στενοχώρια βλάπτει την πνευματική ζωή, επειδή αναγκάζει πολλούς να ψάχνουν για υλικές ανθρώπινες παρηγοριές και ηδονές. σελ. 249
Π. Παϊσιος.
π. Χριστοδούλου Αγιορείτου. Ο Γέρων Παϊσιος. Άγιο Όρος. (1994). Σελ. 176.
___________________________________________________________
Αμαρτωλων σωτηρια
http://athos.edo.gr/modules.php?name=Fo ... sc&start=0
Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθηση, που συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απρόβλεπτων συμφορών…
Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα τα δεχόμαστε πρόθυμα, με συντετριμμένη την καρδιά, τότε ελευθερωθήκαμε πραγματικά από τη δειλία.
Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος. Κʼ, 2, 3, 8
______________________________________________________________
Η ανθρώπινη αίσθηση είναι αληθινή και γνήσια αίσθηση μόνο με το Θεό, με το Χριστό, δηλαδή με την Θεο-αίσθηση, τη Χριστο-αίσθηση. Χωρίς το Θεό Λόγο αυτή τρελαίνεται, σπαράσσεται και τελικά νεκρώνεται μέσα στα πάθη, στην αμαρτία, στο παράλογο και το ανόητο, στη λύσσα και την απελπισία, στην ιδιοτέλεια, στο αιωνίως γίγνεσθαι, αλλά όχι στο «εγένετο».
Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς. Άνθρωπος και Θεάνθρωπος. Εʼ Εκδ. Αστήρ, Αθήνα. 1987. σελ. 33-34
_______________________________________________________________
Θα ήθελα όμως να αναφερθώ σε μερικές αξιοπρόσεκτες διαπιστώσεις που έχει επισημάνει σε μια προφορική του ομιλία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας.
Σε κάποιο σημείο της εισηγήσεώς του έκανε λόγο για την ασθένεια και την θεραπεία της. Προσδιόρισε το θέμα σε τέσσερα βασικά σημεία.
Το πρώτο, ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ και όχι φυσική κατάσταση του ανθρώπου από την δημιουργία του. Ο άνθρωπος έπρεπε να αξιοποιήσει την ελευθερία του και να την κινήσει προς την ένωση με τον Θεό, ώστε να υπερβεί την τρεπτότητα της κτιστότητός του. Δεν το έκανε αυτό και έτσι η ασθένεια έγινε φαινόμενο φυσικό και αποτέλεσμα της κακής χρήσεως της ελευθερίας του.
Το δεύτερο είναι ότι τόσο η αμαρτία όσο και η ασθένεια έγιναν μια παγκόσμια πραγματικότητα που δεν μπορεί πια να τα άρη η ανθρώπινη ελευθερία. Και αυτό συμβαίνει γιατί με την αμαρτία εισήλθε μέσα στον άνθρωπο ο θάνατος που είναι κάτι το φοβερό για την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιʼ αυτό μετά την πτώση όλοι πεθαίνουν, αμαρτωλοί και άγιοι.
Το τρίτο είναι ότι η τελική θεραπεία δεν επιτυγχάνεται από τον άνθρωπο, αφού η θνητότητα, η φθορά και η νόσος κληρονομούνται με την βιολογική γέννηση. Ο μόνος υγιής είναι ο Χριστός, όχι μόνο γιατί είναι Θεός, αλλά γιατί ένωσε την θεία με την ανθρώπινη φύση στην υπόστασή Του και νίκησε τον θάνατο και την φθορά. Γιʼ αυτό υγιής άνθρωπος είναι εκείνος που συνδέεται με τον Χριστό. Καμιά θεραπεία δεν είναι αληθινή έξω από τον Χριστό.
Το τέταρτο σημείο είναι ότι η ελευθερία του ανθρώπου παίζει σπουδαίο ρόλο στην θεραπεία. Αφού δια της ελευθερίας πέρασε η ασθένεια στην ύπαρξη του ανθρώπου, δια της ελευθερίας θα γίνει και η υπέρβασή της. Γιʼ αυτό, όταν ο άνθρωπος κάνοντας ελεύθερη επιλογή, ενωθεί με τον Χριστό, τότε μπορεί να θεραπευθεί. Σε αυτό το σημείο πρέπει να δούμε την αξία της ασκήσεως, της απελευθερώσεως από τα πάθη, που γίνεται με την άσκηση της ανθρώπινης ελευθερίας.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιερόθεου. Υπαρξιακή ψυχολογία και Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Λεβαδειά
Ανάκτηση αποσπάσματος του βιβλίου. 27/12/01, από
http://www.pelagia.org/htm/b25.e.iparxi ... pia.00.htm
__________________________________________________________________________
Όλες οι ανοησίες αρχίζουν από ΑΝ.
Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. Σελ. 380
______________________________________________________________
Σε όποιους τόπους συνηθίζεις να φοβάσαι, μη διστάζεις να πηγαίνεις πριν ξημερώσει. Εάν δείξεις κάποια χαλαρότητα σʼ αυτό τότε θα γεράσει μαζί σου το νηπιακό και αξιογέλαστο αυτό πάθος.
Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος. Κʼ, 6
____________________________________________________________
Μην περιμένεις ποτέ να σε καταλάβει κανένας. Μόνο ο Θεός.
Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. Σελ. 381
__________________________________________________________
Χωρίς το Θεό είμαστε φτωχοί, όλο ανάγκες, τυφλοί και γυμνοί. Γιατί ο Θεός είναι το παν για μας. Αυτός είναι ο πλούτος μας, η δικαίωσή μας, ο αγιασμός μας, η ζωή μας η αληθινή και μακάρια. …
Ο Ιησούς Χριστός είναι η παρηγοριά, η χαρά, η ζωή, η ειρήνη των καρδιών μας.
Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης. Η εν Χριστώ ζωή μου. Εκδ, Αστήρ, Αθήνα. 1974. σελ. 79, 26
______________________________________________________________
Ακόμη κιʼ αν δεν βλαστήσει η συκιά,
και το αμπέλι δεν δώσει τους καρπούς του.
Αν το μάζωμα της ελιάς ματαιωθεί,
κιʼ οι κάμποι δεν δώσουνε τροφή.
Το ποίμνιο στη μάνδρα αν εξολοθρευτεί
Και δεν υπάρχουν πια στους στάβλους βόδια.
Πάλι εγώ θα ευφραίνομαι με τον Κύριο,
Θα χαίρομαι με τον Θεό της σωτηρίας μου
Ο Κύριος ο Θεός, είναι η δύναμή μου.
Προφήτης Αβακούμ. Γ' 17-19
________________________________________________________
Παραφροσύνη σημαίνει να χάσει κανείς κάποιο σταθερό προσανατολισμό και να ζαλίζεται στριφογυρίζοντας μέσα στον εγωκεντρισμό του. Το αντίδοτο είναι η προσευχή, ο Θεός, η αγάπη, η αίσθηση του αντικειμενικού κόσμου.
Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ. Πνευματικά Κεφάλαια: Σημειώματα φιλοκαλικής αυτογνωσίας. Εκδ. Τήνος. 1992. σελ. 224
___________________________________________________________
Πίσω από κάθε αρρώστια, είναι ο ψυχικός πόνος. Χωρίς να πάθει το μυαλό και η ψυχή, το σώμα δεν αρρωσταίνει. Πρώτα έρχεται μια στενοχώρια … Από το κεφάλι αρχίζει η αρρώστια.
Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. σελ. 337
______________________________________________________________
Ο θεός δεν θέλει να ταλαιπωρείται το πλάσμα του. Δίνονται όμως οι πειρασμοί για την τελειοποίησή του. Όταν τελειοποιηθεί ο άνθρωπος, τότε παύουν και οι πειρασμοί. σελ. 176
Οι λογισμοί είναι σαν τα αεροπλάνα, που πετούν στον αέρα. Αν δεν τους δώσεις σημασία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εμείς πρέπει να προσέχουμε να μην δημιουργούμε μέσα μας αεροδρόμια και προσγειώνονται! σελ. 95
Πρέπει να προσέχουμε γιατί η στενοχώρια βλάπτει την πνευματική ζωή, επειδή αναγκάζει πολλούς να ψάχνουν για υλικές ανθρώπινες παρηγοριές και ηδονές. σελ. 249
Π. Παϊσιος.
π. Χριστοδούλου Αγιορείτου. Ο Γέρων Παϊσιος. Άγιο Όρος. (1994). Σελ. 176.
___________________________________________________________
Αμαρτωλων σωτηρια
http://athos.edo.gr/modules.php?name=Fo ... sc&start=0
