Ρώμη, Νέα Ρώμη και Τρίτη Ρώμη
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Μάιος 24, 2007 12:47 pm
Όλες αυτές τις ημέρες που εξελίσσονταν η μάλλον πιο μεγάλη εμφύλια διαμάχη μεταξύ μελών του forum, εγώ απλά δεν είχα καταλάβει τί είχε διαδραματισθεί.
Σχετικό με αυτό ήταν και το γεγονός, πως μέλος και πρωταγωνιστής στην ολη διαμάχη, ζήτησε την γνώμη μου αλλά δεν την έλαβε γιατί αγνοούσα το όλο άρθρο, πλην της πρώτης σελίδας του που διάβασα στην ώρα του.
Θα γράψω ειρήσθω εν παρόδω κάποια πράγματα, ευελπιστώντας να μην ξαναπιάσουμε την γνωστή διαμάχη απο την αρχή.
1) Μια Ένωση τωνΡώσων της Διασποράς με την μητέρα τους Εκκλησία, ούσα εντός της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, μόνο ως θετικό γεγονός μπορεί να αντιμετωπισθεί.
2) Αντιλαμβάνομαι, ωστόσο, την καχυποψία του silver να θεωρεί πως ότι γίνεται εν προκειμένω, γίνεται γιατί υπάρχει προδοσία. Και στη δική μου σκέψη, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως στους χρόνους που ζούμε, γίνεται επιστροφή στους κόλπους της Εκκλησίας ανθρώπων σχισματικών που έγιναν σχισματικοί αντιδρώντας ζηλωτικά και όχι νικολαϊτικα, χωρίς να υπάρχει προοπτική υποχωρήσεως τους. Αλλά αυτό για το οποίο επιφυλάσσομαι, δεν έχει συγκεκριμένη βάση. Δεν γνωρίζω το παρασκήνιο και φαντάζομαι ότι ο Misha γνωρίζει ως ειδικός του θέματος πράγματα και καταστάσεις, όπως και ο silver αντίστοιχα για τον Καναδά όπου ζει.
3) Θεωρώ πως μέσα στις 21 σελίδες, είχαμε αρκετά κακές και αρκετά καλές στιγμές απο όλους. Οι κακές πάντως στιγμές έφτασαν κάποιες φορές σε πολύ ανάρμοστο σημείο εκατέρωθεν, τόσο που είπα πως ήταν, ίσως, ευτύχημα, που δεν πήρα τότε μέρος. Εν πάσει περιπτώσει εύχομαι να είναι όλα παρελθόν και να μην ξύνω πληγές.
4) Το γεγονός ότι η Ορθοδοξία δεν έχει τοποθετήσει Αρχιεπίσκοπο Ρώμης, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως κενό νόμου και να θεωρείται η Ρώμη αδελφή εκκλησία. Αυτό είναι επιχείρημα που μόνο απο έλληνα πανεπιστημιακό θεολόγο μπορείς να το ακούσεις.
Απολύτως αδελφός και συγγενής εν Χριστώ ονομάζεται καθένας που τηρεί το θέλημα Του, όπως Αυτός όρισε.
Κατ΄οικονομίαν δεχόμασθε ως τέτοιον κάθε ένα που ανήκει στην Μία, Αγία, Οικουμενική και Αποστολική Εκκλησία. Η Ρώμη δεν ανήκει και επισήμως, αφού έχει υποστεί επίσημες ακοινωνησίες απο όλες τις Ορθόδοξες εκκλησίες, οι δε αιρετικές απόψεις της και όχι η ίδια ονομαστικά, έχουν καταδικαστεί Συνοδικώς επανειλλημένα. Και φυσικά εφόσον δεν αρθούν οι συστατικοί λόγοι της καταδίκης αυτής, αυτοί οι αναθεματισμοί ισχύουν εις το διηνεκές, κάνοντας πράξεις όπως η άρση των αναθεμάτων επι Αθηναγόρου, να είναι πράξεις χωρίς κανένα αντίκρυσμα.
5) Ως προς το τί θεωρείται Οικουμενική και τί όχι και αν για να γίνει τέτοια σύγκληση χρειάζεται απαραιτήτως και η πρόσκληση προς τον Ρώμης, αφού δεν έχει ορισθεί Πάπας έχω να πω τα εξής:
Υπάρχουν 2 ειδών έννοιες του όρου Οικουμενική Σύνοδος.
Α) Οικουμενική είναι η Σύνοδος που συγκροτείται εξ αρχής ως τέτοια. Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν αδύνατη η σύγκλησή της χωρίς την συγκατάνευση της πολιτικής ηγεσίας και εν προκειμένω του Αυτοκράτορος. Το αν αυτές οι Σύνοδοι θα μείνουν και ως όντως Οικουμενικές, είναι άλλο θέμα. Οι Σύνοδοι των Αριμίνω και Σελευκείας του 359, του 449, της Ιερείας του 754 και τυπικά της Λυών του 1274 και της Φερράρας Φλωρεντίας(και δεν ξέρω αν είναι και άλλες), συνεκλήθησαν ουσιαστικά ως Οικουμενικές και φυσικά υπήρξαν και έμειναν στην Ιστορία ως "Ληστρικές".
Β) Οικουμενική είναι η Σύνοδος που μεταγενέστερα οι αποφάσεις της αναγνωρίζονται ως έχουσες Οικουμενικό κύρος αλλά και η ίδια συνολικά συγκαταριθμείται ως Οικουμενική, άσχετα με το αν συγκλήθηκε εξ αρχής ή όχι ως Οικουμενική.
Πέραν των παραπάνω μιας και αναφέρθηκε το αναγκαίο της προσκλήσεως/παρουσίας του Παπα για το έγκυρο μιας Συνόδου ας ειπωθούν τα εξής:
Η Β΄ Οικουμενική ήταν μόνο Μείζων Τοπική Σύνοδος και φυσικά δεν είχε αντιπροσωπείες Δυτικές. Φυσικά η ουσία των δογμάτων της έχει σημασία για την Εκκλησία και όχι τα τυπικά. Έτσι ήδη απο τον επόμενο χρόνο αποκαλούνταν "Οικουμενική", η δε τελική συγκαταρίθμησή της έλαβε χώρα το 451 στην Χαλκηδόνα.
Στην Ε΄ Οικουμενική έλαβαν όπως φαίνεται μέρος από τη Δύση, μόνο κάποιοι Β.Αφρικάνοι επίσκοποι. Ο τότε Πάπας Βιγίλιος δεν παρέστη αν και διαμένων τότε στην Κωνσταντινούπολη.
Στην ΣΤ΄ πάλι δεν παρέστη ο Πάπας, αν και βέβαια εστάλησαν ως αντιπροσωπεία οι Ιωάννης επισκοπος Πόρτο, Αβουδάντιος Πατέρνου και Ιωάννης Ρηγίου. Αντίστοιχα δε απεστάλη δογματικό κείμενο των επισκόπων της Μητροπόλεως των Μεδιολάνων.
Επι του προχείρου δεν έχω στοιχεία απο εδώ που γράφω για την Πενθέκτη του 691-2.
Τέλος στην Ζ΄ Οικουμενική, δεν παρέστη κανένας Πατριάρχης πλην του Κωνσταντινουπόλεως, ενώ ο Ρώμης αρνήθηκε να παραστεί και απέστειλε υποτιμητικά τους πρεσβυτέρους Πέτρο και Πέτρο επίσης.
Το να κληθεί ο Πάπας να συμμετάσχει σε Οικουμενική Σύνοδο με την λογική ότι δεν έχει αντικατασταθεί επίσημα απο Ορθόδοξο, συνιστά το απόλυτο συλλείτουργο και την απόλυτη αναγνώριση της Ιεροσύνης του.
Η μόνη Οικουμενική στην οποία έχει θέση, είναι η κατ΄οικονομία πρόσκλησή του σε τέτοια Σύνοδο που θα έχει ως συστατικό λόγο την ρύθμιση του Ενωτικού.
6) Όταν βλεπω κάθε τί Ανατολικό και φυσικά όταν βλέπω γενικά τον Πατριάρχη, νιώθω την πατρίδα μου, παρά το ότι η θέση μου είναι στο κατα Yavi no 4. Ούτε έχω παρωπίδες για το τί έγινε στην Κωνσταντινούπολη.
Δεν ξέρω αν θα είχα τα κότσια να αντιπαρατεθώ σε μια συζήτηση με τον Πατριάρχη. Εννοώ ότι όταν συναντάς ένα πολύ σημαντικό πρόσπωπο μπροστά σου, πιο εύκολα σου έρχεται τάση για λιβάνισμα. Στις 2 φορές που τον επισκέφθηκα στην Κωνσταντινούπολη(1994 & 2000), δεν είχα ιδιαιτέρα άποψη για τα Οικουμενιστικά. Την τρίτη φορά, το 2005 νομίζω, οπότε και επισκέφθηκε την Μητρόπολή μου, πήγα χωρίς κανένα δισταγμό γι΄αυτό, τον υποδέχθηκα, τον άκουσα, αλλά παρότι αναγνωρίζω απόλυτα την παρά τις παρεκτροπές ισχύουσα ιεροσύνη και την υποχρέωση παντός λειτουργού για μνημόνευσή του, δεν βρήκα δύναμη να του πάρω ευχή. Αντίστοιχα ένας άλλος φίλος μου, με αντίστοιχες απόψεις με τις δικές μου, έδωσε την κόρη του και ο Πατριάρχης την ευλόγησε. Φυσικά και δέχομαι ότι η Αρχιεροσύνη του ενεργεί. Δεν τίθεται θέμα.
Όπως όμως νιώθω δικό μου κομμάτι ελληνικό(λόγω καταγωγής μητρός απο το Ξάστερο και το Κερμένι) την παρουσία του και γενικά της εικόνες της καθ΄ημάς Ανατολής, άλλο τόσο με ανατρίχιασε το βίντεο απο την κοινή είσοδο με τον Πάπα Βενέδικτο και την συν-θυμίαση και τόσα άλλα στην Κωνσταντινούπολη πριν απο μήνες. Με έπιασε ρίγος και δεν εννοώ μεταφορικά.
Μακάρι πάντως αυτή μου η ευαισθησία, να με έπιανε και στη ζωή μου και να ένιωθα ρίγος σε κάθε αντάμωμα της ψυχής μου με την πτώση.
Κ.
Σχετικό με αυτό ήταν και το γεγονός, πως μέλος και πρωταγωνιστής στην ολη διαμάχη, ζήτησε την γνώμη μου αλλά δεν την έλαβε γιατί αγνοούσα το όλο άρθρο, πλην της πρώτης σελίδας του που διάβασα στην ώρα του.
Θα γράψω ειρήσθω εν παρόδω κάποια πράγματα, ευελπιστώντας να μην ξαναπιάσουμε την γνωστή διαμάχη απο την αρχή.
1) Μια Ένωση τωνΡώσων της Διασποράς με την μητέρα τους Εκκλησία, ούσα εντός της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, μόνο ως θετικό γεγονός μπορεί να αντιμετωπισθεί.
2) Αντιλαμβάνομαι, ωστόσο, την καχυποψία του silver να θεωρεί πως ότι γίνεται εν προκειμένω, γίνεται γιατί υπάρχει προδοσία. Και στη δική μου σκέψη, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως στους χρόνους που ζούμε, γίνεται επιστροφή στους κόλπους της Εκκλησίας ανθρώπων σχισματικών που έγιναν σχισματικοί αντιδρώντας ζηλωτικά και όχι νικολαϊτικα, χωρίς να υπάρχει προοπτική υποχωρήσεως τους. Αλλά αυτό για το οποίο επιφυλάσσομαι, δεν έχει συγκεκριμένη βάση. Δεν γνωρίζω το παρασκήνιο και φαντάζομαι ότι ο Misha γνωρίζει ως ειδικός του θέματος πράγματα και καταστάσεις, όπως και ο silver αντίστοιχα για τον Καναδά όπου ζει.
3) Θεωρώ πως μέσα στις 21 σελίδες, είχαμε αρκετά κακές και αρκετά καλές στιγμές απο όλους. Οι κακές πάντως στιγμές έφτασαν κάποιες φορές σε πολύ ανάρμοστο σημείο εκατέρωθεν, τόσο που είπα πως ήταν, ίσως, ευτύχημα, που δεν πήρα τότε μέρος. Εν πάσει περιπτώσει εύχομαι να είναι όλα παρελθόν και να μην ξύνω πληγές.
4) Το γεγονός ότι η Ορθοδοξία δεν έχει τοποθετήσει Αρχιεπίσκοπο Ρώμης, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως κενό νόμου και να θεωρείται η Ρώμη αδελφή εκκλησία. Αυτό είναι επιχείρημα που μόνο απο έλληνα πανεπιστημιακό θεολόγο μπορείς να το ακούσεις.
Απολύτως αδελφός και συγγενής εν Χριστώ ονομάζεται καθένας που τηρεί το θέλημα Του, όπως Αυτός όρισε.
Κατ΄οικονομίαν δεχόμασθε ως τέτοιον κάθε ένα που ανήκει στην Μία, Αγία, Οικουμενική και Αποστολική Εκκλησία. Η Ρώμη δεν ανήκει και επισήμως, αφού έχει υποστεί επίσημες ακοινωνησίες απο όλες τις Ορθόδοξες εκκλησίες, οι δε αιρετικές απόψεις της και όχι η ίδια ονομαστικά, έχουν καταδικαστεί Συνοδικώς επανειλλημένα. Και φυσικά εφόσον δεν αρθούν οι συστατικοί λόγοι της καταδίκης αυτής, αυτοί οι αναθεματισμοί ισχύουν εις το διηνεκές, κάνοντας πράξεις όπως η άρση των αναθεμάτων επι Αθηναγόρου, να είναι πράξεις χωρίς κανένα αντίκρυσμα.
5) Ως προς το τί θεωρείται Οικουμενική και τί όχι και αν για να γίνει τέτοια σύγκληση χρειάζεται απαραιτήτως και η πρόσκληση προς τον Ρώμης, αφού δεν έχει ορισθεί Πάπας έχω να πω τα εξής:
Υπάρχουν 2 ειδών έννοιες του όρου Οικουμενική Σύνοδος.
Α) Οικουμενική είναι η Σύνοδος που συγκροτείται εξ αρχής ως τέτοια. Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν αδύνατη η σύγκλησή της χωρίς την συγκατάνευση της πολιτικής ηγεσίας και εν προκειμένω του Αυτοκράτορος. Το αν αυτές οι Σύνοδοι θα μείνουν και ως όντως Οικουμενικές, είναι άλλο θέμα. Οι Σύνοδοι των Αριμίνω και Σελευκείας του 359, του 449, της Ιερείας του 754 και τυπικά της Λυών του 1274 και της Φερράρας Φλωρεντίας(και δεν ξέρω αν είναι και άλλες), συνεκλήθησαν ουσιαστικά ως Οικουμενικές και φυσικά υπήρξαν και έμειναν στην Ιστορία ως "Ληστρικές".
Β) Οικουμενική είναι η Σύνοδος που μεταγενέστερα οι αποφάσεις της αναγνωρίζονται ως έχουσες Οικουμενικό κύρος αλλά και η ίδια συνολικά συγκαταριθμείται ως Οικουμενική, άσχετα με το αν συγκλήθηκε εξ αρχής ή όχι ως Οικουμενική.
Πέραν των παραπάνω μιας και αναφέρθηκε το αναγκαίο της προσκλήσεως/παρουσίας του Παπα για το έγκυρο μιας Συνόδου ας ειπωθούν τα εξής:
Η Β΄ Οικουμενική ήταν μόνο Μείζων Τοπική Σύνοδος και φυσικά δεν είχε αντιπροσωπείες Δυτικές. Φυσικά η ουσία των δογμάτων της έχει σημασία για την Εκκλησία και όχι τα τυπικά. Έτσι ήδη απο τον επόμενο χρόνο αποκαλούνταν "Οικουμενική", η δε τελική συγκαταρίθμησή της έλαβε χώρα το 451 στην Χαλκηδόνα.
Στην Ε΄ Οικουμενική έλαβαν όπως φαίνεται μέρος από τη Δύση, μόνο κάποιοι Β.Αφρικάνοι επίσκοποι. Ο τότε Πάπας Βιγίλιος δεν παρέστη αν και διαμένων τότε στην Κωνσταντινούπολη.
Στην ΣΤ΄ πάλι δεν παρέστη ο Πάπας, αν και βέβαια εστάλησαν ως αντιπροσωπεία οι Ιωάννης επισκοπος Πόρτο, Αβουδάντιος Πατέρνου και Ιωάννης Ρηγίου. Αντίστοιχα δε απεστάλη δογματικό κείμενο των επισκόπων της Μητροπόλεως των Μεδιολάνων.
Επι του προχείρου δεν έχω στοιχεία απο εδώ που γράφω για την Πενθέκτη του 691-2.
Τέλος στην Ζ΄ Οικουμενική, δεν παρέστη κανένας Πατριάρχης πλην του Κωνσταντινουπόλεως, ενώ ο Ρώμης αρνήθηκε να παραστεί και απέστειλε υποτιμητικά τους πρεσβυτέρους Πέτρο και Πέτρο επίσης.
Το να κληθεί ο Πάπας να συμμετάσχει σε Οικουμενική Σύνοδο με την λογική ότι δεν έχει αντικατασταθεί επίσημα απο Ορθόδοξο, συνιστά το απόλυτο συλλείτουργο και την απόλυτη αναγνώριση της Ιεροσύνης του.
Η μόνη Οικουμενική στην οποία έχει θέση, είναι η κατ΄οικονομία πρόσκλησή του σε τέτοια Σύνοδο που θα έχει ως συστατικό λόγο την ρύθμιση του Ενωτικού.
6) Όταν βλεπω κάθε τί Ανατολικό και φυσικά όταν βλέπω γενικά τον Πατριάρχη, νιώθω την πατρίδα μου, παρά το ότι η θέση μου είναι στο κατα Yavi no 4. Ούτε έχω παρωπίδες για το τί έγινε στην Κωνσταντινούπολη.
Δεν ξέρω αν θα είχα τα κότσια να αντιπαρατεθώ σε μια συζήτηση με τον Πατριάρχη. Εννοώ ότι όταν συναντάς ένα πολύ σημαντικό πρόσπωπο μπροστά σου, πιο εύκολα σου έρχεται τάση για λιβάνισμα. Στις 2 φορές που τον επισκέφθηκα στην Κωνσταντινούπολη(1994 & 2000), δεν είχα ιδιαιτέρα άποψη για τα Οικουμενιστικά. Την τρίτη φορά, το 2005 νομίζω, οπότε και επισκέφθηκε την Μητρόπολή μου, πήγα χωρίς κανένα δισταγμό γι΄αυτό, τον υποδέχθηκα, τον άκουσα, αλλά παρότι αναγνωρίζω απόλυτα την παρά τις παρεκτροπές ισχύουσα ιεροσύνη και την υποχρέωση παντός λειτουργού για μνημόνευσή του, δεν βρήκα δύναμη να του πάρω ευχή. Αντίστοιχα ένας άλλος φίλος μου, με αντίστοιχες απόψεις με τις δικές μου, έδωσε την κόρη του και ο Πατριάρχης την ευλόγησε. Φυσικά και δέχομαι ότι η Αρχιεροσύνη του ενεργεί. Δεν τίθεται θέμα.
Όπως όμως νιώθω δικό μου κομμάτι ελληνικό(λόγω καταγωγής μητρός απο το Ξάστερο και το Κερμένι) την παρουσία του και γενικά της εικόνες της καθ΄ημάς Ανατολής, άλλο τόσο με ανατρίχιασε το βίντεο απο την κοινή είσοδο με τον Πάπα Βενέδικτο και την συν-θυμίαση και τόσα άλλα στην Κωνσταντινούπολη πριν απο μήνες. Με έπιασε ρίγος και δεν εννοώ μεταφορικά.
Μακάρι πάντως αυτή μου η ευαισθησία, να με έπιανε και στη ζωή μου και να ένιωθα ρίγος σε κάθε αντάμωμα της ψυχής μου με την πτώση.
Κ.
).
Βέβαια, μία οικονομία χρειάζεται να γίνει, αλλά πάντα με μέτρο. Και, τέλος πάντων, ας τηρούνται από την πλευρά του Τυπικού τα όσα προβλέπονται για την εκκλησιαστική ευλογία του δεύτερου γάμου. Το θέμα έχει ξανασυζητηθεί στο φόρουμ, οπότε δεν χρειάζεται να επανέλθουμε μάλλον.