Τα σφάλματα των άλλων...
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Σεπ 08, 2007 11:31 am
Επειδή και όση περισσότερη υπόληψη και τιμή έχουμε στον εαυτό μας, τόσο περισσότερο παρακινούμαστε στο να κατακρίνουμε και να καταφρονούμε σου άλλους, με τον να μας φαίνονται πως εμείς είμαστε μακριά από εκείνες τις ατέλειες και ελαττώματα, που νομίζουμε πως βρίσκονται σε αυτούς. Και ο πανούργος διάβολος, που βλέπει σε μας τέτοια κάκιστη διάθεση γνώμης, στέκει πάντοτε άγρυπνος, για να μας ανοίγει τα μάτια και να μας κρατά ξύπνιους στο να βλέπουμε και να εξετάζουμε και να μεγαλώνουμε τα ελαττώματα των άλλων. Αλλά δεν το πιστεύουν , ούτε το γνωρίζουν οι αμελείς, πόσο αυτός ο εχθρός συνεργεί και σπουδάζει για να εντυπώσει στο νου μας και αυτά τα μικρά ελαττώματα του ενός και του άλλου.
Το δραστικότερο γιατρικό της κακίας αυτής είναι το να καταγίνεσαι πάντοτε στο να ερευνάς με τον λογισμό τα δικά σου πάθη και κακά, τα οποία είναι τόσα πολλά, και τόσο απόκρυφα που μόνο για να τα γνωρίσεις και για να τα γιατρεύσεις δεν σου φτάνουν όλες οι μέρες και ώρες της ζωής σου∙ όχι να σου περισσεύει και καιρός στο να προσέχεις τις πράξεις των άλλων. Εάν έτσι ερευνάς και κρίνεις μόνο τα πάθη τα δικά σου, θα καθαρίσεις τα εσωτερικά μάτια του νου σου από εκείνους τους κακούς χυμούς, και τα μεγάλα δοκάρια, που έχουν μέσα, από τα οποία παρακινείσαι να βλέπεις τα μικρά ξυλάκια, που έχουν οι άλλοι στα μάτια τους, καθώς είπε ο Κύριος: «Τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;»(Ματθ.ζ΄3).
Γιατί να ξέρεις πως, όταν λογιστείς άσχημα για κανένα κακό του αδελφού σου, είναι κάποια ρίζα του ίδιου κακού και στην καρδιά την δική σου∙ η οποία κατά την διάθεση και το πάθος που έχει , έτσι εμπαθώς κρίνει και τα πράγματα των άλλων, όπως έχει γραφεί: «Ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού της καρδίας εκβάλλει τα πονηρά» (Ματθ. 35). Διότι κατά άλλον τρόπο ένας καθαρός και απαθής οφθαλμός απαθώς βλέπει και τα πράγματα και όχι πονηρά. «Καθαρός ο οφθαλμός του μη οράν πονηρά» (Αβακ. Α΄13). Λοιπόν, όταν έλθει στον λογισμό σου να κρίνεις άλλους για κανένα ελάττωμα , αγανάκτησε κατά του εαυτού σου , ως φταίχτη και δράστης του ίδιου σφάλματος και πες στην καρδιά σου: «Πως εγώ ο ταλαίπωρος , ευρισκόμενος εις το ίδιον σφάλμα και εις άλλα βαρύτερα ελαττώματα θέλω αποτολμήσει να υψώσω την κεφαλήν διά να ιδώ και να κρίνω των άλλων τα σφάλματα;». Και έτσι τα άρματα, που θέλεις να μεταχειριστείς κατά των άλλων , μεταχειρίσου τα κατά σου, δια να δώσεις γιατρειά στις πληγές σου».
Αν όμως το σφάλμα κάποιου αδελφού σου είναι τυχόν δημόσιο και φανερό, εσύ δικαιολόγησε τον με αγάπη και φιλαδέλφεια και πες, ότι σε εκείνον τον αδελφό, με το να βρίσκονται άλλες αρετές απόκρυφες , σε φύλαξη αυτών , παραχώρησε ο Θεός να πέσει ο αδελφός στο σφάλμα ή να έχει μικρό χρόνο εκείνο το ελάττωμα, για να κρατείται περισσότερο ευτελής στα μάτια του∙ και καταφρονημένος ακόμη και από τους άλλους, να γεννήσει καρπό ταπεινώσεως και να βρεθεί περισσότερο ευάρεστος στον Θεό∙ και έτσι το κέρδος του να είναι μεγαλύτερο από τη ζημιά του. Εάν όμως η αμαρτία κάποιου είναι όχι μόνο φανερή , αλλά και μεγάλη και από ισχυρόγνωμη καρδιά, μη τον κατακρίνεις, αλλά πρόσεξε με τον λογισμό σου στις φοβερές κρίσεις του Θεού , και εκεί θα δεις άλλους μεν ανθρώπους, που ήταν πριν τελείως παράνομοι και μετά με την μετάνοια έφτασαν σε μέτρα μεγάλης αγιότητας, άλλους πάλι , που από την υψηλότερη στάση της τελειότητας έφτασαν να πέσουν σε αθλιότατο γκρεμό.
Γιʼ αυτό να στέκεσαι με φόβο και τρόμο περισσότερο για τον εαυτό σου, παρά για κανένα άλλο. Και ας είσαι βέβαιος , ότι ο κάθε καλός λόγος , που λέγεις για τον πλησίον σου και η χαρά που δοκιμάζεις γιʼ αυτόν είναι καρπός και αποτέλεσμα του Αγίου Πνεύματος∙ και πάλι , κάθε καταφρόνηση και αυθάδη κρίση και καταλαλιά στον πλησίον προέρχεται από την κακία μας και από διαβολική παρακίνηση. Λοιπόν, εάν κανένα ελάττωμα κάποιου αδελφού μπορεί να σε σκανδαλίσει, μη αναπαυθείς ποτέ ούτε να δώσεις ύπνο στα μάτια σου, έως ότου να το διώξεις από την καρδιά σου με όλη την δύναμη.
Αγίου Νικοδήμου Αγειορείτη
Αόρατος Πόλεμος
Το δραστικότερο γιατρικό της κακίας αυτής είναι το να καταγίνεσαι πάντοτε στο να ερευνάς με τον λογισμό τα δικά σου πάθη και κακά, τα οποία είναι τόσα πολλά, και τόσο απόκρυφα που μόνο για να τα γνωρίσεις και για να τα γιατρεύσεις δεν σου φτάνουν όλες οι μέρες και ώρες της ζωής σου∙ όχι να σου περισσεύει και καιρός στο να προσέχεις τις πράξεις των άλλων. Εάν έτσι ερευνάς και κρίνεις μόνο τα πάθη τα δικά σου, θα καθαρίσεις τα εσωτερικά μάτια του νου σου από εκείνους τους κακούς χυμούς, και τα μεγάλα δοκάρια, που έχουν μέσα, από τα οποία παρακινείσαι να βλέπεις τα μικρά ξυλάκια, που έχουν οι άλλοι στα μάτια τους, καθώς είπε ο Κύριος: «Τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;»(Ματθ.ζ΄3).
Γιατί να ξέρεις πως, όταν λογιστείς άσχημα για κανένα κακό του αδελφού σου, είναι κάποια ρίζα του ίδιου κακού και στην καρδιά την δική σου∙ η οποία κατά την διάθεση και το πάθος που έχει , έτσι εμπαθώς κρίνει και τα πράγματα των άλλων, όπως έχει γραφεί: «Ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού της καρδίας εκβάλλει τα πονηρά» (Ματθ. 35). Διότι κατά άλλον τρόπο ένας καθαρός και απαθής οφθαλμός απαθώς βλέπει και τα πράγματα και όχι πονηρά. «Καθαρός ο οφθαλμός του μη οράν πονηρά» (Αβακ. Α΄13). Λοιπόν, όταν έλθει στον λογισμό σου να κρίνεις άλλους για κανένα ελάττωμα , αγανάκτησε κατά του εαυτού σου , ως φταίχτη και δράστης του ίδιου σφάλματος και πες στην καρδιά σου: «Πως εγώ ο ταλαίπωρος , ευρισκόμενος εις το ίδιον σφάλμα και εις άλλα βαρύτερα ελαττώματα θέλω αποτολμήσει να υψώσω την κεφαλήν διά να ιδώ και να κρίνω των άλλων τα σφάλματα;». Και έτσι τα άρματα, που θέλεις να μεταχειριστείς κατά των άλλων , μεταχειρίσου τα κατά σου, δια να δώσεις γιατρειά στις πληγές σου».
Αν όμως το σφάλμα κάποιου αδελφού σου είναι τυχόν δημόσιο και φανερό, εσύ δικαιολόγησε τον με αγάπη και φιλαδέλφεια και πες, ότι σε εκείνον τον αδελφό, με το να βρίσκονται άλλες αρετές απόκρυφες , σε φύλαξη αυτών , παραχώρησε ο Θεός να πέσει ο αδελφός στο σφάλμα ή να έχει μικρό χρόνο εκείνο το ελάττωμα, για να κρατείται περισσότερο ευτελής στα μάτια του∙ και καταφρονημένος ακόμη και από τους άλλους, να γεννήσει καρπό ταπεινώσεως και να βρεθεί περισσότερο ευάρεστος στον Θεό∙ και έτσι το κέρδος του να είναι μεγαλύτερο από τη ζημιά του. Εάν όμως η αμαρτία κάποιου είναι όχι μόνο φανερή , αλλά και μεγάλη και από ισχυρόγνωμη καρδιά, μη τον κατακρίνεις, αλλά πρόσεξε με τον λογισμό σου στις φοβερές κρίσεις του Θεού , και εκεί θα δεις άλλους μεν ανθρώπους, που ήταν πριν τελείως παράνομοι και μετά με την μετάνοια έφτασαν σε μέτρα μεγάλης αγιότητας, άλλους πάλι , που από την υψηλότερη στάση της τελειότητας έφτασαν να πέσουν σε αθλιότατο γκρεμό.
Γιʼ αυτό να στέκεσαι με φόβο και τρόμο περισσότερο για τον εαυτό σου, παρά για κανένα άλλο. Και ας είσαι βέβαιος , ότι ο κάθε καλός λόγος , που λέγεις για τον πλησίον σου και η χαρά που δοκιμάζεις γιʼ αυτόν είναι καρπός και αποτέλεσμα του Αγίου Πνεύματος∙ και πάλι , κάθε καταφρόνηση και αυθάδη κρίση και καταλαλιά στον πλησίον προέρχεται από την κακία μας και από διαβολική παρακίνηση. Λοιπόν, εάν κανένα ελάττωμα κάποιου αδελφού μπορεί να σε σκανδαλίσει, μη αναπαυθείς ποτέ ούτε να δώσεις ύπνο στα μάτια σου, έως ότου να το διώξεις από την καρδιά σου με όλη την δύναμη.
Αγίου Νικοδήμου Αγειορείτη
Αόρατος Πόλεμος